1 Яҳудо ва Тамара
Ибтидо 38 bob
1 Ўша вақтда Яҳудо ўз ака-укаларидан айрилиб жўнади. У йўл юриб, Адуллам шаҳрида Ҳиро отли бойнинг ёнида жойлашди.
2 Яҳудо у ерда Шуо исмли канъонлик бир одамнинг қизини кўриб қолди. Уни хотинликка олиб, бир ёстиққа бош қўйишди.
3 Аёл ҳомиладор бўлиб бир ўғил туғди. Эри унинг отини Ғер қўйди.
4 У яна ҳомиладор бўлиб бир ўғил туғди, унинг отини Ўнан қўйди.
5 У тағин бир ўғил туғиб, унинг отини Шело қўйди. Бу туғилган пайтда Яҳудо Каззоб шаҳрида эди.
6 Яҳудо тўнғичи Ғерни Тамара исмли бир қизга уйлантирди.
7 Яҳудонинг тўнғичи Ғер Худованд назарида нобоп одам бўлгани учун, Худованд уни ўлдирди.
8 Шунда Яҳудо Ўнанга: – Қайнағалик бурчингни ўтаб, акангнинг хотинини никоҳингга ол, токи акангга зурриёт етиштиргин, – деди.
9 Лекин Ўнан бу зурриёт ўзиники бўлмаслигини билиб, акамга зурриёт қолмасин, деб унинг хотини билан қовушган пайтларда уруғини ерга тўкиб юборар эди.
10 Унинг бу қилган иши эса Худовандга ёқмади ва Худованд уни ҳам ўлдирди.
11 Яҳудо келини Тамарага: – Ўғлим Шело катта бўлгунга қадар сен отангнинг уйида бева туравергин, – деди. Чунки Яҳудо: «Бу ҳам акалари каби ўлмасин», деб қўрқар эди. Шундай қилиб, Тамара кетди, отасининг уйида яшайверди.
12 Анча вақт ўтгандан сўнг Шуонинг қизи, яъни Яҳудонинг хотини ўлиб қолди. Яҳудо бир муддат ўтиб таскин топганидан кейин, ўзи билан дўсти адулламлик Ҳирони олиб, қўйларининг жунини қирқаётганларни кўргани Тимнага боришди.
13 Тамаранинг қулоғига: «Мана, қайнотанг қўйларининг жунини қирқиш учун Тимнага бораётир», – деган дарак етиб келди.
14 Шунда у бевалик кийимларини ечиб, паранжи ёпиниб, ўзини таниб бўлмайдиган қилди-да, Тимнага борадиган йўлда жойлашган Энойим ерининг кираверишида ўтирди. Тамара: «Шело энди катта бўлган, мени унга хотинликка беришмайди», деган хулосага келган эди.
15 Яҳудо Тамаранинг юзи ёпиқ ўтирганини кўриб, фоҳиша деб ўйлади.
16 У ўзининг келини эканини билмай, Яҳудо йўлидан аёл томон бурилди-да: – Рухсат бер, сен билан ётай, – деди. – Сиз мен билан ётсангиз, менга нима берасиз? – деди аёл.
17 Яҳудо: – Қўтондан сенга бир улоқ бериб юбораман, – деди. – Юборгунингизгача гаровга бирон нарса берасизми? – деди.
18 Яҳудо: – Гаровга нима берай? – деб сўради. – Муҳрингизни, унинг ипини ва қўлингиздаги ҳассани беринг, – деди аёл. Яҳудо у айтган нарсаларни берди ва у билан ётди. Тамара эса ундан ҳомиладор бўлди.
19 Тамара уйига қайтиб кетди ва паранжисини ечиб, яна ўзининг бевалик кийимларини кийди.
20 Шу орада Яҳудо ўша аёлга гаровга берган нарсаларимни қайтариб олай, деб адулламлик дўсти орқали улоқни юборди. Уни тополмагач,
21 дўсти бу жойнинг одамларидан сўради: – Энойимда йўл чеккасида ўтирган анави фоҳиша қани? – Бу ерда фоҳиша йўқ эди, – дейишди.
22 Дўсти Яҳудонинг ёнига қайтиб келиб: – Уни тополмадим, у жой одамлари ҳам ўша ерда фоҳиша йўқлигини айтдилар, – деди.
23 Яҳудо: – Мана мен бу улоқни юбордим, лекин сен аёлни топмабсан. Майли ўзига олиб қўйсин, тағин биз уятга қолмайлик, – деди.
24 Қарийб уч ой ўтгач, Яҳудога: «Сенинг келининг Тамара зино қилибди, фоҳишалигидан ҳомиладор ҳам бўлибди», – деган хабар етказишди. Яҳудо: – Уни майдонга чиқариб ёқинглар! – деди.
25 Тамарани ташқарига олиб чиқишаётган вақтда, у қайнотасига киши юбориб: «Мен мана бу буюмларнинг эгасидан ҳомиладор бўлганман. Танинг-чи, бу муҳр, бу ип, бу ҳасса кимники экан?» – деган гапни жўнатди. Яҳудо буюмларни таниб:
26 – Мен эмас, у ҳақлидир, чунки мен уни ўғлим Шелога бермадим, – деди. Шундан кейин Тамарага бошқа тегмади.
27 Тамарани тўлғоқ тутганида, унинг қорнида эгиз болалар борлиги маълум бўлди.
28 Туғаётган вақтда болалардан бири қўлини чиқарди. Доя алвон ип олиб: «Мана бу биринчи бўлиб чиқди!» – деб ипни унинг қўлига боғлади.
29 Бола қўлини қайтариб олиши билан унинг биродари чиқди. Шунда доя: «Ҳа, сен қандай ёриб чиқиб олдинг!» – деди. Шунинг учун Яҳудо унинг исмини Парас қўйди.
30 Кейин қўлида алвон ип бўлган биродари ҳам чиқди. Унинг отини Зараҳ қўйди.
