Ибтидо 47 bob

1 Исроил ўғиллари Фиръавн ҳузурида. 13 Юсуф ва Мисрдаги қаҳатчилик. 27 Ёқубнинг сўнгги тилаги

1 Юсуф Фиръавнни хабардор қилгани унинг олдига бориб: – Менинг отам ва биродарларим ўзларининг қўй-эчки ва қорамол подалари, бор-йўғи билан Канъон еридан келдилар. Мана ҳозир улар Гўшен юртидалар, – деди.
2 Шундан кейин биродарларидан бештасини танлаб, уларни Фиръавннинг қошига чиқарди.
3 Фиръавн ака-укалардан сўради: – Касб-корингиз нима? – Биз, бандаларингиз ота-боболаримиздай қадимдан молбоқар бўлганмиз, – дейишди улар Фиръавнга.
4 Ва қўшиб: – Биз бу мамлакатга яшаш учун келдик. Канъон ерида оғир қаҳатчилик, бандаларингизнинг чорваларига ўтлоқ йўқ. Энди ижозат берсангиз, бандаларингиз Гўшен диёрида турсалар, – дейишди.
5 Фиръавн Юсуфга қайрилиб: – Отанг ва биродарларинг сенинг ёнингга келибдилар.
6 Мана Миср диёри сенинг ихтиёрингда; отанг ва ака-укаларингни бу диёрнинг энг яхши жойида ўрнаштир. Майли, Гўшен юртида тураверсинлар. Агарда уларнинг орасида уддабуро одамлар борлигини билсанг, уларни менинг чорвам устидан назоратчи қилиб қўй, – деди.
7 Шундан сўнг Юсуф отаси Ёқубни чақириб, Фиръавннинг қаршисида турғизди. Ёқуб эса Фиръавнни дуо қилди.
8 Фиръавн Ёқубдан: – Умринг айёми неча йилга борди? – дея сўради.
9 Ёқуб: – Менинг ғарибона умрим айёми юз ўттиз йилга борди-ю, лекин ҳаётим тез ва машаққатли ўтди, ота-боболаримнинг ғариблик йилларига етиб бормади, – деди.
10 Ва Фиръавнни тағин дуо қилиб, унинг олдидан чиқиб кетди.
11 Шундай қилиб, Юсуф отасини ва ака- укаларини ўз жойларига ўрнаштирди. Фиръавннинг фармони бўйича, Мисрнинг энг яхши жойи бўлган Раъмсес музофотидан уларга мулк берди.
12 У ерда Юсуф отасини, биродарларини ҳамда бутун отаси хонадонини уларнинг болалари сонига қараб ризқ-рўз билан таъмин этди.
13 Ер юзида қаҳатчилик жуда оғирлашиб борар эди. Миср ва Канъон мамлакатларида ҳам одамлар овқат йўқлигидан ҳолдан тойган эдилар.
14 Юсуф эса халққа сотаётган ғалла эвазига Мисрнинг ва Канъоннинг ҳамма пулини қўлга киритиб, Фиръавн саройига тўплаб қўярди.
15 Ниҳоят Мисрда ҳам, Канъонда ҳам пул қолмагач, барча мисрликлар Юсуфга ёлвориб: – Бизларга овқат беринг! Мана пулимиз битди, биз сизнинг кўзингиз олдида ўлиб кетсак, бундан нима фойда? – дедилар.
16 Юсуф уларга: – Агар пулингиз битган бўлса, чорваларингизни ҳайдаб келинглар. Мен сизларга чорваларингиз эвазига озиқ-овқат бераман, – деди.
17 Шунда улар чорваларини Юсуфнинг олдига ҳайдаб келишди. Юсуф уларнинг от- эшак, қўй-эчки ва қорамоллари эвазига уларга ғалла берди. Ўша йили уларнинг бутун чорваларини сотиб олиб, халқни ризқ-рўз билан таъминлади.
18 У йил ўтиб, кейинги йили яна халқ Юсуфнинг ҳузурига келиб: – Биз тақсиримиздан яширган нарсамиз йўқ, пул тамом бўлди, молларимиз эса тақсиримизнинг ихтиёрида. Мана энди тақсиримизга бериш учун ўз жон-танимиз ва ер-сувимиздан бошқа нарса қолмади.
19 Ўзларимиз ҳам, ер-сувимиз ҳам сизнинг кўзингиз олдида ҳалок бўлишидан нима фойда? Сиз ўзимизни ва ер-сувимизни ҳам озиқ-овқат эвазига сотиб олинг. Биз ер- сувимиз билан Фиръавнга қул бўламиз. Бизга уруғлик берсангиз, бас, токи биз ҳалок бўлмай, тирик қолайлик, ер-сувимиз ҳам чўлга айланмасин, – дейишди.
20 Шундай қилиб, мисрликлар энди очарчиликка тоб бера олмай, ҳар бири ўзининг экин майдонини сотди. Юсуф Мисрнинг барча ер-сувини Фиръавн учун сотиб олди, ўлканинг ер-суви батамом Фиръавннинг эгалигига ўтди.
21 Мисрнинг бир чеккасидан бошқа чеккасигача бўлган халқни қулликка олди.
22 Фақат коҳинларнинг мулкини сотиб олмади. Чунки коҳинларга Фиръавн томонидан ажратилган экин майдонлари бор эди. Улар бу ерларнинг унумидан ризқини еб турганлари учун, сотишга мажбур эмас эдилар.
23 Юсуф халққа хитоб қилди: – Энди мен сизларни ва ер-сувингизни Фиръавн учун сотиб олдим. Мана, сизларга уруғлик, буни ерга экинглар.
24 Ўрим-йиғим чоғида эса, ҳосилнинг бешдан бир қисмини Фиръавнга ажратиб беринглар. Қолган тўрт ҳиссаси сизларга уруғлик ва хонадонингиз аҳлига, бола-чақаларингизга емишлик бўлсин.
25 – Эй тақсир, сиз бизга ҳаёт ато этдингиз. Кошки биз яна жанобимизнинг илтифотига сазовор бўлсак, биз Фиръавнга қул бўлар эдик, – деди халқ.
26 Шунга кўра, Юсуф Мисрнинг ер-мулки тўғрисида қонун чиқарди. Бугунгача жорий бўлган ушбу қонун бўйича, ҳосилнинг бешдан бир қисми Фиръавнга тўланар эди. Фақатгина коҳинларнинг ер-мулки алоҳида бўлиб, Фиръавнга қарам эмас эди.
27 Исроил фарзандлари Миср мамлакатининг Гўшен музофотида ўрнашган эдилар. Улар юртни тасарруф этиб, беҳад ўсиб-кўпайиб кетдилар.
28 Ёқуб эса Мисрда ўн етти йил яшади. Унинг умри роса юз қирқ етти ёшга борди.
29 Ёқубнинг ажали яқинлашгач, у ўғли Юсуфни чақириб: – Агар сен мени илтифотингга сазовор ҳисобласанг, унда қўлингни сонимнинг тагига қўй, менга эҳсону вафодорлик кўрсатиб, мени Мисрда дафн этмаслигинг ҳақида ваъда бер.
30 Мен оламдан ўтиб, ота-боболарим билан бир жойда ётганимдан кейин, мени Мисрдан олиб кетиб, ота-боболарим ётган мақбарага дафн этгин, – деди. Юсуф: – Айтганингиздек қиламан, – деди.
31 Ёқуб: – Менга қасамёд қил, – деди. Юсуф унга қасамёд қилди. Шунда Ёқуб тўшагининг бошида сажда қилди.