Исроилнинг бевафолиги, Худонинг садоқати
Забур 105 bob
1 Ҳамдлар бўлсин! Худовандга шукр қилинглар! У олижанобдир, абадийдир инояти.
2 Худованднинг қудратли ишларини ким сўзлай билар? Унинг бор шон-шуҳратини ким баён қила олар?
3 Бахтлидир адлу инсоф ила иш тутган, Доим солиҳлик билан юрган киши!
4 Халқингга кўрсатган карамингни менга раво кўр, Нажотингни мен томон йўлла, ё Раб!
5 Танлаганларинг қут-баракасини кўрайин, Халқинг шодлиги ила шод бўлайин, Элинг ифтихори ила мақтаниб юрайин!
6 Биз оталаримиз қаторида гуноҳ қилдик, Йўлдан оздик, бузуқлик қилдик.
7 Ота-боболаримиз Мисрда бўлганларида, Сенинг ажойиботингни фаҳмламасдилар. Беҳад лутфу карамингни эсга олмасдан, Денгизда, Қизил денгиз бўйида исён қилдилар.
8 Худованд эрса, қудратимни кўрсатай дея, Ўз исми ҳурмати учун уларни қутқарди.
9 У Қизил денгизга дўқ урди, Денгиз қоқ қуруқ бўлди. Худди чўл ўртасидан кездиргандай, Уларни гирдоб ўртасидан қуруқ ўтказди.
10 Ағёр қўлидан уларни қутқарди, Душман дастидан халос қилди.
11 Ёвларини сувлар босди, Уларнинг ҳеч бири қолмади.
12 Ўшанда инондилар Унинг каломларига, Сано ўқидилар-да шону шуҳратига.
13 Бироқ тезда унутдилар ишларини, Кўз тикмадилар ўгит-насиҳатларига.
14 Чўлда ўтакетган эҳтиросга берилдилар, Дашт-биёбонда Тангрини синадилар.
15 Сўраганларини У уларга берди-ю, Жонларини озғинликка ҳам мубтало қилди.
16 Манзилда Худованднинг авлиёлари – Мусо билан Ҳорунга рашк қилдилар.
17 Ер ёрилиб Датанни ютиб юборди, Абиром қавмини қоплаб олди.
18 Бошларига ногаҳон ўт-олов тушди, Осийлар тўдасини ёндириб юборди.
19 Ҳўриб тоғида қуйма бутни ясадилар, Бузоққа топиниб сажда қилдилар.
20 Ҳа, ўт ейдиган ҳўкиз сурати билан Улуғвор Худовандларини алмаштирдилар.
21 Мисрда буюк ишлар намоён қилган Халоскорлари – Тангрини унутдилар.
22 Ҳа, Ҳом* диёрида ажойиботлар яратган, Қизил денгизда маҳобатини кўрсатган Худони унутдилар.
23 Худо уларни ҳалок қилишга ният қилди. Агарда Худованднинг танлагани – Мусо Худованд ҳузурида тик турмаганида, Даҳшатли ғазабидан қайтармаганида эди, У ниятини бажарган бўлур эди.
24 Гўзал Диёрни ҳам улар хор қилдилар, Инонмасдилар-да Худонинг каломига.
25 Чодирларида зорланиб турдилар, Бўйсунмадилар-да Худованд амрига.
26 Шу кез Худо уларга қарши қўл кўтарди, Чўлда уларни яксон қилмоқчи бўлди.
27 Бари зурриётини эллар орасига сочиб ташлай, Турли халқлар аро уларни яксон қилай, деди.
28 Улар Баал-Пеғўр номли бутга топиндилар, Жонсиз санамга қурбонлик атаб едилар.
29 Қилмишлари-ла Худованд қаҳрини келтирдилар, Иттифоқо ўлатга гирифтор бўлдилар.
30 Пинҳос турди-да, ҳукм юритди, Шунда ўлат ҳам кесилди.
31 Бу Пинҳоснинг эзгу ишларига кирди, Насллар оша, абадий қадрлангуси.
32 Исёнгоҳ* сувларида Бани-Исроил тағин Худованднинг ғазабини келтирдилар, Улар сабабли Мусо жафо тортар эди.
33 Мусонинг ғашини келтирганларида, У ўйламай сўзлаб юборди.
34 Худованд уларга амр берган эди, Вале ҳалок қилмадилар ёт халқларни.
35 Улар мажусийлар билан аралашиб, Уларнинг ишларини ўргандилар.
36 Санамларига ҳам топиндилар, Булар эса тузоқ бўлди уларга.
37 Ўз ўғилларию қизларини ўлдириб, Жинларга қурбонликка бағишладилар.
38 Манфур Канъон бутларига қурбонлик атаб, Ўғил-қизларининг бегуноҳ қонини тўкдилар, Мамлакат эса қонга ботиб ҳаром бўлди.
39 Улар бу иши туфайли мурдор бўлдилар, Қилмишлари-ла фаҳшлик қилгандай бўлдилар.
40 Шунда Худованд Ўз халқидан ғазабланди, Ўзининг азиз диёридан нафратланди.
41 Уларни ёт халқларнинг қўлига берди, Ғанимлари улар устидан ҳукмронлик қилди.
42 Душманларидан улар жабр-зулм чекди, Ёв қўли остида эгилиб-букилдилар.
43 Кўп марталаб Худованд уларни қутқарарди, Улар эса ўз қайсарлиги ила Уни аччиқлантирар, Ўз ёмонликлари туфайли хазон ҳам бўлардилар.
44 Шунга қарамай Худованд Уларнинг ноласини эшитди, Оғир аҳволларига эътибор берди.
45 Улар билан қилган аҳдини эслади, Кўп илтифот қилиб уларни аяди.
46 Уларни асир олган ҳамманинг дилида Уларга нисбатан раҳм қўзғатди.
47 Ё Раббано, ё Худовандо, бизларни қутқаргин! Халқлар орасидан бизни тўплаб олгин, Токи муқаддас исмингни улуғлайлик, Ҳамду санойинг ила ифтихор этайлик!
48 Исроилнинг Тангриси – Худовандга Азалий ва абадий офаринлар бўлсин! Бутун қавм эса «Омин!» – десин! Ҳамдлар бўлсин!
