Пушаймонлик фиҒони. ДАРД-АЛАМГА БОТГАН ВА АРЗИНИ ХУДОВАНД ОЛДИГА ТЎККАН ҒАРИБНИНГ ИБОДАТИ.
Забур 101 bob
1 Эй Худованд, ибодатимни эшитгин, Фарёдим Сенга етиб борсин!
2 Эй Худованд, ибодатимни эшитгин, Фарёдим Сенга етиб борсин!
3 Мусибат кунимда мендан юз ўгирма, Қулоғингни мен томон тутгил; Чақирган чоғим менга тез жавоб бергин!
4 Мана, кунларим тутун каби ўтиб кетди, Суякларим – бамисли сўхта ўтин!
5 Юрагим қуёшдан қовжираган ўтдайин, Ҳатто нонимни ейишни ҳам унутяпман.
6 Мен оҳу зор қилавериб, Этим суягимга ёпишиб қолди.
7 Мен чўл-биёбонда яшовчи соққақушга, Вайроналарда қўнувчи бойўғлига ўхшайман.
8 Кўзимга уйқу келмай қолди, Том устида ёлғиз қолган қуш кабиман.
9 Душманларим ҳар кун мени ҳақоратламоқда, Исмимни таҳқирловчилар лаънат ўқимоқдалар.
10 Мен кулни нон деб еяпман, Ичимлигимни кўз ёшим-ла аралаштиряпман.
11 Сенинг қаҳру ғазабинг туфайлидир бу, Сен мени кўтардинг-у, ерга урдинг.
12 Кўланка узайгандек куним битди, Қуриган ўт сингари қақшаб кетдим.
13 Лекин Сен абадий ҳукмронсан, эй Худованд, Даврлар оша давом этар шон-шуҳратинг Сенинг.
14 Сен кўтарилиб Сионга марҳамат этгайсан, Ана, унга меҳрибонлик қилиш вақти келди, Ҳа, вақт-соати етиб келди!
15 Унинг тошларига қулларинг меҳр қўйган, Ҳатто гарду тўзонини ҳам аямоқдалар.
16 Эй Худованд! Элу халқлар ва бутун жаҳон подшоҳлари Сенинг маҳобатли исмингдан қўрқадилар.
17 Мана, Худованд Сионни обод қилажак, Ўзининг маҳобати билан зоҳир бўлажак.
18 Маъюслар ибодатига эътибор беражак, У хор қилмагай асло тоатларин.
19 Ушбулар келажак насл учун ёзилсин, Токи туғилажак қавм ҳамду сано ўқисин!
20 Худованд муқаддас юксаклигидан энгашади, Ерга боқади осмони фалакдан –
21 Маҳбуслар ноласини эшитай дея, Ўлиб кетадиган одамзодни қутқарай дея.
22 Сионда Худованд исмини шарафласинлар, Қуддусда хабар қилсинлар шон-шуҳратин.
23 Шунда барча халқлар жам бўлажак, Мамлакатлар Худовандга хизмат этажак.
24 Йўлимда У қувватимни олди, Кунларимни Ўзи қисқартирди.
25 Умрим ярмида мени олма, дедим, Сенинг йилларинг даврларча давом этар, ё Раббим!
26 Сен ерни азалдан яратгансан, Осмон эса қўлларинг амалидир.
27 Улар йўқ бўлиб кетар, Лекин Сен тураверасан. Ҳаммаси кийимдай нураб кетар, Уларни жома каби алмаштирасан, Улар эса ўзгариб кетар.
28 Бироқ Сен айни Ўшанинг Ўзисан, Йилларинг тамом бўлмас Сенинг.
29 Қулларинг ўғиллари ўзларига макон топажак, Уларнинг зурриёти эса Сенинг ҳузурингда бехатар яшаяжак.
