1 To‘fonning intihosi. 20 Nuh qurbonlik keltiradi.
Ibtido 8 bob
1 Xudo Nuhni va u bilan kemada birga bo‘lgan barcha jonzotlarni esdan chiqarmagan edi. Xudo yer uzra shabada estirgan edi, suv pasaya boshladi.
2 Yer ostidagi buloqlar, osmonning qopqasi berkildi, qattiq quyayotgan jala to‘xtadi.
3 Suv asta–sekin yer yuzida kamaya boshladi. Nihoyat, 150 kundan keyin suv ozaydi.
4 Yettinchi oyning o‘n yettinchi kuni kema Ararat tog‘i cho‘qqilariga tiralib to‘xtab qoldi.
5 O‘ninchi oygacha suv kamayib boraverdi. Nihoyat, o‘ninchi oyning birinchi kuni tog‘ cho‘qqilari ko‘rindi.
6 Yana qirq kun o‘tgach, Nuh kemaning darchasini ochdi–da,
7 qarg‘ani chiqarib yubordi. Yer yuzidagi suv quriguncha, qarg‘a u yoqdan–bu yoqqa uchib yuraverdi.
8 Endi Nuh yer yuzidagi suv quriganini bilish uchun kemadan kaptarni uchirib yubordi.
9 Hali yer yuzini suv bosib yotgani uchun, kaptar qo‘ngani joy topolmay, kemaga — Nuhning yoniga qaytib keldi. Nuh kaptarni ushlab, ichkariga oldi.
10 Yetti kundan keyin Nuh yana kaptarni kemadan uchirdi.
11 Kechga yaqin kaptar uning yoniga qaytib keldi. Kaptarning tumshug‘ida yangi o‘sib chiqqan zaytun bargi bor edi. Nuh bildiki, yer yuzidagi suv pasayibdi.
12 Nuh yana yetti kunni o‘tkazib, kaptarni uchirib yubordi. Kaptar Nuhning yoniga boshqa qaytib kelmadi.
13 Nuh 601 yoshga kirganda, birinchi oyning birinchi kunida yer yuzidagi suv quriy boshladi. Nuh kemaning qopqog‘ini ochib qarab, ko‘rdiki, yer yuzi quriyotgan ekan.
14 Nihoyat, ikkinchi oyning yigirma yettinchi kuni yer butunlay qup– quruq bo‘ldi.
15 Keyin Xudo Nuhga shunday dedi:
16 “Kemadan chiq, xotining, o‘g‘illaring, kelinlaring ham sen bilan birga kemadan chiqishsin.
17 O‘zing bilan birga hamma tirik jonzotlarni — qushlaru hayvonlarni, sudralib yuruvchi jonivorlarni, hasharotlarni ham olib chiq, toki ular yer yuzida serpusht bo‘lib, ko‘payib, g‘ij– zij qaynasin.”
18 Shunday qilib, Nuh o‘g‘illarini, xotini va kelinlarini boshlab, kemadan tashqariga chiqdi.
19 Hamma hayvonlar, sudralib yuruvchi jonivorlar, hasharotlar, qushlar — yerda yashaydigan jamiki jonzotlar ham o‘z jufti bilan kemadan chiqdi.
20 So‘ngra Nuh Egamizga atab qurbongoh qurdi. So‘ng har bir halol hayvondan va halol qushdan olib, qurbongoh ustida ularni qurbonlik qilib kuydirdi.
21 Egamiz qurbonlikning xushbo‘y hididan mamnun bo‘lib, O‘ziga O‘zi dedi: “Insonning ko‘nglida bolaligidanoq qabih niyat bo‘lsa ham, Men bundan buyon hamma tirik jonzotni oldin qilganimday qirib tashlamayman. Inson tufayli butun dunyoni la’natlamayman.
22 Bu olam turar ekan, bahorda ekin ekish, kuzda o‘rim–yig‘im, yoz va qish, sovuq va issiq, kunduz va tun bo‘laveradi.”
