1 Nikoh va ajralish haqida. 13 Iso bolalarni duo qiladi. 17 Boylik va abadiy hayot. 32 Iso uchinchi marta O‘z o‘limi to‘g‘risida gapiradi. 35 Yoqub bilan Yuhannoning tilagi. 46 Iso Yerixo shahridagi ko‘r odamning ko‘zini ochadi.
Mark Muqaddas xushxabar 10 bob
1 Iso u yerdan ketib, Yahudiya o‘lkasiga, so‘ng Iordan daryosining narigi tomoniga bordi. Uning atrofiga yana ko‘p xalq yig‘ildi. U O‘z odatiga ko‘ra, odamlarga yana ta’lim berdi.
2 Ba’zi farziylar keldilar va Isoni sinamoqchi bo‘lib, so‘radilar: — Qonunga ko‘ra, er o‘z xotinidan ajralishi mumkinmi?
3 Iso bunga javoban: — Muso sizlarga nimani amr qilgan? — deb so‘radi.
4 — Erkak taloq xatini yozib, xotinidan ajralishiga Muso ijozat bergan edi, — deyishdi.
5 Iso ularga dedi: — Bag‘ri toshligingiz uchun Muso sizlarga bu amrni yozib qoldirgan.
6 Aslida Xudo dunyoni yaratganda odamlarni erkagu ayol qilib yaratdi.
7 Shuning uchun erkak kishi ota–onasidan bo‘lak chiqib,
8 xotiniga bog‘lanib qoladi, ikkalasi bir tan bo‘ladilar.” Bunga ko‘ra, ular endi ikki emas, balki bir tan hisoblanadilar.
9 Xudo birga qo‘shganni hech kim ajratmasin.
10 Uyga kelganlarida, shogirdlar yana shu haqda Isodan so‘radilar.
11 Iso ularga dedi: — Kim o‘z xotini bilan ajrashib boshqasiga uylansa, u xotiniga nisbatan zino qilgan bo‘ladi.
12 Xotin ham agar o‘z eri bilan ajrashib boshqasiga tegsa, zino qilgan bo‘ladi.
13 Iso bolalarimizga qo‘l tekkizsin, deb odamlar Uning oldiga bolalarini olib kelishardi. Shogirdlar esa o‘sha odamlarni koyishardi.
14 Iso buni ko‘rganda, g‘azablanib dedi: — Bolalarga yo‘l qo‘yinglar, Mening oldimga kelishiga to‘sqinlik qilmanglar! Zero, Xudoning Shohligi bundaylarnikidir.
15 Sizlarga chinini aytayin: kim Xudoning Shohligini bola kabi qabul qilmasa, unga hech qachon kirolmaydi.
16 Keyin bolalarni quchoqlab, ularga qo‘l qo‘yib, duo qildi.
17 Iso yo‘lga chiqayotganda, bir odam yugurib kelib, Uning oldida tiz cho‘kdi–da: — Valine’mat Ustozim! Abadiy hayotga erishish uchun nima qilishim kerak? — deb so‘radi.
18 Iso unga dedi: — Nega Meni valine’mat deysiz? Birgina Xudodan boshqa hech kim valine’mat emas.
19 Siz amrlarni bilasiz: “Qotillik qilmang. Zino qilmang. O‘g‘irlik qilmang. Yolg‘on guvohlik bermang. Birovning haqini yemang. Ota-onangizni hurmat qiling.”
20 U kishi Isoga dedi: — Ustozim! Bularning hammasiga yoshligimdan buyon rioya qilib kelaman.
21 Iso unga mehr bilan qarab, dedi: — Sizga bir narsa yetishmaydi. Boring, bor narsangizni soting, pulini kambag‘allarga tarqating. Shunda osmonda xazinangiz bo‘ladi. Keyin kelib, Menga ergashing.
22 Bu so‘zlardan boyning ta’bi xira bo‘ldi. U qayg‘urib qaytib ketdi, chunki uning mol–mulki ko‘p edi.
23 Iso atrofga razm solib, shogirdlariga dedi: — Mol–dunyosi borlarning Xudo Shohligiga kirishlari naqadar qiyin!
24 Bu so‘zlarni eshitib, shogirdlarning aqli shoshdi. Iso esa takrorlab dedi: — Bolalarim, Xudoning Shohligiga kirish naqadar qiyin!
25 Boy odamning Xudo Shohligiga kirishidan ko‘ra, tuyaning igna teshigidan o‘tishi osonroqdir.
26 Shogirdlar haddan tashqari ajablanib o‘zlaricha: — Unday bo‘lsa, kim najot topa olar ekan? — deyishdi.
27 Iso ularga ko‘zini tikib dedi: — Inson uchun bu imkonsizdir, lekin Xudo uchun emas. Xudo uchun hamma narsaning imkoni bor.
28 Shunda Butrus Isoga dedi: — Mana, biz uy–joyimizni tashlab, Sizning orqangizdan ergashib keldik.
29 Iso bunga javoban dedi: — Sizlarga chinini aytayin: kim Men uchun va Xushxabar uchun uy–joyini, aka–ukalarini, opa– singillarini, ota–onasini, bolalarini yoki dalalarini tashlab ketsa,
30 u bu dunyoning o‘zidayoq yuz hissa ortiq uy–joylarga, aka–ukalarga, opa–singillarga, onalarga, bolalarga va dalalarga ega bo‘ladi, shu bilan birga quvg‘in ham qilinadi. Narigi dunyoda esa abadiy hayotga sazovor bo‘ladi.
31 Ammo birinchi bo‘lganlarning ko‘plari oxirgi bo‘ladilar, oxirgilar esa birinchi bo‘ladilar.
32 Iso bilan shogirdlari Quddusga qarab ketayotgan edilar. Iso yo‘l boshlab borardi. Shogirdlar xavotirda edi, Isoning ortidan ergashgan xalqni esa vahima qamrab olgandi. Iso o‘n ikki shogirdini chetga olib, O‘zi bilan yuz beradigan voqealarni ayta boshladi:
33 — Mana, biz Quddusga ketyapmiz. U yerda Inson O‘g‘li bosh ruhoniylar va Tavrot tafsirchilari qo‘liga tutib beriladi. Ular Uni o‘limga mahkum qilib, g‘ayriyahudiylarga topshiradilar.
34 G‘ayriyahudiylar Uni haqorat qiladilar, yuziga tupuradilar, qamchilaydilar va Uni o‘ldiradilar. Lekin uch kundan keyin U tiriladi.
35 Zabadiy o‘g‘illari Yoqub bilan Yuhanno Isoning oldiga kelib: — Ustoz, bizning bir tilagimiz bor, uni biz uchun bajo keltirishingizni istaymiz, — deyishdi.
36 — Sizlar uchun nima qilishimni istaysizlar? — deb so‘radi Iso.
37 Ular: — Siz ulug‘vor taxtingizda o‘tirganingizda, birimiz Sizning o‘ng tomoningizda, boshqamiz esa chap tomoningizda o‘tirishimizga ruxsat bering, — deyishdi.
38 Iso ularga dedi: — Sizlar nima so‘rayotganingizni bilmaysizlar. Men ichadigan azob kosasidan sizlar icha olasizlarmi? Men boshdan kechiradigan qayg‘u– alamlarga botib chiday olasizlarmi?
39 Ular: — Chiday olamiz, — deb javob berishdi. Iso ularga dedi: — Sizlar–ku Men ichadigan azob kosasidan ichasizlar, boshdan kechiradigan qayg‘u– alamlarimga o‘zingiz ham duchor bo‘lasizlar.
40 Ammo Mening o‘ng yoki chap tomonimda o‘tirishga ruxsat berish Mening ixtiyorimda emas. Bu o‘rin kimlarga atalgan bo‘lsa, ularniki bo‘ladi.
41 Qolgan o‘nta shogird buni eshitib, Yoqub bilan Yuhannodan achchiqlanib ketishdi.
42 Iso esa ularni yoniga chaqirib, dedi: — Butparastlarga qaranglar, ular hukmdorlariga izzat ko‘rsatadi, hukmdorlari esa ularga o‘z hukmini o‘tkazadi, katta amaldorlar elga zo‘ravonlik qiladi.
43 Ammo sizlarning orangizda bunday bo‘lmasin. Aksincha, orangizda kim katta bo‘lishni istasa, sizlarga xizmat qilsin.
44 Orangizda kim birinchi bo‘lishni istasa, hammangizga qul bo‘lsin.
45 Axir, Inson O‘g‘li ham O‘ziga xizmat qildirish uchun emas, balki O‘zi xizmat qilish va O‘z jonini fido qilib, ko‘plarni ozod qilish uchun kelgan.
46 Iso bilan shogirdlari Yerixo shahriga keldilar. Ular shahardan chiqib ketayotganlarida bir talay xaloyiq ularga ergashdi. Timey o‘g‘li Bartimey ismli bir ko‘r tilanchi yo‘l chekkasida o‘tirgan edi.
47 U Nosiralik Iso o‘tib ketayotganini eshitib: — Ey Dovud O‘g‘li Iso, menga rahm qil! — deb baqira boshladi.
48 Ko‘p odamlar esa unga: “Jim bo‘l!” deb jerkishdi. Lekin u: — Ey Dovud O‘g‘li, menga rahm qil! — deb yanada qattiqroq baqirdi.
49 Iso to‘xtab: “Uni chaqirib kelinglar”, dedi. Odamlar kelib, ko‘r odamga: “Dadil bo‘l, o‘rningdan tur. U seni chaqiryapti”, deb aytishdi.
50 Ko‘r to‘nini yechib tashlab, o‘rnidan sakrab turdi–da, Isoning yoniga keldi.
51 Iso undan so‘radi: — Sen Mendan nima istaysan? — Ustozim, ko‘zlarim ko‘rsin! — dedi ko‘r.
52 Iso unga: — Boraver, ishonching seni sog‘aytirdi, — dedi. O‘sha zahoti u ko‘ra boshladi. So‘ng Isoning ortidan ergashib ketdi.
