1 Yusuf va uning akalari. 12 Yusufni akalari sotishadi.
Ibtido 37 bob
1 Is’hoq vafot etgandan keyin, Yoqub yana Kan’on yurtida — otasi yashagan yurtda o‘rnashdi.
2 Yoqubning xonadoni tarixi quyidagichadir. Yusuf o‘n yetti yoshga kirganda, ko‘pincha o‘gay akalari — Bilxax va Zilponing o‘g‘illari bilan birga otasining qo‘y–echkilarini boqqani borar edi. Yusuf akalari qilayotgan ba’zi yomon ishlardan otasini xabardor qilib turar edi.
3 Yoqub Yusufni qarigan chog‘ida ko‘rgani uchun, boshqa o‘g‘illariga qaraganda ko‘proq yaxshi ko‘rar edi. Yoqub Yusufga beqasam chopon olib berdi.
4 Akalari ko‘rdilarki, otalari Yusufni ulardan ortiq yaxshi ko‘rar ekan. Shuning uchun akalari Yusufni yomon ko‘rib qoldilar, unga yaxshi gapirmasdilar.
5 Kunlarning birida Yusuf tush ko‘rdi. U akalariga tushini aytib berganda, akalari Yusufni battar yomon ko‘rib qoldilar.
6 Yusuf akalariga shunday dedi: — Tushimga quloq solinglar, men tush ko‘ribman.
7 Biz dalada bug‘doy bog‘layotgan ekanmiz. Birdan mening bog‘lamim ko‘tarilib, tik turibdi. Sizlarning bog‘lamlaringiz mening bog‘lamimni o‘rab olib, ta’zim qilayotgan emish.
8 — Eh–ha, sen hali bizning ustimizdan shoh bo‘lmoqchimisan, sen–a?! — deb akalari kinoya bilan undan so‘rashdi. Ko‘rgan tushini aytib bergani uchun akalari uni yana ham yomon ko‘rib qolishgan edi.
9 Keyinroq Yusuf yana tush ko‘rdi va tushini akalariga aytib berdi: — Qaranglar, yana tush ko‘ribman. Tushimda quyosh, oy va o‘n bitta yulduz menga ta’zim qilib turgan emish.
10 Lekin Yusuf tushini otasi bilan akalariga aytib berganda, otasi unga tanbeh berdi: — Qanaqa tush ko‘rding o‘zi?! Men, onang, akalaring sening oldingga kelib, tiz cho‘kishimiz kerak ekan–da?!
11 Akalari Yusufga hasad qilishardi. Lekin otasi bu voqeani doimo esida tutdi.
12 Bir kuni Yusufning akalari otalarining qo‘y– echkilarini boqish uchun Shakamga ketishdi.
13 Yoqub Yusufga: — Akalaring Shakamda qo‘y–echkilarni boqishyapti, — dedi. — Seni akalaring oldiga yuborsam, degandim. — Xo‘p bo‘ladi, otajon, — dedi Yusuf.
14 — Borib bil–chi, akalaring tinch–omon yurishibdimikan, qo‘y–echkilarning ahvoli yaxshimikan, — dedi Yoqub, — keyin menga xabarini olib kel. Shunday qilib, Yoqub Yusufni Xevron vodiysidan yo‘lga jo‘natdi. Yusuf Shakamga yetib keldi.
15 O‘sha atrofda aylanib yurgan edi, bir odam uni ko‘rib qoldi. — Nimani izlab yuribsan? — deb so‘radi haligi odam.
16 — Akalarimni izlab yuribman, — dedi Yusuf. — Mabodo bilmaysizmi, qo‘y–echkilarni qayerda boqib yurishibdi ekan?
17 — Ular bu yerdan ketishgan, — dedi o‘sha odam. — Akalaring, Do‘tanga boramiz, deb aytganlarini eshitgan edim. Yusuf akalarini izlab Do‘tanga ketdi. Ularni o‘sha yerdan topdi.
18 Ular uzoqdan Yusufni ko‘rishdi. Yusuf kelmasdan oldin, akalari uni o‘ldirish uchun fitna tayyorlab qo‘ydilar.
19 Ular bir–birlariga: — Ana tush ko‘ruvchi kelyapti, — deyishdi.
20 — Kelinglar, uni o‘ldirib, chuqur sardobaga tashlaymiz. Uni yovvoyi hayvon yeb ketdi, deb gap tarqatamiz. O‘shanda ko‘ramiz uning tushlari haqiqatga aylanishini!
21 Lekin Ruben Yusufni ularning qo‘lidan qutqarmoqchi bo‘ldi: — Uning joniga qasd qilmaylik,
22 — dedi Ruben, — qon to‘kmaylik. Uni anavi sardobaga tiriklayin tashlab yubora qolaylik. Zinhor unga qo‘l tekkizmaylik. Ruben Yusufni ularning qo‘lidan qutqarib, otasi yoniga qaytarmoqchi edi.
23 Shunday qilib, Yusuf yetib kelgach, akalari uning beqasam choponini yechib oldilar–da,
24 o‘zini sardobaga tashlab yubordilar. Sardoba suv saqlash uchun foydalanilardi–yu, o‘sha paytda quruq edi.
25 Shundan keyin ular ovqatlanib o‘tirishgan edi, uzoqdan shu tomonga kelayotgan tuyalar karvonini ko‘rib qolishdi. Karvon Ismoiliy savdogarlar bo‘lib, tuyalarga Giladdan xushbo‘y ziravorlar, mumiyo, mirra yuklab, Misrga olib ketishayotgan edi.
26 Shunda Yahudo aka–ukalariga dedi: — Ukamizni o‘ldirib, qonini yashirganimiz bilan biror foyda toparmidik?!
27 Yaxshisi, anavi savdogarlarga sotaylik. Shunda uning o‘limida javobgar bo‘lib qolmaymiz. Nima bo‘lganda ham, u ukamiz, jigarimiz–ku! Hamma aka–ukalari rozi bo‘lishdi.
28 Ismoiliy savdogarlar o‘tib ketishayotganda, Yusufni akalari sardobadan tortib chiqardilar va uni yigirma bo‘lak kumushga sotdilar. Savdogarlar Yusufni Misrga olib ketdilar.
29 Bir payt Ruben sardoba oldiga qaytib kelib qarasa, sardobada Yusuf yo‘q. Ruben qayg‘udan kiyimlarini yirtdi.
30 U ukalari oldiga qaytib keldi va: — Bola u yerda yo‘q! Endi nima qilaman–a! — deb yig‘ladi.
31 So‘ng ular bir echkini so‘yib, Yusufning choponini echkining qoniga botirdilar.
32 Ular beqasam choponni otalariga olib keldilar. — Mana bu choponni daladan topib oldik. Qarang–chi, bu Yusufning choponimikan yoki yo‘qmi?
33 Yoqub Yusufning choponini tanidi. — E–voh! Bu o‘g‘limning choponi–ku! Uni birorta yovvoyi hayvon yegan! Yusuf o‘g‘lim tilka– pora bo‘lgan!
34 Yoqub qayg‘udan kiyimlarini yirtib, qanorga o‘randi. O‘g‘li uchun uzoq vaqt aza tutdi.
35 O‘g‘illari, qizlari unga tasalli berishga harakat qilishardi. Lekin u tasalli topishni istamasdi. “O‘liklar diyoriga, o‘g‘limning oldiga borgunimcha aza tutaman”, deb aytardi. Shunday qilib, Yoqub o‘g‘liga aza tutaverdi.
36 Shu orada Ismoiliy savdogarlar Yusufni Misrda Po‘tifar degan odamga sotishdi. Po‘tifar Misr shohi — fir’avnning a’yonlaridan biri — saroy qo‘riqchilarining boshlig‘i edi.
