1 Ёқуб акаси Эсовга хабарчи юборгани. 22 Ёқубнинг Худо билан курашуви
Ибтидо 32 bob
1 Ёқуб ўз йўлида кетаётган экан, Худонинг фаришталари унга учраб қолдилар.
2 Ёқуб уларни кўриб: «Бу Худонинг лашкаргоҳи-ку!» – деб юборди, у жойни Маҳанайим (яъни Лашкаргоҳлар) деб атади.
3 Ёқуб ўзидан олдин Сеъир Дашти дейиладиган Эдўм мамлакатига, акаси Эсов олдига хабарчилар юборди.
4 Уларга буюриб деди: «Жанобим Эсовга шундай деб айтинглар: “Сизнинг бандангиз Ёқуб деяптики, мен Лобонникида мусофир бўлиб яшаб, ҳозиргача банд бўлиб қолдим.
5 Шу орада мен ҳўкизлар, эшаклар, қўй-эчкилар, қулу чўрилар эгаси бўлдим. Энди хабарчиларни жанобимни огоҳ қилиш ва унинг илтифотига сазовор бўлиш учун юбордим”».
6 Хабарчилар бориб келиб, Ёқубга: «Бизлар акангиз Эсовнинг ёнига бордик. У сизнинг қаршингизга чиқиб келаётир, у билан тўрт юз киши бор», – дейишди.
7 Шунда Ёқуб жуда қўрқиб, юраги зиқ бўлиб кетди. Ўзининг одамлари билан қўй, сигир ва туяларни икки манзилга айириб қўйди.
8 «Агар Эсов бир манзилга келиб менга зарба берса, қолган манзилдагилар қутулиб қолар», – деб ўйлади.
9 Ёқуб ибодат қилиб деди: «Ё Худоё Худовандо, бобом Иброҳимнинг ва отам Исҳоқнинг Худоси! Сен менга: “Она юртингга, ўз қавм-уруғларингга қайтгин ва Мен сенга эҳсон қиламан”, – деб айтган эдинг.
10 Бандангга кўрсатган бутун меҳр-шафқатингга ва садоқатингга мен сазовор эмасман. Мен-ку, таёғим билангина ушбу Ўрдун дарёсидан ўтган эдим, энди мана, икки манзилнинг эгаси бўлдим.
11 Марҳамат қилиб, мени акам Эсовнинг қўлидан қутқазгин! Мен ундан жуда қўрқаман, мабодо у келиб мени, фарзандларим билан оналарини қириб ташламасин.
12 Сен менга дегансанки: “Мен сенга эҳсон қиламан, сенинг зурриётингни денгиз қумидек кўпайтириб юбораман, кўплигидан уни санаб бўлмайди”».
13 Ёқуб ўша кеча у жойда тунади. Ўзида бор нарсаларнинг ҳаммасидан акаси Эсовга совға учун ажратди:
14 икки юз бош эчки, йигирма бош така, икки юз бош совлиқ қўй, йигирма бош қўчқор,
15 ўттиз бош соғин туя билан бўталоқлари, қирқ бош сигир билан ўн бош новвос, йигирмата урғочи эшак ва ўнта ҳанги эшак.
16 Ҳар бир подани алоҳида-алоҳида қулларига топшириб, уларга: «Менинг олдимдан ўтиб бораверинглар ва пода билан пода орасида белгили масофа қолдиринглар», – деди.
17 Яна улардан биринчисига махсус амр бериб: «Акам Эсов сен билан учрашиб қолганда: “Кимникисан? Қаерга боряпсан? Олдингдаги бу пода кимники?” – деб сўраб қолса,
18 унда дегинки: “Бандангиз Ёқубникидир, жанобим Эсовга Ёқубнинг юборган ҳадясидир. Мана, унинг ўзи ҳам бизнинг кетимиздан келаётир”».
19 Ёқуб иккинчисига ҳам, учинчисига ҳам, подаларни ҳайдаб кетаётганларнинг ҳаммасига ҳам буюриб: «Эсов билан учрашиб қолганингизда, унга худди шундай деб айтинглар.
20 Айниқса: “Бандангиз Ёқуб орқамиздан келаётир”, – деб таъкидлаб айтинглар», – деди. Ёқуб: «Ўзимдан олдин бораётган ҳадялар билан уни тинчитаман, ундан кейин у билан юзма-юз кўришамиз, балки мендан юз ўгирмас», – деб ўйлар эди.
21 Шундай қилиб, Ёқуб ҳадяларни ўзидан олдин юборди. Ўзи эса ўша кеча яна манзилида тунади.
22 Ҳали тун ўтмай, Ёқуб ўрнидан турди-да, икки хотини билан икки чўрисини ҳамда ўн бир боласини олиб, Яббўқ дарёсининг кечувидан ўтди.
23 Уларни ва ўзида бор бўлган нарсаларини ҳам дарёдан ўтказди.
24 Охирида якка ўзи қолди ва бир Зот тонг отгунча у билан курашди.
25 У Ёқубни енга олмагач, унинг сон бўғинига урди ва сони бўғинидан чиқиб кетди.
26 У Зот: – Мени қўйиб юбор, мана тонг отди, – деди. Лекин Ёқуб Унга: – Мени дуо қилмагунингча, Сени қўйиб юбормайман! – деди.
27 Ўша Зот: – Отинг нима? – деб сўради. У: – Отим Ёқуб, – деди.
28 Ўша Зот: – Бундан буён сени Ёқуб эмас, балки Исроил дейдилар. Чунки сен Худо ҳамда одамлар билан курашиб, ғолиб чиқдинг, – деди.
29 Ёқуб: – Ўтиниб сўрайман, исмингни айт-чи! – деб илтимос қилди. Лекин У: – Нима учун Менинг исмимни сўраяпсан? – деди. Сўнг ўша ерда Ёқубни дуо қилди.
30 Ёқуб эса: «Худони юзма-юз туриб кўрдим, У жонимга ора кирди», – деди. Шунинг учун ўша жойни Пануил (яъни Худо Юзи) деб атади.
31 У Пануилдан узоқлашганда, кун ёриша бошлаган эди. У сони оғриб, оқсаб юрарди.
32 Шу сабабдан Исроил фарзандлари бугунгача сон бўғинидаги қуймуч пайини емайдилар. Чунки у Зот Ёқубни нақ шу жойига урган эди.
