1 Иброҳимнинг бошқа ўғиллари ва ўлими. 12 Исмоилнинг насл-насаб тарихи. 19 Эсов билан Ёқубнинг туғилиши. 27 Эсов укасига тўнғичлигини сотгани
Ибтидо 25 bob
1 Иброҳим яна Қатура исмли хотин олган эди.
2 У эрига Зимрон, Йўқшон, Медон, Мидён, Ишбоқ ва Шуаҳни туғиб берди.
3 Йўқшон эса Шабо ва Дедон деган ўғиллар кўрди. Дедоннинг ўғиллари – Ашурим, Латушим ва Лаумим эдилар.
4 Мидённинг ўғиллари – Айфо, Афар, Ҳанўх, Авидо ва Элдао эдилар. Буларнинг ҳаммаси Қатуранинг ўғил- набиралари эди.
5 Иброҳим ўзининг бор-йўғини Исҳоққа топширди.
6 Сородан кейинги хотинлари туққан ўғилларига эса Иброҳим совғалар берди ва тириклигида уларни ўғли Исҳоқнинг олдидан кунчиқар томонга, Шарқ мамлакатига жўнатди.
7 Иброҳим жами бир юзу етмиш беш йил умр кўриб, вафот этди.
8 У кўнгли тўқ ва қари, нуроний мўйсафид бўлиб оламдан ўтди, ота- боболари олдига жўнади.
9 Ўғиллари Исҳоқ ва Исмоил уни Мамре қаршисидаги ҳетий Сўҳар ўғли Афронга қарашли бўлган, Махпела деган даланинг ғорига дафн этдилар.
10 Иброҳим ҳетийлардан сотиб олган ушбу далада ўзи ва хотини Соро кўмилдилар.
11 Иброҳимнинг вафотидан кейин унинг ўғли Исҳоқ Худодан кўп барака топди. Исҳоқ «Барҳаёт Тангри кўзи» деган қудуқ яқинида истиқомат қилди.
12 Соронинг чўриси мисрлик Ҳожар туққан, Иброҳим ўғли бўлган Исмоилнинг насл-насаб тарихи қуйидадир.
13 Исмоил ўғилларининг авлод-аждод шажараси исмлари бўйича: Исмоилнинг тўнғичи Навойўт, сўнг Қедор, Адбоил, Мибсом,
14 Мишмо, Думо, Массо,
15 Ҳадад билан Темо, Ятур, Нафиш ва Қедмо.
16 Бу Исмоил ўғиллари номлари исмоилийларнинг ўн икки қабиласи ва уларнинг йўлбошчилари, шунингдек, овуллари ва манзилларига ўтган.
17 Исмоил жами бўлиб бир юз ўттиз етти йил яшаб, ўлди. У оламдан ўтиб, ўзининг ота-боболари олдига жўнади.
18 Исмоилийлар Ҳавила диёридан то Миср чегараси яқинлигидаги Ассирия йўлида жойлашган Шур чўлигача тарқалиб ўрнашганлар. Аввал айтилганидек, улар барча қариндошлари билан қарама-қарши тушиб турар эдилар.
19 Иброҳим ўғли Исҳоқнинг насл-насаб тарихи шудир: Иброҳим Исҳоқнинг отаси эди.
20 Исҳоқ Месопотамиядан арамий Батуилнинг қизи ва арамий Лобоннинг синглиси бўлган Ривқони ўзига хотинликка олганида қирқ яшар эди.
21 Исҳоқнинг хотини фарзандсиз юрарди. Исҳоқ у учун Худовандга кўп илтижо қиларди. Унинг илтижоси ижобат бўлиб, Ривқо ҳомиладор бўлди.
22 Унинг қорнидаги ўғиллари талашадиган бўлиб қолдилар. Шунда Ривқо: «Агар бундай бўлса, менга нима кераги бор?» – деди ва Худовандга мурожаат этгани борди.
23 Худованд унга деди: «Сенинг қорнингда иккита халқ бор, Ичингдан иккита эл айрилиб чиқажак. Бир халқ иккинчисидан зўр чиқиб, Каттаси кичигига қул бўлажак!»
24 Ривқонинг ой-куни тўлиб, туғиш вақти келди, кўрсаки, қорнида эгизак бор экан.
25 Биринчи туғилган боланинг бутун танаси қизғиш ва пўстиндек сержун эди. Шу туфайли унинг исмини Эсов (яъни Сержун) қўйдилар.
26 Кейинроқ унинг укаси онаси қорнидан чиқаётганда, у акаси Эсовнинг товонини қўли билан ушлаб турган эди. Шунинг учун унга Ёқуб (яъни Товон Ушлаган) отини бердилар. Булар туғилганида Исҳоқ олтмиш яшар эди.
27 Болалар ўсиб катта бўлишди. Эсов моҳир овчи, дала-дашт одами, Ёқуб эса чодирда яшовчи беозор одам бўлди.
28 Исҳоқ овга ўч бўлганидан, Эсовни севарди. Ривқо эса Ёқубни севарди.
29 Бир куни Ёқуб шавла пиширган эди. Эсов даладан чарчаб келиб,
30 Ёқубга: – Менга ейишга шу қизилидан бер, ана шу қизилидан! Мен жуда чарчаб кетдим, – деди. Шу сабабли у Эдўм деб ҳам ном олди.
31 - Ҳозирнинг ўзида менга тўнғичлигингни сот! – деди Ёқуб.
32 Эсов: – Мен жонимни нуқул ҳовучлаб юрсам, тўнғичликдан менга нима фойда? – деди.
33 Ёқуб: – Ҳозирнинг ўзида менга қасамёд қил! – деди. Ўшанда Эсов Ёқубга қасамёд қилиб, ўзининг тўнғичлигини унга сотди.
34 Ёқуб эса Эсовга нон ва ясмиқ шавла берди. Эсов еди, ичди ва туриб кетди. Шундай қилиб, Эсов ўзининг тўнғичлигини хўрлаб ташлади.
