Инжил / Муқаддас Китоб / Ўзбек тилидаги

Эски Аҳд:  |  ИБТИДО  |  ЧИҚИШ  |  ЛЕВИЛАР  |  САҲРОДА  |  ҚОНУНЛАР  |  ЁШУА  |  ҲАКАМЛАР  |  РУТ  |  ШОҲЛАР (БИРИНЧИ КИТОБ)  |  ШОҲЛАР (ИККИНЧИ КИТОБ)  |  ШОҲЛАР (УЧИНЧИ КИТОБ)  |  ШОҲЛАР (ТЎРТИНЧИ КИТОБ)  |  СОЛНОМАЛАР (БИРИНЧИ КИТОБ)  |  СОЛНОМАЛАР (ИККИНЧИ КИТОБ)  |  ЭЗРА  |  НАХИМИЁ  |  ЭСТЕР  |  АЮБ  |  ЗАБУР  |  СУЛАЙМОННИНГ ҲИКМАТЛАРИ  |  ВОИЗ  |  СУЛАЙМОННИНГ ГЎЗАЛ ҚЎШИГИ  |  ИШАЁ  |  ЕРЕМИЁ  |  ЕРЕМИЁНИНГ МАРСИЯСИ  |  ҲИЗҚИЁ  |  ДОНИЁР  |  ХЎШЕЯ  |  ЙЎЭЛ  |  АМОС  |  ОБOДИЁ  |  ЮНУС  |  МИХО  |  НОХУМ  |  ХАБАҚҚУҚ  |  ЗАФАНИЁ  |  ХАГГЕЙ  |  ЗАКАРИЁ  |  МАЛАКИ
Янги Аҳд:
МАТТО  |  МАРК  |  ЛУҚО  |  ЮҲАННО  |  ҲАВОРИЙЛАРНИНГ ФАОЛИЯТИ  |  РИМЛИКЛАРГА МАКТУБ  |  КОРИНФЛИКЛАРГА БИРИНЧИ МАКТУБ  |  КОРИНФЛИКЛАРГА ИККИНЧИ МАКТУБ  |  ГАЛАТИЯЛИКЛАРГА МАКТУБ  |  ЭФЕСЛИКЛАРГА МАКТУБ  |  ФИЛИППИЛИКЛАРГА МАКТУБ  |  КОЛОСАЛИКЛАРГА МАКТУБ  |  САЛОНИКАЛИКЛАРГА БИРИНЧИ МАКТУБ  |  САЛОНИКАЛИКЛАРГА ИККИНЧИ МАКТУБ  |  ТИМЎТИЙГА БИРИНЧИ МАКТУБ  |  ТИМЎТИЙГА ИККИНЧИ МАКТУБ  |  ТИТУСГА МАКТУБ  |  ФИЛИМЎНГА МАКТУБ  |  ИБРОНИЙЛАРГА МАКТУБ  |  ЁҚУБНИНГ МАКТУБИ  |  БУТРУСНИНГ БИРИНЧИ МАКТУБИ  |  БУТРУСНИНГ ИККИНЧИ МАКТУБИ  |  ЮҲАННОНИНГ БИРИНЧИ МАКТУБИ  |  ЮҲАННОНИНГ ИККИНЧИ МАКТУБИ  |  ЮҲАННОНИНГ УЧИНЧИ МАКТУБИ  |  ЯҲУДОНИНГ МАКТУБИ  |  ЮҲАННОГА КЎРСАТИЛГАН ВАҲИЙ



ЗАКАРИЁ

Кириш

 

Мазкур китоб Закариё пайғамбарнинг башоратларидан иборатдир. Бу башоратларни пайғамбар милоддан аввалги 520-518 йилларда айтган, деб ҳисобланади. Яҳудо юрти у пайтда Мидия–Форс шоҳлигининг кичик бир қисми эди, холос. Қуддус халқининг жуда кўп муаммолари бор эди. Яҳудо халқида эса ҳатто Довуд уруғидан келиб чиққан шоҳ ҳам йўқ эди. Улар Маъбадни қайта қуришни бошлаган эдилар. Аммо қайта қурилаётган бу янги Маъбад ҳеч қачон биринчи Маъбаддай улуғ бўла олмасди.

Бу китобнинг биринчи қисмида (1-8–боблар) пайғамбар Закариёга Худо саккизта ваҳий бергани ҳақида ёзилган. Бу ваҳийлар халқнинг муаммоларини ечишга ёрдам бериш учун юборилган эди.

Ваҳийларнинг маъноси қуйидагилардан иборат эди. Келажакда шундай бир кун бўлади–ки, Қуддусда яна Худо танлаган шоҳ ҳукмдорлик қилади. Ҳамма халқлар Худога қайтиб, Унинг халқи бўлишади. Аммо Худо ҳозирча Зарубабел деган одамни ҳоким, Ёшуани эса олий руҳоний қилиб танлаган. Улар Худо халқининг йўлбошчилари бўлишлари керак эди.

Бу китобнинг иккинчи қисмида (9-11–боблар) Худо, Яҳудо юртининг атрофидаги халқларни ва Яҳудо йўлбошчиларини вафосизликлари учун жазолайман, деб ваъда беради.

Учинчи қисмда (12-14–боблар) эса Худо пайғамбар Закариёга узоқ келажакда бўладиган воқеалар, Қуддус ва Яҳудога бошқа халқлар томонидан ҳужум бўладиган вақт ҳақида ваҳий беради. Бу ваҳийларда айтилишича, Яҳудо халқининг кўпчилиги ўлдирилади, лекин Худонинг Ўзи келиб, Ўз халқини қутқаради. Ваҳийларга кўра, Яҳудо халқи Худога қайтади ва Худо Ўз халқини кечиради. Қуддус атрофидаги тоғлар текисланади. Аммо Қуддус баланд тоғ устида тураверади. Қуддус шаҳри тоғнинг атрофидаги ерлар устидан уларга қараб туради. Қуддусдан ҳаётбахш ирмоқлар оқиб чиқади. Бутун ер юзидаги халқлар Худога сажда қилишади.

Худо, келажакда яна Ўз халқимга шоҳ танлайман, деб ваъда берган. Худо Исони ўша шоҳ қилиб танлаганини кўрсатиш ниятида, Янги аҳдга киритилган китобларнинг муаллифлари Матто ва Юҳанно Закариё китобининг 9–бобидаги 9–оятни ўз китобларига киритишган:

“Хурсанд бўлиб, қувонинг,

Эй Қуддус халқи!

Шодлик–ла ҳайқиринг,

Эй Сион халқи!

Мана шоҳингиз келяпти.

У зафар қозонган ғолибдир.

Шунга қарамай,

Камтариндир шоҳингиз,

У эшакнинг устида,

Ҳа, эшакнинг боласини —

ҳўтикни миниб келяпти.”

 

1–БОБ - ЗАКАРИЁ

 

Эгамиз халқини Ўзига қайтишга ундайди

 

1Шоҳ Доро ҳукмронлигининг иккинчи йили, саккизинчи ойида, Йиддонинг набираси — Бархиёнинг ўғли пайғамбар Закариёга Эгамиз Ўз сўзини аён қилди. 2-3Эгамиз унга қуйидаги хабарни халққа етказишни буюрди:

Эгамиз ота–боболарингиздан қаттиқ ғазабланган эди. Энди Сарвари Олам шундай айтмоқда:

— Менга қайтинглар, — демоқда Сарвари Олам. — Шунда Мен ҳам сизларга қайтаман, — дейди Сарвари Олам.

4Ота–боболарингизга ўхшаган бўлманглар. Олдинги пайғамбарлар Сарвари Олам номидан уларни шундай деб огоҳлантиришган:

— Ёмон йўлдан ва қабиҳ қилмишларингиздан қайтинглар.

Сарвари Олам шундай демоқда:

— Гарчи Мен ота–боболарингизни огоҳлантирган бўлсам–да, улар Менинг сўзларимга эътибор бермадилар, Менга қулоқ солмадилар. 5Қани энди ўша ота–боболарингиз?! Қани, ўша пайғамбарлар, улар абадий яшайдиларми?! 6Ўз қулларим пайғамбарлар орқали айтган сўзларим, огоҳлантиришларим ота–боболарингизнинг бошига тушди–ку! Шунда улар тавба қилиб: “Сарвари Олам Ўзи режалаштиргандай, юрган йўлларимиз ва қилмишларимизга яраша бизни жазолади”, деб айтишди.

 

Закариёнинг саккизта ваҳийси

 

7Шоҳ Доро ҳукмронлигининг иккинчи йили, ўн биринчи ой — Шебат ойининг йигирма тўртинчи кунида, Йиддонинг набираси — Бархиёнинг ўғли пайғамбар Закариёга Эгамиз яна Ўз сўзини аён қилди. Закариё қуйидаги ваҳийларни кўрди:

 

Биринчи ваҳий: отлар ва чавандозлар

 

8Кечаси мен қизил от минган Эгамизнинг фариштасини кўрдим. У кичик жарликда мирта буталар орасида тўҳтаб турарди. Унинг орқасида эса қизил, жигарранг ва оқ отларда ўтирган чавандозлар турарди. 9Бошқа бир фаришта мен билан гаплашаётган эди. Мен ундан:

— Эй тўрам, бу чавандозлар ким бўлди? — деб сўрадим. У шундай деди:

— Уларнинг кимлигини сенга кўрсатаман.

10Шунда мирта буталар орасидаги фаришта жавоб бериб деди:

— Эгамиз уларни, бутун ер юзини кезиб чиқсин, деб юборган.

11Кейин чавандозлар мирта буталар орасидаги Эгамизнинг фариштасига дедилар:

— Биз бутун ер юзини айланиб чиқдик, бутун дунё тинч экан.

12Шунда Эгамизнинг фариштаси шундай деб ёлворди:

— Эй Сарвари Олам, қачонгача Қуддус ва Яҳудо шаҳарларидан ўз меҳр–шафқатингни дариғ тутасан?! Ахир, етмиш йилдан бери улардан ғазабдасан!

13Шунда Эгамиз мен билан гаплашган фариштага меҳрибон ва тасалли берувчи сўзлар билан жавоб берди. 14Ўша фаришта одамларга қуйидаги ҳабарни эълон қилишимни буюрди:

Сарвари Олам шундай айтмоқда:

— Мен Қуддус ва Сионни жуда рашк қиламан. 15Ўз халқимдан озгина жаҳлим чиққан эди, мана бу халқлар эса уларнинг бошига тушган кулфатни янада кўпайтиришди. Энди мана шу тинч яшаётган халқлардан ғазабдаман.

16Шунинг учун Эгамиз айтмоқда:

— Мен Қуддусга меҳр–шафқат кўрсатай, деб қайтдим. Менинг уйим ўша ерда қурилади, Қуддус қайтадан қурилиши учун ўлчанади.

Сарвари Оламнинг каломи шудир.

17Фаришта яна шундай сўзларни эълон қилишимни буюрди:

Сарвари Олам демоқда:

— Менинг шаҳарларимда яна тўкин–сочинлик бўлади. Мен Қуддус аҳолисини яна бир бор юпатаман, Сионни, Ўз шаҳрим, деб яна айтаман.

 

Иккинчи ваҳий: шохлар ва темирчилар

 

18Мен тепага қараб, тўртта шох кўрдим. 19Мен билан гаплашган фариштадан:

— Булар нима? — деб сўрадим. У менга деди:

— Бу шохлар Яҳудо, Исроил ва Қуддус халқларини сочиб ташлаган ҳукмдорларни билдиради.

20Шундан кейин Эгамиз менга тўртта темирчини кўрсатди. 21Мен яна:

— Бу темирчилар нима қилгани келишяпти? — деб сўрадим. У шундай деб жавоб берди:

— Бошқа ҳеч ким бош кўтармасин, деб тўртта шох Яҳудо халқини сочиб ташлаганди. Энди темирчилар ўша шохларни қўрқувга солишга келишяпти. Ўзга халқлар Яҳудо юртини ўз шохлари билан сузганди. Юртнинг халқини сочиб юборганди. Энди темирчилар мана шу халқларнинг шохларини кесиб ташлаш учун келишяпти.

 

2–БОБ - ЗАКАРИЁ

 

Учинчи ваҳий: таноби бор киши

 

1Мен яна тепага қараб, қўлида таноби бор бир кишини кўрдим. 2Ундан:

— Қаерга кетяпсиз? — деб сўрадим. У менга:

— Қуддусни ўлчашга, эни ва узунлиги қанча чиқаркан, шуни кўришга кетяпман, — деб жавоб берди.

3Шундан кейин мен билан гаплашган фаришта кетаётган эди, яна бир фаришта унга пешвоз чиқиб, 4-5шундай деди:

— Югур, бориб ўша йигитга айт: “Эгамиз айтмоқда:

— Одам ва мол–қўй кўплигидан Қуддус деворсиз бўлади. Унинг атрофида Мен Ўзим олов девордай бўламан. Ўзим шаҳар ичидаги улуғворлик бўламан.”

 

Лирик чекиниш: Сургундагилар ўз ватанига чақирилади

 

6“Қани, туринглар! Шимол юртидан қочинглар, — демоқда Эгамиз. — Мен сизларни ернинг тўрт тарафига сочиб ташлаган бўлсам ҳам туринглар, — айтмоқда Эгамиз. 7— Эй, гўзал Бобилда яшайдиганлар, Қуддусга қочинглар.”

8Эй Қуддус! “Менга шуҳрат келтирсин”, дея Сарвари Олам сизларни хароб қилган халқларга мени юборди. У шундай айтмоқда: “Сизларга текканлар худди Менинг кўз қорачиғимга теккандай бўлади. 9Қараб туринглар, Мен Ўзим уларга қарши чиқаман. Ўз қуллари уларни талон–тарож қиладилар.” Ҳа, ана ўшанда Сарвари Олам мени юборганлигини англаб етасиз.

10Эгамизнинг каломи шудир: “Қўшиқ куйлаб, хурсанд бўлгин, эй Қуддус халқи! Мен келиб сизларнинг орангизда яшайман. 11Ўша куни кўп халқлар Менга қўшилиб, Менинг халқим бўладилар. Мен сизларнинг орангизда яшайман.” Ҳа, ана ўшанда Сарвари Олам мени юборганлигини англаб етасиз. 12Эгамиз муқаддас юртда Яҳудони ўз мулки қилиб олади, яна Қуддусни “Ўз шаҳрим”, деб айтади. 13Эй одамзод, Эгамиз олдида сукут сақла. Мана, У Ўз муқаддас масканида ўрнидан турди.

 

3–БОБ - ЗАКАРИЁ

 

Тўртинчи ваҳий: олий руҳоний ва шайтон

 

1Кейин фаришта менга Эгамизнинг фариштаси олдида олий руҳоний Ёшуа турганини кўрсатди. Ёшуанинг ўнг томонида эса шайтон уни айблаб турган эди. 2Эгамиз шайтонга шундай деди:

— Эй, шайтон! Гапларингнинг ҳаммаси ёлғон! Мен Қуддусни танлаган Эгангман. Мен сенга айтаман, гапларинг ёлғон! Ахир, бу киши алангадан қутқарилган бир ўтин парчасидай эмасми?!

3Фариштанинг олдида турган Ёшуа кир кийимларда эди. 4Фаришта атрофида турганларга:

— Унинг кир кийимларини ечинглар, — деди. Ёшуага эса:

— Мана, қара, Мен сенинг гуноҳларингни олиб ташладим, — деди. — Энди сенга тоза, байрамларда киядиган янги кийимларни кийдираман.

5Кейин мен:

— Унинг бошига тоза салла кийдиринглар, — дедим. Унинг бошига тоза салла, устига эса янги кийим кийдиришди. Эгамизнинг фариштаси унинг ёнида турар эди.

6Кейин Эгамизнинг фариштаси Ёшуани огоҳлантириб, шундай деди: 7“Сарвари Олам шундай айтмоқда:

— Агар сен Менинг йўлларимдан юриб, Менинг талабларимни бажарсанг, Менинг уйимда, Маъбадим ҳовлиларида бош бўласан. Сенга шу ерда турганлар орасидан жой бераман. 8Эй олий руҳоний Ёшуа, қулоқ сол! Олдингда турган руҳонийлар ҳам қулоқ солишсин. Сизлар келажакда содир бўладиган воқеаларнинг рамзисизлар. Мен исми “Новда” бўлган хизматкоримни зоҳир қиламан. 9Мен Ёшуанинг олдига бир тош қўйдим. Менинг етти кўзим ўша тошга қадалган. Бу тошнинг устига Мен ёзув ёзаман, — демоқда Сарвари Олам. — Мана шу юртнинг гуноҳини бир кунда олиб ташлайман. 10Ўша куни сизлар қўни–қўшниларингизни чақириб, ўз узумзорларингизда ва анжир дарахтларингиз тагида ўтирасизлар.

Сарвари Оламнинг каломи шудир.”

 

4–БОБ - ЗАКАРИЁ

 

Бешинчи ваҳий: чироқпоя ва иккита зайтун дарахти

 

1Мен билан гаплашган фаришта қайтиб келиб, худди мени уйқудан уйғотгандай қилиб турғизди. 2У мендан:

— Нима кўряпсан? — деб сўради. Мен шундай жавоб бердим:

— Тилладан ясалган бир чироқпояни кўряпман, унинг устида мой учун бир товоқ турибди. Чироқпояда эса еттита чироқ турибди. У чироқларнинг ҳар бирида еттита жўмрак бор. 3Чироқпоянинг олдида иккита зайтун дарахти бор. Бу дарахтларнинг бири чироқпоянинг ўнг томонида, иккинчиси эса чап томонида турибди.

4Мен билан гаплашган фариштадан сўрадим:

— Булар нима, эй тўрам?

5У мендан:

— Нималигини билмайсанми? — деб сўради. Мен:

— Йўқ, тўрам, — деб жавоб бердим. 6У менга шундай деди:

— Қуйидагилар Эгамизнинг Зарубабелга берган сўзларидир: “Қудрат билан эмас, куч билан эмас, Менинг Руҳим ила ишларинг юришади, — дейди Сарвари Олам. 7— Эй, баланд тоғ, сен нима бўлибсан?! Зарубабел олдида сен текислик бўласан. Зарубабел Менинг уйимни қайта қуради, унинг энг охирги тошини қўяди. Шундан кейин бутун халқ: ‘Гўзал! Гўзал!’ деб ҳайқиради.”

8Яна Эгамиз менга қуйидаги сўзини аён қилди: 9“Зарубабел ўз қўллари билан уйимнинг пойдеворини ётқизди. Қурилишни ҳам ўзи тугатади. Ана шунда Мен, Сарвари Олам сени юборганимни халқ англаб етади. 10Қурилишнинг бошланиши арзимасдай кўринса ҳам, кўнглингиз чўкмасин! Зеро, Менинг кўзларим — Эгангизнинг етти кўзи Зарубабелнинг қўлидаги ёзув ўйилган тошга хурсандчилик билан қарайди.”

Шунда Фаришта менга деди:

— Сен кўрган еттита чироқ бутун ер юзига қараб турувчи Эгамизнинг еттита кўзидир.

11-12Мен фариштадан сўрадим:

— Чироқпоянинг ўнг ва чап томонида турган зайтун дарахтларининг маъноси нима? Олтин новлари орқали тилласимон мой оқаётган зайтун дарахтларининг икки шохлари нимани билдиради?

13У мендан:

— Билмайсанми? — деб сўради. Мен:

— Йўқ, тўрам, — деб жавоб бердим. 14У шундай деди:

— Булар бошига мой суртиб танланган, бутун оламнинг Раббийси олдида хизмат қиладиган икки зотдир.

 

5–БОБ - ЗАКАРИЁ

 

Олтинчи ваҳий: учаётган ўрама қоғоз

 

1Мен яна тепага қараб, учаётган ўрама бир қоғозни кўрдим. 2Фаришта мендан:

— Нима кўряпсан? — деб сўради. Мен:

— Учиб кетаётган ўрама бир қоғозни кўряпман, унинг узунлиги йигирма тирсак, эни эса ўн тирсак, — деб жавоб бердим.

3Шунда у менга деди:

— Бу қоғозга бутун юрт устига келадиган лаънат ёзилган. Ўғирлик қилганлар бир томондаги ёзувга кўра, ёлғон қасам ичганлар эса иккинчи томондаги ёзувга кўра, юртдан йўқ қилинади. 4Сарвари Олам айтмоқда: “Бу лаънатни Мен юбордим, у ўғрининг уйига киради. Ким Менинг номим билан ёлғон қасам ичса, ўшанинг уйига киради. Лаънат ўша уйда бўлиб, уни тош ва синчларига қўшиб, бутунлай вайрон қилади.”

 

Еттинчи ваҳий: сават ичидаги аёл

 

5Мен билан гаплашган фаришта келиб, менга шундай деди:

— Қара–чи, келаётган нарса нима экан.

6Мен:

— У нима? — деб сўрадим. Фаришта:

— Бу келаётган нарса саватдир, — деб жавоб берди. — Бутун юртнинг кўзи ундадир.

7Қўрғошиндан ясалган қопқоқ очилди, саватнинг ичида эса бир аёл ўтирган экан. 8Фаришта:

— Бу аёл фосиқликдир, — деди. Шундай деб, у аёлни қайтариб саватга тиқиб қўйди–да, қопқоғини ёпди.

9Мен яна тепага қараб, иккита аёл учиб келаётганини кўрдим. Қанотлари шамолда ёйилиб учиб келаётган эди. Уларнинг қанотлари турнанинг қанотларига ўхшар эди. Улар келиб ўша саватни олдилар–да, осмонга кўтариб олиб кетдилар. 10Мен билан гаплашаётган фариштадан сўрадим:

— Улар саватни қаерга олиб кетишяпти?

11У менга:

— Бобил юртига олиб кетишяпти, — деб жавоб берди. — Ўша ерда унга саждагоҳ қуришади. Саждагоҳ тайёр бўлгандан кейин, саватни ўша ерда ўз жойига қўйишади.

 

6–БОБ - ЗАКАРИЁ

 

Саккизинчи ваҳий: тўртта арава

 

1Мен яна тепага қараб, иккита бронза тоғ орасидан чиқиб келаётган тўртта аравани кўрдим. 2Биринчи аравани қизил, иккинчи аравани эса қора отлар, 3учинчи аравани оқ, тўртинчи аравани эса ола–була отлар тортиб келаётган эдилар. Бу отларнинг ҳаммаси кучли эди. 4Мен билан гаплашаётган фариштадан:

— Эй, тўрам, булар нима? — деб сўрадим. 5Фаришта шундай жавоб берди:

— Булар бутун олам Раббийсининг ҳузуридан чиқиб келаётган тўртта самовий руҳдир. 6Қора отли арава шимолга боради. Оқ отлиси эса унинг орқасидан кетади. Ола–була отли арава жанубга боради.

7Ана шу кучли отлар чиқдилар. Кейин улар бориб, ерни айланиб келишга шошилдилар. Фаришта уларга:

— Боринглар, ерни кўриб чиқинглар, — деди. Шунда улар бориб, айланиб келишди. 8Кейин фаришта мени чақириб, шундай деди:

— Мана, қара! Отлар шимолий юртга бориб, у ерда Эгамизнинг Руҳига тинчлик беришди.

 

Ёшуага тож кийдириш ҳақида амр

 

9Эгамиз менга қуйидаги сўзларни аён қилди:

10— Бобилдаги сургундан қайтиб келган Халдай, Товиё ва Ёдаёдан тилла ва кумуш ол. Ўша куниёқ Зафаниё ўғли Йўшиёнинг уйига бор. 11Берилган кумуш ва олтиндан тож ясагин. Уни Ёҳузадах ўғли — олий руҳоний Ёшуанинг бошига кийгизгин–да, 12унга шундай дегин: “Сарвари Олам шундай демоқда: ‘Новда деган одам ўз турган жойидан шохлайди–да, Менинг Маъбадимни қуради. 13Менинг Маъбадимни қурадиган ўшадир. У шоҳона улуғворликка эга бўлиб, ҳукмронлик қилади. Тахтининг олдида руҳоний туради. Иккаласи орасида тинчлик, осойишталик бўлади. 14Бу тож Халдай, Товиё, Ёдаё ва Зафаниё ўғли Йўшиёнинг қарамоғида бўлади. У Менинг Маъбадимда ёдгорлик бўлиб қолади. 15Узоқ жойлардан одамлар келиб, Менинг Маъбадимни қуришга ёрдам беришади.’”

Эй сургундан қайтиб келганлар, шунда Сарвари Олам мени юборганини сизлар англаб етасизлар. Агар сизлар Эгангиз Худонинг сўзларига яхшилаб қулоқ солсангизлар, мана шуларнинг ҳаммаси содир бўлади.

 

7–БОБ - ЗАКАРИЁ

 

Юзаки тутилган рўза ҳукм этилади

 

1Шоҳ Доро ҳукмронлигининг тўртинчи йили, тўққизинчи ойи эди. Мана шу Хислав ойининг тўртинчи кунида Эгамиз Ўз сўзини Закариёга аён қилди. 2Бундан олдин Байтил аҳолиси Эгамиздан илтифот сўраш учун Саризар, Рахеммалек ва уларнинг одамларини Маъбадга юбориб, шундай деган эди:

3— Бориб, Сарвари Оламнинг уйида бўлган руҳоний ва пайғамбарлардан сўранглар: “Биз анча йиллардан бери Эгамизнинг уйи вайрон қилинган ойда қайғуриб, рўза тутиб келамиз. Шундай қилишда давом этаверайликми?”

4Сарвари Олам Закариёга аён қилган сўзида шундай деди:

5— Бу юртдаги барча одамларга ва руҳонийларга айт: “Ҳа, сизлар мана шу ўтган етмиш йил давомида бешинчи ва еттинчи ойларда рўза тутиб, қайғурдингизлар. Аммо буни Мен учун эмас, ўзингиз учун қилган эдингизлар! 6Қорнингизни тўйдириш учун еб–ичганингиздай, ўз манфаатингиз учун рўза тутиб қайғургансизлар. 7Мен ўтган пайғамбарлар орқали ҳам сизларни шу ҳақда огоҳлантирганман–ку! Ўша пайтларда Қуддус ва унинг атрофидаги қишлоқлар одамга тўла эди. У ерда фаровонлик ҳукм сурар эди. Нагав чўли ва Яҳудо қир этакларида ҳам одамлар яшардилар.”

 

Сургун қилинишнинг сабаби итоатсизликдир

 

8Эгамиз Закариёга қуйидаги сўзларни аён қилди:

9— Мен, Сарвари Олам шундай деган эдим: “Адолатли ҳукм қилинглар. Бир–бирингизга меҳрибон бўлинглар, раҳм–шафқат қилинглар. 10Беваларга, етимларга, мусофирларга, камбағалларга зулм қилманглар. Бир–бирингизга қарши ёвуз режалар тузманглар.” 11Аммо халқим қулоқ солишдан бош тортди. Ўжарлик қилиб, эшитмаслик учун қулоқларини беркитдилар. 12Мен, Сарвари Олам, Ўз Руҳим билан пайғамбарлар орқали сўзларимни аён қилганман. Аммо халқим юрагини тош қилиб, қонун ва ўгитларга қулоқ солмади. Шунинг учун Мен жуда қаттиқ ғазабландим.

13“Мен чақирганимда улар эшитмагандек, улар чақирганда Мен ҳам эшитмадим, — дейди Сарвари Олам. 14— Мен уларни ўзлари танимаган, билмаган халқлар орасига сочиб ташладим. Шундай қилиб, уларнинг юрти вайрон бўлди. На у ерга биров боради, на у ердан биров келади. Ўша ажойиб юрт вайрон бўлди.”

 

8–БОБ - ЗАКАРИЁ

 

Эгамиз Қуддусни қайта қуришга ваъда беради

 

1Сарвари Олам менга Ўз сўзини аён қилди. 2Сарвари Олам шундай айтмоқда: “Мен Қуддусни жуда қаттиқ рашк қиламан. Унга бўлган рашким алангадай ёнмоқда.” 3Эгамизнинг каломи шудир: “Мен Қуддусга қайтаман, Сион Менинг масканим бўлади. Шунда Қуддус, садоқатли шаҳар, деб аталади. Менинг тоғим — Сарвари Оламнинг тоғи муқаддас тоғ, деб аталади.” 4Сарвари Олам шундай демоқда: “Чолу кампирлар яна Қуддус кўчаларида ўтирадилар. Ёши улуғ бўлгани учун уларнинг қўлларида ҳассалари бўлади. 5Шаҳарнинг кўчалари ўйнаётган болалар билан тўлади.”

6Сарвари Оламнинг каломи шудир: “Балки буларнинг ҳаммаси халқимдан қолганларига имконсиздай туюлар. Аммо бу ишлар Мен учун имконсиз эмас”, демоқда Сарвари Олам.

7Сарвари Олам шундай айтмоқда: “Мен шарқ ва ғарбда сарсон бўлган Ўз халқимни қутқараман. 8Уларни яна Қуддусда яшаш учун олиб келаман. Улар Менинг халқим бўлади, Мен эса уларнинг Худоси бўламан. Уларнинг устидан садоқат ва одиллик билан ҳукм сураман.”

9Сарвари Олам шундай демоқда: “Довюрак бўлинглар, энди сизлар пайғамбарларнинг сўзларини эшитяпсизлар. Маъбад — Менинг уйим қайта қурилиши учун пойдевор қўйилаётганда ўша пайғамбарлар шу ерда эдилар. 10Ҳа, ўша кунлардан илгари одамларга иш ҳақи берилмасди, ҳайвонлардан ҳам ҳеч бир фойда келмасди. Душманлар халққа тинчлик бермасди. Мен ҳаммани бир–бирига қарши қилиб қўйган эдим. 11Аммо энди, эй, халқимнинг қолганлари, сизлар билан Мен олдингидай муносабатда бўлмайман, — демоқда Сарвари Олам. 12— Сизлар тинчликда уруғларингизни экасизлар. Токларингиз серҳосил бўлади. Ер ҳосил беради, осмондан шудринг тушади. Сизларни Мен мана шулар билан баракалайман. 13Эй Яҳудо ва Исроил халқи, сизлар бошқа халқлар орасида лаънатланган халқнинг рамзи эдингизлар. Энди бундай бўлмайди! Мен сизларни қутқараман. Сизлар барака рамзи ва манбаи бўласизлар. Қўрқманглар! Дадил бўлинглар!”

14Сарвари Олам шундай айтмоқда: “Ота–боболарингиз Менинг жаҳлимни чиқарганда бошларига офат келтираман, дегандим. Ўз фикримдан қайтмадим, — демоқда Сарвари Олам. 15— Қўрқманглар. Эй Қуддус ва Яҳудо халқи, энди Мен, сизларга яхшилик келтираман, деб қарор қилдим. 16Қуйидаги айтганларимни қилишингиз керак: Бир–бирингизга ҳақиқатни гапиринг. Ҳукм қилганингизда одил қарор чиқариб, тинчлик ўрнатинг. 17Бир–бирингизга қарши ёвуз режалар тузманглар, ёлғон қасам ичманглар. Мен булардан нафратланаман.” Сарвари Оламнинг каломи шудир.

18Сарвари Олам менга Ўз сўзини аён қилди. 19Сарвари Олам шундай айтмоқда: “Эй Яҳудо халқи, тўртинчи, бешинчи, еттинчи ва ўнинчи ойлар энди азаю рўза вақти эмас, балки сизлар учун шоду хуррамлик ва қувноқ байрам даври бўлади. Сизлар ҳақиқат ва тинчликни севинглар.”

20Сарвари Олам шундай демоқда: “Ҳали бошқа шаҳарларда яшайдиган одамлар ҳам Қуддусга келади. 21Бир шаҳарнинг аҳолиси иккинчи шаҳарда яшовчиларнинг олдига бориб: ‘Биз кетяпмиз, юринглар, Эгамиздан марҳамат сўрайлик, Сарвари Оламга сажда қилайлик’, деб айтади.” 22Кўп эллар ва кучли халқлар Қуддусга, Сарвари Оламдан меҳр–шафқат сўрашга ва Унга сажда қилишга келадилар. 23Сарвари Оламнинг каломи шудир: “Ўша кунларда турли тилларда гапирувчи халқлардан келган ўн киши бир яҳудийни ушлаб олади. Унинг кийимидан маҳкам тутади–да, унга: ‘Биз сен билан борайлик. Ахир, биз Худо сизлар билан эканлигини эшитдик’, деб айтишади.”

 

9–БОБ - ЗАКАРИЁ

 

Исроилнинг душманларига чиқарилган ҳукм

 

1Башорат. Эгамизнинг сўзи Хадрах юртига қаршидир.

Дамашқ шаҳрига қаратилгандир.

Барча Исроил қабилаларининг ҳамда инсониятнинг кўзлари Эгамиздадир.

2Хадрахга чегарадош бўлган Хомат ҳам,

Доноларга тўла бўлган Тир ва Сидон ҳам Эгамизга кўз тиккан.

3Тир шаҳри ўзига қалъа қуриб олган,

Шунчалик кўп кумуш ва олтин йиққанки,

Улар кўчадаги чанг ва лойдайдир.

4Лекин энди Эгамиз уларнинг мулкини олиб қўяди,

Бойликларини денгизга улоқтиради.

Шаҳарнинг ўзи эса оловга ем бўлади.

5Ашқалон шаҳри буни кўриб, қўрқувга тушади,

Ғазо ҳам даҳшатга тушиб қалтирайди,

Умиди пучга чиққан

Эхрон ҳам шу аҳволга тушади.

Ғазонинг шоҳи ҳалок бўлади,

Ашқалонда эса ҳеч бир зот қолмайди.

6Эгамиз шундай дейди:

“Ашдодда дурагай халқлар яшайди.

Ҳа, Мен Филистларнинг такаббурлигига чек қўяман.

7Мен Филистларнинг оғзидан қонли гўштни,

Тишларидаги ҳаром овқатларни олиб ташлайман.

Филистларнинг тирик қолганлари Менга тегишли бўлади,

Улар Яҳудонинг авлодидай бўлиб қолади.

Эхрон ҳам Ёбус халқидай

Ўз халқимнинг бир қисми бўлади.

8Босқинчилардан асрай, деб

Мен Ўзим уйимни қўриқлайман.

Халқимнинг юртини ҳеч ким босиб ололмас,

Ҳа, Мен ҳаммасини кўриб турибман.

 

Бўлажак шоҳ

 

9Хурсанд бўлиб, қувонинг,

Эй Қуддус халқи!

Шодлик–ла ҳайқиринг,

Эй Сион халқи!

Мана шоҳингиз келяпти.

У зафар қозонган ғолибдир.

Шунга қарамай,

Камтариндир шоҳингиз,

У эшакнинг устида,

Ҳа, эшакнинг боласини —

ҳўтикни миниб келяпти.

10Мен Эфрайимнингжанг араваларини йўқотаман,

Қуддуснинг жанг отларини олиб қўяман.

Уруш камонлари ҳам йўқ қилинади,

Шоҳингиз халқларга тинчлик келтиради.

Мен бир денгиздан иккинчисига қадар,

Фурот дарёсидан тортиб,

Ер юзининг тўрт томонига ҳукмронлик қиламан.

 

Худо Ўз халқини қайта тиклайди

 

11Мен сизлар билан қилган,

қурбонлик қони билан мустаҳкамланган аҳдим туфайли,

Асирларингизни сувсиз чуқурликдан озод қиламан.

12Эй умидвор асирлар,

Ўз қалъангизга қайтинг.

Бугун Мен айтяпман,

Йўқотганларингизни икки баробар қилиб тиклайман.

13Мен Яҳудони Ўз камонимдек қайирдим,

Эфрайимни эса камоним ўқи қилдим.

Эй Қуддус, Мен сенинг ўғилларингни

Юнон ўғилларига қарши қўзғатаман.

Менинг қўлимда жангчининг қиличидай ўйнайсан.”

 

Эгамиз Ўз халқини ҳимоя қилади

 

14Шундан кейин Эгамиз Ўз халқи узра зоҳир бўлади,

Унинг ўқи яшиндай отилади.

Эгамиз Раббийбурғуни чалиб,

Жанубдан келган қуюнлар орасида ҳужум қилади.

15Сарвари Олам Ўз халқини ҳимоя қилади,

Улар душманларини қириб,

Палахмонларини эзиб ташлашади.

Ҳа, Унинг халқи шаробдан маст бўлгандай жангда ўкиради.

Улар тоғорача сингари,

Қурбонгоҳнинг тўрт бурчаги каби

Қонга тўла бўлади.

16Ўша куни уларнинг Эгаси — Худо

Ўз халқини қутқаради.

Ахир, улар Эгамизнинг сурувидир.

Эгамизнинг юртида улар

Тож гавҳарларидай порлайдилар.

17Унинг халқи қандай гўзал ва ажойиб!

Янги шаробу донлар

Йигит–қизларни бақувват қилар.

 

10–БОБ - ЗАКАРИЁ

 

Эгамиз нажот беришга ваъда қилади

 

1Баҳорда ёмғир берадиган Эгамиздан ёмғир сўранглар.

Бўрон булутларини яратган,

Одамзодга ёмғир берадиган,

Ҳамма учун далаларни

Ўт–ўланга тўлдирадиган Эгамиздир.

2Хонаки санамлар беҳуда гапларни гапирадилар,

Фолбинлар ёлғон фоллар очадилар.

Туш таъбир қилувчилар ёлғон таъбир қиладилар,

Фойдасиз тасаллилар берадилар.

Шунинг учун бу халқ қўйдай сарсон бўлиб юрибди,

Чўпони йўқлиги учун азоб чекяпти.

3Эгамиз шундай дейди:

“Ғазабим халқимнинг йўлбошчиларига қарши ёняпти,

Мен халқимнинг бу чўпонларини жазолайман.

Мен, Сарвари Олам Ўз сурувим бўлган

Яҳудо халқи учун қайғураман.

Мен ўша сурувни улуғвор жанг отларидай қиламан.

4Яҳудо орасидан тамал тоши,

Чодир қозиғи, жанг камони чиқади.

Ҳа, ҳар бир етакчи уларнинг орасидан чиқади.

5Биргаликда улар жанг пайти кўчада лой кечган

Жангчилардай бўладилар,

Мен, Эгангиз улар билан биргаман.

Улар урушга чиқиб,

Душман чавандозларини шарманда қиладилар.

6Мен Яҳудо халқини кучга тўлдираман,

Юсуфнинг авлодини қутқараман.

Уларга раҳм–шафқат кўрсатаман,

Ахир, Мен уларнинг Эгаси Худоман.

Уларнинг илтижоларига жавоб бериб,

Ўз юртига қайтариб олиб келаман.

Ўшанда улар ҳеч қачон рад қилинмагандай бўлади.

7Эфрайим халқи қудратли жангчилардай бўлади,

Уларнинг юраклари шароб ичгандаги сингари қувноқ бўлади.

Буни кўрган фарзандлари шодланади,

Улар Менинг қилган ишларимдан хурсанд бўлади.

8Мен халқимни аломат ила чақириб, йиғаман,

Ахир, Мен уларни қутқарганман.

Олдин улар қанча бўлган бўлсалар,

Уларнинг сони яна шунча бўлади.

9Мен уларни халқларнинг орасига сочиб юборган бўлсам ҳам,

Энг узоқдаги юртларда ҳам улар Мени эслайдилар.

Фарзандларию ўзлари омон қолиб, қайтиб келишади.

10Мен халқимни Миср юртидан қайтараман,

Оссурия еридан йиғиб келаман.

Мен уларни Гилад ва Лубнон юртигача бўлган ерларга жойлаштираман.

Ҳатто мана шу жойлар ҳам уларга торлик қилади.

11Менинг халқим кулфат денгизидан ўтса,

Ўша денгизнинг тўлқинларини уриб тушираман.

Нил дарёсининг туби қуриб қолади.

Оссурия халқининг такаббурлигига барҳам бераман.

Миср эса ўз салтанат ҳассасини йўқотади.

12Ўз қудратим билан халқимни кучли қиламан.

Улар Менинг номимга лойиқ ҳаёт кечирадилар.”

Эгамизнинг каломи шудир.

 

11–БОБ - ЗАКАРИЁ

 

Босқинчиларнинг қулаши

 

1Эй, Лубнон, оч дарвозаларингни!

Садр дарахтларингни олов ёндириб ташласин.

2Эй, сарв дарахти, дод солиб, йиғлагин,

Ахир, садр дарахтлари қулади.

Ўша улуғвор дарахтлар вайрон бўлди.

Башан юрти эманлари, дод солиб, йиғланг,

Қалин–қалин ўрмонларнинг дарахтлари

Кесиб ташланди ахир.

3Ана, эшитинг! Чўпонларнинг йиғисин,

Ахир, кўм–кўк яйловлар нобуд бўлди.

Қулоқ солинг шерларнинг ўкиришига,

Ахир, Иордан бутазорлари нобуд бўлди.

 

Икки Чўпон

 

4Эгам Худо менга шундай деди:

— Бўғизланишга олиб кетилаётган қўй сурувига чўпонлик қилгин. 5Қўйларни сотиб олганлар уларни ўлдириб, жазосиз юрибдилар. Қўйларни сотганлар эса: “Худога ҳамду санолар бўлсин! Биз боймиз”, дейдилар. Қўйларга ҳатто ўз чўпонларининг ҳам раҳми келмайди. 6Мен, Эгангиз шундай айтмоқдаман: “Энди Яҳудо юртидаги одамларга раҳм қилмайман. Мен уларни бир–бирининг қўлига ва ҳукмдорларининг қўлига топшираман. Ҳукмдорлари юртни вайрон қилади. Мен эса ҳеч кимни бу ҳукмдорларнинг қўлидан қутқармайман.”

7Шундай қилиб, мен бўғизланишга олиб кетилаётган қўй сурувига чўпон бўлдим. Мен иккита таёқ олдим. Улардан бирини “Илтифот”, иккинчисини эса “Аҳиллик”, деб атаб, қўйларни боқдим. 8Бир ой ичида уларнинг учта чўпонини ҳайдаб юбордим. Аммо сурувга бўлган сабр–тоқатим ҳам тугади, улар ҳам мени ёмон кўрар эдилар. 9Шундан кейин мен сурувга:

— Энди сизларнинг чўпонингиз бўлмайман, — дедим. — Ўладигани ўлсин, ҳалок бўладигани ҳалок бўлсин, қолганлари эса бир–бирининг гўштини есин.

10Мен “Илтифот” номли таёғимни олдим–да, уни синдириб ташладим. Шу орқали Эгамизнинг бутун Исроил халқи билан қилган аҳдини бекор қилдим. 11Шундай қилиб, ўша куни бу аҳд бекор бўлди. Мени кузатиб турган, қаттиқ зулм кўрган сурув бу иш Эгамизнинг сўзи эканлигини тушундилар. 12Кейин мен уларга шундай дедим:

— Агар сизлар иш ҳақимни беришни лозим кўрсангиз беринглар, бўлмаса бермай қўяверинглар.

Шунда улар менга бор–йўғи ўттиз кумуш танга бердилар. 13Шундан кейин Эгамиз менга:

— Бу кумушни кулолга бергин, — деди.

Мени баҳолаб, берилган бу арзимас кумуш тангаларни олиб, Эгамиз уйидаги кулолга бердим. 14Кейин “Аҳиллик”, деб аталган иккинчи таёғимни синдирдим. Шундай қилиб, Яҳудо ва Исроил орасидаги биродарликни бекор қилдим.

15Шундан кейин Эгамиз менга айтди: “Бор, яна бир марта чўпонлик қилгин. Аммо бу сафар фойдасиз чўпондай бўлгин. 16Ҳа, мен бу юртга шундай бир чўпон бераманки, у ҳалок бўлаётганларга қарамайди. Йўқолганларни изламайди, ярадорларга шифо бермайди, соғ бўлганларни озиқлантирмайди. Семиз қўйларни сўйиб ейди, туёқларини ҳам кесиб ташлайди.

17Эй сурувни тарк этадиган қадрсиз чўпоним,

Ҳолингга вой!

Қилич сенинг қўлингни чопиб,

Ўнг кўзингни чиқариб ташласин!

Сенинг қўлинг бутунлай қуриб қолсин,

Ўнг кўзинг эса кўр бўлсин.”

 

12–БОБ - ЗАКАРИЁ

 

Қуддуснинг келажакдаги ғалабаси

 

1Башорат. ЭгамизнингИсроил ҳақида айтган гаплари. Замин пойдеворини қўйган, фалакларни ёйган, инсонга жон ато қилган Эгамиз шундай демоқда: 2“Қараб туринглар, Мен Қуддусни шароб қадаҳидай қилиб қўяман. У ўзининг атрофидаги халқларни гандираклатадиган бўлади. Қуддусни қамалга олишганда, Яҳудо юртининг қолган бошқа жойлари ҳам қамалда қолади. 3Ўша куни Мен Қуддусни бошқа халқлар учун оғир тошдай қилиб қўяман. Уни кўтарганларнинг ҳаммаси ўзларига зарар келтирадилар. Бутун ер юзидаги халқлар унга қарши чиқиш учун бирлашадилар. 4Ўша куни, Мен ҳар бир отни даҳшатга соламан, уларнинг чавандозларини эса жинни қилиб қўяман, — демоқда Эгамиз. — Яҳудо халқига эса Ўзим ғамхўрлик қиламан. Душманларининг отларини кўр қилиб қўяман. 5Шунда Яҳудо уруғлари ўзларига:

— Қуддус аҳолисининг қудрат манбаи бизнинг Худойимиз, Сарвари Оламдир, — дейдилар.

6Ўша куни Мен Яҳудо уруғларини ўтин орасидаги қизиб турган чўғдай, буғдой боғламлари орасидаги машъаладай қиламан. Улар ўнгу сўлдаги, атрофидаги халқларни ямлаб ютадилар. Қуддусдаги одамлар эса осойишта ҳаёт кечирадилар.

7Мен, Эгангиз аввал Яҳудо халқига ғалаба бераман. Довуд авлодининг ва Қуддус аҳолисининг шуҳрати Яҳудонинг шуҳратидан ўтмаслиги учун шундай қиламан. 8Ўша куни Мен Қуддус аҳолисини ҳимоя қиламан. Уларнинг орасидаги энг ожизи ҳам Довуддай кучли бўлади. Довуд авлоди эса Менинг фариштамдай, худди Ўзимдай уларни бошлаб боради. 9Менинг режам ўша куни Қуддусга қарши чиққан барча халқларни ҳалок қилишдир.

10Мен Довуд авлодига, Қуддус аҳолисига меҳр–шафқат ва ибодат руҳини ёғдираман. Улар Менга — ўзлари найза санчиганга қарашади. Ёлғиз фарзандга аза тутгандай, аза тутишади. Тўнғич фарзанд учун мотам тутгандай мотам тутишади. 11Ўша куни Қуддусдаги дод–фарёд Махидў водийсида Ҳадад–Риммон учун тутилган азадай катта бўлади. 12Бутун юрт аза тутади. Ҳар бир оила алоҳида аза тутади: Довуд авлодининг оилалари алоҳида, уларнинг хотинлари алоҳида, Натан авлодининг оилалари алоҳида, уларнинг хотинлари алоҳида, 13Левий авлодининг оилалари алоҳида, уларнинг хотинлари алоҳида, Шимах авлодининг оиласи ва уларнинг хотинлари алоҳида аза тутадилар. 14Қолган оилалар ҳам ўзлари алоҳида аза тутадилар. Уларнинг хотинлари ҳам алоҳида аза тутадилар.”

 

13–БОБ - ЗАКАРИЁ

 

1-2Сарвари Олам шундай айтмоқда: “Ўша куни Довуд авлоди ва Қуддус аҳолиси учун бир фаввора очилади. Бу фаввора уларнинг барча гуноҳлари ва нопокликларини тозалайди.

Ўша куни Мен бу юртдан барча бутларни йўқ қиламан. Ҳатто уларнинг номлари ҳам унутилади. Мен бу юртдан яна сохта пайғамбарларни ва уларни илҳомлантирадиган нопок руҳни олиб ташлайман. 3Агар яна сохта пайғамбар чиқса, ўз ота–онаси унга шундай дейди:

— Сен энди яшамайсан, чунки сен Эгамиз номидан ёлғон гапларни гапиряпсан.

Ўша пайғамбар яна башорат қилганда ўз туққан ота–онаси уни найза санчиб ўлдиради. 4Ўша куни пайғамбарларнинг ҳар бири ўзларининг башоратларидан уятга қоладилар. Улар энди халқни алдаб пайғамбарларнинг жунли кийимларини киймайдилар. 5Энди улар:

— Мен пайғамбар эмасман, мен ерга ишлов бераман. Ёшлигимдан бир кишининг хизматидаман, — дейдилар. 6Агар бирортаси улардан:

— Кўкрагингиздаги яралар қаердан келган? — деб сўраса, уларнинг жавоби қуйидагича бўлади:

— Мен бу яраларни дўстларимнинг уйида орттирдим.”

 

Худонинг чўпонини ўлдириш ҳақидаги амр

 

7Сарвари Олам шундай демоқда:

“Қани, қўзғалгин, эй қилич!

Менга яқин бўлганга,

Менинг Ўз чўпонимга қарши чиқ.

Чўпонга ҳамла қилгин,

Шунда қўйлар ҳар ёққа сочилиб кетади,

Мен қўзичоқларга қарши қўлимни кўтараман.

8Бутун юртда халқнинг учдан икки қисми ҳалок бўлади,

— деб айтмоқда Эгамиз. —

Учдан бир қисми эса тирик қолади.

9Мен мана шу қолган учдан бир қисмини

Оловдан ўтказгандай қиламан.

Уларни кумушни тоблагандай тоблайман,

Олтинни синагандай синайман.

Улар Менга илтижо қиладилар,

Мен эса уларга жавоб бераман.

‘Улар Менинг халқимдир’, дейман Мен.

Улар эса: ‘Эгамиз бизнинг Худомиздир’, деб айтишади.”

 

14–БОБ - ЗАКАРИЁ

 

Келажакдаги уруш ва ғалаба

 

1Эгамизнинг кунига оз қолди. Эй Қуддус аҳли, ўша куни мулкингиз кўз олдингизда талон–тарож қилинади. 2Эгамиз барча халқларни Қуддусга қарши жанг қилишга йиғади. Душманлар шаҳарни қўлга киритишади. Уйларни талаб кетишади, аёлларни зўрлашади. Шаҳар аҳолисининг ярми сургунга кетади. Қолганлари эса шаҳардан ҳайдалмайди.

3Шундан кейин Эгамиз уруш пайти жанг қилгандай, ўша халқларга қарши жанг қилади. 4Ўша куни У Қуддус шаҳрининг шарқида бўлган Зайтун тоғининг устида туради. Шу куни Зайтун тоғи иккига ажралади. Тоғ орасидан шарқдан ғарбга қараб кетган кенг бир водий ўтади. Шунда тоғнинг бир тарафи шимолга, иккинчи тарафи эса жанубга сурилади. 5Сизлар Эгамиз тоғининг водийси орқали қочасизлар. Тоғларнинг орасидаги бу водий Озиёлгача чўзилади. Сизлар Яҳудо шоҳи Узиё даврида бўлган зилзила пайтида қочгандай қочасизлар. Шунда Эгамиз Худо келади. У билан бирга Унинг фаришталари ҳам келади.

6Ўша куни нур бўлмайди. Барча ёруғлик манбалари сўнади. 7Аммо кун давом этаверади. Шунда кун ҳам, тун ҳам бўлмайди. Кеч кирганда ҳам ёруғ бўлиб тураверади. Бу қачон содир бўлишини фақатгина Эгамиз билади.

8Ўша куни Қуддусдан ҳаётбахш сувлар оқиб чиқади, унинг ярми Ўлик денгизга, қолган ярми эса Ўрта ер денгизига қуйилади. Сув ёзда ҳам, қишда ҳам оқаверади.

9Эгамиз эса бутун ер юзининг Шоҳи бўлади. Ўша куни барча халқлар фақатгина Уни Эгамиз, деб билади ва фақат Унга сажда қилишади.

10Шимолдаги Ғибодан Қуддуснинг жанубидаги Риммонгача бўлган жойлар, бутун юрт текисликка айланади. Қуддус эса ўзининг юксак жойида тураверади. Шаҳар Бенямин дарвозасидан Эски дарвозагача, Бурчак дарвозасигача, Ханонил минорасидан шоҳнинг шароб чиқариладиган жойларигача чўзилган бўлади. 11Қуддусда яна одамлар яшайдиган бўлади, бундан кейин уни ҳеч қачон вайрон қилишмайди. Қуддусда тинчлик қарор топади.

12Қуддусга қарши уруш очган халқларнинг бошига Эгамиз қуйидаги ўлатни юборади: тирик бўлсалар ҳам танаси чириб кетади, кўзлари косасидаёқ чириб кетади, тиллари эса оғизларидаёқ чириб кетади. 13Ўша куни Эгамиз уларни бениҳоя даҳшатга туширади. Ҳамма ўз ёнидаги одамни ушлаб, бир–бирига қарши қўл кўтаради. 14Ҳатто Яҳудо халқи ҳам Қуддусдаги жангга қўшилади. Унинг атрофидаги барча халқларнинг бойликлари — жуда кўп тилла, кумуш ва кийимлар ўлжа қилиб олинади. 15Юқорида айтилган ўлат душманларнинг отлари, ҳачирлари, туялари, эшаклари — уларнинг қароргоҳидаги ҳамма ҳайвонларга ҳам келади.

16Қуддусга қарши уруш очганлардан тирик қолганлари эса ҳар йили Шоҳ — Сарвари Оламга сажда қилишга ва Чайла байрамини нишонлашга келишади. 17Агар ер юзидаги халқларнинг бирортаси Шоҳ — Сарвари Оламга сажда қилиш учун Қуддусга келмаса, уларнинг юртида ёмғир ёғмайди. 18Агар Миср халқи байрамга келишни рад этса, Эгамиз Чайла байрамига келишни рад этган бошқа халқларнинг бошига солган ўлатни уларнинг бошига ҳам солади. 19Чайла байрамини нишонлашга чиқмаган Миср халқи ва бошқа ҳамма халқларнинг жазоси шу бўлади.

20Ўша куни ҳатто отларнинг бўйинтуруқларидаги қўнғироқларига ҳам “Эгамизга бағишланган”, деб ёзилган бўлади. Қурбонгоҳ олдида ишлатиладиган тоғорачалар муқаддасдир. Эгамизнинг уйидаги оддий қозонлар ҳам худди шундай муқаддас бўлади. 21Қуддус ва Яҳудодаги барча қозонлар Сарвари Оламга бағишланган бўлади. Шунда ким қурбонлик келтирмоқчи бўлса, қурбонлик гўштини шу қозонларда қайнатса бўлаверади. Ўша куни Менинг уйимда савдогарлар бошқа бўлмайди.

 




Инжил / Муқаддас Китоб / Ўзбек тилидаги

Эски Аҳд:  |  ИБТИДО  |  ЧИҚИШ  |  ЛЕВИЛАР  |  САҲРОДА  |  ҚОНУНЛАР  |  ЁШУА  |  ҲАКАМЛАР  |  РУТ  |  ШОҲЛАР (БИРИНЧИ КИТОБ)  |  ШОҲЛАР (ИККИНЧИ КИТОБ)  |  ШОҲЛАР (УЧИНЧИ КИТОБ)  |  ШОҲЛАР (ТЎРТИНЧИ КИТОБ)  |  СОЛНОМАЛАР (БИРИНЧИ КИТОБ)  |  СОЛНОМАЛАР (ИККИНЧИ КИТОБ)  |  ЭЗРА  |  НАХИМИЁ  |  ЭСТЕР  |  АЮБ  |  ЗАБУР  |  СУЛАЙМОННИНГ ҲИКМАТЛАРИ  |  ВОИЗ  |  СУЛАЙМОННИНГ ГЎЗАЛ ҚЎШИГИ  |  ИШАЁ  |  ЕРЕМИЁ  |  ЕРЕМИЁНИНГ МАРСИЯСИ  |  ҲИЗҚИЁ  |  ДОНИЁР  |  ХЎШЕЯ  |  ЙЎЭЛ  |  АМОС  |  ОБOДИЁ  |  ЮНУС  |  МИХО  |  НОХУМ  |  ХАБАҚҚУҚ  |  ЗАФАНИЁ  |  ХАГГЕЙ  |  ЗАКАРИЁ  |  МАЛАКИ
Янги Аҳд:
МАТТО  |  МАРК  |  ЛУҚО  |  ЮҲАННО  |  ҲАВОРИЙЛАРНИНГ ФАОЛИЯТИ  |  РИМЛИКЛАРГА МАКТУБ  |  КОРИНФЛИКЛАРГА БИРИНЧИ МАКТУБ  |  КОРИНФЛИКЛАРГА ИККИНЧИ МАКТУБ  |  ГАЛАТИЯЛИКЛАРГА МАКТУБ  |  ЭФЕСЛИКЛАРГА МАКТУБ  |  ФИЛИППИЛИКЛАРГА МАКТУБ  |  КОЛОСАЛИКЛАРГА МАКТУБ  |  САЛОНИКАЛИКЛАРГА БИРИНЧИ МАКТУБ  |  САЛОНИКАЛИКЛАРГА ИККИНЧИ МАКТУБ  |  ТИМЎТИЙГА БИРИНЧИ МАКТУБ  |  ТИМЎТИЙГА ИККИНЧИ МАКТУБ  |  ТИТУСГА МАКТУБ  |  ФИЛИМЎНГА МАКТУБ  |  ИБРОНИЙЛАРГА МАКТУБ  |  ЁҚУБНИНГ МАКТУБИ  |  БУТРУСНИНГ БИРИНЧИ МАКТУБИ  |  БУТРУСНИНГ ИККИНЧИ МАКТУБИ  |  ЮҲАННОНИНГ БИРИНЧИ МАКТУБИ  |  ЮҲАННОНИНГ ИККИНЧИ МАКТУБИ  |  ЮҲАННОНИНГ УЧИНЧИ МАКТУБИ  |  ЯҲУДОНИНГ МАКТУБИ  |  ЮҲАННОГА КЎРСАТИЛГАН ВАҲИЙ


Injil Uzbek tili: Yangi Ahd. Latin online
 Matto | Mark | Luqo | Yuhanno | Havoriylar | Yoqub | 1 Butrus | 2 Butrus | Yuhannoning 1chi | Yuhannoning 2chi | Yuhannoning 3chi | Yahudoning | Rimliklarga | Korinfliklarga 1chi | Korinfliklarga 2chi | Galatiyaliklarga | Efesliklarga | Filippiliklarga | Kolosaliklarga | Salonikaliklarga 1chi | Salonikaliklarga 2chi | Timo‘tiyga 1chi | Timo‘tiyga 2chi | Titusga | Filimo‘nga | Ibroniylarga | Vahiy  
Injil Uzbek tili: Eski Ahd. Latin online
IBTIDO | ZABUR

Инжил Каракалпак

Kitoblar - Kutubxona  |  Hamdi-Sano - Mening Nurim  |  UZBEK mp3

uzGod.com