1 Исҳоқ Гарор шаҳрида. 12 Исҳоқ топган барака ва филистийларнинг ҳасади. 26 Исҳоқ билан Абумалик орасидаги аҳдлашув. 34 Эсовнинг бегона хотинлари
Ибтидо 26 bob
1 Иброҳим даврида бўлган аввалги қаҳатчиликдан кейин мамлакатда яна қаҳатчилик юз берди. Исҳоқ Гарор шаҳрига, филистийлар шоҳи Абумаликнинг олдига борди.
2 Худованд унга зоҳир бўлиб: «Мисрга борма, лекин Мен сенга айтадиган ерда истиқомат қилгин, – деди.
3 – Шу ерда мусофир бўлиб тургин. Мен сен билан бўлиб, сени баракали қиламан. Мана шу ерларнинг ҳаммасини сенга ва сенинг зурриётингга бераман, отанг Иброҳимга ичган қасамимни бажо келтираман.
4 Сенинг зурриётингни фалакдаги юлдузлардай кўпайтириб, шу ерларнинг ҳаммасини уларга бераман. Ер юзининг ҳамма халқлари сенинг зурриётингдан барака топадилар.
5 Чунки Иброҳим ўзи Менинг гапимга қулоқ солди, фармону қонунларимга, тартибу таълимотларимга риоя қилиб юрди».
6 Шундай қилиб, Исҳоқ Гарор шаҳрида маскан қилди.
7 Бу шаҳарнинг одамлари ундан хотини ҳақида сўраганларида, у хотинини синглим деб айтди. «Ривқо чиройли, мабодо бу жойнинг одамлари шу сабабдан мени ўлдирмасинлар», – деб ўйлаб, уни хотиним деб айтишга қўрқар эди.
8 Исҳоқ у ерда яшаётганига бир мунча вақт бўлган эди. Бир куни филистийларнинг шоҳи Абумалик дарчадан кўз ташлаб қараса, Исҳоқ хотини Ривқо билан шўхлик қилаётган экан.
9 Абумалик шу заҳоти Исҳоқни чақиртиб: – Бу сенинг хотининг экан-да! Нега сен уни синглим деб айтдинг? – деди. Исҳоқ унга: – Мени у туфайли ўлдиришади, деб қўрқдим, – деди.
10 - Бу нима қилганинг? Халқ орасидан кимдир хотининг билан ётишига оз қолди-ку. Шундай бўлганда, сен бошимизга катта гуноҳ келтирар эдинг! – деди Абумалик.
11 Сўнг Абумалик бутун халққа амр қилиб: – Кимки бу одамга ёки хотинига қўл тегизса, албатта ўлдирилади! – деди.
12 Исҳоқ у ерда экин экди ва ўша йили юз баробар кўп ҳосил кўтарди. Худованд унга барака бергани учун,
13 Исҳоқ жуда бойиб кетиб, ғоят улуғ киши бўлиб қолди.
14 Унинг қўй сурувлари, сигир подалари ва қулларининг саноғига етиб бўлмас эди. Шунинг учун филистийлар унга ҳасад қиларди.
15 Отаси Иброҳим тириклигида унинг қуллари қазиган қудуқларнинг ҳаммасини филистийлар тупроқ тўлдириб, кўмиб ташладилар.
16 Абумалик Исҳоққа: – Бизнинг еримиздан кет, чунки сен бизлардан анча кучлироқ бўлиб кетдинг, – деди.
17 Шундан кейин Исҳоқ у ердан жўнади ва Гарор водийсида манзил қилиб, ўрнашиб олди.
18 Отаси Иброҳим даврида қазилган ва унинг вафотидан кейин филистийлар кўмиб ташлаган қудуқларни Исҳоқ яна қазиб, отаси қўйган аввалги номларни қўйди.
19 Исҳоқнинг қуллари у водийни қазиб, у ерда қайнаб чиқаётган булоқни топдилар.
20 Гарор чўпонлари эса: «Бу сув бизники», – деб Исҳоқнинг чўпонлари билан жанжал қилдилар. Улар билан анча талаш-тортиш қилганлари учун Исҳоқ у қудуқни Асақ (яъни Талашув) деб атади.
21 Сўнгра бошқа бир қудуқ қазидилар. У учун ҳам жанжал қилишгач, уни Ситна (яъни Туҳмат) деб атади.
22 У ердан кўчиб, яна бошқа бир қудуқ қазидилар. Бу гал жанжаллашмадилар ва Исҳоқ: «Худованд бизга кенглик берди; энди биз мамлакатда ёйилиб борамиз», – дея, қудуққа Раҳовот (яъни Кенглик) деб ном берди.
23 У жойдан Исҳоқ Беър-Шевага кўчиб кетди.
24 Худованд ўша кечаси унга зоҳир бўлиб: «Мен отанг Иброҳимнинг Худосиман. Қўрқма, Мен сен билан. Бандам Иброҳим хотири учун Мен сени баракали қилиб, зурриётингни кўпайтираман», – деди.
25 Исҳоқ эса ўша ерда қурбонгоҳ тиклаб, Худованд исмини чақирди. Ўша ерда чодирини қурди ва унинг қуллари шу ердан қудуқ қазишди.
26 Абумалик билан маслаҳатчиси Аҳузат ва лашкарбошиси Пихўл Гарордан Исҳоқнинг олдига боришди.
27 Исҳоқ уларга: – Нега менинг олдимга келдингизлар? Сизлар мени ёмон кўриб, орангиздан чиқариб юборган эдингизлар-ку! – деди.
28 Улар эса: – Бизларга очиқ аён бўлдики, Худованд сен билан экан. Шунинг учун ҳам сен билан биз орамизда энди қасам бўлсин, дедик.
29 Биз сенга зарар етказмаганмиз, сенга фақат яхшилик қилганмиз, сени эсон-омон жўнатиб юборганмиз. Энди сен ҳам бизга ёмонлик қилмаслигинг ҳақида аҳд қилайлик. Мана, Худованд сени баракали қилган, – дейишди.
30 Исҳоқ уларга зиёфат берди. Улар еб- ичишди.
31 Эрта билан туриб, бир-бирига қасамёд қилишди. Исҳоқ уларни кузатди ва улар Исҳоқнинг олдидан эсон-омон кетишди.
32 Ўша куни Исҳоқнинг қуллари келиб: «Биз сув топдик», – деб ўзлари қазиётган қудуқ ҳақида уни огоҳ қилдилар.
33 Исҳоқ у қудуқнинг отини Шивъа (яъни Қасамёд) қўйди. Шу сабабдан у шаҳарнинг оти бугунга қадар Беър- Шевадир.
34 Эсов қирқ ёшида ҳетий Беърийнинг қизи Яҳудитни ва ҳетий Эйлоннинг қизи Бўсматни хотинликка олди.
35 Бу келинлар Исҳоқ билан Ривқони жонидан тўйдирди.
