Довуднинг зафар мадҳияси. ИЖРОЧИЛАР РАҲБАРИГА. ХУДОВАНД ЎЗ ҚУЛИ ДОВУДНИ БАРЧА ДУШМАНЛАРИ ВА ШОУЛ ҚЎЛИДАН ОЗОД ЭТГАН КУНДА, ДОВУД УШБУ ҚЎШИҚ БИЛАН ХУДОВАНДНИ ТАРАННУМ ЭТИБ, ДЕДИ:
Забур 17 bob
1 Эй Худованд, менинг қувватим, Сенга мен меҳр боғладим.
2 Эй Худованд, менинг қувватим, Сенга мен меҳр боғладим.
3 Худованд – суянчиғим менинг, Қўрғониму Халоскорим менинг! Тангрим – бошпана топган қоям, Қалқоним, қаҳрамоним, истеҳкомим менинг!
4 Таҳсинларимга лойиқдир Худованд, Уни чақирган чоғим ёвларимдан халос этур.
5 Ўлим занжирлари мени қуршаб олди, Бало-қазо селлари даҳшатга чулғади.
6 Тамуғ ипларига илиниб қолдим, Ўлим тўрларига ўралиб қолдим.
7 Танг аҳволимда Худовандни чақирдим, Худойимга фарёд этиб ёлвордим. Ўз маъбадидан Ул эшитди овозим, Фиғоним Унинг даргоҳию қулоғига етди.
8 Ончоқ дунё ларзага келиб қалтиради, Тоғлар пойдевори титраб жунбушга келди. Чунки Тангри Таоло ғазабга минди.
9 Унинг бурнидан тутун чиқди, Оғзидан ҳалокатли оташ сочилди, Ёнаётган чўғлар ёғилди Ундан.
10 У кўклар бағрини тилиб тушди, Тим зулмат оёқлари остида эди.
11 У малакка миниб учиб, Ел қанотлари узра парвоз этди.
12 Тун пардасини Ўзига ёпинчиқ қилиб, Тубсиз, сим-сиёҳ сувларга беркиниб, Қуюқ фалак булутларига бурканди.
13 Унинг ҳузури нурафшанлигидан булутлар қочди, Дўл ва ёнаётган чўғлар ёғилди.
14 Худованд кўкларни гулдуратди, Худойи Таоло товушини эшиттирди, Дўл ва ёнаётган чўғлар ёғдирди.
15 У ўқларини отиб ёвларини тарқатди, Чақмоғини чақнатиб уларни тўзитиб юборди.
16 Эй Худованд, Сенинг қаҳрли товушингдан, Руҳингнинг ғазабнок садосидан Сув чашмалари очилиб қолди, Дунёнинг пойдевори яққол кўринди.
17 У кўкдан энкайиб қўлимдан ушлаб қолди, Азим сувлар ичидан мени чиқариб олди.
18 У мени бақувват душманларимдан, Мендан кучли ғанимларимдан халос этди.
19 Офатли кунимда улар қаршимга чиқди, Лекин Худованд менинг таянчим бўлди.
20 У мени кенгликка чиқариб қўйди, Мендан рози бўлиб, эркинликка чиқарди.
21 Худованд салоҳимга яраша мени сийлар, Қўлларим поклиги бўйича мени тақдирлар.
22 Чунки мен Худованд йўлларини тутдим, Худойим йўлидан чиқиб ёмонлик қилмадим.
23 Унинг бутун ҳукмлари кўз ўнгимдадир, Унинг қонунларидан чекинмадим асло.
24 Унинг олдида сидқи дил билан юриб, Гуноҳлардан ўзимни сақладим.
25 Худованд мени солиҳ деб тақдирлади, Ҳалол иш қилиб, Унга мақбул бўлдим.
26 Содиқ кишига Сен садоқат кўрсатасан, Самимий одамга самимий бўласан.
27 Пок кишига поклик ато қиласан; Бироқ эгри одам билан терс йўл тутасан.
28 Эзилган халқни Ўзинг қутқариб, Манманларни эса қақшатасан.
29 Ё Раббим, Сен менинг шамимни ёқасан, Зулматимни Худойим Ўзи ёруғ айлар.
30 Сенинг мададинг ила мен қўшинга ҳам зарба бераман, Худойим номи билан тўсиқ ошиб кетаман.
31 Тангрининг йўли комилдир, Худованднинг каломи софдир. Ундан паноҳ сўраган ҳаммага У бир қалқондир.
32 Худованддан бошқа тангри ким экан? Худойимиздан бўлак паноҳ қояси бормикан?
33 Тангри белимга қувват камарин боғлар, Йўлимни Ўзи камолга етказар.
34 У оёқларимни буғу оёқларидай қилиб, Мени баланд ерлар устига турғизар.
35 Қўлларимни У жангга ўргатар, Мис ёйни отиш ҳам қўлимдан келар.
36 Сен менга нажот қалқонингни бергансан. Сенинг қўлинг – таянчим менинг, Илтифотинг мени юксалтирур.
37 Оёғимни Ўзинг собитқадам қилурсан, Қимир этмас ҳеч товоним.
38 Душманларимни қувиб уларга етаман, Уларни тор-мор қилмагунча қайтмайман.
39 Уларга зарба қилсам, қад кўтармаслар, Оёқларим остига йиқилиб қоларлар.
40 Жанг қилмоғим учун белимга қувват киритарсан, Менга қарши чиққан ёвни оёғим остига чўктирарсан.
41 Душманларимнинг орқа томонини менга бурдинг, Мендан нафрат этганларни қириб битираман.
42 Улар фарёд этса-да, қутқарувчи бўлмас, Худовандни чақирсалар-да, У эшитмас.
43 Ел тўзонни кўкка совургандай, Мен уларнинг кулини кўкка совураман, Йўл устидаги лой каби топтаб ташлайман уларни.
44 Сен ҳарбу зарбдан мени халос этдинг, Ёт халқларга мени сардор қилдинг, Мен билмайдиган эл менга қарам бўлди.
45 Улар овозимни эшитибоқ итоат этадилар, Ажнабийлар менга ширинзабонлик этадилар.
46 Қалъаларидан тир-тир титраб чиқадилар, Ҳолдан кетиб, ажнабий ўғиллари.
47 Худованд барҳаётдир, менинг қоямдир, Унга ҳамду санолар бўлсин! Нажоткор Худойим юксалсин!
48 Тангрим менинг ўчимни олади, Халқларни менга тобе қилади.
49 Душманларимдан Ўзинг қутқарасан, Ғанимларимдан кўра мени юксалтирасан, Зўравонлар панжасидан халос қиласан.
50 Шул сабабдан, эй Худованд, Миллатлар ичра Сени мадҳ қиламан, Исмингни тараннум этаман Сенинг.
51 Сен подшоҳингга улуғ нажотлар ато қиларсан, Ўз танлаганинг – Довуд ва унинг зурриётига Мангу иноятлар бахш этарсан.
