Хиёнатга учраганнинг ноласи. ИЖРОЧИЛАР РАҲБАРИГА. СОЗ УЧУН. ДОВУД ҚАСИДАСИ.
Забур 54 bob
1 Эй Худо, Ибодатимга қулоқ солгин, Юз ўгирма муножотимдан!
2 Эй Худо, Ибодатимга қулоқ солгин, Юз ўгирма муножотимдан!
3 Мени яхши тинглаб, жавоб бергин! Мен қайғуга ботиб, фиғон чекяпман.
4 Душман дўқ-пўписа қилаётир, Фосиқ жабр-ситам айламоқда; Улар менга кулфат келтирмоқчи, Қаҳр-зўғим ва хусумат ёғдирмоқдалар.
5 Бағримда юрагим ўйнаяпти, Устимга ўлим даҳшатлари тушди.
6 Менга қўрқув ва титроқ келди, Ваҳима босиб олди юрагимни.
7 Кошки кабутарнинг қаноти менда бўлса эди, Учар ва роҳат ҳам топар эдим, дедим.
8 Ҳа, узоқларга учиб кетиб, Чўл-биёбонда қўнолға топар эдим.
9 Қирон ва бўрондан тез қочиб, Бекинар жой қидириб топар эдим.
10 Ё Раббий, Сен уларни яксон қил, Тилларидан айириб ташла! Шаҳарда фақат зўравонлик ва ғавғони кўряпман.
11 Кечаю кундуз шаҳар деворлари устида юрибдилар, Шаҳар гуноҳ ва кулфат билан тўлиб-тошган.
12 Унинг ўртасида бузуқчилик ҳоким, Ҳийлаю фириб майдонларидан чиқмай қолди.
13 Мени ҳақорат қилаётган душман эмас, Акс ҳолда чидар эдим. Менга ағёрлик қилаётган ёв эмас, Йўқса ундан қочар эдим.
14 Аммо сен ўзингсан, менинг тенгқурим, Ўртоғим, менинг жон дўстим!
15 Биз қандай бирга ширин суҳбатлар қилиб, Оломон билан Худо уйига кириб чиқар эдик...
16 Ўлим уларнинг бошига келсин, Тамуғга тириклигича кетсинлар! Уларнинг уйларидаю ичларида – фақат ёвузлик.
17 Мен бўлсам, Худони чақиряпман, Худованд менга нажот берар.
18 Оқшом, субҳ ва қиёмда фарёд этиб, Ташвишмандлар ноласини қиляпман. Худованд менинг товушимни эшитар.
19 Қаршимда кўпчилик саф тортган бўлса-да, Жангдан жонимни Ўзи қутқарар, Мени соғ-саломат сақлаб қолар.
20 Азалдан Тангри Ўз тахтида ўлтирибди, У эшитади ва уларни жиловлайди.Улар тавба-тазарруга ёндашмайди, Худодан ҳам қўрқмайдилар.
21 Тинч аҳолига қўл узатиб, Аҳд-паймонни бузиб юрибдилар.
22 Уларнинг тили ёҒдай бўлса ҳам, Лекин юракларида ҳарбу зарб бор. Сўзлари ҳалимдек бўлса-да, Лекин ўзлари – яланғоч қиличдир.
23 Ташвишингни Худовандга ташлаб кет, Унинг Ўзи сенга таянчиқ бўлур. Солиҳнинг йиқилишига У абадий йўл бермас.
24 Қонхўр ва ҳийлагар одамларни эса Ўзинг ҳалокат чоҳига ташлайсан, эй Худо, Улар умрининг ярмини ҳам яшамайдилар. Менинг эса Сенга ишончим комил.
