1 Худонинг Нуҳ билан қилган аҳди. 18 Нуҳнинг ўғилларига қилган васияти
Ибтидо 9 bob
1 Худо Нуҳ билан ўғилларини муборак қилиб, деди: «Баракали бўлиб кўпайинглар, ер юзини тўлғазинглар.
2 Ердаги ҳамма ҳайвонлар, осмондаги барча паррандалар, бутун ер юзида ҳаракат қилувчи махлуқлар ва бутун денгиздаги балиқлар сизлардан қўрқиб, даҳшатга тушадилар. Ана, улар қўлингизга топширилган.
3 Яшаётган ҳар бир жонивор сизлар учун емиш бўлади; кўк ўт каби буларнинг ҳаммасини ҳам сизларга бердим.
4 Фақат этни ўз жони, яъни қони билан еманглар.
5 Айниқса сизнинг жонингизни олгандан Мен хун талаб қиламан. Одам жонини олган ҳар бир ҳайвондан, шунингдек, ўз қон-қардошининг жонини олган ҳар бир одамдан Мен хун талаб қиламан.
6 Ким одам қонини тўкса, унинг қони одам қўли билан тўкилур. Зеро одам Худо суратида яратилгандир.
7 Сизлар баракали бўлиб кўпайинглар, ер юзида тарқалиб, кўпайиб боринглар».
8 Яна Худо Нуҳ билан ўғилларига деди:
9 «Мен сизлар билан ва сизлардан кейинги насллар билан аҳд-паймон қиламан.
10 Шунингдек, сизлар билан бўлган парранда, чорва, ҳар бир тирик жон билан, яъни кемадан чиқиб, орангизда яшаётган ернинг ҳамма ҳайвонлари билан аҳд-паймон қиламан.
11 Сизлар билан қилаётган аҳдим ана шу мазмунда: энди ҳеч қачон тўфон сувлари билан бутун махлуқот қирилмайди, энди ҳеч қачон ерни хароб қилувчи тўфон юз бермайди».
12 Худо тағин деди: «Менинг сизлар билан ҳамда сизлардаги ҳар бир тирик жон билан қилаётган, наслдан-наслга абадий ўтадиган аҳдимнинг аломати шу:
13 Ўзим билан ер орасидаги аҳдимнинг аломати сифатида Мен булутларда ёйимни пайдо қиламан.
14 Бундан буён ер юзига булут тортганимда, булутларда Менинг ёйим намоён бўлади.
15 Сизлар билан ва барча махлуқлар билан, ҳар бир тирик жон билан қилган аҳдимни Мен эслаб туриб, бутун махлуқотни йўқ қиладиган тўфон тошқинига ортиқ йўл бермайман.
16 Мен булутларда ёй пайдо бўлганини кўрганим сайин, Ўзим ила ердаги бутун махлуқот – ҳар бир тирик жон орасидаги абадий аҳдни хотирда тутаман».
17 Худо яна бир бор Нуҳга: «Менинг ердаги ҳар бир махлуқ билан қилган аҳдимнинг аломати ана шу бўлади», – деди.
18 Нуҳнинг кемадан чиққан ўғиллари – Сом, Ҳом ва Ёфит эдилар. Ҳом Канъоннинг отаси бўлди.
19 Нуҳнинг бу учала ўғлидан одамзод тарқаб, бутун ер юзи бўйлаб ўрнашди.
20 Нуҳ ер ҳайдаб, дастлабки токзорни ўтқазди.
21 У ўзи қилган шаробдан ичиб маст бўлиб, чодирида яланғоч ётган эди.
22 Канъоннинг отаси Ҳом ўз отасининг яланғоч ётганини кўрди-да, ташқарига чиқиб, ака- укасига сўзлаб берди.
23 Шунда Сом ва Ёфит икковлон чопонни елкасига ташлаб олишди- да, орқаси билан юриб бориб, яланғоч оталарини ёпиб қўйишди. Юзларини бошқа томонга буриб, унинг яланғочлигини кўришмади.
24 Нуҳ мастликдан кейин ўзига келгач, кенжа ўғли унга нима қилганини англаб:
25 «Канъон лаънати бўлсин! Оға-иниларига қулларнинг қули бўлсин!» – деди.
26 Ва сўнгра яна деди: «Сомнинг Тангриси Худовандга санолар! Канъон Сомга қул бўлсин!
27 Худо Ёфитни фотиҳ қилсин, Сом чодирларини унга берсин, Канъон унга қул бўлсин!»
28 Нуҳ тўфондан сўнг яна уч юз эллик йил яшади.
29 Нуҳ жами бўлиб тўққиз юз эллик ёш умр кўриб, ўлди.
