1 Odam Ato va Momo Havo gunoh qiladi. 14 Xudo hukm qiladi. 22 Odam Ato va Momo Havo jannatdan quviladilar.
Ibtido 3 bob
1 Parvardigor Egamiz hamma yovvoyi hayvonlarni ham yaratgan edi. O‘sha hayvonlar orasida ancha ayyori ilon edi. Ilon xotindan: — Haqiqatan ham Xudo, bog‘dagi bironta daraxtning mevasidan yemanglar, deb aytdimi? — deb so‘radi.
2 Xotin ilonga: — Yo‘g‘–e, biz bog‘dagi hamma daraxtlarning mevasidan yeyishimiz mumkin, — deb javob berdi.
3 — Lekin Xudo, bog‘ o‘rtasidagi daraxtning mevasidan yemanglar ham, tegmanglar ham, yesalaringiz o‘lasizlar, deb aytgan.
4 Ilon esa xotinga: — Yo‘q, o‘lmaysizlar, — dedi.
5 — Chunki Xudo biladiki, sizlar bu mevalardan yesalaringiz, ko‘zlaringiz ochilib, sizlar ham barcha yaxshi va yomon narsalarni biladigan bo‘lib, Xudoga o‘xshab qolasizlar.
6 Xotin qarasaki, o‘sha daraxt ko‘zga chiroyli ko‘rinadi, mevalari juda yeyishli ekan. Xotin: “Qani, endi mevalar menga donolik ato qilsaydi”, deb orzu qildi. U daraxtning mevasidan olib yedi, keyin yonida turgan eriga ham berdi. Eri ham yedi.
7 O‘sha zahoti ikkovining ham ko‘zlari ochilib, ular yalang‘och ekanliklarini anglab yetdilar, anjir barglarini sonlari atrofiga tizib, o‘zlariga yopinchiq yasadilar.
8 Oqshom payti shabada esib turganda, ikkovi bog‘da Parvardigor Egamizning yurganini bildi. Odam va xotini Parvardigor Egamizning nazaridan qochib, bog‘dagi daraxtlar orasiga yashirindilar.
9 Parvardigor Egamiz: “Qayerdasan, ey, odam?” deb chaqirdi.
10 Odam: — Men bog‘da yurganingni bildim–u, yalang‘och bo‘lganim uchun qo‘rqib, yashirindim, — dedi.
11 — Yalang‘och ekaningni senga kim aytdi? — deb so‘radi Xudo. — Men, yemanglar, deb amr etgan daraxtning mevasidan yedingmi?
12 Odam javob berdi: — O‘zing menga bergan xotin o‘sha daraxtning mevasidan menga olib kelgan edi, men ham yedim.
13 Shunda Parvardigor Egamiz xotinga: — Bu nima qilganing? — dedi. — Ilon meni aldadi, men mevadan yedim, — dedi xotin.
14 Parvardigor Egamiz ilonga shunday dedi: “Shu qilmishlaring uchun La’nati bo‘lgaysan barcha jonzotlar orasida Va jamiki yovvoyi hayvonlar orasida. Qorning bilan sudralib yurgaysan, Umring bo‘yi tuproq yegaysan.
15 Dushmanlik paydo qilaman sen bilan xotin o‘rtasida, Sening zoting bilan uning zoti orasida. Uning zoti ezib tashlaydi sening boshingni, Sen chaqib olasan uning tovonini.”
16 Xotinga esa shunday dedi: “Homiladorligingda g‘oyat azob beraman, Mashaqqat ila bola tug‘asan. Ammo eringni qo‘msayverasan, Ering esa hokim bo‘ladi sening ustingdan.”
17 Parvardigor Egamiz odamga shunday dedi: “Xotiningning gapiga kirganing uchun, Men, yema, deb taqiqlagan mevani yeganing uchun, Sen tufayli yerni la’nati qildim. Butun umring bo‘yi timdalab yerni, Yerdan o‘tkazasan tirikchiligingni.
18 Yerning hosili yemishing bo‘lsa ham, Yer sen uchun tikanlaru qushqo‘nmas o‘stiradi.
19 Sen tuproqdan yaralgansan, To tuproqqa qaytguningga qadar, Peshana tering bilan non yeysan. Zero, sen tuproqdirsan Va tuproqqa qaytasan.”
20 Xotin jamiki insonlarning onasi bo‘lgani uchun, Odam Ato unga Momo Havo, deb ism berdi.
21 Odam Ato va uning xotini uchun Parvardigor Egamiz teridan kiyim–kechak yasab, ularni kiyintirib qo‘ydi.
22 Keyin Parvardigor Egamiz shunday dedi: “Mana, inson hamma narsani — yaxshilik va yomonlikni bilib, bizning bittamizga o‘xshab qoldi. Endi u qo‘lini uzatib, hayot ato etuvchi daraxt mevasidan ham olmasin, mevani yeb, abadiy yashaydigan bo‘lib qolmasin.”
23 Shu sababdan Parvardigor Egamiz Odam Atoni va Momo Havoni Adan bog‘idan chiqarib yubordi. U Odam Atoni yerning tuprog‘idan yasagan edi, unga yana o‘sha yerni ishlashga berdi.
24 U Odam Atoni haydab yuborgandan keyin, hayot daraxtiga boradigan yo‘lni qo‘riqlash uchun Adan bog‘ining sharq tomoniga qanotli mavjudotlar — karublarni va doimo aylanib turadigan alangali qilichni o‘rnatdi.
