1 Diniy urf–odatlar va Xudoning amri. 14 Insonni nima harom qiladi? 24 G‘ayriyahudiy ayolning ishonchi. 31 Iso kar odamga shifo beradi.
Mark Muqaddas xushxabar 7 bob
1 Farziylar va Quddusdan kelgan ayrim Tavrot tafsirchilari Isoning yoniga yig‘ilib keldilar.
2 Iso shogirdlarining ba’zilari harom, ya’ni yuvilmagan qo‘llari bilan non yeyayotganlarini ular ko‘rib qoldilar.
3 Farziylar va umuman yahudiylarota– bobolarining urf–odatini saqlab, qo‘llarini yaxshilab yuvmay hech ovqat yemaydilar.
4 Bozordan qaytganlarida ham yuvinmay ovqat yemaydilar. Shuningdek, kosa, tovoq, qozon va so‘rini yuvish kabi ko‘pgina udumlarga rioya qiladilar.
5 Shunday qilib, farziylar va tafsirchilar Isodan so‘radilar: — Nega Sizning shogirdlaringiz ota– bobolaringizning urf–odatini saqlashmaydi? Nima uchun harom qo‘llari bilan non yeyishadi?
6 Iso ularga shunday javob berdi: — Ishayoning bashorati siz ikkiyuzlamachilarga juda to‘g‘ri keladi, u yerda yozilganki: “Bu xalq Meni tildagina izzat qiladi, Yuraklari esa Mendan uzoqdir.
7 Ular Menga behuda sajda qiladilar, Inson yaratgan qoidalarni ilohiy qonun deb o‘rgatadilar.”
8 Sizlar Xudoning amrlarini yig‘ishtirib qo‘yasizlar, insoniy urf–odatlarga esa yopishib olasizlar.
9 Iso yana ularga dedi: — Ha, sizlar urf–odatlaringizni saqlash uchun, Xudoning amrlarini chetlab o‘tishning zo‘r yo‘lini topgansizlar!
10 Muso aytgan edi: “Ota–onangizni hurmat qiling. Otasini yoki onasini xo‘rlagan har qanday odamga o‘lim jazosi berilsin.”
11 Ammo sizlar shunday ta’lim berasizlar: odam o‘z otasi yoki onasiga: “Farzandlik burchim — Xudoga qurbon (ya’ni Xudoga in’om qilingan)”, deb aytishi mumkin.
12 Shundan keyin o‘sha odamning otasiga yoki onasiga yaxshilik qilishiga sizlar yo‘l qo‘ymaysizlar.
13 Shu tariqa sizlar o‘zlaringiz o‘rnatgan urf–odatlaringiz orqali Xudoning kalomini bekor qilasizlar. Sizlar bunga o‘xshash yana ko‘p ishlarni qilasizlar.
14 Keyin Iso butun xalqni yana yoniga chaqirib, dedi: — Hammalaringiz Menga quloq solib, tushunib olinglar!
15 Tashqaridan inson ichiga kiradigan hech narsa uni harom qila olmaydi. Aksincha, inson ichidan chiqadigan narsa uni harom qiladi.
16 Kimning eshitar qulog‘i bo‘lsa, eshitsin!
17 Iso xaloyiq orasidan chiqib uyga kirdi, shogirdlar Undan: “Haligi aytganlaringizni tushuntirib bering”, deb iltimos qilishdi.
18 Iso ularga dedi: — Sizlar ham shunchalik befahmmisizlar?! Tashqaridan insonning ichiga kiradigan hech narsa uni harom qila olmasligini anglamaysizlarmi?
19 Bu narsalar insonning qalbiga emas, qorniga kiradi va kerak joydan chiqib ketadi. Iso bu gaplari bilan hamma yeguliklar halol ekanini e’lon qildi.
20 U yana dedi: — Insonning ichidan chiqadigan narsalar insonni harom qiladi.
21 Chunki ichdan, ya’ni inson qalbidan yomon fikrlar, zino, o‘g‘irlik, qotillik,
22 fahsh, ochko‘zlik, fosiqlik, makkorlik, shahvat, hasad, tuhmat, manmanlik va nodonlik chiqadi.
23 Ana shu yomonliklarning hammasi insonning ichidan chiqib, uni harom qiladi.
24 Iso u yerdan chiqib, Tir hududiga ketdi. Bir uyga kirdi va buni hech kim bilib qolishini istamas edi, lekin yashirina olmadi.
25 Qizalog‘ini yovuz ruh chalgan bir ayol Iso haqida eshitib qoldi–da, tez kelib, Uning oyog‘iga yiqildi.
26 Bu ayol Suriyaning Finikiya o‘lkasida tug‘ilgan bo‘lib, yahudiy emas edi. U: “Qizimdan jinni quvib chiqaring”, — deb Isodan yolvorib so‘radi.
27 Biroq Iso unga: — Avval bolalar to‘ysin, bolalardan nonni olib kuchuklarga tashlash yaxshi emas, — dedi.
28 — To‘g‘ri, Hazrat, — dedi ayol. — Lekin kuchuklar ham bolalarning dasturxonidan to‘kilgan ushoqlarini yeydi–ku.
29 Iso unga: — Mana shu gaping uchun Senga yordam beraman. Endi ketaver. Qizingdan jin chiqib ketdi, — dedi.
30 Ayol uyiga borganda, qizini jindan qutulib, to‘shakda yotgan holda ko‘rdi.
31 Iso Tir hududidan chiqib, Sidonga bordi. So‘ng Jalila ko‘li bo‘ylaridan o‘tib, Dekapolisga bordi.
32 Ayrim odamlar Isoning oldiga zo‘rg‘a gapiradigan bir kar odamni olib kelib, unga qo‘l tekkizishini so‘rashdi.
33 Iso u odamni xaloyiq orasidan bir chetga olib chiqdi, so‘ng O‘z barmoqlarini uning quloqlariga tiqib qo‘ydi. So‘ng tupurib, so‘lagini o‘sha odamning tiliga tekkizdi.
34 Keyin osmonga qarab, chuqur xo‘rsindi–da, unga: — Effatah! — dedi. Bu so‘zning tarjimasi “Ochil!” demakdir.
35 Shu onda u odamning quloqlari ochilib, tilga kirdi, ravongina gapira boshladi.
36 Iso u yerdagilarga, buni hech kimga aytmanglar, deb buyurdi. Biroq Iso odamlarga qancha man etsa ham, ular bu hodisani yanada ko‘proq yoyishardi.
37 Ular haddan tashqari hayratda qolib, shunday deyishardi: “U hamma narsani yaxshi qiladi, karlarni eshitadigan, soqovlarni gapiradigan qiladi.”
