1 Тўфондан қутулиш. 15 Нуҳнинг қурбони, Худонинг ваъдаси
Ибтидо 8 bob
1 Нуҳ ва у билан бирга кема ичида бўлган ёввойи ҳайвонлар ва чорванинг ҳаммаси Худонинг хотирида бўлиб, У ер юзи устидан шамол эстирди. Шундан сўнг сувлар пасая бошлади.
2 Тубсизлик булоқлари тугаб, осмон қопқалари ёпилиб, ёғаётган ёмғир тиниб қолди.
3 Сув бора-бора ер юзидан қайтиб, бир юз эллик кун ўтгандан сўнг камайиб кетди.
4 Еттинчи ойнинг ўн еттинчи кунида кема Арарат тоғлиги устига келиб тўхтаб қолди.
5 Сув ўнинчи ойгача камайиб борди. Ниҳоят ўнинчи ойнинг биринчи кунида тоғ чўққилари кўринди.
6 Тағин қирқ кун ўтгандан кейин, Нуҳ қурган кемасининг дарчасини очиб,
7 қузғунни чиқариб юборди. Қузғун эса ер устидаги сув қуримагунча, ташқарига учиб кетиб ва қайтиб келиб турар эди.
8 Яна Нуҳ энди ер юзидан сув тушган- тушмаганини кўрмоқчи бўлиб, олдидан каптарни чиқариб юборди.
9 Аммо каптар оёқ қўядиган қўнолға тополмай, яна Нуҳнинг ёнига, кемага қайтиб келди. Чунки ҳали бутун ер юзи сув билан қопланган эди. Нуҳ қўлини чўзиб, каптарни олди ва ўз ёнига, кемага киргизди.
10 Етти кун сабр қилиб, Нуҳ тағин каптарни кемадан чиқариб юборди.
11 Оқшом вақти каптар унинг ёнига қайтиб келганида, тумшуғида янги юлинган зайтун барги бор эди. Энди Нуҳ ер юзидан сув пасайиб қолганини билди.
12 Нуҳ яна етти кун сабр қилиб, каптарни бошқатдан чиқариб юборди. Бу гал эса каптар унинг олдига қайтиб келмади.
13 Нуҳ умрининг олти юз биринчи йили, биринчи ойининг биринчи кунида ерни қоплаган сув қуриб кетган эди. Нуҳ кеманинг қопқоғини кўтариб қараб, ер юзининг энди қуруқ бўлганини кўрди.
14 Иккинчи ойнинг йигирма еттинчи кунида ер қоқ қуруқ бўлди.
15 Худо Нуҳга хитоб қилиб:
16 «Сен хотининг, ўғилларинг ва келинларинг билан кемадан чиқиб кетинглар!
17 Сен билан бирга бўлган ҳайвонларнинг ҳаммасини, парранда, чорва туёқлари, ерда ҳаракат қилувчи махлуқлар қанча бўлмасин, ўзинг билан ташқарига чиқаргин. Улар ер юзида баракали бўлиб кўпайсин, ер бўйлаб қайнаб боришсин», – деди.
18 Шунда Нуҳ билан ўғиллари, хотини ва келинлари ташқарига чиқдилар.
19 Улар билан барча ёввойи ҳайвонлар, майда жониворлар, паррандалар – ер юзида ҳаракат қилувчи махлуқлар қанча бўлмаса-да, ҳаммаси оила- оила бўлиб кемадан чиқиб кетдилар.
20 Сўнгра Нуҳ Худованд шаънига қурбонгоҳ қурди. Ҳар бир ҳалол чорвадан, ҳар бир ҳалол паррандадан олиб, қурбонгоҳ устида сўйиб куйдирди.
21 Худованд қурбонлик тутунининг хуш ҳидини искаб, Ўз кўнглида деди: «Мен ерни одамзод туфайли бошқа лаънатламайман. Зероки одамзод кўнглидаги фикр-хаёл ёшлигиданоқ бузуқдир. Мен аввал қилганимдек, энди бошқа ҳамма жониворларни уриб нобуд қилмайман.
22 Бундан кейин ер бор экан, экин-тикин, ўрим- йиғим, совуқ билан иссиқ, ёз билан қиш, кун билан тун тугамайди».
