1 Юсуф акаларининг Мисрга бориши. 25 Юсуф акаларининг Канъонга қайтиши
Ибтидо 42 bob
1 Ёқуб Мисрда ғалла борлигини эшитиб, ўғилларига: – Нима учун сизлар бир-бирингизга қараб турибсизлар?
2 Мен Мисрда ғалла борлигини эшитдим. Энди ҳаммамиз бу ерда очликдан ўлмайлик-да, сизлар у ерга бориб, бизга ғалла сотиб олиб келинглар, – деди.
3 Шундан кейин Юсуфнинг ўнта акаси ғалла сотиб олиш учун Миср томон жўнадилар.
4 Юсуфнинг укаси Беняминни эса Ёқуб акалари билан юбормади. «Мабодо у бирон балога йўлиқмасин», – деб қўрқар эди.
5 Шундай қилиб, Мисрга ғалла сотиб олгани борганлар орасида Исроил ўғиллари ҳам бор эди, чунки Канъон ўлкасида ҳам қаҳатчилик ҳукм сурар эди.
6 Мисрнинг ҳокими бўлган Юсуф эса бошқа ўлкалардан келаётганларга ҳам ғалла сотар эди. Шу орада Юсуфнинг акалари келиб қолишди. Юзлари ерга теккудек эгилиб, унга таъзим қилишди.
7 Юсуф эса акаларини кўриб, уларни таниди, лекин танимасликка олди. Уларга: – Қаердан келдиларинг? – деб қаттиқ гапирди. – Биз Канъон еридан озиқ-овқат сотиб олгани келдик, – деди улар.
8 Юсуф акаларини таниган бўлса-да, акалари уни танимадилар.
9 Юсуф улар ҳақида кўрган тушларини эслаб, уларга: – Сизлар жосуссизлар! Бу мамлакатнинг камчиликларини билиб олиш учун келгансизлар-да! – деди.
10 Лекин улар Юсуфга: – Йўқ, жаноби олийлари, бандаларингиз озиқ-овқат сотиб олгани келганлар.
11 Биз ҳаммамиз бир одамнинг фарзандларимиз. Сизнинг бандаларингиз тўғри одамлар, жосус эмаслар, – дейишди.
12 Юсуф уларга: – Йўқ, сизлар бу мамлакатнинг камчиликларини билиб олиш учун келгансизлар, – деди яна.
13 Улар: – Биз, бандаларингиз, ўн икки оға-инимиз. Бизлар Канъон юртидаги битта одамнинг фарзандларимиз. Кичиги ҳозир отамизнинг ёнида, бошқа бири эса ғойиб бўлган, – дейишди.
14 Юсуф уларга: – Ана, худди айтганимдай, сизлар жосусдан бошқа нарса эмассизлар.
15 Сизлар энди синовдан ўтасизлар: Фиръавннинг жони ҳақи қасам ичаманки, агар кенжа укангиз бу ерга келмаса, сизлар бу ердан чиқмайсизлар.
16 Ўзингиздан бирортангиз бориб, укангизни олиб келсин. Сизлар эса қамалиб турасизлар, токи сўзларингиз ҳақиқат ёки ёлғонлиги аниқ- равшан юзага чиқсин. Бўлмаса, Фиръавннинг жони ҳақи қасам ичаманки, сизлар жосус деб ҳисобланасизлар, – деди.
17 Юсуф ака-укаларни уч кунгача қаматиб қўйди.
18 Учинчи куни уларни чақиртириб: – Мен Худодан қўрқаман. Агар сизлар шу шартимни бажо келтирсаларинг, тирик қоласизлар.
19 Агар тўғри одамлар бўлсаларинг, унда биродарингиздан бири сиз қамалган уйда қамоқда турсин, сизлар эса очликдан сулайган хонадонингиз аҳлига ғалла олиб боринглар
20 ва укангизни олиб, менинг олдимга қайтиб келинглар. Ўшанда сўзларингиз тўғрилиги билинади ва сизлар ўлмайсизлар, – деди. Ака-укалар бунга рози бўлишди.
21 Ўзаро сўзлашиб: – Дарҳақиқат бизлар укамизга қарши гуноҳкор бўлдик. У бизга ялиниб-ёлворди, биз унинг жони қийналаётганини писанд қилмадик, унга қулоқ солмадик. Ана шунинг учун бошимизга энди бу кулфат келди, – дейишди.
22 Рубен ҳам уларга қўшилиб: – Болага қарши гуноҳ қилманг, деб мен сизларга айтган эдим-ку. Аммо сизлар қулоқ солмадингизлар. Мана энди биздан унинг қонига қон олинади! – деди.
23 Уларнинг гапларини Юсуф тушунишини акалари билмас эди, чунки Юсуф улар билан таржимон орқали гаплашар эди.
24 Юсуф шу онда улардан айрилиб ташқарига чиқди-ю, йиғлаб юборди. Яна ўзига келиб, уларнинг ёнига қайтиб келди ва ораларидан Шимъўнни чиқариб олиб, акаларининг кўз олдида уни боғлатиб қўйди.
25 Юсуф амр бериб, уларнинг қоплари ғаллага тўлдирилсин, ҳар бирининг пули ўз қопига қайтариб солинсин, уларга йўл учун овқат берилсин, деб буюрди. Айтилганлар бажарилди.
26 Биродарлар сотиб олган дон- дунларини эшакларига ортиб, у ердан жўнаб кетишди.
27 Бир манзилга тушганларидан кейин, улардан бири эшагига ем бергани қопини очди-ю, ўз кумуш пулини кўриб қолди. Пул хуржун оғзида ётган экан.
28 У биродарларига: – Менга пулимни қайтаришибди-ку, мана, ўз хуржунимда экан! – деди. Шунда уларнинг юраклари қинидан чиққудай бўлди. Қалтираб бир-бирларига: – Худо бизга қилаётган бу иш ўзи нимаси? – дердилар.
29 Охири Канъон юртига, оталари Ёқуб олдига қайтиб келдилар. Улар билан юз берган ҳамма воқеаларни оталарига ҳикоя қилиб бердилар:
30 – Мисрни бошқарувчи зоти олий биз билан терс гаплашди, бизни жосуслар гумон қилди.
31 Биз унга: Тўғри одамлармиз, жосус эмасмиз, дедик.
32 Биз ягона отамизнинг ўн икки ўғлимиз, укамизнинг бири ғойиб бўлган, кичиги эса ҳозир Канъон юртида, отамизнинг ёнида, дедик.
33 Мамлакатни бошқарувчи зоти олий эса бизга: “Сизлар тўғри одамлар эканингизни мен шундан биламан: биродарингиздан бирини менинг ёнимда қолдиринглар, сизлар эса очликдан сулайган хонадонингиз аҳлига ғаллани олиб бориб,
34 укангизни олиб, менинг олдимга қайтиб келинглар. Ўшандагина сизлар жосус эмас, балки тўғри одамлар эканингизни биламан. Биродарингизни сизларга қайтариб бераман ва бу мамлакатда олди-сотди қиласизлар”, – деди.
35 Шу маҳал ака-укалар ўз қопларини бўшатишди, ҳар бирининг кумуш тугуни ҳам қопида эди. Улар ва оталари Ёқуб кумуш тугунларини кўриб, қўрқиб кетишди.
36 Оталари уларга: – Сизлар мени фарзандларимдан маҳрум қилдингизлар: Юсуф йўқ, Шимъўн йўқ, Беняминни ҳам олиб кетмоқчисизлар. Менинг бошимга не-не офатлар келди! – деди.
37 Рубен отасига: – Беняминни менга ишониб топширинг. Агар уни сизга қайтармасам, менинг икки ўғлимни ўлдиринг. Мен уни сизга соғ-саломат қайтариб келаман, – деди.
38 Лекин Ёқуб: – Менинг ўғлим сизлар билан бормайди. Чунки унинг акаси ўлди ва ёлғиз у қолди. Яна мабодо сизлар бораётган йўлда у бирон балога йўлиқмасин, оқ сочимни алам билан гўрга олиб борманглар, – деди.
