Забур 141 bob

Жафокашлар дод-фиғони. ДОВУДНИНГ ҒОРДАЛИГИДАГИ ҚАСИДАСИ. ИБОДАТ.

1 Овозим Худовандга етиб борсин, Нолаю фарёд қиламан. Овозим Худовандга етиб борсин, Тавалло қилиб ялинаман.
2 Кўнглимни Унинг олдида очаман, Қайғуларимни Унга сўзлаб бераман.
3 Танимдаги руҳим ҳолдан кетганда, Сен борар йўлимни билар эдинг. Мен келаётган йўлимда-ку Мен учун илмоқ яширибдилар.
4 Ўнг томонимга қарасам, Мени танийдиган ҳеч ким йўқ, Мен учун қочар жой қолмабди, Жоним ҳақида ҳеч ким қайғурмаяпти.
5 Эй Худованд, Сенга фарёд қилдим: Сенсан менинг паноҳим, дедим, Ўзингсан тириклар диёридаги ҳиссам менинг.
6 Ноламни тинглагил, жуда толиққанман! Мени қувғин қилганлар қўлидан халос этгин, Улар мендан ғоят зўрдирлар!
7 Исмингни мадҳ этмоғим учун, Зиндондан чиқариб юбор жонимни! Менга эзгулик қилганинг учун, Солиҳлар атрофимга тўпланадилар.