1 Ёқубнинг чўриларидан туғилган ўғиллари. 14 Роҳилага меҳригиёҳлар, Леага ўғиллар.22 Юсуф – Роҳиланинг ўғли. 25 Ёқубнинг топган бойлиги
Ибтидо 30 bob
1 Роҳила Ёқубга бола туғолмагач, опасига ҳасад қила бошлади. У Ёқубга: – Менга фарзанд беринг, бўлмаса ўламан! – деди.
2 Лекин Ёқуб Роҳилага ғазабланиб: – Наҳотки мен сени оналик бахтидан бебаҳра қилган Худонинг ўрнида бўлсам?! – деди.
3 Роҳила: – Мана чўрим Билҳа билан ётинг. Мен уни ўз тиззаларимга олиб туғдираман, боласига доя ҳам, она ҳам бўламан, – деди.
4 Шундай қилиб, Роҳила ўзининг чўриси Билҳани эрига хотинликка берди ва Ёқуб у билан ётди.
5 Билҳа ҳомиладор бўлиб, Ёқубга бир ўғил туғиб берди.
6 Шунда Роҳила: «Худо мени ҳимоя қилди, фарёдимни эшитиб менга бир ўғил берди», – деди ва ўғлининг отини Дан (яъни Ҳимоячи) қўйди.
7 Сўнгра Роҳиланинг чўриси Билҳа яна ҳомиладор бўлиб, Ёқубга иккинчи бир ўғил туғиб берди.
8 Роҳила: «Мен опамни илоҳий кураш билан енгдим», – деди ва ўғлига Нафтоли (яъни Курашчи) исмини қўйди.
9 Леа туғишдан қолганини билгач, ўзининг ўрнига чўриси Зилпани Ёқубга хотинликка берди.
10 Леанинг чўриси Зилпа ҳам Ёқубга бир ўғил туғиб берди.
11 Шунда Леа: «Толеим келди», – деб, унинг отини Гад (яъни Толе) қўйди.
12 Леанинг чўриси Зилпа Ёқубга иккинчи бир ўғил туғиб берди.
13 Шунда Леа: «Мен қандай бахтиёрман, энди аёллар мени бахтиёр дейишади», – деб, ўғлига Ошер (яъни Бахтиёр) деган ном берди.
14 Рубен буғдой ўрими вақтида далага борди. Далада меҳригиёҳларни топиб, онаси Леага келтирди. Шунда Роҳила Леага: – Ўғлингнинг меҳригиёҳларидан менга ҳам бер! – деди.
15 Аммо Леа унга: – Эримни олганинг камми, ўғлимнинг меҳригиёҳларини ҳам олмоқчимисан? – деди. – Майли, ўғлингнинг меҳригиёҳлари эвазига бу кеча эрим сен билан ётсин, – деди Роҳила.
16 Кечқурун Ёқуб даладан келгач, Леа уни қарши олгани чиқди-да, унга: – Сиз менинг ётоғимга киринг, чунки мен сизни ўғлим топган меҳригиёҳлар эвазига сотиб олдим, – деди. Ёқуб ўша кеча Леа билан ётди.
17 Худо эса Леани эшитди; у ҳомиладор бўлиб Ёқубга бешинчи бир ўғил туғиб берди.
18 Шунда Леа: «Чўримни эримга берганим учун Худо менга мукофот берди», – деди, ўғлини Иссохор (яъни Мукофот) деб атади.
19 Леа яна ҳомиладор бўлиб, Ёқубга олтинчи ўғил туғиб берди.
20 Леа: «Худо менга яхши ҳадя берди; мен эримга олти ўғил туғиб берганим учун у энди менга эътибор беради», – деди ва ўғлининг отини Завулун (яъни Мўътабар) қўйди.
21 Кейинроқ у қиз туғиб, исмини Дина қўйди.
22 Роҳилани эса Худо унутмаган эди. Худо унинг ноласини эшитиб, уни туғадиган қилди.
23 Роҳила ҳомиладор бўлиб бир ўғил туғди. У: «Худо менинг шармандалигимни орадан кўтарди», – деди.
24 Сўнг: «Худованд менга бошқа бир ўғил ҳам қўшиб берсин», – деди ва ўғлининг исмини Юсуф қўйди.
25 Роҳила Юсуфни туққанидан кейин, Ёқуб Лобонга деди: – Менга жавоб беринг, мен ўз маконимга, ўз мамлакатимга кетайин.
26 Мен хотинларим ва болаларим учун сизга хизмат қилганман, энди уларни ўзимга беринг ва мен кетаман. Мен сизга қандай холис хизмат қилиб келганимни ўзингиз биласиз, – деди.
27 Лобон унга: – Менга илтифот қилиб сўзимни тингла! Мен-ку: «Хайрли фолим бор», деб айтиб юрган эканман, Худованд мени сен туфайли баракали қилган экан.
28 Менга хизмат ҳақингни айт, сенга бераман, – деди.
29 Ёқуб: – Сизга кўрсатган хизматим самарасини ўзингиз кўряпсиз. Мен келганимда, чорваларингизнинг аҳволи қандайлигини эсингизга келтиринг-чи.
30 Мен келганимдан олдин сизнинг молингиз озгина эди, кейинчалик ўсиб кўпайди. Мен ҳар қадам отганимда, Худованд сизни ҳам баракали қилди. Лекин мен ўз уй-рўзғоримни қачон боқар эканман? – деди.
31 Лобон: – Сенга нима берай? – деди. – Менга ҳеч нарса берманг, – деди Ёқуб. – Мен яна сизнинг подаларингизни боқиб чўпонлигимни давом эттираман, агар сиз қуйидаги шартимга рози бўлсангиз:
32 Мен бугун барча подаларингиз ичидан ўтаман. Қўйлардан қора, ола ёки холдор бўлганини, шунингдек, эчкилардан ҳам ола ёки холдор бўлганини подадан ажратиб қўяман. Шу ҳайвонлар менинг хизмат ҳақим бўлади.
33 Сиз кейинчалик менинг хизмат ҳақимни текширгани келганингизда, кўнглим тозалиги сизнинг кўз ўнгингизда равшан бўлади. Эчкиларимдан қайси бири ола ёки холдор бўлмаса, қўйларимдан қайси бири қора бўлмаса, ўғирлиқ ҳисоблансин.
34 Лобон: – Майли, сен айтгандек бўлсин, – деди-ю,
35 ўша куннинг ўзида танасида оқи бор барча ола, чипор ва холдор такалар ҳамда эчкиларни, шунингдек, барча қора қўйларни подадан айириб қўйди-да, ўғилларининг қарамоғига топширди.
36 У ўзи билан Ёқуб орасидаги масофани уч кунлик йўл қилиб белгилади. Шундай қилиб, Ёқуб Лобоннинг қолган қўйларини боқиб юраверди.
37 Ёқуб ўзига терак, бодом ва чинор дарахтларидан ёш новдаларни қирқиб олди. Новдаларнинг пўстлоғини оқ қаватигача йўл- йўл қилиб шилиб олиб, уларда оқ чизиқлар пайдо қилди.
38 Пўстлоғи шилинган новдаларни эса у чорва сув ичадиган охурлар ёнига, ҳайвонларнинг рўпарасига қўйди. Ҳайвонлар сув ичгани келганда, новдаларнинг олдида жуфтлашиб бўғоз бўлар эди.
39 Пода бу новдалар олдида бўғоз бўлгандан кейин, ола- була, чипор ва холдор туғарди.
40 Ёқуб қўзиларни қўтондан айириб, қўйларнинг юзларини Лобоннинг ҳамма олачипор ва қора ҳайвонлари томонга қаратарди. Шундай қилиб, у ўзига махсус подалар яратиб, Лобоннинг чорваси билан бирга эмас, алоҳида қўярди.
41 Урғочиларнинг бақувватлари қочаётган вақтда, Ёқуб улар новдалар олдида жуфтлашсин, деб новдаларни сув охурлари ёнига, қўйларнинг рўпарасига қўярди.
42 Лекин заиф урғочилар қочаётган пайтда, у новдаларни қўймас эди. Шундай қилиб, заиф ҳайвонлар туққанлари Лобоннинг подаларига, бақувватлари эса Ёқубникига ўтар эди.
43 Натижада Ёқуб ҳаддан ортиқ бойиб, жуда бадавлат киши бўлиб кетди. Унинг қўй-эчки подалари, чўрилару қуллари, туя билан эшаклари сон-саноқсиз эди.
