1 Фиръавннинг кўрган тушлари. 14 Юсуф Фиръавннинг тушларини таъбирлаши. 37 Юсуфнинг Мисрда юксалиши
Ибтидо 41 bob
1 Орадан икки йил ўтгач, Фиръавн туш кўриб қолди. Тушида у Нил дарёси бўйида турган экан.
2 Дарёдан кўримли, семиз етти бош сигир чиқиб, қиёқзорда ўтлаб юришар экан.
3 Уларнинг кетидан дарёдан кўримсиз, ориқ етти бош сигир чиқиб, дарё бўйидаги сигирлар ёнида турибди.
4 Кўримсиз, ориқ сигирлар кўримли, семиз етти сигирни еб юборибди. Шундан кейин Фиръавн уйғонди.
5 У яна уйқуга кетиб, иккинчи марта туш кўрди. Тушида битта пояда еттита яхши ва тўлиқ бошоқ чиқибди.
6 Уларнинг кетидан чўл шамоли қовжиратган ориққина етти бошоқ ўсиб чиқибди.
7 Бу ориқ бошоқлар семиз ва тўлиқ етти бошоқни ютиб юборибди. Шундан сўнг Фиръавн уйғониб, туш кўрганини билди.
8 Саҳар пайтида Фиръавннинг кўнгли жуда ғаш эди. У киши юбориб, Мисрнинг барча сеҳргарлари ва донишмандларини чақиртирди. Фиръавн уларга тушларини ҳикоят қилди, аммо унга таъбир қилиб берадиган бирон киши топилмади.
9 Шунда Фиръавннинг бош соқийси сўз олиб унга деди: – Мен бугун гуноҳларимни эслатишга мажбурман.
10 Фиръавн жаноби олийларининг бандаларига ғазаблари келиб, мени ва бош новвойни соқчилар бошлиғининг қамоқхонасига топширган эдилар.
11 Бир кечанинг ўзида мен ва жўрам бирдан туш кўриб қолдик, ҳар биримизнинг тушимиз эса ўзига хос таъбирни талаб қилар эди.
12 У ерда бизлар билан соқчилар бошлиғига хизмат қилиб юрган бир иброний йигит бор эди. Биз тушларимизни унга сўзлаб бердик, у бизга таъбир қилиб берди, тушларимизни алоҳида- алоҳида шарҳлаб берди.
13 Хулласи калом, у қандай таъбир этган бўлса, худди шундай бўлди. Мен ўз мансабимга қайтарилдим, жўрам эса осилди.
14 Буни эшитибоқ, Фиръавн Юсуфни олиб келиш учун кишилар юборди. Улар шошиб- пишиб Юсуфни зиндондан чиқаришди, сочини олиб, кийимини алмаштиришди. Юсуф Фиръавннинг ҳузурига келди.
15 Фиръавн унга: – Мен туш кўрдим, лекин уни таъбир қиладиган киши йўқ. Эшитишимча, сенинг тушни таъбир қилишга фаҳминг етар экан, – деди.
16 Юсуф Фиръавнга: – Бу мендан эмас; лекин Худо Фиръавнга хайрли башорат қилган бўлса керак, – деб жавоб берди.
17 Фиръавн Юсуфга: – Мен тушимда Нил бўйида турган эканман.
18 Шунда дарёдан семиз ва гўзал етти бош сигир чиқиб, қиёқзорда ўтлаб юришар экан.
19 Уларнинг кетидан кўриниши ёмон, бадбашара, жуда ориқ бошқа етти бош сигир чиқди. Мен бутун Миср ерида шунчалик ёмон сигирни кўрмаган эдим.
20 Ёмон, ориқ сигирлар эса аввалги етти семиз сигирни еб юборди.
21 Семиз сигирлар уларнинг қорнига кирган бўлса-да, қорнида борлиги билинмас эди. Уларнинг кўриниши аввалгидек ёмон эди. Шундан сўнг мен уйғониб кетдим.
22 Кейинги тушимда мен битта пояда ўсиб чиққан еттита тўлиқ ва яхши бошоқни кўрдим.
23 Уларнинг кетидан ингичка, чўл шамолидан қовжираган, қуруқ еттита бошоқ ўсиб чиқди.
24 Ингичка бошоқлар эса еттита тўлиқ бошоқни ютиб юборди. Шунда мен буни сеҳргарларга айтдим, аммо менга шарҳлаб берадиган киши топилмади, – деди.
25 Юсуф Фиръавнга деди: – Фиръавннинг тушлари бир. Худо қилмоқчи бўлган ишини Фиръавнга билдирибди.
26 Етти бош яхши сигир – етти йил, еттита яхши бошоқ ҳам – етти йил. Тушларнинг маъноси бир.
27 Улардан кейин чиққан етти бош ёмон ва ориқ сигир эса – яна етти йил, шунингдек, ориқ ва чўл шамолидан қовжираган еттита бошоқ ҳам ўша маънода: яъни бу етти қаҳатчилик йилини билдиради.
28 Мен шуни демоқчиман: Худо қиладиган ишини Фиръавнга намоён қилибди.
29 Бутун Миср мамлакатида етти йил буюк фаровонлик бўлади.
30 Ўша даврдан сўнг етти йил қаҳатчилик бош кўтаради. Мисрни хароб қиладиган бу очарчилик оғирлигидан мамлакат кўрган аввалги фаровонлик даври бутунлай эсдан чиқиб кетади.
31 Кейин пайдо бўладиган қаҳатчилик шунчалик оғир бўладики, мамлакатда ҳеч фаровонлик бўлмагандай туюлади.
32 Туш Фиръавнга икки марта такрор намоён бўлиши эса шундан далолат берадики, бу иш Худо олдида муқаррардир, У буни кечиктирмай амалга оширади.
33 Энди Фиръавн жаноби олийлари ақлли ва доно бир одамни сайлаб, уни Миср юрти устидан қўйсинлар,
34 токи у олий фармон ила етти фаровонлик йили бадалида Мисрнинг ҳосилидан бешдан бир қисмини ажратиб ундириш учун мамлакат устидан нозирлар тайинласин.
35 Бу келадиган яхши йилларда бутун ҳосилни йиғиб ғамлаб қўйишсин, шаҳарларда озиқ-овқат бўлиши учун ғаллани Фиръавннинг омборхоналарига ғарамлаб сақлашсин.
36 Мисрнинг бошига келадиган етти йиллик қаҳатчилик даврида мамлакат қирилмаслиги учун, бу озиқ-овқатлар захира бўлади.
37 Бу гап Фиръавн ва унинг бутун амалдорларига маъқул тушди.
38 Фиръавн ўз аъёнларига: – Ўзида Худонинг Руҳи бўлган бундай одамни топиб бўладими? – деди.
39 Фиръавн Юсуфга қайрилиб: – Худо буларнинг ҳаммасини сенга маълум қилган экан. Сендан ақллироқ ва донороқ одам йўқ.
40 Сен хонадоним устидан раис бўласан, бутун халқим сенинг амрингга қараб иш тутади. Мен фақат тахтим билангина сендан катта бўламан.
41 Мен сени бутун Миср юрти устидан бошлиқ қилиб тайинлайман, – деди-да,
42 ўз узугини бармоғидан чиқариб, Юсуфнинг бармоғига тақди. Унга кимхоб тўн кийгизиб, бўйнига олтин занжир тақди.
43 Фиръавн Юсуфни ўз ўринбосарининг аравасига миндириб, у боришидан олдин «Таъзим қилинглар!» дея жар солдирди. Шундай қилиб, Юсуф бутун Миср устидан бошлиқ бўлиб қолди.
44 Фиръавн Юсуфга: – Мен, Фиръавн, сенга айтяпман: сен амр бермасдан бутун Миср ерида ҳеч кимса ё қўлини ё оёғини кўтармайди, – деди.
45 У Юсуфга Сафнат-Паънаҳ деб исм қўйди ва Ўн шаҳрининг коҳини Пўтиферонинг қизи Ўснатни унга хотинликка олиб берди. Юсуф эса Миср юрти бўйича юксалиб борди.
46 Миср подшоҳи – Фиръавннинг ҳузурида турганида Юсуф ўттиз ёшда эди. Шундай қилиб, Юсуф Фиръавннинг ҳузуридан чиқиб, бутун Миср мамлакатини кезадиган бўлди.
47 Етти фаровонлик йили бошланиб, ер мўл-кўл ҳосил берди.
48 Бу етти йил ичида Юсуф Мисрнинг бутун озиқ- овқатини йиғиб, шаҳарларда ғамлаб қўйди. Ҳар шаҳарнинг атрофидаги далаларда етишган ғаллани омборларга ғарамлаб қўйди.
49 Юсуф денгиз қумидай кўп, беҳисоб кўп ғалла жамғарди. Ғалла миқдори сон-саноқсиз эди.
50 Қаҳатчилик даври бошланишидан аввал Ўн шаҳрининг коҳини Пўтиферонинг қизи Ўснат Юсуфга икки ўғил туғиб берди.
51 Юсуф: «Худо менга бутун машаққатимни ва бутун отам уйини унуттирди», – дея, тўнғичининг исмини Манаше (яъни Унуттирган) қўйди.
52 Иккинчи ўғли туғилганида Юсуф: «Худо ғурбатсаройимда мени самарали қилди», – дея, ўғлининг отини Эфраим (яъни Самарали) қўйди.
53 Миср юрти кўрган етти фаровонлик йили тугади.
54 Юсуф олдиндан айтган етти қаҳатчилик йили бошланди. Барча ўлкалар очарчиликка йўлиққан бўлса-да, Мисрнинг ҳар бурчагида нон сероб эди.
55 Охири Миср халқи ҳам очлик чекиб, Фиръавнга нон деб фарёд қила бошлади. Фиръавн эса бутун Миср аҳолисига: «Юсуфнинг олдига боринглар, у сизларга нима айтса, шуни қилинглар», – деб айтарди.
56 Қаҳатчилик энди бутун ер юзини қоплаган эди. Юсуф ҳамма омборларни очиб, мисрликларга ғалла сотарди. Шунга қарамай, Мисрда қаҳатчилик кучайиб борарди.
57 Бошқа ҳамма ўлкалардан ҳам Юсуфдан ғалла сотиб олиш учун Мисрга келишарди, чунки бутун ер юзида очарчилик жуда кучайган эди.
