1 Ёқубнинг Байтилга бориши. 16 Беняминнинг туғилиши, Роҳиланинг ўлиши. 23 Ёқубнинг ўғиллари
Ибтидо 35 bob
1 Худо Ёқубга: «Ўрнингдан тур, Байтилга бориб у ерда истиқомат қил. Аканг Эсовнинг олдидан қочаётганингда сенга зоҳир бўлган Худо шаънига у ерда қурбонгоҳ тиклагин», – деди.
2 Шунда Ёқуб ўзининг оиласига ва хонадонидаги бошқа барчага хитоб қилиб: «Орангизда сақлаб юрган ёт худолар санамларини ўзларингиздан узоқлаштиринглар. Ўзларингизни покиза қилиб, кийимларингизни алмаштиринглар.
3 Биз шу ердан қўзғалиб, Байтилга борамиз. Бошимга оғир кун тушган вақтларда менга кўмак берган ва юрган йўлимда ҳар доим мен билан бўлган Худо шаънига у ерда қурбонгоҳ қураман», – деди.
4 Шунда улар сақлаб юрган ҳамма ёт худолар санамларини ва қулоқларига тақиб юрган бут сирғаларни Ёқубга беришди. Ёқуб эса буларни Шакам яқинидаги улуғ дарахтнинг тагига кўмди.
5 Сўнгра улар у ердан жилиб йўлга тушишди. Теварак-атрофдаги шаҳарлар аҳли эса Худодан қаттиқ ваҳм олган эди, шунинг учун Бани-Ёқубнинг кетидан қувишмади.
6 Шундай қилиб, Ёқуб ва у билан юрган бутун қавм Канъон еридаги Луз шаҳрига етиб келдилар. (Луз – Байтилга тенгдир.)
7 У ерда Ёқуб қурбонгоҳ тиклаб, ўша жойни Эл-Байтил (яъни Байтил Худоси) деб атади. Чунки акаси олдидан қочаётганида ўша ерда Худо унга Ўзини намоён қилган эди.
8 Шу орада Ривқонинг энагаси Девора ўлиб қолди. Уни Байтилнинг пастроғидаги болут дарахти тагига кўмдилар, дарахтни эса «йиғи болут» деб атадилар.
9 Месопотамиядан қайтиб келганидан кейин, Худо Ёқубга яна бир бор зоҳир бўлди. Худо уни муборак қилиб:
10 «Сенинг отинг Ёқуб бўлса- да, бундан кейин сени Ёқуб дейишмайди; энди сенинг исминг Исроил бўлади», – деганидек, унга Исроил деб ном қўйди.
11 Худо унга яна: «Мен Қодир Тангриман. Баракали бўлиб, ўсиб-кўпайгин. Сендан бир халқ ва ҳатто халқлар жамоати бунёд бўлади; сенинг уруғингдан подшоҳлар чиқади.
12 Мен Иброҳимга ва Исҳоққа берган бу ерни сенга ва сендан кейинги зурриётингга бераман», – деди.
13 Ёқуб билан сўзлашиб бўлиб, Худо унинг ёнидан юқорига кўтарилди.
14 Ёқуб эса Худо ўзи билан гаплашган жойдаги тошни олиб, ёдгорлик тиклади, тошнинг устига шароб ва ёғ тўкиб назр атади.
15 Худо ўзи билан сўзлашган жойни эса Байтил (яъни Худо уйи) деб атади.
16 Байтилдан жўнаб, йўл босар эдилар. Эфратга боришга сал қолган эдики, Роҳилани тўлғоқ тутиб, у жуда қийналди.
17 У азоб чекиб туғаётганида, дояси унга: «Қўрқма, бу ҳам сенга ўғил бўлади», – деди.
18 Ниҳоят, Роҳила ўлаётиб, жони чиқай деганда, туғилган ўғлини Бен-Ўни (яъни Шум Оёқ) деб чақирди. Аммо отаси унинг исмини Бенямин (яъни Ўнг Қўлим) деб қўйди.
19 Эфрат, яъни Байтлаҳм йўлида марҳума Роҳилани дафн этишди.
20 Ёқуб унинг қабри устида ёдгорлик тиклади. Қабр бугунгача «Роҳила мақбараси» деб айтилади.
21 Шундан сўнг Исроил йўлга чиқиб, Адир Минора деган жойнинг нариги томонида чодир қурди.
22 Исроил у юртда ўрнашганидан кейин, ўғли Рубен бориб отасининг чўри хотинларидан бири Билҳа билан ётди. Исроил буни эшитди, [ўғлини ёмон кўриб кетди.] Ёқубнинг жами бўлиб ўн икки ўғли бор эди:
23 Леа туққан ўғиллар: Ёқубнинг тўнғичи Рубен, кейин Шимъўн, Левий, Яҳудо, Иссохор ва Завулун.
24 Роҳила туққан ўғиллар: Юсуф ва Бенямин.
25 Роҳиланинг чўриси Билҳа туққан ўғиллар: Дан ва Нафтоли.
26 Леанинг чўриси Зилпа туққан ўғиллар: Гад ва Ошер. Ёқуб Месопотамияда бўлганида, мана шу ўғилларни кўрди.
27 Ёқуб отаси Исҳоқнинг олдига, Мамре деган жойга борди. Иброҳим ҳам, Исҳоқ ҳам мусофир бўлиб яшаган бу жой Қирят-Арба (яъни Ҳебрўн) шаҳри яқинидадир.
28 Исҳоқ эса жами бир юзу саксон йил умр кўриб, вафот этди.
29 У тўқ ва кексайиб оламдан ўтди, ўзининг ота-боболари олдига жўнади. Унинг ўғиллари Эсов ва Ёқуб уни кўмишди.
