1 Jinga chalingan odamni Iso sog‘aytiradi. 21 Sog‘aygan ayol va tirilgan qiz haqida.
Mark Muqaddas xushxabar 5 bob
1 Iso shogirdlari bilan ko‘lning narigi qirg‘og‘idagi Gerasa hududiga yetib keldi.
2 Iso qayiqdan tushishi bilanoq, yovuz ruhga chalingan bir odam qabrlar orasidan yugurib chiqib, Uni qarshiladi.
3 U odam qabristonda yashardi. Uni hech kim hatto zanjir bilan ham bog‘lay olmasdi.
4 Ko‘p marotaba uni kishanlaru zanjirlar bilan bog‘lagan bo‘lsalar–da, ammo u zanjirlarni uzib, kishanlarni ham sindirib tashlar edi. Uni tinchitishga hech kimning kuchi yetmas edi.
5 Doimo, kechayu kunduz qabrlar orasida, tog‘larda baqirib yurar, badanini toshlar bilan tilib, jarohatlar edi.
6 U Isoni uzoqdan ko‘rib, yugurib keldi–da, Unga ta’zim qilib,
7 ovozi boricha baqirdi: — Ey Iso, Xudoyi Taoloning O‘g‘li! Meni tinch qo‘y! Xudo haqi Senga yolvoraman, menga azob berma!
8 Chunki Iso unga: “Ey yovuz ruh, bu odamdan chiqib ket!” — deb buyurgan edi.
9 Iso yovuz ruhdan: — Isming nima? — deb so‘radi. — Ismim Tumonat, chunki bizlar ko‘pchilikmiz, — deb javob berdi u.
10 Ularni bu hududdan tashqariga haydab chiqarmasligini Isodan qayta– qayta yolvorib so‘radi.
11 O‘sha tog‘ning yon bag‘rida katta cho‘chqa podasi o‘tlab yurgan edi.
12 Yovuz ruhlar Isoga yolvorib: — Bizni shu cho‘chqalarga yuborgin, ularga kiraylik, — deyishdi.
13 Iso ularga ruxsat berdi. Yovuz ruhlar esa shu zahoti u odamdan chiqib, cho‘chqalarga kirib olishdi. Ikki mingga yaqin cho‘chqa tik qiyalikdan ko‘lga yopirilib, cho‘kib ketdi.
14 Shunda cho‘chqa boquvchilar qochib ketib, bo‘lib o‘tgan hodisani shahar va qishloqlarda gapirib yurdilar. Aholi esa nima bo‘lganini ko‘rishga bordi.
15 Ular Isoning oldiga kelganlarida, ilgari tumonat jin qamragan odamni kiyingan va aqli raso holda o‘tirganini ko‘rib, qo‘rqib ketishdi.
16 Voqeani ko‘rganlar esa haligi odam jindan qanday qutulgani va cho‘chqalar bilan nima ro‘y bergani haqida xalqqa so‘zlab berishdi.
17 Shunda mahalliy xalq Isodan: “Hududimizdan chiqib keting”, deb o‘tindi.
18 Iso qayiqqa tushdi. Jindan qutulgan odam Isoga: “Siz bilan ketay”, deb yolvordi.
19 Lekin Iso rozi bo‘lmadi. Unga shunday dedi: — Uyingga bor, Men — Rabbing sen uchun nimalar qilganimni, qanday rahm–shafqat ko‘rsatganimni o‘z yaqinlaringga gapirib ber.
20 Shunda u kishi borib, Iso unga qanchalar muruvvat ko‘rsatganini Dekapolisda e’lon qila boshladi. Hamma hayratga tushardi.
21 Iso qayiqda ko‘lning narigi tomoniga yana suzib o‘tdi. Bir talay olomon qirg‘oqda Uning atrofiga to‘plandi.
22 Shu payt Yair ismli bir kishi kelib qoldi. U sinagoga oqsoqollaridan biri edi. U Isoni ko‘rdi–yu, oyog‘iga yiqilib:
23 — Mening jajji qizim o‘lim to‘shagida yotibdi. Kelib unga qo‘lingizni tekkizing, u sog‘ayib tirik qolsin, — deb qayta–qayta yolvordi.
24 Iso u bilan ketdi. Isoning orqasidan ko‘p xaloyiq ergashib, Uni qisib qo‘yar edi.
25 U yerda o‘n ikki yildan beri qon ketishidan azob chekayotgan bir ayol ham bor edi.
26 U ko‘p tabiblar muolajasidan ancha qiynalib, butun mol– mulkini sarf etgani bilan hech foyda ko‘rmagan, ahvoli battar yomonlashib borardi.
27 Ayol Iso haqida eshitdi–yu, xaloyiq orasida Isoning orqasidan kelib, kiyimiga qo‘l tekkizdi.
28 U o‘zicha: “Agar kiyimiga bir tegib olsam bas, sog‘ayib ketaman”, — deb o‘ylagan edi.
29 U shunday qilishi bilanoq, qon ketishi to‘xtadi. Ayol kasallikdan forig‘ bo‘lganini o‘z tanasida his etdi.
30 Iso esa shu onda O‘zidan bir kuch chiqqanligini sezdi. U orqasiga o‘girilib xaloyiqdan: — Kiyimimga kim tegdi? — deb so‘radi.
31 Shogirdlari Unga: — Sizni xaloyiq qisib turganligini ko‘rib turibsiz–ku! Nimaga yana: “Menga kim tegdi?” deb so‘rayapsiz? — deyishdi.
32 Lekin Iso buni kim qilganini ko‘rish uchun atrofga qarar edi.
33 Ayol o‘zida qanday o‘zgarish bo‘lganini bilib, titrab–qo‘rqib keldi, Isoning oyoqlari ostiga o‘zini tashlab, butun haqiqatni Unga so‘zlab berdi.
34 Iso unga dedi: — Qizim, ishonching seni sog‘aytirdi. Eson– omon bor, dardingdan xalos bo‘lgin.
35 Iso shunday deb turgan ham ediki, sinagoga oqsoqolining uyidan odamlar kelib unga: — Qizingiz o‘ldi, nega yana Ustozni ovora qilyapsiz? — dedilar.
36 Iso bu so‘zlarni eshitib qolib, sinagoga oqsoqoliga: — Qo‘rqmang, faqat ishoning, — dedi.
37 Iso hech kimning ergashishiga yo‘l qo‘ymay, faqat Butrus, Yoqub va uning ukasi Yuhannoni olib ketdi.
38 Sinagoga oqsoqolining uyiga yetganlarida, bezovtalikni, dod–faryod qilayotgan odamlarni ko‘rdilar.
39 Iso ichkariga kirib: — Nega bezovtasizlar? Nega yig‘layapsizlar? Qizcha o‘lmagan, u uxlab yotibdi, — dedi.
40 Ular esa Isoning ustidan kulishdi. Iso hammani tashqariga chiqarib yubordi. U qizchaning ota–onasi va shogirdlarini olib qolib, qizcha yotgan xonaga kirdi.
41 Qizchaning qo‘lidan ushlab unga: — Talifa kum! — dedi. Bu gapning tarjimasi: “Qizaloq, qani, o‘rningdan tur!” demakdir.
42 O‘n ikki yashar qizcha shu onda o‘rnidan turdi, yurib, atrofni aylana boshladi. Buni ko‘rganlarning aqli shoshdi.
43 Iso: — Buni hech kim bilmasin, — deb ularga qat’iy buyurdi va qizchaga ovqat berishlarini aytdi.
