Амос пайғамбар Яҳудо юртининг кенг яйловларида сурувини боқиб юрган оддий бир чўпон эди. У пайғамбар бўлиш учун ҳеч қандай таҳсил олмаган (7–боб, 14–оят). Шунга қарамай, Эгамиз уни шимолий Исроил шоҳлигига юбориб, у ерда яшаган халққа башорат қилишни буюрди. Амос Яҳудо юртидаги ўзи яшаётган Тахува қишлоғини тарк этиб, Исроил юртидаги Байтил шаҳрига борди. Эҳтимол, ўша даврларда Байтил Исроилдаги бутпарастликнинг энг ашаддий ўчоғи бўлгандир.
Ушбу китобнинг бошланишида Амос пайғамбар Исроил атрофидаги халқлар тўғрисида башорат қилди. Исроил халқининг, айниқса, бой–бадавлат одамларнинг қисматини эълон қилди. Негаки улар камбағал юртдошларини шилиб, ўзларига қул қилиб олишарди. Ўша даврда Исроил халқининг аксарият қисми Худонинг йўлидан оғиб, бутларга сиғина бошлаган эди. Шунга қарамай, улар Эгамиздан нажот кутишарди. Амос эса халқни огоҳлантириб шундай айтади:
Ёмонликдан нафратланиб, яхшиликни севинг,
Маҳкамаларда адолат ўрнатинг.
Балки шунда Юсуф наслидан омон қолганларга
Парвардигори Олам — Эгамиз илтифот қилар. (5:15)
1Ушбу китобда тахувалик чўпонлардан бири бўлган Амоснинг сўзлари баён этилган. Исроил тўғрисидаги бу сўзлар Амосга зилзиладан икки йил аввал ваҳий орқали аён бўлган эди. Ўша даврда Яҳудо юртида шоҳ Уззиё, Исроил юртида эса Йўш ўғли шоҳ Ёрибом ҳукмронлик қилаётган эдилар.
2Амос шундай деди:
“ЭгамизСиондан туриб ўкиради,
Қуддусдан гулдурос овози янграйди!
Чўпонларнинг яйловлари қуриб қолади,
Кармил чўққисидаги ўтлар хазон бўлади.”
3Эгамиз шундай демоқда:
“Дамашқ аҳолиси гуноҳ устига гуноҳ қилди!
Мен уларни жазосиз қолдирмайман,
Ахир, улар Гилад аҳолисини темир тишли хўптир билан янчиди.
4Шундай экан, Мен шоҳ Хазайилнинг саройига олов ёғдираман,
Олов Банҳададнинг қалъаларини куйдириб ташлайди.
5Мен Дамашқ дарвозаларининг тамбаларини синдираман.
“Қабиҳлик водийси”нинг ҳукмдорини йўқ қиламан,
Байт–Эденда салтанат ҳассасини тутган зотни ҳалок қиламан.
Орам халқи асирликка тушади, Хир юртига олиб кетилади.”
Эгамизнинг каломи шудир.
6Эгамиз шундай демоқда:
“Ғазо аҳолиси гуноҳ устига гуноҳ қилди!
Мен уларни жазосиз қолдирмайман,
Ахир, улар бутун бир халқни асирликка олиб,
Эдомга қул қилиб сотдилар.
7Шундай экан, Мен Ғазо деворига олов ёғдираман,
Олов Ғазо қалъаларини куйдириб ташлайди.
8Мен Ашдод шаҳрининг ҳукмдорини йўқ қиламан,
Ашқалонда салтанат ҳассасини тутган зотни ҳалок қиламан.
Эхрон шаҳрига қарши қўл кўтараман,
Омон қолган Филистларни қириб ташлайман!”
Эгамиз Раббийнинг каломи шудир.
9Эгамиз шундай демоқда:
“Тир аҳолиси гуноҳ устига гуноҳ қилди!
Мен уларни жазосиз қолдирмайман.
Ахир, улар биродарлик иттифоқини унутиб,
Бутун бир халқни Эдомликларга қул қилиб сотдилар.
10Шундай экан, Мен Тир деворига олов ёғдираман,
Олов Тир қалъаларини куйдириб ташлайди.”
11Эгамиз шундай демоқда:
“Эдом аҳолиси гуноҳ устига гуноҳ қилди!
Мен уларни жазосиз қолдирмайман.
Ахир, улар қардоши Исроил халқига раҳм қилмадилар.
Уларни қилич билан таъқиб қилиб,
Қаҳрини чексиз сочдилар,
Ғазабидан ҳеч тушмадилар.
12Шундай экан, Мен Темон шаҳрига олов ёғдираман,
Бозрах қалъаларини олов куйдириб ташлайди.”
13Эгамиз шундай демоқда:
“Оммон халқи гуноҳ устига гуноҳ қилди,
Мен уларни жазосиз қолдирмайман.
Ахир, улар ҳудудини кенгайтириш учун Гиладга ҳужум қилдилар,
Ўшанда ҳомиладор аёлларнинг қоринларини ёрдилар.
14Шундай экан, Мен Рабба шаҳрининг деворига ўт қўяман,
Олов Рабба қалъаларини куйдириб ташлайди.
Ўша куни жангдаги ҳайқириқлар фалакни тутади,
Жанг бўрон каби авж олади.
15Оммон шоҳи сургун қилинади,
У билан бирга мулозимлар ҳам олиб кетилади.”
Эгамизнинг каломи шудир.
1Эгамиз шундай демоқда:
“Мўаб халқи гуноҳ устига гуноҳ қилди!
Мен уларни жазосиз қолдирмайман.
Ахир, улар Эдом шоҳининг қабрини булғадилар,
Суякларини ёндириб оҳак қилдилар.
2Шундай экан, Мен Мўаб устига олов ёғдираман,
Олов Харийўт қалъаларини куйдириб ташлайди.
Шовқин–сурон остида, босқинчиларнинг ҳайқириқларию,
Бурғу садолари остида Мўаб халқи ҳалок бўлади.
3Мен Мўаб ҳукмдорини йўқ қиламан,
У билан бирга мулозимларини қириб ташлайман.”
Эгамизнинг каломи шудир.
4Эгамиз шундай демоқда:
“Яҳудо халқи гуноҳ устига гуноҳ қилди!
Мен уларни жазосиз қолдирмайман,
Ахир, улар қонунларимдан юз ўгирдилар.
Қоидаларимни бажармадилар.
Ота–боболари сингари сохта худоларга сиғиниб,
Ҳақ йўлдан оздилар.
5Шундай экан, Мен Яҳудо юртига олов ёғдираман,
Олов Қуддус қалъаларини куйдириб ташлайди.”
6Эгамиз шундай демоқда:
“Исроил халқи гуноҳ устига гуноҳ қилди!
Мен уларни жазосиз қолдирмайман,
Ахир, улар айбсизларни пулга сотяптилар.
Камбағалларни бир жуфт чориққа алмаштиряптилар.
7Йўқсилнинг бошини тупроққа қориб, оёқ ости қиляптилар,
Мазлумни йўлдан четга итариб чиқаряптилар.
Ота ва ўғил битта жувон билан ётиб,
Мени бадном қиляптилар.
8Улар ҳар бир қурбонгоҳ олдида
Гаровга олган либослар устида ётибдилар.
Ўз Худосининг уйида,
Жарима эвазига олган шаробни ичяптилар.
9Эй Исроил халқи, Мен сизни деб,
Амор халқини йўқ қилган эдим.
Уларнинг бўй–басти садр дарахтидай баланд,
Эман дарахтидай бақувват бўлган бўлса–да,
Мен уларнинг мевасини қовжиратган эдим,
Илдизини қуритган эдим.
10Амор халқининг юртини сизларга мулк қилиб бераман деб,
Сизларни Миср юртидан олиб чиққандим.
Қирқ йил саҳрода сизларга йўл кўрсатиб юргандим.
11Фарзандларингиздан пайғамбарлар тайинладим,
Ҳа, Ўзимга йигитларингиздан назрлар танладим.
Шундай эмасми, эй Исроил халқи?!
— деб айтмоқда Эгамиз. —
12Сизлар эса назр қилинган одамларимга шароб ичирдингиз,
Пайғамбарларимга: ‘Башорат қилманглар!’ деб буюрдингиз.
13Мана, энди сизларни шу қадар эзаманки,
Сизлар оғир юк остида ғирчиллаган аравадай бўласиз.
14Ўшанда чаққонлар ҳам қочиб қутулолмайди,
Паҳлавонлар ҳам кучдан қолади,
Ҳатто жангчилар ҳам жонини сақлай олмайди.
15Камончи дош беролмайди,
Чопарлар қутқара олмайди ўзини,
Отлиқлар сақлай олмайди жонини.
16Ўша куни жасурларнинг энг довюраги ҳам
Қурол–аслаҳаларини ташлаб қочади.”
Эгамизнинг каломи шудир.
1Эй Исроил халқи, Эгамизнинг сўзларига қулоқ солинг. У Мисрдан олиб чиққан бутун халқингизга шундай деб айтмоқда:
2“Ер юзидаги барча халқлар орасидан
Ёлғиз сизларни танлаб олган эдим.
Шу сабабдан ҳам гуноҳларингизга тоқат қила олмайман,
Қилган ҳамма гуноҳларингиз учун сизларни жазолайман.”
3Икки киши келишиб олгандан кейингина бирга йўлга тушади.
4Шер қурбонини кўзлаб қўйсагина, ўрмонда ўкиради,
Шервачча ўлжасини ушласагина, уясида ириллайди.
5Тузоққа емиш қўйилсагина, қуш сиртмоққа тушади,
Тузоққа ҳеч нарса илинмаса, сиртмоқ тортилмайди.
6Хўш, шаҳарда бурғу чалинса, ким саросимага тушмайди?!
Эгамизнинг иродасисиз ҳеч бир кулфат шаҳарга келмайди.
7Дарҳақиқат, Эгамиз Раббий Ўз сирини пайғамбарларига аён қилади,
Сирини ўша хизматкорларига аён қилмай туриб, У ҳеч нарса қилмайди.
8Ана, шер ўкирди! Ким қўрқмайди?!
Ана, Эгамиз Раббий гапирди! Ким башорат қилмайди?!
9Ашдод қалъаларида эълон қилинг,
Миср қалъаларида шундай деб жар солинг:
“Самария атрофидаги қирларда тўпланинг,
У ердаги авжга чиққан ғалаённи бир кўринг,
Зўравонликнинг гувоҳи бўлинг.”
10Эгамиз шундай демоқда:
“Самарияликлар қалъаларини ҳаром бойликка тўлдирдилар,
Тўғрилик нималигини улар билмайдилар.”
11Шу сабабдан Эгамиз Раббий шундай демоқда:
“Душман Самарияни қуршовга олади,
Истеҳкомларини вайрон қилади,
Самария қалъалари талон–тарож бўлади.”
12Эгамиз шундай демоқда: “Арслоннинг оғзидан қўзичоқни тортиб олмоқчи бўлган чўпон, қўзичоқнинг икки туёғини ёки қулоғининг бир парчасини тортиб олади, холос. Шу сингари, Самарияда истиқомат қилувчи Исроил халқидан айримларигина омон қолади, улар бор–йўғи курсисининг бир парчасига, тўшагининг бир қисмигагина эга бўлади.”
13Парвардигори Олам — Эгамиз Раббий демоқда:
“Гапимни эшитинг! Ёқуб хонадонига қарши гувоҳлик беринг!
14Мен Исроил халқини қилган гуноҳи учун жазолайман,
Ўша куни Байтил қурбонгоҳларини вайрон қиламан.
Қурбонгоҳнинг шохлари кесилиб, ерга тушиб ётади.
15Мен қишки ва ёзги саройларни бузиб ташлайман,
Фил суяги билан безатилган кошоналарни вайрон қиламан,
Барча ҳашаматли уйларни йўқ қиламан.”
Эгамизнинг каломи шудир.
1Эй Самария аёллари, эшитинг!
Сизлар Башандаги бўрдоқи сигирлардай семириб кетгансиз,
Камбағалларга жабр қиласиз, йўқсилни эзасиз,
Эрларингиздан ичкилик талаб қиласиз.
2Эгамиз Раббий Ўз муқаддас номи ҳақи онт ичиб демоқда:
“Шундай кунлар келадики,
Сизларни илмоқлар билан судраб кетишади,
Орқада қолганларингизни қармоқлар билан тортиб кетишади.
3Ҳар бирингиз тўппа–тўғри девордаги тешиклардан чиқиб кетасизлар.
Сизларни Хармонга улоқтиришади,
— деб айтмоқда Эгамиз. —
4Қани, энди Байтилга бориб гуноҳ қилаверинг!
Гилгалда гуноҳларингизни кўпайтиринг!
Саҳардан қурбонликлар келтиринг,
Эртасига ушрлар олиб келинг!
5Хамиртурушли нонларни Менга шукрона назри қилинг,
Кўнгилдан чиқариб берган қурбонлигингиз ҳақида
Жар солиб ҳаммага айтинг,
Ахир, бундай қилишни хўп яхши кўрасиз, эй Исроил халқи!
— деб айтмоқда ЭгамизРаббий. —
6Мен ҳамма шаҳарларингизда сизларга
Тишингизнинг кирини сўрдирдим,
Қишлоқларингизни нонга зор қилдим,
Шунда ҳам сизлар Менга қайтмадингизлар,
— деб айтмоқда Эгамиз. —
7Экинзорларингизга сув керак бўлганда,
Мен ёмғир ёғдирмадим.
Бир шаҳарга ёмғир ёғдириб,
Бошқасига ёғдирмас эдим.
Бир далани ёмғир сувига тўйдирардим,
Бошқасига ёмғир ёғдирмай, қуритар эдим.
8Шунда икки–уч шаҳар аҳолиси сув ичгани
Бошқа шаҳарга оёғини судраб борарди.
Лекин сизлар сувга тўймадингизлар.
Шунда ҳам Менга қайтмадингизлар,
— деб айтмоқда Эгамиз. —
9Мен ҳосилингизга шира ва оққиров қасалини юбордим.
Чигирткалар қайта–қайта боғу узумзорларингизни,
Анжир ва зайтун дарахтларингизни нобуд қилди,
Шунда ҳам сизлар Менга қайтмадингизлар,
— деб айтмоқда Эгамиз. —
10Мисрда бўлгани каби, орангизга фалокат юбордим.
Йигитларингизни қиличдан ўтказдим,
Отларингизни душманларингизга бердим.
Қароргоҳингиздаги жасадларнинг қўланса ҳиди билан
Димоғингизни тўлдирдим.
Шунда ҳам сизлар Менга қайтмадингизлар,
— деб айтмоқда Эгамиз. —
11Садўм ва Ғамўрани йўқ қилганим каби,
Мен кўпларингизни йўқ қилдим.
Сизлар алангадан чиқариб олинган ёнаётган ўтиндай эдингизлар.
Шунда ҳам Менга қайтмадингизлар,
— деб айтмоқда Эгамиз. —
12Шундай экан, эй Исроил,
Мен сени жазолайман.
Худонинг олдида ҳисоб беришга тайёрлангин!”
13Зеро, Худо тоғларга шакл берди,
Шамолни юзага келтирди.
У ўй–фикрини инсонларга аён қилади,
Тонгги шафақ нурини зулматга айлантиради,
Тоғ чўққилари узра юради.
Парвардигори Олам — Эгамиздир Унинг номи!
1Эй Исроил халқи, мен сен ҳақингда айтаётган марсиямга қулоқ солгин:
2Бокира қиз Исроил талафот кўрди,
Энди у ҳеч қачон ўзини ўнглаб олмайди!
Ташлаб кетилган, у ўз юртида ағнаб ётади,
Унга туриш учун ҳеч ким ёрдам бермайди.
3Эгамиз Раббий шундай демоқда:
“Бир шаҳрингдан жангга чиққан мингта жангчидан
Юзтаси омон қолади.
Бошқа шаҳрингдан жангга чиққан юзта жангчидан
Ўнтаси омон қолади.”
4Исроил халқига Эгамиз шундай демоқда:
“Менга интилинглар, шунда яшайсизлар.
5Байтилга эса борманглар,
Гилгалга оёқ босманглар,
Бэршэва томон ўтиб юрманглар.
Ахир, Гилгал аҳолиси сургун қилинади,
Байтил буткул вайрон бўлади.”
6Эгамизга интилинг, шунда яшайсиз.
Акс ҳолда, эй Юсуф хонадони,
Сизга Худо оловдай ёпирилади,
Олов Байтилни ямлаб ютади.
Ёнғинни ўчирадиган одам бўлмайди.
7Эй, адолатни заҳар ўтга айлантирганлар,
Ҳақиқатни ерга улоқтирганлар,
Сизнинг ҳолингизга вой!
8Парвин ва Ҳулкар юлдузларини яратган Эгамиздир,
У зулматни тонгги нурга айлантиради,
Кундузни қоронғиликка чўктириб, тун қилади,
Денгиз сувларини йиғиб, ер юзига сочиб юборади.
Эгамиздир Унинг номи.
9У кучлилар устига кулфат ёғдиради,
Қалъаларни кулфатга гирифтор қилади.
10Сизлар эса адолатли қозилардан нафратланасизлар,
Ҳақиқатни гапирувчилардан ҳазар қиласизлар.
11Камбағалнинг буғдойидан солиқ олиб, уни эзасизлар.
Шундай экан, йўнилган тошдан қурган уйларингизда яшамайсизлар.
Барпо қилган гўзал узумзорларингиз маҳсулидан шароб ичмайсизлар.
12Мен биламан сизлар гуноҳга ботиб кетганингизни,
Кўплаб жиноятларга қўл урганингизни.
Сизлар айбсиз кишини эзиб, пора ейсизлар,
Маҳкамаларда фақирни адолатдан маҳрум қиласизлар.
13Шунинг учун фаросатли одам бундай замонда сукут сақлайди,
Ахир, бу ёвуз замондир.
14Ёмонликнинг эмас,
Яхшиликнинг пайида бўлинглар,
Шунда яшайсизлар.
Парвардигори Олам — Эгамиз ҳам,
Ўзларингиз айтганингиздай сизлар билан бирга бўлади.
15Ёмонликдан нафратланиб, яхшиликни севинг,
Маҳкамаларда адолат ўрнатинг.
Балки шунда, эй Юсуф наслидан омон қолганлар,
Парвардигори Олам — Эгамиз сизга илтифот қилар.
16Эй Исроил халқи, гуноҳларингиз туфайли
Раббий, Парвардигори Олам — Эгамиз шундай демоқда:
“Ҳамма шаҳар майдонларида одамлар дод–фарёд кўтаришади,
Ҳамма кўчаларда ‘Вой жоним! Вой жоним!’ дея йиғи–сиғи қилишади.
Деҳконларни аза тутиш учун чақиришади,
Марсия айтадиган йиғичи аёллар ёлланади.
17Ҳар бир узумзордан фиғон эшитилади,
Ахир, Мен орангиздан ўтиб, сизларни жазолайман.”
Эгамизнинг каломи шудир.
18Эгамизнинг кунини интизорлик билан кутганларнинг ҳолига вой!
Нега Эгамизнинг кунини кутяпсизлар?
Бу кун ёруғлик эмас, зулмат олиб келади–ку!
19Ўша куни сизлар гўё арслондан қочиб,
Айиққа дуч келган одамдай бўласизлар.
Ўша одам айиқдан ҳам қочиб, уйига келади,
Қўли билан деворга суянганда уни илон чақади.
20Наҳот тушунмасангиз?!
Эгамизнинг куни ёруғлик эмас,
Қоронғулик олиб келади–ку!
Ўша кун нурсиз, зулмат куни бўлади!
21Эгамиз шундай дейди:
“Эй Исроил халқи!
Мен маросимларингиздан нафратланаман,
Улардан ҳазар қиламан.
Муқаддас йиғинларингизни хуш кўрмайман.
22Менга қурбонликлар куйдирсангиз ҳам,
Дон назрларини атасангиз ҳам,
Мен уларни қабул қилмайман.
Семиз ҳайвонларингизни сўйиб,
Тинчлик қурбонликларини келтирсангиз ҳам,
Мен улардан рози бўлмайман.
23Бўлди, бас қилинг сершовқин ашулаларингизни,
Мен эшитмайман торингизнинг наволарини.
24Ундан кўра сувдай оқсин адолат,
Тўхтовсиз дарёдай оқсин ҳақиқат.
25Эй Исроил халқи, сизлар жуда кўп қурбонликлар келтирасизлар! Мен ота–боболарингизни қирқ йил саҳрода олиб юрганимда, улардан шу қадар кўп қурбонлигу назрларни талаб қилмадим! 26-27Сизлар ўзингиз учун ясаган илоҳий шоҳингиз Сиккут ва юлдуз худоси Кивуннинг тасвирларига топиндингизлар. Шунинг учун Мен сизларни Дамашқ ортидаги юртга сургун қиламан. Қани энди туринглар! Ўша худоларнинг тасвирларини кўтариб олиб кетинглар.” Эгамизнинг каломи шудир. Парвардигори Оламдир Унинг номи.
1Эй Қуддусда роҳат–фароғатда яшаганлар, ҳолингизга вой!
Эй Самария тоғида бехатар бўлганлар, ҳолингизга вой!
Сизлар ўзларингизни энг сара халқнинг обрўли одамлари деб биласизлар,
Бизга бош бўлинглар, деб Исроил хонадони сизнинг олдингизга келади.
2Қалней шаҳрига бориб, унинг аҳволини кўринглар.
У ердан буюк Хомат шаҳрига ўтиб, ҳолини билинглар.
Филист халқининг Гат шаҳрига ҳам бориб кўринглар.
Сизларнинг бу шоҳликлардан афзалроқ жойингиз бормиди?!
Ёки юртингиз уларникидан каттароқмиди?!
3Кулфат куни келишига сизлар ишонмаяпсизлар,
Зўравонлик ҳукмрон бўлишига сабабчи бўляпсизлар!
4Сизлар фил суягидан ясалган супаларда ёнбошлайсизлар,
Тўшакларда чўзилиб ётасизлар,
Қўзичоқларнинг гўштидан лаззатланасизлар,
Семиртирилган бузоқларнинг гўштидан таом ейсизлар,
5Ўзларингизча Довуд каби куйлар басталайсиз,
Арфанинг янграган наволарига ашулалар айтасиз.
6Қадаҳлаб шароб ичасиз,
Хушбўй мойнинг энг аълосини баданингизга суртасиз.
Халқингиз — Юсуф наслининг кулфати учун эса қайғурмайсиз!
7Шундай экан, сизлар биринчи бўлиб сургун қилинасиз,
Ёнбошлаб ўтказган зиёфатларингиз тугайди.
8Эгамиз Раббий Ўз номини ўртага қўйиб онт ичди,
Ҳа, Парвардигори Олам — Эгамиз шундай демоқда:
“Мен Ёқуб наслининг такаббурлигидан нафратланаман,
Уларнинг қалъаларидан ҳазар қиламан.
Самария шаҳрини ва у ердаги ҳамма нарсани
Мен душманнинг қўлига бераман.”
9Агар бир уйда ўнта одам қолган бўлса, уларнинг ҳаммаси ўлади.
10Уларнинг яқин қариндоши ва гўрков марҳумларни дафн қилмоқчи бўлиб келишади. Яқин қариндоши жасадларни олиб чиққанда гўрковдан: “Яна жасадлар борми?” деб сўрайди. Гўрков: “Йўқ”, деб жавоб беради. Кейин эса: “Жим! Эгамизнинг номини тилга олмайлик!” деб айтади.
11Ана, Эгамиз амр бермоқда:
Кошоналар бузиб ташланади,
Кулбалар яксон бўлади.
12Отлар қоялар устида чопа олмайди–ку!
Денгизни ҳўкизлар билан шудгор қилиб бўлмайди–ку!
Қойил–э, сизлар эса адолатни заҳарга айлантирдингиз,
Солиҳликнинг ширин мевасини аччиқ қилдингиз.
13Сизлар: “Лўдавор шаҳрини қўлга киритдик”, деб
Mақтаниб юрибсизлар.
“Карнайм шаҳрини ўз кучимиз билан енгдик”, деб
айтяпсизлар.
14Парвардигори Олам — Эгамиз шундай демоқда:
“Эй Исроил халқи, қаранглар!
Мен сизларга қарши бир халқни қўзғатдим.
Улар Лево–Хоматдан то Араба текислигигача сизларни эзадилар.”
1Эгамиз Раббий менга шундай ваҳий кўрсатди: Деҳқонлар шоҳ саройи учун буғдой ўриб олганларидан кейин, кечки экинлар униб чиқишни бошлабди. Шу пайтда Эгамиз гала–гала чигирткаларни пайдо қилди.
2Чигирткалар ер юзида кўкариб турган ҳамма нарсани еб битиришибди. Шунда мен ёлвордим:
“Эй Эгам Раббий, ўтинаман, гуноҳимиздан ўт!
Ёқуб насли бунга бардош бера олармиди?!
Ўзи кичкина бир халқ бўлса!”
3Эгамиз шахтидан қайтди:
“Бундай қилмайман”, деб айтди.
4Эгамиз менга яна бир ваҳий кўрсатди: Эгамиз Раббий халқини олов билан жазоламоқчи бўлибди. Олов буюк денгизни ямлабди, кейин юртни ёндира бошлабди.
5Шунда мен ёлвордим:
“Эй Эгам Раббий, ўтинаман, бас қил!
Ёқуб насли бунга бардош бера олармиди?!
Ўзи кичкина бир халқ бўлса!”
6Эгамиз шахтидан қайтди.
“Хўп, бундай ҳам қилмайман”, деб айтди Эгамиз Раббий.
7Мен яна бир ваҳий кўрдим: шоқул ёрдамида қурилган деворнинг олдида Раббий турган экан. Унинг қўлида бир шоқул бор эди. 8Эгамиз мендан:
— Нимани кўряпсан, Амос? — деб сўради.
— Шоқулни, — деб жавоб бердим мен. Сўнг Раббий шундай деди:
“Қара, Мен мана шу шоқул ёрдамида
Халқим Исроилни текшираман.
Энди уларга шафқат қилмайман.
9Исҳоқнинг саждагоҳлари вайрон бўлади,
Исроилнинг қадамжолари йўқ қилинади,
Мен шоҳ Ёрубом хонадонига қилич билан ҳужум қиламан.”
10Байтилдаги руҳоний Эмозиё Исроил шоҳи Ёрубомга хабар юбориб, шундай деди:
— Амос Исроил халқи орасида сизга қарши фитна уюштирмоқда. Унинг бундай сўзларини халқимиз кўтара олмайди. 11Амос шундай деб айтиб юрибди: “Ёрубом қиличдан ҳалок бўлади, Исроил халқи ўз юртидан албатта сургун қилинади.”
12Эмозиё Амоснинг ўзига эса шундай деди:
— Эй валий, бу ердан чиқиб кет! Яҳудо юртига бор. Нонингни ўша ердан топиб егин. Башоратларингни ҳам ўша ерда айт. 13Аммо Байтилда қайта башорат қила кўрма, чунки бу шоҳнинг қутлуқ жойидир, шоҳлигимизнинг саждагоҳидир.
14Амос эса Эмозиёга шундай жавоб берди:
— Менинг машғулотим пайғамбарлик эмас, пайғамбарларга шогирд ҳам тушмаганман. Мен подани боқиб юрадиган оддий бир чўпонман, шикамора–анжир дарахтларини парвариш қиламан.
15Бир куни сурувни ҳайдаб кетаётганимда Эгамиз мени чақириб: “Бор, халқим Исроилга башорат қил”, деб айтди.
16Эй Эмозиё, энди Эгамизнинг сўзларини эшит! Сен менга: “Исроил ҳақида башорат қилма, Исҳоқ хонадонига қарши гап гапирма”, деб айтяпсан.
17Шу сабабдан Эгамиз шундай демоқда:
“Сенинг хотининг шаҳарда фоҳишалик қилади,
Ўғил–қизларинг қиличдан ҳалок бўлади.
Еринг бошқаларга бўлиб берилади.
Ўзинг эса ҳаром бир юртда ўласан.
Исроил халқи ўз юртидан албатта сургун қилинади.”
1Эгамиз Раббий менга яна ваҳий кўрсатди: бир сават етилиб пишган мевалар бор экан. 2Эгамиз мендан:
— Амос, нимани кўряпсан? — деб сўради.
— Бир сават етилган мевани, — деб жавоб бердим мен. Сўнг Эгамиз менга шундай деди:
“Халқим Исроил ҳам жазо учун етилиб турибди.
Энди Мен уларга шафқат қилмайман.
3Ўша куни Маъбаддаги ашулалар марсияга айланади,
— деб айтмоқда Эгамиз Раббий. —
Ҳамма жойда жасадлар ётади.
Жим бўлинглар!”
4Эй йўқсилларни эзадиганлар, қулоқ солинглар!
Эй, юртдаги камбағалларни йўқ қилганлар, эшитинглар!
5Сизлар шундай айтасизлар:
“Янги ой шодиёнаси тезроқ тамом бўла қолса–ю,
Донни сотсак.
Шаббат куни тезроқ ўтса–ю,
Буғдойни бозорга олиб чиқсак.
Шунда биз оғирлигини камайтириб,
Нархини оширамиз,
Тарозидан уриб, одамларни алдаймиз.
6Буғдой чиқитларини ҳам сотиб юборамиз.
Йўқсилни бир жуфт чориққа сотиб оламиз,
Камбағални кумушга харид қиламиз.”
7Исроилнинг Ғурури бўлмиш Эгамиз онт ичиб деди:
“Уларнинг қилмишларини Мен ҳеч қачон унутмайман,
Уларни албатта жазолайман.
8Шу сабабдан ер титрайди!
Ер юзида яшовчи ҳар бир мавжудот аза тутади!
Бутун ер юзи дарё тўлқинларидай ларзага келади,
Ҳа, Нил сувларидай кўтарилиб, пастга тушади.”
9Эгамиз Раббий демоқда:
“Эй Исроил халқи,
Ўша куни шундай қиламанки,
Қуёш туш пайтида ботади,
Куппа–кундузи ер юзини қоронғилик қоплайди.
10Байрамларингиз мотамга айланади,
Ҳамма ашулаларингиз марсия бўлади.
Сизлар ҳаммаларингиз қайғудан қанорга ўранасиз,
Аза тутганингиздан сочингизни олдирасиз.
Ёлғиз ўғлидан жудо бўлган ота–онага ўхшаб қоласиз.
Ўша кун охирига қадар аччиқ кулфатдай бўлади.”
11Эгамиз Раббий демоқда:
“Шундай кунлар келадики,
Мен юртга очарчилик юбораман.
Одамлар нон билан сувни эмас,
Мен, Эгангизнинг сўзини қўмсаб, оч қолишади.
12Улар Менинг сўзимни эшитмоқчи бўлиб,
Бир денгиздан бошқа денгизгача оёғини судраб боришади,
Шимолдан шарққа йўл олишади.
У ёқдан–бу ёққа юриб, сарсон бўлишади–ю,
Аммо Мен, Эгангизнинг сўзини эшита олишмайди.
13Ўша куни гўзал қизлару бақувват йигитлар
Ташналикдан ҳушидан кетадилар.
14Ахир, улар Самариянинг шарманда маъбудаси номи билан
Қасам ичиб юрибдилар,
‘Эй Дан юрти, худойинг шоҳид’, деб айтиб юрибдилар,
‘Бэршэвага олиб борадиган зиёрат йўли ҳақи’, деб юрибдилар.
Аммо улар йиқилиб тушадилар, қайтиб турмайдилар.”
1Мен қурбонгоҳнинг олдида турган Эгамизни кўрдим, У шундай деди:
“Маъбад устунқошларига шундай зарба берингларки,
Пойдеворлари ларзага келсин.
Устунқошлар одамлар устига ўпирилиб тушсин.
Омон қолганларни Мен қиличдан ўтказаман,
Улардан биронтаси ҳам қочиб кетолмайди.
Ҳеч қайсиси қутулиб қолмайди.
2Улар ер қазиб, ўликлар диёрига киришса ҳам,
Мен қўлимни узатиб, уларни чиқариб оламан.
Осмонга чиқиб олишса ҳам,
У ердан тортиб тушираман.
3Кармил чўққисида яшириниб олишса ҳам,
Уларни овлаб, қўлга тушираман.
Мендан қочиб, денгиз тубига бекиниб олишса ҳам,
Денгиз илонига амр бериб чақдираман.
4Душманлар уларни асирликка олиб кетишса ҳам,
Қиличга амр бериб, ҳаммасини қириб ташлайман.
Уларга яхшилик эмас, ёмонлик келтиришга қарор қилдим.”
5Сарвари Олам — Раббий
Ерга қўл теккизса ер ўпирилиб кетади,
Бутун ер юзи Нил тўлқинларидай
Баланд кўтарилиб пастга тушади.
Ерда яшовчи ҳар бир мавжудот аза тутади.
6Эгамиз осмонда Ўзига маскан қурди,
Ер узра осмон гумбазини ўрнатди.
Денгиз сувларини йиғиб,
Ер юзига сочиб юборадиган Ўшадир.
Эгамиздир Унинг номи.
7Эгамиз шундай демоқда:
“Эй Исроил халқи,
Сизнинг Ҳабашистонликлардан ортиқ жойингиз бормиди?!
Мен Исроилни Мисрдан қандай олиб чиққан бўлсам,
Филист халқини ҳам, худди шундай Хафтўрдан олиб чиққанман,
Орам халқини ҳам Хирдан чиқарганман.
8Мен, Эгангиз Раббий,
Гуноҳкор Исроил шоҳлигини кузатиб турибман.
Уни ер юзидан супуриб ташлайман,
Ёқуб хонадонини эса батамом йўқ қилмайман,
— деб айтмоқда Эгамиз. —
9Мен амр бераман,
Шунда барча халқлар орасида,
Буғдой элагандай Исроилни ғалвирдан ўтказаман.
Яхши доннинг биронтаси ерга тушмайди.
10Халқим орасидаги ҳамма гуноҳкорлар эса қиличдан ҳалок бўлади,
Ахир, бундай одамлар шундай айтишади:
‘Кўрмаймиз биз ёмонлик,
Бошимизга тушмас бирор кўргилик.’
11Ўша куни Мен Довуд шоҳлигини тиклайман.
Ҳозир у қийшайиб кетган кулбадай бўлса–да,
Деворларидаги ёриқ жойларини тузатаман,
Бузилган жойларини кўтараман.
Уни қайта қуриб илгариги ҳолатга қайтараман.
12Шунда Исроил халқи эгалик қилади
Эдомликларнинг омон қолганларига,
Қўлим остидаги ҳамма халқларга.”
Эгамизнинг каломи шудир,
У айтганларини бажо қилади.
13Эгамиз шундай демоқда:
“Шундай вақтлар келадики,
Деҳқон ҳосилни йиғиб улгурмасидан,
Ерни шудгор қилиш вақти келади.
Шаробни тайёрлаб улгурмасидан,
Узумнинг янги ҳосили пишади.
Тоғлардан ширин шароб томади,
Ҳамма қирлардан пастга оқиб тушади.
14Мен халқимни ўз юртига қайтариб олиб келаман.
Улар вайрон бўлган шаҳарларни қайта қуриб,
У ерда ўрнашиб оладилар.
Узумзорларни барпо қилиб, шаробини ичадилар.
Боғлар яратиб, меваларини ейдилар.
15Мен уларни ўз юртида кўкартираман.
Мен берган юртдан
Уларни ҳеч ким суғуриб ташламайди.”
Эгангизнинг каломи шудир.
Kitoblar - Kutubxona | Hamdi-Sano - Mening Nurim | UZBEK mp3
uzGod.com