15 Yusuf aka–ukalariga tasalli beradi. 22 Yusuf vafot etadi.
Ibtido 50 bob
1 Yusuf o‘zini otasining ustiga tashlab, yig‘laganicha, uni o‘pdi.
2 Yusuf qo‘l ostidagi tabiblarga: “Otamning jasadini mumiyolanglar!” deb amr berdi. Tabiblar Yoqubning jasadini mumiyolashdi.
3 Ular bu ish uchun qirq kun vaqt sarf qildilar. Chunki mumiyolash uchun shuncha vaqt talab qilinar edi. Misrliklar Yoqub uchun yetmish kun aza tutishdi.
4 Aza muddati tugagach, Yusuf fir’avnning a’yonlari huzuriga kelib, dedi: — Agar men sizlarning iltifotingizga sazovor bo‘lsam, fir’avn janobi oliylariga shu gaplarni yetkazsangizlar:
5 “Otam menga qasam ichirib, olamdan o‘tganimdan keyin, jasadimni Kan’on yurtiga olib borib, o‘zim uchun men qazigan qabrga dafn qil, deb aytgan. Endi otamni dafn qilgani borishimga ijozat bersalar. Otamni dafn qilganimdan keyin qaytib kelaman.”
6 — Mayli, boraver, — deb ijozat berdi fir’avn, — qasamni ado qilib, otangni dafn qilib kel.
7 Shunday qilib, Yusuf otasini dafn qilgani jo‘nadi. Fir’avnning hamma a’yonlari — saroyidagi amaldorlar, Misr yurtidagi barcha amaldorlar Yusuf bilan birga ketishdi.
8 Shuningdek, Yusufning barcha oila a’zolari, aka– ukalari, otasining qolgan xonadoni ahli ham Yusuf bilan birga ketishdi. Faqat ularning bolalari, qo‘y– echkilari, podalari Go‘shen yerlarida qoldirildi.
9 G‘oyat katta jamoa Yusufga hamroh bo‘ldi. U bilan bir talay aravakashlar va jang aravalar ham ketdi.
10 Ular Iordan daryosi sharqidagi Otad degan xirmonga yetib keldilar. U yerda uzoq vaqt og‘ir ta’ziya marosimi o‘tkazdilar. Shunday qilib, Yusuf otasi uchun yetti kun aza marosimi o‘tkazdi.
11 Kan’on xalqlari bu yerdagi aza marosimini ko‘rib: “Misrliklar qanday og‘ir aza marosimi o‘tkazyaptilar–a!” deb aytdilar. Shuning uchun bu joyga Ovil–Misrayim, deb nom qo‘ydilar.
12 Shunday qilib, Yoqub o‘g‘illariga qanday vasiyat qilgan bo‘lsa, o‘g‘illari otalarining vasiyatini to‘la–to‘kis bajardilar.
13 Ular otalarining jasadini Kan’on yurtiga olib kelib, Maxpaladagi dalada joylashgan g‘orga dafn qildilar. Ibrohim o‘z oilasiga qabriston uchun Xet xalqidan Efro‘ndan sotib olgan Mamre sharqidagi g‘or shudir.
14 Yusuf otasini dafn qilgandan keyin, aka–ukalarini, otasini dafn qilgani birga kelgan hamrohlarini ergashtirib Misrga qaytdi.
15 Otalari vafot etgandan keyin, Yusufning akalari: “Biz Yusufga yomonlik qilgan edik, endi u o‘sha yomonliklarimiz uchun kek saqlab yurgan bo‘lsa, bizdan o‘ch oladi”, deb qo‘rqa boshladilar.
16 Shuning uchun ular Yusufga shunday xabar yubordilar: “Otamiz vafotidan oldin bizga,
17 Yusufning huzuriga borib aytinglar, men undan o‘tinaman, sizlar unga qarshi qilgan og‘ir jinoyatlaringizni unutsin, deb aytgan edilar. Iltimos qilamiz, otang Xudosining bu qullari qilgan jinoyatlarni unutgin.” Yusuf shu xabarni eshitganda, yig‘lab yubordi.
18 Keyin akalari ham kelib: “Biz sening qullaringmiz”, deb Yusufning oyoqlariga yiqildilar.
19 Lekin Yusuf akalariga: — Qo‘rqmanglar, men sizlarni hukm qilib, jazolaydigan Xudo emasman–ku! — dedi.
20 — Xudo bugun qilayotganday, son–sanoqsiz xalqni saqlab qolishi uchun, sizlar qilgan yomonlikni yaxshi tomonga o‘zgartirdi.
21 Shuning uchun qo‘rqmanglar, men o‘zlaringizni ham, bola– chaqalaringizni ham boqaman. Yusuf akalariga muloyim gapirib, ularga tasalli berdi.
22 Shunday qilib, Yusuf, uning aka–ukalari, ularning oilalari Misrda yashab qoldilar. Yusuf 110 yil umr ko‘rdi.
23 Yusuf Efrayimning nevara– chevaralarini ham ko‘rdi. Manashening o‘g‘li Moxirning bolalari tug‘ilganda, Yusuf hayot edi. Yusuf bu bolalarni ham farzandlari qatoriga qabul qildi.
24 “Mening umrim oxirlab boryapti”, dedi Yusuf aka–ukalariga. “Lekin Xudo sizlarni kuzatib turadi, sizlarni bu yurtdan olib chiqib, Ibrohim, Is’hoq va Yoqubga beraman, deb qasam ichgan yurtga qaytarib olib boradi.”
25 So‘ng Yusuf Isroil urug‘lariga qasam ichdirib: “Xudo sizlarning oldingizga kelganda, sizlar mening suyaklarimni bu yerdan olib ketinglar”, dedi.
26 Yusuf 110 yil yashab, olamdan o‘tdi. Uning jasadini mumiyolab, Misrda bir tobutga soldilar.
