1 Ёқубнинг ўғилларига қилган васияти. 28 Ёқубнинг ўлиши
Ибтидо 49 bob
1 Ёқуб ўғилларини ёнига чақириб деди: «Жам бўлингиз, сизларга маълум қилайин, Оқибатда сизлар билан нелар юз бераркин.
2 Эй Ёқуб ўғиллари, тўпланиб қулоқ солингиз, Тинглангиз отангиз Исроилнинг васиятларин!
3 Эй сен, Рубен, менинг тўнғичим! Менинг қудратим, ёшлик ғурурим! Сен шуҳрат оширдинг, қудрат оширдинг,
4 Вале жўш урдинг-да, селдай тошдинг. Энди ўз ҳаддингдан ошмагин тағин. Сен-ку, ўз отангнинг тўшаги устига чиқдинг, Менинг кўрпа-ёстиғим узра ҳаромлик қилдинг.
5 Шимъўн ва Левий – биродарлар-у, Жабр-жафо қуролидир уларнинг иттифоқлиги.
6 Менинг жоним уларнинг мажлисига кирмас, Таним эса уларнинг қарорига қолмас. Зеро улар ғазаб айлаб одамларни ўлдиришди, Бебошлик этиб буқаларни шикастлантиришди.
7 Лаънат уларнинг тошқин қаҳр-ғазабига! Лаънат уларнинг беомон ситам-зўғумига! Мен Ёқуб элида уларга низо солгайман, Исроилда тарқатиб юборгайман уларни.
8 Эй сен, Яҳудо! Биродарларинг сени мадҳ этишажак, Туғишганларинг сенга таъзим этишажак. Ёвни эса гарданидан ушлаб қолажаксан.
9 Эй ўғлим Яҳудо, арслон боласи! Сен шикорингдан қайтиб келдинг, ўғлим. Мана қаранг, у шердек чўкди-ю ётди; Арслондайин ўзи – ким ҳуркитармиш уни?
10 Салтанат ҳассаси Яҳудодан силжимас, Мирза ҳам кам бўлмас оёғи тагидан, То Малики Сулҳ келгунига қадар; Элу халқлар эса Унга бўйин сунадилар.
11 Ул ўз эшагини ток новдасига боғлар, Баҳузур хўтигини боғда қолдириб кетар. Ўз кийим-кечагини шаробга булаб, Либосини хуни хамрда ювар.
12 Шаробдан кўзлари учқунланар порлоқ, Сутни мўл ичиб тишлари бўлган оппоқ.
13 Завулун денгиз соҳилида жойлашиб, Кемаларга бандаргоҳ бўлажак; Унинг ҳудуди эса Сидўнгача чўзилажак.
14 Иссохор – қўралар орасига чўккайган Суякдор эшак сингари.
15 Осойиш яхши, диёр ёқимли, – деди. Юк ташишга бўйин эгай, – деганда, Қуллик бўйинтуруғига кириб қолди.
16 Дан – Исроил қабилаларининг бири сифатида Ўз халқининг қозисию ҳомийси бўладур.
17 Дан – йўлда биланглаб юрган илон, Йўловчидан бекиниб олган оғули илон. Ул отнинг тўпиғини чақар, Сувориси эса орқага қулаб кетар.
18 Сенинг мададингга умидвордирман, Эй Худованд!
19 Гадни босмачилар тўдаси босиб олур, У из қувиб уларга етиб босиб олур.
20 Ошер мўл-кўлчиликда ўз нонини еяр, Шоҳларча ноз-неъматларни еб тўяр.
21 Нафтоли – чопқир оҳудайин ўзи, У чиройлигина қуралайларни туғар.
22 Юсуф – мевадор дарахтнинг ниҳоли, Булоқ бошида ўсган оғочнинг кўчати. Унинг тармоқлари девордан ошиб кетадур.
23 Ўқчилар дастаси уни ранжитишди, Ўқ отишиб, унга қасд-адоват қилишди.
24 Унинг камони таранг, қўли чечан бўлди. Ёқубнинг суянган Илоҳий Қудратдан, Исроилни боққан Улуғ Қоядан у куч олди.
25 Отангнинг Худоси сенга мадад бергай, Қодир Оллоҳ сени муборак айлагай. Юқорида бўлган кўк баракатларини, Пастда ётган тубсизлик сероблигини, Она эмчаги ва она қорни қутини сенга эҳсон этгай.
26 Мана, отангнинг қолдириб кетган қут- баракатлари – Абадий юксакликлар баракатидан ҳам ошиқ, Азалий чўққилар неъматидан ҳам ортиқдир. Ана шу баракатлар барчаси тепадан ёғиб, Биродарларининг улуҒи Юсуфга насиб этгай.
27 Бенямин – йиртқич бўри! Сабоҳда у овини ямлаб ютар, Оқшомда эса ғаниматни тақсимлар».
28 Исроилнинг ҳамма ўн икки қабилалари булардир, оталарининг уларга топширган сўзлари ҳам шулар. У ўғилларини шундай дуо қилди, ҳар бирини ўзининг дуосига мувофиқ дуо қилди.
29 Уларга васият қилиб, яна деди: «Мен ўз ота-боболарим олдига жўнай деб турган эканман, энди сизлар мени оталарим ётган, ҳетий Афроннинг даштида жойлашган ғорга дафн этинглар.
30 Канъон ерида, Мамре қаршисидаги Махпела даштида жойлашган, ҳетий Афрондан сотиб олинган, Иброҳимнинг оила мақбараси бўлган ана у мағорага мени кўминглар.
31 Иброҳим ва хотини Сорони у ерда дафн этдилар. Исҳоқ ва хотини Ривқони ҳам у ерда дафн этдилар. Мен Леани ҳам у ерда дафн этдим.
32 Бу дашт ва ундаги ғорни биз Ҳет ўғилларидан сотиб олганмиз».
33 Ёқуб буларни айтиб, ўғилларига васият қилишни тамом қилди. У оёқларини тўшаги ичига йиғиб олиб, жон берди ва ўзининг ота- боболари олдига жўнади.
