1 Isoni o‘ldirish rejasi. 3 Isoga sunbul moyi quygan ayol. 12 Qutlug‘ ziyofat va Isoga xiyonat. 27 Butrusning Isodan tonishi haqida bashorat. 32 Isoning bog‘dagi ibodati. 43 Isoni qo‘lga olishadi. 53 Iso yahudiylarning Oliy kengashi oldida. 66 Butrus Isodan tonadi.
Mark Muqaddas xushxabar 14 bob
1 Fisih ziyofatiga va Xamirturushsiz non bayramiga ikki kun qolgan edi. Bosh ruhoniylar va Tavrot tafsirchilari Isoni hiyla bilan tutib, o‘ldirish uchun fursat poylab yurgan edilar.
2 Ular: “Biz bu ishni bayram kunlari qilmasligimiz kerak, aks holda xalq g‘alayon qilishi mumkin”, dedilar.
3 Iso Baytaniya qishlog‘ida teri kasalligiga chalingan Shimo‘nning uyida mehmon bo‘lib o‘tirgan edi. Shunda bir ayol ganchdan yasalgan idishda toza, qimmatbaho sunbul moyi olib keldi. Idishni sindirib, moyni Isoning boshidan quydi.
4 Ba’zilar bundan g‘azablanib, bir–biriga: — Moyni bunday isrof etishning nima keragi bor edi?!
5 Axir, uni uch yuz kumush tangadan ham ko‘proqqa sotib kambag‘allarga taqsimlab berish mumkin edi–ku! — deb ayolni qattiq koyishdi.
6 — Qo‘yinglar uni! — dedi Iso. — Nega ayolni xijolatda qoldiryapsizlar? U Men uchun ajoyib ish qildi.
7 Kambag‘allar har doim sizlar bilan birga bo‘ladilar. Istagan vaqtingizda ularga yordam bera olasizlar. Lekin Men sizlar bilan doimo birga bo‘lmayman.
8 Bu ayol qo‘lidan kelganini qildi. U Mening tanamga xushbo‘y moy surtib, oldindan dafnga tayyorladi.
9 Sizlarga chinini aytayin: Xushxabar dunyoning qaysi yerida e’lon qilinmasin, bu ayol ham esga olinib, uning qilgan ishi haqida aytiladi.
10 Shunda o‘n ikki shogirddan biri bo‘lgan Yahudo Ishqariyot bosh ruhoniylarning oldiga borib, Isoni sizlarga tutib beraman, dedi.
11 Bosh ruhoniylar bu gapni eshitib, juda xursand bo‘ldilar, Yahudoga pul berishni va’da qildilar. Shunday qilib, Yahudo Isoni tutib berish uchun qulay vaqtni kuta boshladi.
12 Xamirturushsiz non bayramining birinchi kunida, Fisih qo‘zisi so‘yiladigan paytda, shogirdlar Isodan so‘radilar: — Fisih taomini qayerda yemoqchisiz? Biz borib tayyorgarlik ko‘raylik.
13 Iso shogirdlaridan ikkitasini yuborayotib, ularga dedi: — Shaharga boringlar, u yerda ko‘zada suv ko‘tarib ketayotgan bir odamni uchratasizlar. Uning orqasidan boringlar.
14 U kiradigan xonadon egasiga shunday deb aytinglar: “Ustozimiz shogirdlari bilan Fisih taomini yemoqchilar. U sizdan: ‘Bizga tayyorlab qo‘yilgan mehmonxona qayerda?’ deb so‘rab yubordilar.”
15 Uy egasi sizlarga jihozlangan, tayyorlab qo‘yilgan katta boloxonani ko‘rsatadi. U yerda biz uchun hozirlik ko‘ringlar.
16 Shogirdlar jo‘nashdi. Shaharga kirganlarida, xuddi Isoning aytganini topdilar va Fisih taomini tayyorladilar.
17 Kech kirganda, Iso o‘n ikki shogirdi bilan birga u yerga keldi.
18 Ular ovqatlanib o‘tirganlarida Iso shunday dedi: — Sizlarga chinini aytayin, Men bilan taom yeyayotgan kishi Menga xiyonat qiladi. U sizlarning orangizdadir.
19 Shogirdlar xafa bo‘lib, birin–ketin: — Nahotki o‘sha men bo‘lsam? — deb Undan so‘ray boshladilar.
20 Iso ularga javoban dedi: — U o‘n ikkitangizdan bittasi, Men bilan baravar kosaga nonni botirgan — o‘shadir.
21 To‘g‘ri, Inson O‘g‘li U haqda yozilganday jon beradi. Lekin Inson O‘g‘lini tutib beradigan odamning holiga voy! Uning tug‘ilganidan ko‘ra tug‘ilmagani yaxshiroq edi.
22 Ular ovqatlanayotganda, Iso nonni oldi, duo o‘qib sindirdi. Nonni shogirdlariga berib: — Olinglar, bu Mening tanamdir, — dedi.
23 Sharob quyilgan kosani ham oldi, shukrona duosini o‘qib ularga uzatdi. Hammalari undan ichdilar.
24 Iso ularga dedi: — Bu sharob Xudoning ahdini bildiradi. Bu Ahd ko‘plar uchun to‘kiladigan qonim evaziga kuchga kiradi.
25 Sizlarga chinini aytayin: Xudoning Shohligida Men yangi sharob ichadigan kungacha uzum ne’matidan boshqa ichmayman.
26 So‘ng ular hamdu sano kuylab, Zaytun tog‘i tomon ketdilar.
27 Iso shogirdlariga dedi: — Hammalaringiz Meni tashlab, qochib ketasizlar. Chunki yozilgan: “Men cho‘ponni o‘ldiraman, Shunda qo‘ylar har yoqqa tarqalib ketadi.”
28 Biroq Men tirilganimdan keyin, sizlarni Jalilada kutaman.
29 Butrus Isoga dedi: — Sizni hamma tashlab ketsa ham, men Sizni tashlab ketmayman!
30 Iso unga: — Senga chinini aytayin, bugun, shu kechasiyoq, xo‘roz ikki marta qichqirmasdan oldin, sen Mendan uch marta tonasan, — dedi.
31 Lekin Butrus o‘z gapida qattiq turib oldi: — Kerak bo‘lsa, Siz bilan birga o‘laman! Ammo Sizdan aslo tonmayman! — dedi. Boshqa hamma shogirdlar ham shunday deyishdi.
32 Ular Getsemaniya degan joyga bordilar. Iso shogirdlariga: — Men ibodat qilayotganimda, sizlar shu yerda o‘tirib turinglar, — dedi.
33 U yoniga Butrusni, Yoqub va Yuhannoni oldi. Isoni qayg‘u, g‘am bosib kela boshladi.
34 Shogirdlariga: — Yuragimdagi og‘ir qayg‘u Meni o‘lguday qiynab yubordi. Shu yerda qolinglar–da, ko‘z– quloq bo‘lib turinglar, — dedi.
35 Bir oz nari ketib yerga muk tushdi: “Agar iloji bo‘lsa, bu lahza Meni chetlab o‘tsin”, deb ibodat qildi.
36 So‘ng shunday deb yolvordi: “Ota! Otajon! Sen uchun hamma narsaning imkoni bor! Bu azob kosasini Mendan uzoqlashtir. Ammo Mening xohishim emas, Sening xohishing bajo bo‘lsin.”
37 Iso qaytib kelib, shogirdlarining uxlab yotganini ko‘rdi. Butrusga dedi: — Shimo‘n! Uxlayapsanmi? Bir soatgina ham uyg‘oq o‘tira olmadingmi?
38 Ko‘z–quloq bo‘lib turinglar, vasvasaga tushmaslik uchun ibodat qilinglar. Ruh tetik, tana esa zaifdir.
39 Iso yana borib, o‘sha so‘zlarni aytib ibodat qildi.
40 U qaytib kelib, shogirdlarining yana uxlab yotganini ko‘rdi. Ularning ko‘zlari yumilib ketavergan edi. Ular Isoga nima deb aytishni bilmay qoldilar.
41 Uchinchi marta borib kelib, Iso shogirdlariga dedi: — Haligacha dam olib, uxlab yotibsizlarmi?! Bo‘ldi, vaqt–soati keldi! Inson O‘g‘li gunohkorlar qo‘liga tutib berilyapti.
42 Turinglar, ketaylik! Ana, Menga xoinlik qiluvchi kelyapti!
43 Iso hali gapirib bo‘lmasidan, to‘satdan Yahudo kelib qoldi. U o‘n ikki shogirddan biri bo‘lib, uning yonida qilich va tayoq ushlagan olomon bor edi. Bu olomonni bosh ruhoniylar, Tavrot tafsirchilari va oqsoqollar yuborgan edilar.
44 Xoin Yahudo olomon bilan til biriktirib, shunday degandi: “Men kimni o‘psam, U o‘sha Kishidir. Uni qo‘lga olinglar, qo‘riqlab, olib ketinglar.”
45 Yahudo to‘ppa–to‘g‘ri Isoning oldiga borib: — Ustoz! — deb Uni o‘pdi.
46 Shu zahotiyoq odamlar Isoni ushlab, qo‘lga oldilar.
47 O‘sha yerda turganlardan biri qilichini qinidan sug‘urdi–da, oliy ruhoniyning xizmatkoriga bir urib, qulog‘ini kesib tashladi.
48 Iso ularga dedi: — Sizlar Meni qo‘lga olish uchun qo‘zg‘olonchiga qarshi chiqqandek qilichu tayoqlar bilan qurollanib kelibsizlar.
49 Men har kuni Ma’badda sizning orangizda edim, ta’lim berardim. Sizlar o‘shanda Meni qo‘lga olmadingizlar. Ammo bular Muqaddas Bitiklarda aytilganlar bajo bo‘lishi uchun ro‘y berdi.
50 O‘shanda hamma shogirdlari Isoni tashlab, qochib ketishdi.
51 Bir yosh yigit Isoga ergashib ketayotgan edi. U zig‘ir matoga o‘ranib olgan, boshqa kiyimi yo‘q edi. Odamlar o‘sha yigitni ham ushlagan edilar,
52 u zig‘ir matosini tashlab, yalang‘och holicha qochib ketdi.
53 Isoni oliy ruhoniyning oldiga olib keldilar. Bosh ruhoniylar, oqsoqollar va Tavrot tafsirchilarining hammasi yig‘ilgan edilar.
54 Butrus esa Isoning orqasidan masofa saqlab ergashib kelib, oliy ruhoniyning hovlisiga kirdi. U soqchilar bilan birga olov yonida o‘tirib, isindi.
55 Bosh ruhoniylar va Oliy kengashning barcha a’zolari Isoni o‘limga mahkum qilish uchun Unga qarshi guvoh izlar edilar, lekin topolmasdilar.
56 Ko‘p odamlar Unga qarshi soxta guvohlik berayotgan bo‘lsalar–da, ammo bergan guvohliklari bir–biriga mos kelmas edi.
57 Soxta guvohlardan ba’zilari so‘zga chiqib shunday der edilar:
58 — U: “Inson qo‘li bilan qurilgan bu Ma’badni Men buzib tashlayman–u, uch kunda inson qo‘llarisiz, boshqa bir Ma’badni tiklayman”, — deganini eshitgan edik.
59 Lekin bu xususda ham guvohlarning bergan ma’lumotlari bir–biriga mos kelmas edi.
60 Bundan keyin oliy ruhoniy oldinga chiqib, Isoga: — Indamay turaverasanmi?! Ularning Senga qo‘ygan ayblariga javob qaytarmaysanmi?! — dedi.
61 Iso esa indamadi, hech javob qaytarmadi. Oliy ruhoniy yana Undan so‘radi: — Muborak Xudoning O‘g‘li — Masih Senmisan?
62 Iso dedi: — Men O‘shaman. Sizlar Inson O‘g‘lini Qodir Xudoning o‘ng tomonida o‘tirganini va osmon bulutlarida kelayotganini ko‘rasizlar.
63 Shundan keyin oliy ruhoniy o‘z kiyimlarini yirtib dedi: — Bizlarga boshqa guvohlarning nima keragi bor?!
64 Uning kufr ketganini o‘zlaringiz eshitdingizlar. Sizlarning qaroringiz qanday? Hammalari Uni o‘limga loyiq deb topishdi.
65 Ba’zilar Unga tupurishdi. Uning yuz–ko‘zini bog‘lab, mushtlashdi: “Payg‘ambar, qani top–chi, Seni kim urdi ekan?” deb aytishdi. Soqchilar ham Uni olib ketib, urdilar.
66 Butrus pastdagi hovlida ekan, oliy ruhoniyning bir cho‘risi kelib qoldi.
67 Isinib turgan Butrusni ko‘rib, unga tikilib qaradi–da: — Siz ham o‘sha Nosiralik Iso bilan birga edingiz–ku! — dedi.
68 Lekin Butrus inkor etib: — Nima deyapsan o‘zi, tushunmayapman, — dedi–yu, boshqa yoqqa, tashqi hovliga chiqib ketdi. Shu payt xo‘roz qichqirdi.
69 Cho‘ri uni yana uchratib, u yerda turganlarga: — Bu odam o‘shalardan biri, — deb yana aytdi.
70 Butrus yana inkor etdi. Bir ozdan keyin u yerda turganlar yana Butrusga gapira boshlashdi: — Sen Jalilaliksan–ku! O‘shalardan biri ekanliging aniq.
71 — Xudo ursin! Sizlar aytayotgan bu Odamni men tanimayman! — deb qasam ichdi Butrus.
72 Naq shu payt xo‘roz ikkinchi marta qichqirdi. Isoning: “Xo‘roz ikki marta qichqirmasdan oldin, sen Mendan uch marta tonasan”, — degan so‘zi Butrusning esiga tushib ketdi. U chidolmay yig‘lab yubordi.
