1 Ёқубнинг яширинча жўнаб кетиши. 22 Ёқубнинг Худодан паноҳ топиши. 43 Ёқуб билан Лобон орасидаги чегара битими.
Ибтидо 31 bob
1 Лобоннинг ўғиллари: «Мана Ёқуб отамизнинг ҳамма нарсасини ўзлаштирган, отамизни шилиб, ўзининг бутун бу бойлигини орттирган», – деб айтиб юрган эдилар. Бу гаплар Ёқубнинг қулоғига етиб қолди.
2 Ёқуб Лобоннинг авзойини кўриб, у ҳам илгаригидай унга яхши кўз билан қарамаётганини сезди.
3 Шу пайт Худованд Ёқубга хитоб қилиб: «Сен ота-боболаринг ерига, туғилган юртингга қайтиб бор, Мен сен билан бўламан», – деди.
4 Ёқуб киши юбориб, Роҳила ва Леани ўзининг сурувлари ўтлаб юрган яйловга чақиртирди.
5 Улар келгач, Ёқуб уларга: «Отангизнинг авзойи яхши эмас, у менга илгаригидай яхши кўз билан қарамаяпти, – деди. – Аммо отамнинг Худоси мен биландир.
6 Биласизларки, мен отангизга бутун кучим билан хизмат қилдим.
7 Лекин отангиз менга панд берди, хизмат ҳақимни ўн марта ўзгартирди. Шунга қарамай, Худо унинг менга ёмонлик қилишига йўл қўймади.
8 Қачон у: “Холдорлар сенинг хизмат ҳақинг бўлади”, – деса, бутун пода холдор туғарди. Қачон у: “Чипорлар сенинг хизмат ҳақинг бўлади”, – деса, бутун пода чипор туғарди.
9 Мана Худонинг Ўзи отангизнинг чорвасини олиб менга берди.
10 Чорваларнинг бўғоз бўлиш вақтида бир куни туш кўриб қолдим. Тушимда назар солсам, урғочиларни қочирган такалар ола, холдор ва йўл-йўл эканлар.
11 Худонинг фариштаси тушимга кириб: – Эй Ёқуб! – деди. – Лаббай! – дедим мен.
12 У: – Энди назар солиб кўр, урғочиларни қочирган ҳамма такалар ола, холдор ва йўл- йўлдирлар. Мана, Лобон сен билан нима қилаётганини кўрдим.
13 Мен – Байтилда сенга зоҳир бўлган Худоман. Сен у ерда ёдгорлик тошигамой суртгансан, у ерда Менга назр атагансан. Энди тур, бу мамлакатдан чиқиб, туғилган юртингга қайтиб кет, – деди».
14 Роҳила билан Леа Ёқубга жавоб беришди: «Отамиз уйида бизнинг яна ҳиссамиз, меросимиз қолганмикин?
15 У бизларни сотди, пулимизни ҳам еди. Бизлар энди унга бегона бўлиб қолдик.
16 Шунга кўра, Худо отамиздан олиб берган бутун бу бойлик бизларга ва болаларимизга тегишли. Энди Худо сизга нима айтган бўлса, ҳаммасини бажо келтиринг», – дейишди.
17 Ёқуб ўғиллари билан хотинларини туяларга миндириб, у ердан қўзғалди.
18 Ўзининг бутун чорвасини олдига солиб, ҳамма орттирган мол-мулкини, Месопотамияда қўлга киритган бор-йўғини олиб, Канъон мамлакатига, отаси Исҳоқ ҳузурига қараб йўлга тушди.
19 Лобон эса ўша пайт қўйларининг жунини қирққани кетган эди. Роҳила фурсатдан фойдаланиб, отасининг уйидаги санамларни ўғирлади.
20 Шу тариқа Ёқуб арамий Лобонни алдаб кетди. Ўзининг қочишидан уни огоҳ қилмай,
21 бор-йўқ нарсасини йиғиштириб, қочиб кетди. Фрот дарёсидан ўтиб, Гилъад тоғлигига қараб жўнади.
22 Уч кун ўтгач, Ёқубнинг қочганлиги ҳақидаги хабар Лобонга етиб борди.
23 У қариндош-уруғларини ўзи билан олиб йўлга чиқди-да, етти кун Ёқубнинг кетидан қувиб, Гилъад тоғлигида унга етиб олди.
24 Лекин ўша кечаси Худо арамий Лобоннинг тушига кириб, унга: «Эҳтиёт бўл, Ёқубга яхши-ёмон гаплар билан дўқ-пўписа қилма!» – деди.
25 Лобон Ёқубга етиб олганида, Ёқуб тепада чодир тикиб ётган эди. Лобон ҳам ўзининг уруҒ-аймоқлари билан бирга Гилъад тоғлигида чодир тикди.
26 Лобон Ёқуб билан юзлашиб: – Сен нима қилдинг? – деди. – Нега сен менга панд бериб, қизларимни ҳарбий асиралардай олиб кетдинг?
27 Нега мени лақиллатиб, ўғринча қочиб кетдинг? Менга билдирганингда эди, мен сени хурсандчилик ва қўшиқлар билан, дойра ва ғижжак садолари остида кузатардим.
28 Сен ҳатто набираларим ва қизларимни ўпишимга ҳам имкон бермадинг. Сен аҳмоқларча иш тутдинг!
29 Сизларни жазолаш менинг қўлимдан келса керак. Аммо ўтган кеча отангизнинг Худоси менга хитоб қилиб: «Эҳтиёт бўл, Ёқубга яхши- ёмон гаплар билан дўқ-пўписа қилма», – деди.
30 Албатта, сен энди отанг уйига борасан. Ўзимникиларни кўрай, деб кўзинг тўрт бўлди, ахир. Лекин нега сен худоларимни ўғирлаб кетдинг?
31 Ёқуб Лобонга жавоб бериб: – Мен қўрқдим. Мабодо сиз қизларингизни мендан тортиб оласиз, деб қўрқиб юрган эдим.
32 Аммо худоларингизга келсак, агар уларни кимнинг ёнидан топсангиз, у тирик қолмасин! Қариндошларимнинг кўзи олдида ҳамма нарсамни титкилаб кўринг. Агар сизнинг бирор нарсангизни топсангиз, олиб кетинг! – деди. Роҳила санамларни ўғирлаганини Ёқуб билмас эди.
33 Лобон Ёқубнинг чодирига, сўнгра Леанинг ва иккала чўрининг чодирларига ҳам кирди, аммо санамларни тополмади. Леанинг чодиридан чиқиб, Роҳиланинг чодирига кирди.
34 Роҳила эса санамларни туя эгарининг тагига қўйиб қўйган ва унинг устида ўтирган эди. Лобон бутун чодирни ахтариб чиқди-ю, бироқ санамларини тополмади.
35 Шу орада Роҳила отасига: – Жанобимнинг ҳузурида ўрнимдан турмаганимга уларнинг аччиқлари келмасин, мен хотинлар одатига йўлиққанман, – деди. Шундай қилиб, Лобон қанча ахтарса ҳам, санамларини тополмади.
36 Ёқуб эса аччиқланиб, Лобонни жеркиб деди: – Айбим ва гуноҳим нимаки, сиз қутургандай менинг кетимдан қувяпсиз?
37 Сиз менинг ҳамма анжомларимни титиб чиқдингиз, ўз уй анжомларингиздан нима топдингиз? Топган бўлсангиз, қани менинг ва ўзингизнинг қариндошларингиз олдида бу ерга қўйинг. Улар икковимизнинг орамизда ҳукм қилсинлар.
38 Мана, йигирма йилдир мен сизникида бўлдим. Совлиқ қўйларингиз ва эчкиларингиз чала туғмадилар. Мен қўтонингиздан бирон қўчқор ҳам еганим йўқ.
39 Ёввойи ҳайвонлар бўғизлаб ташлаганларини сизнинг олдингизга келтирмас ҳам эдим, зарарини ўз бўйнимга олардим. Лекин сиз кундузи ўғирланганми, кечаси ўғирланганми, ҳаммасини мендан талаб этардингиз.
40 Кундузи иссиқдан, кечаси совуқдан азоб чекардим. Кўзларимдан уйқум қочарди.
41 Менинг йигирма йил умрим сизнинг уйингизда шундай ўтди. Ўн тўрт йил икки қизингиз учун, олти йил чорвангиз учун сизга хизмат қилдим. Сиз эса хизмат ҳақимни ўн марта ўзгартирдингиз.
42 Агарда отамнинг Худоси, отам Исҳоқ ва бобом Иброҳим қўрққан Тангри мен билан бўлмаганида эди, энди сиз ҳозир ҳам мени қуруқ жўнатар эдингиз. Лекин Худо менинг азобимни ва қўлларим чеккан машаққатни кўриб, кеча мени ҳимоя қилди.
43 Лобон Ёқубга жавобан деди: – Бу қизлар – менинг қизларим. Бу болалар – менинг болаларим. Бу чорва – менинг чорвам. Сен кўриб турган ҳамма нарсалар – меники. Шундай экан, мен ўз қизларимга ва улар туққан болаларга бирор нима қила олсам бўладими?
44 Энди кел, иккимизнинг орамизда аҳд қиламиз, бу аҳд сен ва менга гувоҳ бўлади.
45 Шунда Ёқуб бир тошни олиб, уни ёдгорлик қилиб қўйди.
46 Сўнг қариндошларига: «Тош тўплаб келинглар», – деди. Улар тош тўплаб, уюм ясадилар. Ўша ерда, тош уюмининг устида овқат едилар.
47 Лобон тош уюмини Ягар-Саҳадута, Ёқуб эса Галъед деб атади.
48 Лобон: «Бугун бу тош уюми бизнинг орамизда шоҳиддир», – дегани учун, у ер Галъед (яъни Шоҳид Тепаси) деб аталиб келади.
49 Шунингдек, тепа Миспо (яъни Посбонлик) деб ҳам аталган. Чунки Лобон сўзида давом этиб: – Бир-биримизни кўрмай қолганимиздан кейин, Худованд икковимизнинг орамизда посбонлик қилиб турсин.
50 Агар қизларимга озор берсанг ёки улар устига яна хотинлар олсанг, билиб қўйгинки, бизнинг орамизда инсонгина эмас, балки Худонинг Ўзи шоҳид бўлади, – деди.
51 Лобон Ёқубга яна шундай деди: – Мен ўрнатган шу тош уюми ва мана бу ёдгорлик бизнинг орамизда қолиб кетсин.
52 Тепа ва ёдгорликдан ўтиб, мен сенга, ёки сен менга зарба бермаслигимизга бу тепа ҳамда ёдгорлик гувоҳ бўлиб турсин.
53 Иброҳим ҳамда Наҳўрнинг, шунингдек, уларнинг ота- боболарининг Худоси бизнинг орамизда ҳукм қилсин. Шунда Ёқуб отаси Исҳоқ қўрққан Тангри ҳақи қасамёд қилди.
54 Ёқуб тоғ устида мол сўйиб, худойи қилди ва қариндошларини таом емоққа чақирди. Улар овқатланиб, тоғда тунадилар.
55 Эрта билан Лобон туриб, набираларини ва қизларини ўпиб дуо қилди, йўлга равона бўлиб, ўз маконига қайтиб кетди.
