Солиҳга баракат, фосиққа ҳалокат. ДОВУД САНОСИ.
Забур 36 bob
1 Ёмон одамларга ғашлик қилма, Бадкирдорларга ҳавас қилма!
2 Чунки улар ўт каби тезда қуриб, Яшил сабзадай сўлиб кетадилар.
3 Худовандга умидвор бўлиб яхшилик қилгин, Ер юзида яшаб, эътиқодни сақлагин.
4 Худованддан лаззат олгин, У сени кўнгил армонларингга етказади.
5 Йўлларингни Худовандга топшир, Ундан умид қил, У бажо келтиради.
6 У сенинг ҳақлигингни нурдай порлатар, Кун ёруғлигидай ёруғ қилар юзингни.
7 Худованд ҳузурида тинч тур, Унга умидвору мунтазир бўлгил. Йўли очилган фирибгарга ғашлик қилма.
8 Қаҳрдан чекиниб, ғазабдан ўзингни тутгил, Ҳаяжонланиб ёвузлик қилишга мойил бўлма.
9 Ёмонлик қилувчилар бари қириб ташланур, Худовандга умидворлар эса ер юзига эга бўлур.
10 Яна бироздан кейин фосиқ йўқ бўлур, Унинг жойини кўрасан-у, Аммо ўзи йўқолиб кетган бўлур.
11 Беозорлар эса ер юзига эга бўлажак, Улар тинч-осойишталикда ҳузур қилажак.
12 Фосиқ солиҳга ёмонлик тилаб, Унга қарши тишларини қайрайди.
13 Фосиқнинг куни битай деб турибди-ку, Эгам буни кўриб, унга мазах қилади.
14 Бечора ва фақирни ерга урмоқ, Тўғри йўлдан юрувчиларни бўғизламоқ-чун Фосиқлар қилич чархлаб, ёйларини тортадилар.
15 Уларнинг тиғи қайтиб, ўз юрагига санчилгай, Ёйлари эса синиб чилпарчин бўлгай.
16 Солиҳнинг қўлидаги оз нарсаси Барча фосиқлар мўлчилигидан афзалдир.
17 Фосиқнинг-ку қўллари синиб кетгуси, Солиҳларга эса Худованд мадад бергуси.
18 Худованд софдиллар кунларини белгилаб, Уларнинг насибасини мангуликка беради.
19 Офат замонида ҳам улар шарманда бўлмас, Қаҳатчилик кунларида ҳам еб тўядилар.
20 Аммо фосиқлар эса-чи, ҳалок бўлажаклар, Худованд душманлари қўйлар подасидек тўзиб кетажак, Тутунга айланиб йўқолиб кетажаклар.
21 Фосиқ қарз олиб уни тўламайди, Солиҳ эса муруввату саховат кўрсатади.
22 Худованд олқаганлар ер юзини эгаллаб олур, У қарғаганлар эса барҳам топурлар.
23 Киши қадамларини Худованд тўғрилар, У рози бўлган кишининг йўлини очар.
24 У киши мункиганда ҳам юз тубан йиқилмас, Чунки унинг қўлидан Худованд ушлаб турар.
25 Мен ёш ҳам эдим, қариб ҳам қолдим, Аммо солиҳнинг ташлаб кетилганини, Ёки унинг зурриёти нонга зор бўлганини кўрмадим.
26 Кундан-кун у мурувват кўрсатиб, Мардумга қарз берар, Зурриёти эса муборак бўлар.
27 Ёмонликдан бош тортиб, яхшилик қилгин, Шунда мангу яшайсан.
28 Чунки Худованд адолатни севар, Ўз азизларини ташлаб кетмас. Улар абадий сақланар, Фосиқлар томири эса қуриб қолар.
29 Солиҳлар ер юзига эга бўлиб, Унда мангу яшайдилар.
30 Солиҳнинг ирни ҳикматни сўзлар, Тили эса тўғриликни баён этар.
31 Худоси Қонуни дилига бўлган жо, Адашмас унинг қадами асло.
32 Фосиқ кишилар солиҳни кузатиб, Уни ўлдирмоқ учун пойлайдилар.
33 Худованд улар қўлига солиҳни топширмас, Ҳукм пайтида уни айблашга йўл қўймас.
34 Худовандга кўз тутиб, У кўрсатган йўлда юр, Ер юзига эга бўлишинг учун сени У юксалтирур. Фосиқлар нобуд бўлганда сен буни кўрурсан.
35 Ёвуз ва золим бир одамнинг илдиз отиб, Яшил дарахт каби униб яшнаганини кўрдим.
36 Бироқ у ўтди, битди, йўқ бўлди, Уни қидирсам ҳам, топа олмадим.
37 Софдилга нигоҳ ташла, тўғри одамни кузат! Бундай кишининг истиқболи осойишталикдир.
38 Аммо қонунсизлар бари нобуд бўлур, Фосиқлар насли оқибатда қириб ташланур.
39 Солиҳлар омонлиги Худованддан келур, Кулфат чоғида Ўзи уларга қалъа бўлур.
40 Худованд уларга мададу нажот юборур, Фосиқлар қўлидан уларни халос этур, Мендан паноҳ сўради, деб уларни қутқарур.
