Забур 136 bob

Сургундаги халқнинг нолаю фарёди

1 Бобил наҳрлари бўйида ўтириб, Биз Сионни эслаб йиғлар эдик.
2 Бобил бағридаги тол дарахтларига Ғижжакларимизни осиб қўйган эдик.
3 Чунки бизни асир қилиб олганлар Бизни у ерда масхара қилар, Биздан қўшиқ айтиб беришни сўрар, «Сион қўшиқларидан айтиб беринглар!» – деб жонимизни қийнар эдилар.
4 Аммо бегона ерда эканмиз, Худованднинг қўшиғини қандай айтайлик?
5 Агар сени унутсам, эй Қуддус, Ўнг қўлим мени унутсин!
6 Эй Қуддус, агар сени эсламасам, Энг чексиз севинчимдан юқори тутмасам, Тилим танглайимга ёпишиб қолсин!
7 Қуддусга фалокат келган кунда: «Уни тубигача яланғочланг, Уни хароб қилиб ташланг!» – деган Эдўм ўғилларини эсга олгин, эй Худованд!
8 Эй, вайронагарчилик қизи – Бобил! Бизга қилган ёмонликларинг учун Сендан ўч олгучи бахтли бўлур!
9 Гўдакларингни олиб қояга уриб, Тилка-пора қилгучи бахтли бўлур!