Инжил / Муқаддас Китоб / Ўзбек тилидаги

ЗАБУР

Кириш

Забур китоби руҳий шеърларнинг мажмуидир. Уларни баъзан қўшиқ қилиб, баъзан эса якка тартибда ёки гуруҳ бўлиб ибодат сифатида айтишган. Китоб 150 санодан иборат бўлиб, кўп саноларнинг муаллифи шоҳ Довуд ҳисобланади. Санолар узоқ замонлар давомида тўпланган. Бу санолар Исроил халқининг Худога сажда қилишида муҳим бир ўринга эга бўлиб қолди.

Саноларнинг баъзиларида мусиқа йўлбошчисига қайси мусиқа асбобларидан фойдаланиш ва санони қандай куй жўрлигида айтиш кераклиги ҳақида ёзилган. Масалан, 4–сано ва 45–санога карашимиз мумкин.

Муқаддас Китоб таркибидаги кўп китобларнинг бош ғояси саноларда ўз аксини топади. Бу ғоялар — ҳамду сано, шукроналик, имон, умид–ишонч, гуноҳ учун қайғу, Худонинг содиқлиги ва мадади. Ҳамма саноларнинг туб мағзида Худога қаттиқ ишонч, Унга нисбатан иззат–ҳурмат ётади. Саноларнинг ижодкорлари Худонинг марҳаматлари учун Уни ҳамду сано айтадиларми ё қийинчилик пайтларида шикоят қиладиларми, улар саноларида доимо чин ҳис–туйғуларини ифодалайдилар.

Қадимги Исроилда санолар хилма–хил ҳолатларда ишлатилган:

104–санодаги сингари, Худога ҳамду сано айтиш учун,

12–санодаги сингари, қайғу–ғамларни ифодалаш учун,

1–санодаги сингари, руҳий ҳақиқатларни ўргатиш учун,

71–санодаги сингари, Исроил шоҳини иззат–ҳурмат қилиш ва унинг ҳукмронлиги даврида адолат ҳукм суриши учун ибодат қилиш учун,

46–санодаги сингари, жамики борлиқ устидан ҳукмрон бўлган Худонинг қудратини эътироф этиш учун,

121–санодаги сингари, Қуддусга бўлган севгини кўрсатиш учун,

125–санодаги сингари, байрамларни нишонлаш учун.

Албатта кўп санолар биттадан ортиқ мақсадда фойдаланилган.

Исо Масиҳ ваъз қилганда ва таълим берганда санолардан фойдаланган. Янги Аҳд муаллифлари ҳам саноларнинг баъзиларини ўз ёзувларига қайд этиб ўтганлар. Илк масиҳийлар сажда қилганларида, таълим берганларида, Исо Масиҳ орқали Худо нималар қилгани тўғрисида хушхабарни бошқаларга ҳикоя қилиб берганларида ҳам санолардан фойдаланганлар. Масалан, Исо Масиҳ тўғрисида маълумот бериш учун 117–санонинг бир ояти Янги Аҳдда олти марта келтирилган:

“Бинокорлар рад этган тош

Бинонинг тамал тоши бўлди.” (117:22)

Китоб (1)

1–САНО

¹Шундай инсонлар саодатлидир:

Улар фосиқлар маслаҳатига юрмайди,

Гуноҳкорлар йўлида улар турмайди,

Мазахчилар орасида улар ўтирмайди.

²Ҳа, улар Эгамизнинг қонунидан завқ олади,

Туну кун таълимотининг мағзини чақади.

³Ундай инсонлар оқар сув бўйига ўтқазилган

Дарахтларга ўхшайди.

Улар ўз мавсумида мевасини беради,

Барглари асло қуримайди.

Улар неки қилса, омади келади.

⁴Фосиқлар эса бундай эмаслар,

Шамолда тўзғувчи сомонга ўхшайди.

⁵Ҳукмда фосиқлар оқлана олмайди,

Солиҳлар жамоасидан гуноҳкорлар жой ололмайди.

⁶Эгамиз солиҳнинг йўлини қўриқлайди,

Фосиқнинг йўли ҳалокатга етаклайди.

2–САНО

¹Нега қутуради халқлар?!

Нега беҳуда фитна қилади элатлар?!

²Замин шоҳлари Эгамизга,

Ва У танлаган шоҳга қарши саф тортадилар.

Ҳукмдорлар фитна қўзғаб, шундай дейдилар:

³“Синдирайлик улар солган кишанларни,

Олиб ташлайлик бўйнимиздан сиртмоқларни.”

⁴Осмонда ҳукмрон бўлган Раббий эса

Уларни масхаралаб, устидан кулади.

⁵Раббий ғазаб билан уларни огоҳ этади,

Қаҳрини сочиб, ваҳимага солиб айтади:

⁶“Мен Сионга^[1], Ўзимнинг муқаддас тепалигимга

Ўзимнинг шоҳимни жойлаштирдим.”

⁷Эгамизнинг сўзларини шоҳ эълон қилмоқда:

“Эгамиз менга шундай деди:

‘Сен Менинг ўғлимсан,

Бугун Мен сенга Ота бўлдим^[2].

⁸Тила, халқларни сенга мулк қилиб бераман,

Ернинг тўрт томони сеники бўлади.

⁹Темир хивчин ила уларни уриб эзасан^[3],

Сопол кўзани синдиргандай уларни парчалайсан.’”

¹⁰Эй шоҳлар! Энди ақл билан иш қилинг.

Эй замин ҳукмдорлари! Огоҳ бўлинг.

¹¹Қўрқув ила Эгамизга сажда қилинг!

Ваҳима ила тавба қилинг!^[4]

¹²Унинг ўғлига^[5] таъзим қилинг,

Бўлмаса У ғазабланади,

Йўлингизда йўқ бўлиб кетасиз,

Унинг ғазаби тез аланга олади.

Нақадар бахтлидир Унда паноҳ топганлар!

3–САНО

¹Ўғли Абсаломдан қочаётган пайтда Довуднинг айтган саноси.

²Эй Эгам! Ғанимларим нақадар кўпдир!

Менга қарши қўзғалганлар қанчалар кўпдир!

³Кўплар мен ҳақимда:

“Худодан унга нажот йўқ”, — деб айтадилар.

⁴Эй Эгам, Менинг қалқонимсан!

Шуҳратим Сенсан!

Сен бошимни юксалтирасан.

⁵Эгамиздан мадад сўраб қиламан фарёд,

Муқаддас тепалигидан^[6] У менга беради жавоб.

⁶Эгамиз мени ҳимоя этгани учун

Ётиб ухлаб, яна уйғонаман.

⁷Ҳар томондан мени қуршаб турган

Ўн мингларча ғанимларимдан қўрқмасман.

⁸Қўзғалгин, эй Эгам!

Нажот бер, эй Худойим!

Ҳамма ғанимларимнинг юзларига урасан,

Қабиҳларнинг тишларини синдирасан.

⁹Эй Эгам! Нажот сендан келади!

Баракаларинг халқингга келсин!

4–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. Торли асбоблар жўрлигида. Довуд саноси.

²Эй менинг одил Худойим!

Илтижо қилганимда жавоб бер!

Кулфатда қолганимда мени озод қилдинг.

Менга шафқат қилиб, ибодатимни эшит.

³Эй инсонлар, қачонгача шаънимни ерга урасиз?!

Қачонгача пуч сўзларга кўнгил боғлайсиз?!

Қачонгача ёлғонларни излаб юрасиз?!^[7]

⁴Унутмангки, Эгамиз Ўзи учун танлайди тақводорни,

Илтижо қилганимда, Эгамиз эшитади мени.

⁵Ҳатто ғазабланганингизда ҳам гуноҳ қилманг^[8],

Тунда ётганингизда ўйланг, сукут сақланг.

⁶Муносиб қурбонликлар келтиринг,

Умидингизни Эгамизга боғланг.

⁷Эй Эгам, одамлар шундай деб айтади:

“Яхши замонларни ким бизга кўрсатади?”

Эй Эгам, жамолинг бизга нурларини сочсин!

⁸Дону майлари мўл бўлганлар қувонади,

Сен юрагимга ундан ҳам кўпроқ шодлик бердинг.

⁹Ётганимда хотиржам ухлайман,

Эй Эгам, ёлғиз Сен мени омон сақлайсан.

5–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. Най жўрлигида. Довуд саноси.

²Сўзларимга қулоқ тут, эй Эгам!

Диққат қилгин нолаларимга.

³Эшитгин, мадад сўраб илтижо этаман,

Сен ҳам Шоҳимсан, ҳам Худойимсан!

Шу боис Сенга ибодат қиламан.

⁴Эй Эгам! Тонг чоғи овозимни эшитасан,

Субҳидамда Сенга ёлвораман^[9],

Сендан жавоб кутаман.

⁵Қабиҳликдан мамнун бўлмайдиган Худосан Сен,

Сенга меҳмон бўлолмас гуноҳкор инсон.

⁶Такаббурлар ҳузурингда тура олмайдилар,

Ҳамма бадкирдорларни Сен ёмон кўрасан.

⁷Ёлғон гапирадиганларни Сен қириб ташлайсан,

Эй Эгам, қонхўр, ёлғончилардан Сен жирканасан.

⁸Мен эса содиқ севгинг мўллиги сабаб

Сенинг уйингга кираман.

МуқаддасМаъбадингда таъзим қиламан,

Қўрқув ила Сенга сажда қиламан.

⁹Нақадар душманларим кўп, эй Эгам,

Одиллигинг билан мени сўқмоғингдан етакла,

Ўз йўлларингни менга равшан қил.

¹⁰Душманларим оғзидан ҳақиқат чиқмайди,

Уларнинг юраклари бало–офатдир.

Оғизлари очилган қабр кабидир,

Тиллари хушомад қилади.

¹¹Эй Худо, улар гуноҳкордир, жазолагин!

Ниятлари ўзларининг бошига етсин.

Улар Сенга қарши исён қилганлар.

Гуноҳлари кўплиги учун уларни ҳайдаб юборгин.

¹²Сенда паноҳ топганларнинг ҳаммаси севинсин,

То абад шодликдан улар куйласин.

Уларни Сен ҳимоя қилганинг учун,

Сени севганлар севинч ила жўшсин.

¹³Эй Эгам! Сен солиҳ кишиларга барака берасан,

Сенинг ҳимматинг уларни қалқондай ҳимоя қилади.

6–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. Саккиз торли асбоб жўрлигида. Довуд саноси.

²Эй Эгам! Ғазаб билан менга танбеҳ бермагин,

Қаҳринг сочиб, менга жазо бермагин.

³Эй Эгам, мадорим йўқ, раҳм қил менга,

Суякларим зирқирайди хасталикдан,

Эй Эгам, шифо бер менга.

⁴Азоб чекмоқда жоним,

Қачонгача куттирасан, эй Эгам, қачонгача?

⁵Кел энди, эй Эгам, қутқар жонимни,

Содиқ севгинг ҳақи озод қил мени.

⁶Ахир, ўлганда эсламас ҳеч ким Сени,

Ўликлар диёрида^[10] ким шукр қилар Сенга?!

⁷Оҳ–воҳ қилавериб чарчадим,

Тунлари кўз ёшларим туфайли ўрним ҳўл бўлди,

Йиғлаганимдан тўшагим шалаббо бўлади.

⁸Кўзларим нури сўнди ғамдан,

Заифлашди кўзларим душманларим дастидан.

⁹Йўқолинглар кўзимдан ҳаммангиз, эй бадкирдорлар!

Нола–йиғиларимни Эгам эшитди.

¹⁰Эгам эшитди менинг илтижоимни,

Эгам қабул қилади менинг ибодатимни.

¹¹Жамики душманларим уялиб қолади,

Ҳаммаси ваҳимага тушиб қолади,

Ўша он шарманда бўлиб, қайтиб кетади.

7–САНО

¹Бенямин қабиласидан бўлган Кушнинг қилмишлари туфайли Довуднинг Эгамизга айтган марсияси.

²Сенда паноҳ топаман, эй Эгам Худо,

Пайимга тушганлардан халос эт, қутқар мени.

³Йўқса, улар мени шердай ғажиб ташлайди,

Бурда–бурда қилади, ҳеч ким мени қутқаролмайди.

^4-5Эй Эгам Худо!

Агарда кимгадир ноҳақлик қилган бўлсам,

Дўстимни душманига сотган бўлсам мабодо,

Ғанимимни сабабсиз талаган бўлсам,

Ҳа, агарда у ишларни қилган бўлсам,

⁶Душманларим таъқиб қилсин, тутсин мени,

Танамни тупроққа қорсин,

Жасадимни ерга ташласин.

⁷Қани, ғазабингни сочгин, эй Эгам!

Қўзғал ёвларимнинг қаҳрига қарши!

Кўриб, адолат қилгин!

⁸Халқларни атрофингга тўплагин,

Баланддаги тахтингда ўтириб,

Улар устидан ҳукмронлик қилгин.

⁹Халқларни ҳукм қил Сен, эй Эгам,

Эй Эгам, менинг ҳам юзимни ёруғ қил,

Биласан–ку, солиҳман, бегуноҳман.

¹⁰Фосиқларнинг ёвузлиги барҳам топсин,

Солиҳлар барқарор бўлсин.

Oнгу юракларни синагувчи Сенсан,

Эй одил Худо!

¹¹Менинг қалқонимдир Худо,

Покдилларга У нажот беради.

¹²Адолатли ҳакамдир Худо,

Қабиҳга У доим ғазабини сочади.

¹³Агар инсон тавба қилмаса,

Худо қиличини чархлайди,

Камонини тайёр қилиб туради.

¹⁴Қирғин қуролларини шай қилиб қўйган,

Оловли ўқларини тайёрлаб қўйган.

¹⁵Ана, қабиҳлар қабиҳликдан уруғ орттиради,

Дарду балолардан ҳомиладор бўлади,

Охир–оқибатда ёлғонни туғади.

¹⁶Улар чуқур қазийдилар,

Аммо чоҳга ўзлари қулайдилар.

¹⁷Уларнинг дарду балоси ўзига қайтади,

Зўравонлиги ўзларининг бошига етади.

¹⁸Эгамизга, адолатинг учун шукр, дейман.

Худойи Таоло — Эгамизга ҳамду сано куйлайман.

8–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. Соз жўрлигида. Довуд саноси.

²Эй Эгам, бизнинг Раббимиз!

Бутун ер юзида Сенинг номинг улуғвордир!

Осмондан ҳам юксакдир Сенинг шуҳратинг!^[11]

³Душманларингнинг, қасоскорларнинг

Овозини ўчирай, дея

Сен болалар ва чақалоқларни

Ўз қудратингни сўйлашга ўргатдинг.

⁴Қўлларинг ижоди бўлган осмонингга қарадим,

Ўзинг жойлаштирган юлдузлару ойга боқдим.

⁵Инсон зоти недирки, у ҳақда ўйлагайсан?!

Бандалар^[12] недирки, Сен уларни ардоқлайсан?!

⁶Сен уларни Ўзингдан^[13] андак паст қилдинг,

Иззату шараф тожини уларга кийгиздинг.

⁷Жамики яратганинг узра уларни ҳукмрон қилдинг^[14],

Бор нарсани уларнинг оёғи остига қўйдинг:

⁸Жамики молу қўйларни ҳам,

Барча ёввойи ҳайвонларни ҳам,

⁹Самодаги қушлару денгиз балиқларини —

Денгизда сузувчи ҳар хил махлуқларни.

Ҳа, уларнинг устидан инсонни ҳукмрон қилдинг.

¹⁰Эй Эгам, бизнинг Раббимиз!

Бутун ер юзида Сенинг номинг улуғвордир!

9–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. “Ўғилнинг ўлими” куйига айтилган. Довуд саноси.

²Бутун юрагимдан, эй Эгам, Сенга шукр айтаман,

Барча ажойиб ишларингни сўйлайман.

³Сен туфайли шодланиб, қувонаман.

Қўшиқ айтиб, Сени мадҳ этаман,

Эй Худойи Таоло!

⁴Душманларим чекиниб қочганларида,

Қоқилиб, нобуд бўлди Сенинг ҳузурингда.

⁵Сен адолат ила ҳукм қилиб тахтга ўтирдинг,

Мени ҳукм этиб, юзимни ёруғ қилдинг.

⁶Халқларни Сен ваҳимага солдинг,

Қабиҳларни қириб ташладинг.

Уларнинг номини бир умрга ўчирдинг.

⁷Вайроналар ичра душманимиз то абад ғойиб бўлди,

Уларнинг шаҳрини Сен вайрон этдинг,

Уларнинг хотираси тамоман ўчди.

⁸Эгамиз эса то абад Ўз тахтида ўтиради,

У тахтини ҳукм қилиш учун қургандир.

⁹У оламни адолат билан бошқаради,

Халқларни одилона ҳукм қилади.

¹⁰Мазлум учун Эгамиз қалъадай бўлади,

Ҳа, қайғули дамларда У паноҳ бўлади.

¹¹Эй Эгам, Сени танийдиганлар

Ўзингга умид боғлайди.

Сенга юз бурганларни тарк этмайсан.

¹²Ҳамду сано куйланг Қуддусда^[15] тахт қурган Эгамизга!

Унинг ишларини эълон қилинг халқлар орасида!

¹³Қасоскор Эгамиз мазлумларни ёдида тутади,

Жафокашлар фарёдини У унутмайди.

¹⁴Раҳм қил менга, эй Эгам, қара!

Мендан нафратланган ғанимларим азоб бермоқда!

Ўлим оғзидан мени қайтарадиган Сенсан!

¹⁵Шу боис гўзал Қуддус дарвозалари олдида

Сенга ҳамду сано айтайин,

Менга нажот берган Сенсан,

Шу боис ҳам қувонайин.

¹⁶Халқлар ўзлари қазиган чуқурга ўзлари йиқилди^[16],

Яширган тўрларига оёқларидан илинди.

¹⁷Эгамиз адолатли ҳукми ила

Ўзининг кимлигини кўрсатди.

Қабиҳлар ўзлари қўйган тузоққа илинди.

¹⁸Қабиҳлар ва Худони унутган жамики халқлар

Ўликлар диёрига^[17] тушар.

¹⁹Муҳтожни Худо бир умрга унутмас,

Бечораҳолнинг умидини то абад йўққа чиқармас.

²⁰Қани, эй Эгам! Инсон зоти ғолиб чиқмасин,

Халқлар ҳузурингда ҳукм қилинсин.

²¹Уларни қўрқувга сол, эй Эгам!

Халқлар инсон зоти эканлигини билсин.

²²Нечун, эй Эгам, узоқда турибсан?

Қайғули дамларда Ўзингни яширасан?

²³Такаббур қабиҳлар бечорани таъқиб қилади,

Тўқиган иғволари ўзларининг бошига етсин.

²⁴Қабиҳлар ёвуз эҳтирослари билан мақтанади,

Очкўзлар Эгамизни лаънатлайди, Ундан нафратланади.

²⁵Худога интилмайди ўзига бино қўйган қабиҳлар,

“Худо йўқдир”, деб доим ўйлайди улар.

²⁶Қабиҳлар ҳар доим омадга эришади,

Худонинг амрларини тушунмайди,

Душманларини улар писанд қилмайди.

²⁷Улар ўйлайдилар ўз кўнглида:

“Биз ҳеч қачон қоқилмаймиз,

Ҳеч қачон кулфатларга дуч келмаймиз.”

²⁸Қабиҳларнинг оғзидан лаънат, ҳийла, пўписа чиқади,

Улар манфур, жаҳолат сўзларини айтишга моҳир.

²⁹Улар қишлоқларда яшириниб олади,

Бегуноҳ инсонни пойлаб ўлдиради.

Кўзлари ожиз қурбонни қидиради.

³⁰Шерга ўхшаб панада кутиб туради,

Бечорани ушлайман, деб писиб ётади,

Заифни ўз сиртмоғига илинтириб, ушлаб олади.

³¹Қабиҳлар ўз кучи билан заифни йиқитади,

Уни ётқизиб, эзғилаб ташлайди.

³²Улар ўз кўнгилларида: “Худо қилмишларимизни унутган,

У кўзларини юмиб олган, ҳеч нарсани кўрмайди”, — деб ўйлайди.

³³Қани, эй Эгам! Ургин қабиҳларни,

Эй Худо! Унутмагин мазлумларни!

³⁴Нечун қабиҳлар Сендан нафратланади?

Нечун ўз кўнглида улар:

“Худо Мендан ҳисоб сўрамайди”, деб айтади?

³⁵Сен эса кўриб турасан,

Билиб турасан кулфату азобда қолганларни.

Қўлларингни уларга узатасан,

Ожиз ўзини паноҳингга топширади,

Сен етимга доим ёрдам бергансан.

³⁶Қабиҳлару ёвузларнинг қўлини қирққин,

Қилмишлари учун улардан ҳисоб сўра,

Токи улар бошқа ёвузлик қилмасин.

³⁷Эгамиз шоҳдир то абад,

Ўзга халқлар йўқ бўлади Унинг юртидан.

³⁸Эй Эгам, мазлумларнинг истакларига қулоқ соласан,

Уларнинг юракларига далда берасан.

Етиму мазлумнинг додини Сен эшитиб,

³⁹Ер юзида банда уларни ваҳимага солмасин, дея

Уларга Сен адолат қиласан.

10–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. Довуд саноси.

Эгамизда мен паноҳ топаман,

Қандай қилиб сиз менга дейсиз:

“Қуш каби учиб кетгин тоғларга.

²Қара, покдилнинг юрагини панадан отмоқ учун

Қабиҳлар ёйларини тайёрлади,

Ўқларини шайлаб, мўлжалга олди.

³Қонун, кўрсатмаларнинг асоси бузилса,

Солиҳ нима қила олади?!”

⁴Эгамиз Ўзининг муқаддасМаъбадидадир,

Эгамизнинг тахти самодадир.

У инсонни кўздан қочирмайди,

Нигоҳи инсонни текшириб туради.

⁵Эгамиз солиҳни ҳамда қабиҳни синайди,

Зулмни севгучидан У ниҳоятда нафратланади.

⁶Қабиҳнинг устига чўғ, олтингугурт ёғдиради^[18],

Уларга улуш қилиб гармселни беради.

⁷Эгамиз адолатлидир, У тўғри ишларни севади,

Тўғри юрадиган инсон

Унинг марҳаматидан баҳраманд бўлади.

11–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. Саккиз торли асбоб жўрлигида. Довуд саноси.

²Нажот бергин бизга, эй Эгам!

Тақводор бир инсон қолмади,

Сенга содиқ инсон йўқ бўлиб кетди.

³Ҳамма бир–бирига ёлғон сўзлайди,

Хушомадгўйлик билан бир–бирини алдайди.

⁴Хушомадгўй тилларни Эгамиз кесиб ташласин,

Мақтанчоқ оғизларни У қириб ташласин.

⁵Ахир, улар: “Оғзимиз билан эришамиз ҳар нарсага,

Тилимиз ўзимизники, ким хўжайин бизга?!” — деб айтади.

⁶Эгамиз айтмоқда: “Муҳтож эзилиб кетди,

Бечора нола қилди. Энди қўзғаламан,

Ўзлари интилган нажотга етказаман.”

⁷Эгамизнинг ваъдалари ғоятда покдир,

Унинг сўзлари ўчоқда

Етти карра тозаланган кумушга ўхшайди.

^8-9Ҳар тарафда қабиҳлар дайдиб юради,

Ҳар ёқда одамлар ёмонликни мақтаб юради.

Эй Эгам! Булардан бизларни сақлагайсан,

То абад бу наслдан бизни ҳимоя қилгайсан.

12–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. Довуд саноси.

²Эй Эгам, қачонгача мени унутасан?

Мени то абад унутасанми?

Қачонгача юзларингни мендан яширасан?

³Қачонгача жоним азобда қолади?

Кун бўйи юрагим ғамга тўлади?

Қачонгача душманим мендан устун келади?

⁴Жавоб бер, эй Эгам Худо, боқ ҳолимга!

Кучимни қайтаргин, токи кетмайин ўлим уйқусига.

⁵“Уни енгдим”, деб айтмасин душманим,

Йиқилганимда севинмасин ёвларим!

⁶Мен умид боғлайман содиқ севгингга,

Нажотингдан қалбим тўлади қувончга.

Эй Эгам, қўшиқ айтаман Сенга

Иноят айлаганинг учун менга.

13–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. Довуд саноси.

Аҳмоқлар^[19] ўз кўнглида: “Худо йўқ”, дейди.

Улар бузуқлардир, қилмиши жирканч ишлардир,

Яхшилик қилувчи бирон зот йўқдир.

²“Идрокли бирон зот бормикан?

Бормикан Менга юз бурган?” дея

Инсонга Эгамиз осмондан боқар.

³Ҳаммаси адашган, бирдай бузилган,

Яхшилик қилувчи бир кимса йўқдир,

Ҳатто биронта ҳам йўқ!

⁴Улар идроксиз, бадкирдор,

Халқимни бир луқма нондай еб юборар,

Ҳеч қачон Эгамизга сажда қилмайди.

⁵Ана, босаётир уларни қаттиқ ваҳима,

Худо солиҳлар биландир бирга.

⁶Бадкирдорлар мазлумнинг ниятини пучга чиқарса ҳам,

Эгамиз мазлумларнинг паноҳидир.

⁷Эҳ, Қуддусдан^[20]Исроилга нажот келсайди!

Эгамиз Ўз халқини яна фаровонликка эриштирса,

Ёқуб насли шод бўлгай, Исроил севингай!

14–САНО

¹Довуд саноси.

Эй Эгам, ким яшайди Сенинг масканингда?

Ким макон топади Сенинг муқаддас тоғингда?^[21]

²Тўғри юриб, тўғри иш қилганлар яшайди,

Юракдан ҳақ гапни айтганлар яшайди.

³Бошқаларга бўҳтон қилмаганлар яшайди,

Дўстларига ёмонлик қилмаганлар яшайди,

Қўшниларини ҳақорат қилмаганлар яшайди.

⁴Разил кимсалардан нафратланганлар яшайди,

Эй Эгам, Сендан қўрққанларни иззатлаганлар яшайди,

Ўзига зарар бўлса ҳам, аҳдида турганлар яшайди.

⁵Қарз бериб судхўрлик қилмаганлар яшайди.

Айбсизга қарши гувоҳлик бериш учун пора олмаганлар яшайди.

Буларни қилганлар тинч–омон бўлади.

15–САНО

¹Довуд қўшиғи.

Ўзинг сақла мени, эй Худо!

Мен Сенда паноҳ топаман.

²Эгамга айтдим: “Менинг Раббимсан,

Сендан бошқа менинг буюк бахтим йўқ.”

³Нақадар улуғвордир юртдаги тақводорлар,

Улардан мен ғоят завқ оламан.

⁴Сохта худоларга эргашганларнинг кулфати ортади.

Уларнинг ичимлик назри қон экан,

Мен уларнинг бу назрларига қўшилмайман,

Сохта худоларнинг исмларини тилга олмайман.

⁵Эй Эгам! Барқарорлигим Сенсан,

Муваффақиятим ҳам Ўзингдирсан,

Келажагимни Сен таъминлайсан.

⁶Чегара чизиқлари тушган

Мен учун ҳузурбахш жойларга,

Нақадар ажойиб мулким бор!

⁷Эгамни олқишлайман,

У менга йўл кўрсатади,

Тунда ҳам қалбим менга ўгит беради.

⁸Мен доим Эгамни биринчи ўринга қўяман,

У ўнг томонимда бўлгани учун

Мени ҳеч нарса қўзғата олмас.

⁹Шу боис, эй Эгам, юрагим қувончга тўла,

Жоним ҳам қувонади.

Танам хавф–хатарсиз яшайди.

¹⁰Мени ўликлар диёрига^[22] ташлаб кетмайсан,

Бу тақводорингни^[23] қабрда чиритмайсан.

¹¹Менга ҳаёт сўқмоғини Ўзинг кўрсатасан,

Ҳузурингда шодлик мени қамраб олади,

Менга боқий ҳузур–ҳаловатни Сен берасан.

16–САНО

¹Довуд ибодати.

Эй Эгам, ҳақли даъвоимни эшит,

Фарёдимга эътибор бер.

Ҳийласиз оғзимдан чиққан

Ибодатимга қулоқ тут.

²Бегуноҳлигимни кўрсатгин Сен,

Адолатни кўрсин кўзларинг.

³Ҳатто юрагимни тафтиш қилиб,

Тунда мени синаб кўрсанг,

Агар мени имтиҳон қилсанг,

Ёмон ниятни менда топа олмасдинг.

Оғзим гуноҳ қилмас, қарорим шудир.

⁴Инсонлар қилмишини мен қилмадим,

Сенинг амрингга мен итоат этдим,

Зўравоннинг йўлларидан ўзимни сақладим.

⁵Қадамларим сўқмоқларингда собит бўлди,

Оёқларим ҳеч қачон тойиб кетмади.

⁶Сенга илтижо қиламан, эй Худо, жавоб берасан,

Менга қулоқ тутиб, сўзларимни эшитгин.

⁷Содиқлигингни зоҳир эт ажойиб ишлар ила.

Рақиблардан қочиб Сенга борганларга

Ўнг қўлинг билан нажот бергувчи Сенсан.

⁸Мени кўзларинг қорачиғидай асрагин,

Мени қанотларинг соясида яширгин,

⁹Мени талайдиган фосиқлардан асрагин,

Атрофимда шай турган ашаддий ёвларимдан яширгин.

¹⁰Уларнинг юрагида шафқатга жой йўқ,

Оғизлари билан киборларча гапиради.

¹¹Улар мени таъқиб қилиб, ўраб олганлар,

Ерга урмоқ учун менга кўзларини тикади.

¹²Душманларим мени ғажимоқчи бўлган шерга ўхшайди,

Пана жойда писиб ётган шерваччага ўхшайди.

¹³Кел, эй Эгам! Уларга қарши юз бур,

Тиз чўктиргин уларни!

Қиличинг ила фосиқлардан қутқаргин мени!

¹⁴Эй Эгам! Қудратинг ила

Мени бундай инсонлардан қутқаргин,

Уларнинг насибаси фақатгина бу дунёдадир.

Тайёрлаб қўйган аччиқ кўргиликларинг билан

Уларни тўйдиргин,

Ҳатто болаларига ҳам етсин,

Набиралари ҳам тотиб кўрсин.

¹⁵Солиҳ бўлганим учун мен Сени кўргайман,

Уйғониб, жамолингни кўрганимдан рози бўлгайман.

17–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. Эгамизнинг қули Довуднинг саноси. Довудни Эгамиз барча душманлари ва Шоул қўлидан озод этган кунда, Довуд бу қўшиқни Унга атаб куйлаган.

²Сени севаман, эй Эгам, менинг қудратим.

³Эгам суянган қоямдир, менинг қалъам, қутқарувчимдир.

Ҳа, Худодир менинг қоям, Унда паноҳ топаман.

Удир менинг қалқоним, баҳодир курашчим, қўрғоним.

⁴Эгамга илтижо қиламан,

Ғанимларимдан У мени халос қилади.

Эгамизга ҳамду санолар бўлсин!

⁵Мени ўлим тўрлари чирмаб олганди,

Бало–қазо селлари даҳшат ила босиб келганди.

⁶Ҳа, ўликлар диёрининг^[24] тўрлари мени ўраб олганди,

Ўлим чангали қаршимда пайдо бўлганди.

⁷Кулфатда қолганимда Эгамга илтижо қилдим,

Ҳа, нола қилдим Худойимга.

У Маъбадидан туриб, овозимни эшитди,

Оҳу нолам қулоғига етиб борди.

⁸У замон ер юзи титраб, тебранди,

Тоғларнинг пойдевори ларзага келди,

Эгамиз ғоят ғазабга минган эди.

⁹Бурнидан тутун буруқсаб чиқарди,

Оғзидан оташ пишқирарди,

Олдидан қип–қизил чўғ ёғиларди.

¹⁰У кўкларни ёриб, пастга тушди,

Оёқлари остида — қора булут.

¹¹Бир карубга миниб учди,

Ел қанотлари узра учиб келди.

¹²Атрофини зулмат билан ўради,

Қуюқ, қора булутларни Ўзига чайла қилди.

¹³Унинг олдида ёруғлик чиқди,

Дўл ва қип–қизил чўғ қоп–қора булутларни парчалади.

¹⁴Эгамизнинг овози кўкларда гулдиради,

Худойи Таолонинг садоси эшитилди^[25].

¹⁵Ўқларини отди,

Чақмоқ чақтириб, ёвларини тирқиратди,

Уларни саросимага солди.

¹⁶Эгамизнинг таҳдидларидан,

Унинг қаҳрли нафасидан

Денгизнинг туби кўриниб қолди,

Замин пойдевори^[26] яланғоч бўлиб қолди.

¹⁷Эгам юқоридан қўл узатиб, мени тутди,

Баҳайбат сувлардан мени чиқариб олди.

¹⁸Мени кучли ғанимларим қўлидан,

Мендан нафратланган ёвларимдан қутқарди,

Улар мендан кучли эдилар.

¹⁹Қора кунимда улар менга қарши турдилар,

Эгам эса менга таянч бўлди.

²⁰Мени бехавотир жойга чиқариб қўйди,

Мендан мамнун бўлиб, нажот берди.

²¹Эгам солиҳлигим учун мени мукофотлайди,

Айбсизлигим учун мени тақдирлайди.

²²Зеро, мен Эгамнинг йўлидан юрдим,

Ахлоқсизлик қилмадим, Худойимдан юз ўгирмадим.

²³Унинг ҳамма қонун–қоидаларига риоя қилдим,

Фармонларини четга суриб қўймадим.

²⁴Унинг олдида бенуқсон бўлдим,

Гуноҳ қилишдан ўзимни сақладим.

²⁵Шу сабабли Эгам мени пок деб билди,

Солиҳлигимга яраша мукофот берди.

²⁶Эй Эгам! Ўзингга содиқ бўлганга Сен содиқ бўласан,

Бегуноҳга айбсизлигини кўрсатасан,

²⁷Пок кишига поклигингни кўрсатасан,

Эгрига эса айёрлигингни кўрсатасан.

²⁸Аҳли камтарга эса нажот берасан,

Димоғдорни ерга урасан.

²⁹Эй Эгам Худо! Чироғимни ёқувчи Ўзингсан,

Зулматни мен учун ёруғликка айлантирасан.

³⁰Эй Худойим! Сенга суяниб лашкарни йўқ қиламан,

Сенга суяниб деворлардан ошиб ўтаман.

³¹Худонинг йўли комилдир,

Эгамизнинг каломи чин ҳақиқатдир,

Паноҳ излаб борганга У қалқондир.

³²Эгамиздан бошқа Худо ким экан?!

Худойимиздан бошқа суянчиқ Қоя бормикан?!

³³Мени қудратли қилувчи Худодир,

Йўлимни Ўзи бехатар қилади.

³⁴У оёқларимни кийик оёғидай қилади,

Чўққилар узра мени бехатар юрғизади.

³⁵Қўлларимни жанг қилишга ўргатади,

Бармоқларим бронза ёйни бука олади.

³⁶Эй Эгам, Сен менга зафар қалқонингни бергансан,

Ўнг қўлинг менга таянч бўлади,

Мададинг эса мени юксалтиради.

³⁷Оёқларим учун йўлимни кенг қилгансан,

Оёқларим сира оғиб кетмас.

³⁸Ғанимларимни қувлаб, тутиб олдим,

Уларни йўқ қилмай ортга қайтмадим.

³⁹Шундай эздимки уларни, тура олмадилар,

Оёқларим остида чўзилиб қолдилар.

⁴⁰Сен менга қувват бериб, жангга юбординг,

Менга қарши отланган ёвни олдимда бош эгдирдинг.

⁴¹Ғанимларимни мендан қочирдинг,

Мендан нафратланганларни йўқ қилдим.

⁴²Улар мадад сўраб фарёд қилдилар,

Нажоткорни эса тополмадилар,

Эй Эгам, ғанимларим Сенга ёлвордилар,

Аммо Сен жавоб бермадинг.

⁴³Шамолнинг чангидай уларни эздим,

Йўлдаги лойдек сидириб ташладим.

⁴⁴Сен мени халқнинг уруш–жанжалидан халос этдинг.

Мени элларга йўлбошчи қилдинг,

Ўзим танимаган элат менга қарам бўлди.

⁴⁵Овозимни эшитибоқ қулоқ тутди,

Ёт эллар менга бўйин эгди.

⁴⁶Ёт эллар ҳолсизланиб йиқилди,

Қалтираб манзилидан чиқиб қочди.

⁴⁷Эгам барҳаётдир! Суянган қоямга олқишлар бўлсин!

Нажоткорим Худо юксалсин!

⁴⁸Қасдимни олган Худодир,

Халқларни менга У тобе қилган,

⁴⁹Мени ғанимларимдан У қутқарган,

Босқинчилардан мени устун қилган,

Мени зўравонлар қўлидан халос этган.

⁵⁰Шу боис, эй Эгам, халқлар ичра

Сенга ҳамдлар айтаман!

Сени куйлаб сано айтаман!

⁵¹Эгамиз Ўз шоҳини улуғ зафарларга эриштиради,

Ўзи танлаган шоҳ Довуд ва унинг уруғига

То абад содиқ севгисини кўрсатади.

18–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. Довуд саноси.

²Худонинг шуҳратини самолар намоён қилади,

Унинг ижодини фалак тоқи айтиб туради.

³Осмон кундан–кунга буни билдиради,

Ҳар тун бундан хабардор қилади.

⁴Само, фалак айтмас бир гап, ё бир жумла,

Чиқмас улардан ҳеч бир садо.

⁵Аммо хабарлари^[27] ҳар томонга тарқалади,

Оламнинг четигача етиб боради.

Худо самоларда қуёш учун чодир қурган.

⁶Қуёш гўшангадан чиққан куёвга ўхшайди.

Қаҳрамонларга ўхшаб ғайрат билан йўлагидан боради.

⁷Самоларнинг бир четидан у чиқиб,

Айланиб, бошқа бир четига йўл олади,

Унинг тафтидан ҳеч нарса яширина олмайди.

⁸Эгамизнинг қонуни мукаммалдир,

Бизга у янги куч ато этади,

Эгамизнинг фармонлари ишончлидир,

Ғўр ёшларга донолик беради.

⁹Эгамизнинг буйруқлари тўғридир,

Қалбларни шодликка тўлдиради,

Эгамизнинг амрлари равшандир,

Улар кўзларга нур беради.

¹⁰Эгамиздан қўрқиш покликдир,

Бу то абад давом этади.

Эгамизнинг қоидалари ҳақиқатдир,

Ҳаммаси ғоят адолатлидир.

¹¹Улар соф олтиндан ҳам аълодир,

Тоза асалдан ҳам ширинроқдир.

¹²Эй Эгам, қоидаларинг менга, Ўз қулингга ўгит беради,

Қоидаларингга итоат этганлар буюк мукофот олади.

¹³Ким ўз хатосини била олади?!

Яширин хатолардан мени ўзинг поклагин.

¹⁴Мен, Ўз қулингни ошкора гуноҳдан сақлагин,

Устимдан гуноҳ ҳоким бўлмасин.

Шунда мен айбсиз бўламан,

Оғир гуноҳдан ҳам холи бўламан.

¹⁵Эй Эгам, суянган қоям, қутқарувчим!

Оғзимдан чиққан сўзлар,

Юракдаги ниятларим Сенга маъқул бўлсин.

19–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. Довуд саноси.

²Кулфатда қолганингда, Эгамиз жавоб берсин,

Бобомиз Ёқубнинг Худоси сени тинч–омон сақласин.

³Муқаддас масканидан У сенга мадад юборсин,

Қуддусдан^[28] У сенга таянч бўлсин.

⁴У сенинг ҳамма назрларингни ёдда тутсин,

Куйдирилган қурбонликларингни қабул этсин.

⁵Кўнглинг истаганини Эгамиз сенга инъом қилсин,

Ҳамма режаларингни рўёбга чиқарсин.

⁶Шунда биз зафарингни севинч ила куйлаймиз,

Худойимиз номи билан байроқлар ўрнатамиз,

Ҳамма илтижоларингни Эгамиз рўёбга чиқарсин.

⁷Биламан, Эгамиз Ўзи танлаган шоҳга нажот беради,

Эгамиз муқаддас самосидан унга жавоб беради,

Эгамиз ўнг қўли билан унга буюк ғалаба ато қилади.

⁸Баъзилар жанг араваларига ишонади,

Баъзилар отлари билан мақтанади,

Биз эса Эгамиз Худога ишонамиз.

⁹Улар ҳолсизланиб йиқиладилар,

Биз эса кучайиб қад ростлаймиз.

¹⁰Эй Эгам, шоҳимизга ато қилгин ғалаба,

Илтижо қилганимизда, жавоб бергин бизга^[29].

20–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. Довуд саноси.

²Эй Эгам! Сенинг қудратинг туфайли шоҳ қувонади,

Сен берган зафарлардан у нақадар лаззатланар!

³Кўнглидаги истакларини рўёбга чиқардинг,

Унинг тилакларини рад қилмадинг.

⁴Улуғ баракани унга ато қилдинг,

Унинг бошига соф олтин тож кийгиздинг.

⁵Сендан умр сўраганда, умр бердинг,

Узоқ ҳамда боқий умр бахш этдинг.

⁶Шоҳнинг шуҳрати Сен берган зафарлар туфайли улуғдир,

Унга дабдаба, улуғворлик ато қилган Сенсан.

⁷Сен то абад унга барака берасан,

Унга жуда яқин бўлиб,

Уни шодликка тўлдирасан.

⁸Эгамизга шоҳимиз умид боғлайди,

Худойи Таолонинг содиқ севгиси туфайли

У ҳеч қачон қоқилмайди.

⁹Эй шоҳимиз, қўлинг барча душманларингни мағлуб қилади,

Ҳа, ўнг қўлинг сендан нафратланганларни мағлуб қилади.

¹⁰Сен зоҳир бўлганинг замон

Қизиган тандирдай уларни ёндирасан.

Эгамиз Ўз ғазаби билан уларни ютиб юборади,

Аланга уларни ёндириб ташлайди.

¹¹Эй шоҳимиз, уларнинг наслини

Ер юзидан қириб ташлайсан,

Зурриётини инсоният орасидан йўқотасан.

¹²Душманларинг сенга қарши ёмонликни режа қилсалар,

Улар сенга қарши фитна қўзғасалар,

Ҳеч нарсага эриша олмайдилар.

¹³Камонингдан уларга ўқлар отасан,

Ортига қочишга мажбур қиласан.

¹⁴Ўз қудратинг туфайли юксалавер, эй Эгам,

Қудратингни куйлаб, ҳамду сано айтамиз.

21–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. “Тонгда чиққан кийик” куйига айтилган. Довуд саноси.

²Эй Худойим! Нега мени тарк этдинг?!

Нега мендан узоқдасан шу қадар?!

Эй Худойим! Нечун менга нажот бермайсан?!

Оҳу нолаларимни эшитмайсан?!

³Эй Худойим, кун бўйи илтижо қиламан,

Сен эса жавоб бермайсан.

Тун бўйи ёлвораман,

Аммо менга тинчлик йўқ.

⁴Барибир Сен муқаддас Худосан,

Исроилнинг ҳамду саноси қуршаб олган тахтингни.

⁵Ота–боболаримнинг умиди Сенда эди,

Сен уларга нажот бердинг.

⁶Улар Сенга нола қилиб, нажот топдилар,

Улар Сенга ишониб, уялиб қолмадилар.

⁷Ахир, мен инсон эмас, бир қуртдирман.

Одамлар ҳазар қилган, халқлар нафратланган.

⁸Мени кўрган ҳар ким устимдан кулар,

Мени ҳақоратлаб, бош чайқаб дерлар:

⁹“Эгангга ишон, Ўзи қутқариб олар,

Эганг сендан мамнун бўлса, У нажот берар.”

¹⁰Сен эдинг онам қорнидан мени чиқарган,

Сен эдинг онам бағрида мени омон сақлаган.

¹¹Сенга таянаман туғилганимдан буён,

Менинг Худойимсан онам дунёга келтиргандан буён.

¹²Мендан узоқ бўлмагин!

Ахир, кулфат ёнгинамда–ку,

Менга мадад бергувчи бирон кимса йўқ!

¹³Бир гала буқалар^[30] Мени қуршаб олган,

Ҳа, Башан ерларининг^[31] кучли буқалари Мени ўраб олган.

¹⁴Ўкириб ўлжасини пора қиладиган шерга ўхшаб,

Мен томон улар оғизларини катта очган.

¹⁵Ҳаётим сув каби тўкилди,

Суякларим бўғинидан бўшашди,

Юрагим мум каби ичимда эриб кетди.

¹⁶Мадорим сопол парчасидай қуриди,

Тилим танглайимга ёпишиб қолди,

Мени ўлим тўшагига ётқиздинг.

¹⁷Атрофимда кўппаклар изғийди,

Бадкирдорлар тўдаси қуршаб олгандир,

Қўлу оёқларимни илма–тешик қилади^[32].

¹⁸Ҳамма суякларим кўриниб туради,

Душманларим кўзларини чақчайтириб,

Еб қўйгудек бўлади.

¹⁹Кийимларимни ўзаро улар бўлишган,

Либосим учун қуръа ташлашган.

²⁰Мендан узоқ турма, эй Эгам!

Кучим манбаи Сенсан! Тез кел, ёрдам бер!

²¹Жонимни қилич дамидан қутқар,

Ҳаётимни кўппаклар чангалидан қутқар!

²²Шерлар оғзидан қутқаргин мени!

Ёввойи буқалар шохидан асрагин мени!

Сен илтижоимга жавоб бердинг.

²³Биродарларимга Сен ҳақингда айтаман,

Жамоа орасида Сенга ҳамду сано ўқийман.

²⁴Уларга шундай дейман:

“Эгамизга ҳамду сано айтинг, эй Ундан қўрққанлар!

Эгамизни улуғланг, эй Ёқуб насли!

Эгамизни иззатланг, эй Исроил насли!

²⁵Кулфатда қолганнинг қайғуларидан

Эгамиз нафратланмаган ё ҳазар қилмаган.

Балки ундан юз ўгирмасдан,

Нола қилганда, Эгамиз эшитган.”

²⁶Улуғ жамоа ичра

Ҳамду сано айтишимнинг сабаби Сенсан.

Сендан қўрққанлар олдида онтимни адо этаман.

²⁷Эй Эгам, қашшоқлар еб тўядилар^[33],

Сенга юз бурганлар Сени мадҳ қиладилар,

Улар дунё тургунча турсинлар!

²⁸Эгамизни эслаб, Унга юз бурсинлар

Ер юзидаги жамики инсонлар!

Жамики уруғу элатлар

Унга сажда қилсинлар!

²⁹Эгамиз ҳокими мутлақдир,

Элатлар устидан У ҳукмрондир.

³⁰Жамики бойлар ҳам зиёфат еб, унга таъзим қилади.

Тупроқ остига кетаётганлар ҳам Унга сажда қилади,

Ҳатто ўз ҳаётини сақлай олмайдиганлар таъзим қилади.

³¹Авлодлар Унга хизмат қилади,

Келгуси насллар Раббий ҳақида эшитади.

³²Улар келиб Эгамизнинг нажоти ҳақида эълон қилади,

Унинг қилганларини ҳали туғилмаган халқларга айтади.

22–САНО

¹Довуд саноси.

Эгам Менинг чўпонимдир.

Муҳтожлик кўрмасман.

²Ям–яшил яйловларда У менга ором беради,

Сокин ирмоқлар бўйида У мени етаклайди.

³У менга қайта куч бахш этади.

Ўзининг номи ҳақи–ҳурмати

Мени тўғри сўқмоқлардан етаклайди.

⁴Эй Эгам!

Ҳатто зулмат водийсида^[34] юрсам ҳам,

Хавф–хатардан қўрқмайман,

Ахир, Сен мен билан биргасан.

Сенинг чўпон таёғинг^[35],

Хивичинг^[36] мени ҳимоя қилади.

⁵Душманларимнинг кўз ўнгида

Мен учун дастурхон тузайсан.

Бошимга мой суртиб,

Сен мени ҳурмат билан кутиб оласан.

Менинг косам ҳам тўлиб–тошган.

⁶Умрим бўйи фақат инояту шафқатинг изимдан юради,

Эй Эгам, Сенинг уйинг то абад менинг масканим бўлади.

23–САНО

¹Довуд саноси.

Эгамизникидир замин, ундаги бутун борлиқ,

Оламу унда яшовчи жамики жонзот.

²У оламни ўрнатган денгизлар узра,

Мустаҳкам қилган уни уммонлар узра^[37].

³Ким туриши мумкин Эгамизнингмуқаддас маконида?

Ким чиқиши мумкин Унинг тепалигига?^[38]

⁴Қўли ҳалол, қалби тоза инсонлар,

Сохта нарсаларга кўнгил қўймаганлар,

Ёлғондакам онт ичмаганлар.

⁵Эгамиз уларга барака беради,

Нажоткор Худо уларни оқлайди.

⁶Эгамизга юз бурган жамоа ўшандайдир.

Ҳа, Худога интилган Ёқуб насли^[39] шундайдир.

⁷Қаддингизни ростланг, эй дарвозалар!

Очилинглар, эй азалий эшиклар!

Токи кира қолсин улуғвор Шоҳ!

⁸У улуғвор Шоҳ ким экан?

Кучли, қудратли Эгамиз,

Жангларда қудратли Эгамиз,

У Шоҳдир!

⁹Қаддингизни ростланг, эй дарвозалар!

Очилинглар, эй азалий эшиклар!

Токи кира қолсин улуғвор Шоҳ!

¹⁰У улуғвор Шоҳ ким экан?

Сарвари Оламдир У.

Унинг Ўзи улуғвор Шоҳдир.

24–САНО

¹Довуд саноси.

^[40]Юрагимни очаман Сенга, эй Эгам!

²Сенга умид боғлайман, эй Худойим!

Шарманда бўлишимга йўл қўймагин,

Душманларим мендан устун келмасин.

³Сенга ишонганлар асло бўлмасин шарманда.

Шармандалик келсин

Сенга асоссиз хиёнат қилганларнинг бошига.

⁴Эй Эгам, йўлларингни менга кўрсат,

Сўқмоқларингни менга ўргат.

⁵Ҳақиқатинг йўлидан мени бошлаб ўргатгин,

Нажоткорим Худо Ўзингсан,

Кун бўйи Сендан умид қиламан.

⁶Ёдингда тут, эй Эгам, буюк шафқатингни

Ҳам севгида содиқлигингни.

Ахир, азалдан Сен шундай қилгансан.

⁷Эсга олма ёшликдаги гуноҳларимни

Ҳамда қилган итоатсизликларимни.

Содиқ севгинг ҳақи ёдга ол мени,

Ахир, Сен яхшисан, эй Эгам!

⁸Эгамиз яхши, адолатлидир!

У гуноҳкорларга йўл–йўриқ кўрсатади.

⁹У камтарни тўғриликка бошлайди,

Камтарин инсонни Ўз йўлига ўргатади.

¹⁰Эгамиз қилган ҳар иши орқали

Унинг аҳдига риоя қилганларга

Содиқ севгисини кўрсатади.

¹¹Менинг айбларим кўп.

Эй Эгам, Ўз номинг ҳақи

Айбларимни кечиргин.

¹²Агарда инсон Эгамиздан қўрқса,

У танлайдиган йўлни Эгамиз ўргатади.

¹³Ўша инсон умрини фаровонликда ўтказади,

Унинг насли юртни мулк қилиб олади.

¹⁴Эгамиз Ундан қўрқадиганларга

Ўз ниятларини ишониб билдиради,

Ўз аҳдини уларга маълум қилади.

¹⁵Нигоҳим доимо Эгам томондадир,

У оёқларимни тузоқдан халос қилади.

¹⁶Эй Эгам, ҳолимга боқ, меҳрибонлик қил.

Мен ёлғизман, тушкунликка тушганман.

¹⁷Юракдаги ғамларим ортиб бормоқда,

Шу кулфатдан мени қутқаргин.

¹⁸Кулфату ғамларимни кўриб,

Барча гуноҳларимдан ўтгин.

¹⁹Қара, душманларим нақадар кўп,

Мендан қаттиқ нафрат қиларлар.

²⁰Ҳаётимни асра, қутқаргин мени,

Шармандали аҳволга солмагин мени,

Зотан, Сенда паноҳ топаман мен.

²¹Ҳаққонийлик, тўғрилик сақласин мени,

Зотан, Сендан умид қиламан мен.

²²Эй Худо, қутқаргин Исроилни

Жамики кулфатларидан!

25–САНО

¹Довуд саноси.

Эй Эгам, тўғри юрганим учун

Мени оқлагин.

Қоқилмасдан Сенга таяндим.

²Синаб, имтиҳон қил мени, эй Эгам!

Юрагимни, ниятимни синаб кўр!

³Сенинг содиқ севгинг кўз ўнгимдадир,

Сенга доим содиқман^[41].

⁴Ёлғончиларга мен шерик бўлмайман,

Мунофиқлар билан дўст бўлмайман.

⁵Фосиқлар тўдасидан нафрат этаман,

Қабиҳларга мен шерик бўлмайман.

⁶Намоён қилмоқ учун айбсизлигимни

Қўлларимни юваман, эй Эгам.

Қурбонгоҳинг атрофида юраман,

⁷Баланд овоз ила шукрона қўшиғини куйлайман,

Жамики мўъжизаларинг ҳақида айтаман.

⁸Эй Эгам, севаман Сен маскан қилган уйни,

Улуғворлигинг порлаган жойни.

⁹Гуноҳкорлар қатори жонимни олма,

Қонхўрлар қатори ҳаётимга чек қўйма.

¹⁰Уларнинг қўллари тузади ёвуз режа,

Ўнг қўллари порага тўла.

¹¹Мен эса пок ҳаёт кечираман,

Қутқар мени, қил менга шафқат.

¹²Оёқларимни чакки босмайман,

Эй Эгам, улуғ йиғинларда Сени олқишлайман.

26–САНО

¹Довуд саноси.

Эгам нурим ва нажотимдир,

Кимдан мен қўрқардим?!

Эгам ҳаётимнинг қалъасидир,

Ким мени қўрқита олар?!

²Танасини ғажийлик, деб

Ёвузлар менинг устимга бостириб келганда,

Ҳа, ғаниму душманларим менга ҳужум қилганда,

Қоқилиб, йиқилиб тушадилар.

³Ҳатто бутун лашкар мени ўраб олса ҳам,

Юрагимда асло қўрқув пайдо бўлмас.

Ҳатто менга қарши жангга отланса ҳам,

Ишончим ҳеч ҳам йўқолмас.

⁴Бир нарсани Эгамдан сўраганман,

Ҳа, Ундан истаганим битта нарсадир:

Эгамнинг уйида то абад яшай,

Эгамнинг жамолини кўрай,

Маъбадда туриб, Унга мунтазир бўлай.

⁵Кулфатда қолган кунларимда

У мени Ўз чайласида омон сақлайди.

Чодири остида мени яширади,

Баланд қоя тепасига ўтқазиб қўяди.

⁶Энди эса ҳар тарафдаги ғанимларим устидан

Бошим мағрур кўтарилгандир.

Шодликдан ҳайқириб,

Эгамнинг чодирида қурбонлик келтираман.

Эгамни куйлаб, қўшиқ айтаман.

⁷Эшитгин, эй Эгам, илтижо қилганимда,

Шафқат қилгин, жавоб бер менга.

⁸“Менга интил!” деганингни қалбим эшитди,

Ҳа, эй Эгам, мен Сенга интиламан.

⁹Юзларингни мендан яширмагин,

Ғазаб ила мен, Ўз қулингдан воз кечмагин,

Мададкорим Сен бўлгансан–ку, эй Эгам.

Рад этма, тарк айлама мени, эй нажоткорим Худо!

¹⁰Ота–онам мени тарк этса ҳатто,

Эй Эгам, Сен мени қабул қиласан.

¹¹Йўлингни менга кўрсат, эй Эгам,

Душманларим пойлаб тургани учун

Мени тўғри сўқмоқларингдан етакла.

¹²Ғанимларим қўлларига топширма мени.

Ахир, сохта гувоҳлар, ноҳақ айбловчилар

Менга қарши чиқдилар.

¹³Шубҳам йўқ, тириклар диёрида

Эгамнинг эзгулигини албатта кўраман.

¹⁴Эгамизга умид боғла,

Дадил бўл, юрагингга далда бер,

Эгамизга умид боғла!

27–САНО

¹Довуд саноси.

Сенга илтижо қиламан, эй Эгам,

Мени эшитмай қолмагин, эй суянган Қоям.

Агар менга гапирмай сукут сақласанг,

Қабрга тушган одам каби бўлиб қоламан.

²Эшитгин, Сенга илтижо қиламан.

Муқаддас масканингга^[42] қўлларимни чўзиб,

Фарёд қилиб, Сендан мадад сўрайман.

³Мени фосиқларнинг қаторига қўшмагин,

Уларнинг қилмишлари ёмонликдир,

Қўшниларига тилёғламалик қилади,

Юракларида эса ёвуз ниятдир.

⁴Қилмишига яраша уларни жазолагин,

Ифлосликларига яраша жазо бергин.

Қабиҳ ишларига яраша жазолагин,

Хизматига яраша уларга қайтаргин.

⁵Эй Эгам, улар ишларингни қадрламас,

Сенинг ижодингга эътибор қилмас,

Сен уларни йиқитасан,

Улар қайтиб тикланолмас.

⁶Олқишлар бўлсин Эгамизга,

Илтижоларимни У эшитди.

⁷Эгам — менинг қудратим, қалқонимдир,

Юракдан Унга умид боғлаганман.

Эгам менга мадад берди, бахтиёрман.

Қўшиғим ила Унга шукрона айтаман.

⁸Эгамиз Ўз халқининг қудратидир,

Ўзи танлаган шоҳнинг нажот қўрғонидир.

⁹Халқингга нажот бер, эй Эгам,

Ўз элатингга барака бергин.

Уларнинг чўпони бўлгин,

То абад уларга ғамхўрлик қилгин.

28–САНО

¹Довуд саноси.

Эгамизга ҳамдлар айтинг, эй илоҳий зотлар^[43],

Эгамизнинг қудратию шуҳратига ҳамдлар ўқинг.

²Эгамизнинг шарафига ҳамдлар ўқинг,

Муқаддас либосда^[44] Эгамизга сажда қилинг!

³Эгамизнинг овози сувлар узра эшитилади,

Улуғвор Худо гулдираб садо беради.

Ҳа, азим сувлар узра

Эгамиз гулдираб садо беради.

⁴Эгамизнинг овози қудратлидир,

Эгамизнинг овози ҳайбатлидир.

⁵Эгамизнинг овози садр дарахтларини қулатади,

Ҳатто Лубнондаги садр дарахтларини^[45] парчалаб ташлайди.

⁶Лубнон тоғларини Эгамиз буқадай сакратади,

Ҳа, Хермон тоғини^[46] ёввойи бузоқдай сакратади.

⁷Эгамизнинг овози чақмоқ чақтиради,

⁸Эгамизнинг овози саҳрони титратади,

Эгамиз Кадеш саҳросини^[47] ларзага солади.

⁹Эгамизнинг овози улкан дарахтларни эгиб юборади^[48],

Ўрмонларни яланғочлаб, шилиб юборади,

“Эгамиз улуғвордир”, деб Маъбадида ҳамма куйлайди.

¹⁰Эгамиз тўфон^[49] узра тахт қурган эди,

Эгамиз абадий Шоҳ каби тахт қурган.

¹¹Эгамиз Ўз халқига куч ато этсин,

Ўз халқига тинчлик билан барака берсин.

29–САНО

¹Довуд саноси. Эгамизнинг уйи бағишланган пайтда айтилган қўшиқ.

²Эй Эгам, Сени улуғлайман!

Қабр оғзидан мени қутқардинг,

Душманларим менинг устимдан кулишига йўл қўймадинг.

³Сендан мадад сўраб ёлвордим, эй Эгам Худо,

Менга Сен бердинг шифо.

⁴Эй Эгам, ўликлар диёридан^[50] жонимни олиб чиқдинг,

Қабрга кираётганимда мени қутқардинг.

⁵Эй Эгамизнинг тақводорлари!

Эгамизга ҳамду сано куйланглар,

Унинг муқаддас номини олқишланг.

⁶Эгамизнинг ғазаби бир лаҳза давом этади,

Лутфу карами бир умр тугамасдир.

Шу боис қайғу–алам тун бўйи давом этса ҳам,

Тонг билан бирга шодлик ҳам кириб келади.

⁷Ишларим юришганда,

“Асло қоқилмасман!” дер эдим.

⁸Эй Эгам, лутфу караминг билан

Мени тоғдай мустаҳкам қилгандинг.

Аммо юзингни ўгирганингда,

Мен даҳшатга тушдим.

⁹Эй Эгам, мен Сенга илтижо қилдим,

Шафқат сўраб, эй Раббий, Сенга ёлвордим:

¹⁰Агар мен кириб кетсам қабрга,

Менинг ўлимимдан не фойда Сенга?!

Тупроқ Сенга ҳамду сано айтарми?!^[51]

Сенинг содиқлигингни у сўйларми?!

¹¹Эшит, эй Эгам, менга раҳм қилгин,

Эй Эгам, менга мададкор бўлгин!

¹²Азамни Сен тўйга айлантирдинг,

Аза либосини^[52] эгнимдан олиб ташладинг,

Шодликни менга кийгиздинг.

¹³Қалбим сукут сақламай, Сени куйлаб сано ўқисин,

Эй Эгам Худо, Сенга то абад шукр айтаман.

30–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. Довуд саноси.

²Эй Эгам, Сенда мен паноҳ топаман,

Шарманда бўлишимга асло йўл қўйма,

Адолатлисан, мени қутқаргин.

³Менга қулоқ тут, дарров қутқаргин мени,

Менинг паноҳ қоям бўлгин.

Нажот топай, мустаҳкам қўрғон бўлгин.

⁴Чиндан ҳам Сен суянган қоямсан, қалъамсан,

Ўз номинг ҳақи мени етакла, йўл кўрсатгин.

⁵Сен менинг паноҳимсан.

Қўйилган тузоқдан мени қутқаргин.

⁶Ҳаётимни Сенга топшираман, эй Эгам,

Мени қутқардинг, эй содиқ Худо.

⁷Сохта худоларни иззатлаганларга

Мен нафратимни сочаман.

Эй Эгам, мен Сенга умид боғлайман.

⁸Содиқ севгинг ила шод–хуррам бўлай,

Қайғуларимни Ўзинг кўргансан,

Жоним азобда қолганин биласан.

⁹Мени ғаним қўлига бермадинг,

Оёқларимни бехавотир ерга қўйдинг.

¹⁰Раҳм қил, эй Эгам, кулфатда қолдим,

Кўзларим қайғудан толди,

Жону танам адойи тамом бўлди.

¹¹Ҳаётим азоб билан тугайди,

Йилларим оҳ–воҳ билан битади.

Гуноҳларимдан^[53] кучим тугайди,

Суякларим қуриб битади.

¹²Душманларим мени ҳақорат қилади,

Қўшниларим мендан ҳазар қилади.

Дўстларим ҳам мендан қўрқади,

Кўчада кўриб мени, қочиб кетади.

¹³Мени унутдилар, гўё ўлганман,

Гўё синган сопол идиш кабиман.

¹⁴Эшитяпман, кўпчилик ғийбат қилади,

Атрофимни даҳшат ўраб олган.

Биргаликда менга қарши фитна тўқишади,

Мени ўлдирмоқни ният қилишади.

¹⁵Эй Эгам, мен Сенга умид боғлайман,

“Менинг Худойим Сенсан”, деб айтаман.

¹⁶Ҳаётим Сенинг қўлингдадир,

Ғанимларим қўлидан,

Пайимга тушганлардан мени қутқаргин.

¹⁷Жамолинг мен, қулингга нурларини сочсин,

Сен содиқсан, мени қутқаргин.

¹⁸Йўл қўйма, эй Эгам, шарманда бўлишимга,

Мадад сўраб илтижо қилдим Сенга.

Қабиҳлар шармандаи шармисор бўлсин,

Ўликлар диёрига^[54] жим кириб борсин.

¹⁹Ўчсин уларнинг ёлғончи овозлари,

Зеро, такаббурлик ҳам нафрат билан

Улар солиҳга қарши сўйлар.

²⁰О, нақадар буюкдир Сенинг эзгулигинг!

Ўзингдан қўрққанларга уни сақлаб қўйгансан,

Сенда паноҳ топганларга ҳадя қиласан,

Ҳамманинг кўз олдида инъом қиласан.

²¹Ҳузурингда уларни ҳимоя қиласан,

Инсон фитналаридан омон сақлайсан.

Уларни Ўз чодиринг остида

Иғволардан сақлаб турасан.

²²Қамалда қолган шаҳардай бўлганимда

Менга ажойиб садоқатингни кўрсатганинг учун

Эй Эгам, Сенга олқишлар бўлсин!

²³Ваҳимага тушиб мен:

“Эй Эгам, Сенинг назарингдан маҳрум бўлдим”, дегандим.

Ҳа, мадад сўраб Сенга ёлворганимда

Илтижоларимни эшитдинг.

²⁴Эй Эгамизнинг тақводорлари, Уни севинг!

Ўзига содиқ бўлганларни У ҳимоя қилади,

Такаббурларга тўлиқ жазо беради.

²⁵Бардам бўлинг, дадил бўлсин юрагингиз,

Эй сиз, Эгамиздан умид қилганлар!

31–САНО

¹Довуд қасидаси.

Итоатсизлиги кечирилганлар бахтлидир,

Эгамиз кимнинг гуноҳидан ўтган бўлса,

Ўша инсон бахтлидир.

²Эгамиз кимнинг айбини ёзмаган бўлса,

Ўша инсон бахтлидир,

Руҳида ҳийла бўлмаганлар бахтлидир.

³Эй Эгам, гуноҳимни бўйнимга олмай, рад қилганимда,

Танам қоқ суяк бўлиб қолганди,

Кун бўйи оҳ–воҳ қилиб чиқардим.

⁴Кеча–кундуз қўлинг устимда оғир юк бўлди,

Саратон иссиғидагидай мадорим қуриб қолди.

⁵Энди олдингда гуноҳимни эътироф этдим,

Айбимни яширмай, ўзим айтдим:

“Эгам олдида итоатсизлигимни бўйнимга оламан.”

Сен эса менинг гуноҳимни кечирдинг.

⁶Шу боис ҳар бир тақводор

Вақт борида Сенга ибодат қилсин.

Шунда азим сувлар тўфони

Тақводорларга етиб бормас.

⁷Сен менинг паноҳимсан,

Мени кулфатлардан Сен асрайсан,

Нажот қўшиғи ила мени ўрайсан.

⁸Эгамиз айтар: “Сизларга Мен йўл кўрсатаман,

Юрадиган йўлларингизни ўргатаман,

Маслаҳат бераман, сизларни кузатаман.

⁹Онгсиз от ёки хачир каби бўлманглар,

Уларни йўлга солмоқ учун сувлуқ, жилов керак,

Бўлмаса улар ёнингизга келмайди.”

¹⁰Фосиқнинг азоби кўпдир,

Лекин Эгамиздан умидворларни

Содиқ севги қуршаб олади.

¹¹Эй солиҳлар, Эгамиз туфайли шодланинг, қувонинг!

Эй барча кўнгли поклар, шодликдан куйланг!

32–САНО

¹Севинч ила Эгамизга қўшиқ куйланг, эй солиҳлар!

Унга ҳамду сано айтмоқ тўғри одамларга муносибдир!

²Лира чалиб, Эгамизга ҳамдлар айтинг,

Ўн торли арфа чалиб, Унга қўшиқ куйланг.

³Эгамизга янги бир қўшиқ айтинг,

Маҳорат ила тор чалиб, шодликдан ҳайқиринг.

⁴Эгамизнинг каломи ҳақиқатдир,

Унинг барча ишлари ишончлидир.

⁵Эгамиз адолату ҳақиқатни севади,

Замин Унинг содиқ севгисига тўла.

⁶Самолар бунёд бўлган Эгамизнинг каломидан,

Самодаги жисмлар яралган Унинг нафасидан.

⁷У денгиз сувларини йиғиб қўйган,

Тубсиз сувларни гўё омборга жойлаб қўйган^[55].

⁸Бутун ер юзи Эгамиздан қўрқсин,

Бутун олам аҳли Ундан ҳайиқсин.

⁹У гапирди, айтгани мавжуд бўлди,

Амр қилди, замин яратилди.

¹⁰Эгамиз халқларнинг режаларини пароканда қилади,

У халқларнинг ниятларини пучга чиқаради.

¹¹Эгамизнинг режалари то абад собит туради,

Унинг ниятлари наслдан–наслга ўтиб боради.

¹²Эгамизни ўз Худоси, деб билган халқ бахтлидир!

Ўз мулким, деб Эгамиз танлаган халқ бахтлидир!

¹³Эгамиз самодан боқар,

Инсон зотини У кўриб турар.

¹⁴У тахт қурган жойидан туриб,

Ҳамма ер юзида яшовчиларни кузатар.

¹⁵У ҳамманинг юрагини яратган,

Ҳамманинг ишларини англаган.

¹⁶Лашкари кўплигидан шоҳ қутулмайди,

Кучи кўплигидан жангчи ғолиб бўлавермайди.

¹⁷“Жанг отлари нажот берар” дейиш пуч хаёлдир,

Улар қудратли кучи билан қутқара олмайди.

¹⁸Эгамиз кўриб турар Ўзидан қўрққанларни,

Унинг содиқ севгисига умид қилганларни.

¹⁹Эгамиз уларни ўлимдан қутқаради,

Очликдан сақлаб, тирик қолдиради.

²⁰Жонимиз Эгамизга мунтазирдир,

У бизнинг мададкоримиз, қалқонимиздир.

²¹Биз муқаддас Худога умид боғлаймиз,

У туфайли юрагимиз шодликка тўла.

²²Эй Эгам! Сенга ҳамон умид боғлаймиз,

Содиқ севгинг бизга ёр бўлсин.

33–САНО

¹Абумалек олдида ўзини телбаликка солиб, унинг ҳузуридан қувилган пайтда Довуднинг айтган саноси.

²Ҳар доим Эгамни олқишлайман,

Унинг мадҳи тилимдан асло тушмайди.

³Эгам боис жоним фахрланади,

Мазлум эшитиб, шод бўлсин.

⁴Мен билан бирга улуғланг Эгамни,

Биргаликда шарафлайлик Уни.

⁵Эгамга юз бурдим, У жавоб берди,

Ҳамма қўрқувлардан У халос қилди.

⁶Эгамиздан умид қилганларнинг юзларида нур,

Уларнинг юзлари асло шувут бўлмайди.

⁷Бу бечора илтижосин Эгамиз эшитди,

Барча уқубатлардан уни қутқарди.

⁸Эгамиздан қўрққанларнинг атрофида

Эгамизнинг фариштаси қароргоҳ қуриб,

Уларга нажот бахш этади.

⁹Эгамизнинг мурувватини татиб кўр,

Эгамиз яхшидир, билиб ол.

Нақадар бахтлидир Унда паноҳ топганлар.

¹⁰Эй тақводорлар, Эгамиздан қўрқинг.

Ундан қўрққанлар асло муҳтожлик кўрмас.

¹¹Ҳатто йиртқич шерваччалар овқатсиз,

Улар очликдан азоб чекади.

Эгамизга юз бурганлардан эса

Фаровонлик айрилмайди.

¹²Келинг, эй болалар, тинглангиз мени,

Ўргатайин мен Эгамиздан қўрқишни.

¹³Ҳаётдан завқланишни,

Бахтли узоқ умр кўришни истайсизми?

¹⁴Демак, тилингизни ёмон сўзлардан тийинг,

Оғзингизни ёлғон гаплардан асранг.

¹⁵Ёмонликдан қайтинг, яхшилик қилинг,

Тинчлик истанг, ҳа, тинчлик пайида бўлинг.

¹⁶Эгамиз солиҳларни кузатиб туради,

Уларнинг ноласини Эгамиз эшитади.

¹⁷Бадкирдорлардан эса юз ўгиради,

Уларнинг хотирасини ер юзидан ўчиради.

¹⁸Тақводорлар ёлворади, Эгамиз эшитади,

Барча балолардан уларни Эгамиз қутқаради.

¹⁹Кўнгли чўкканларга Эгамиз яқиндир,

Руҳан эзилганларни У қутқаради.

²⁰Солиҳларнинг қайғулари кўп бўлса,

Ҳамма қайғулардан Эгамиз халос қилар.

²¹Уларнинг ўзини Эгамиз сақлайди,

Биронта ҳам суяги синдирилмайди.

²²Ўз ёвузлиги фосиққа ўлим келтиради,

Солиҳдан нафратланган маҳкум бўлади.

²³Эгамиз Ўз қулларининг ҳаётини қутқаради,

Эгамизда паноҳ топувчилар маҳкум бўлмайди.

34–САНО

¹Довуд саноси.

Эй Эгам, менга қарши чиққанларга Ўзинг қарши бўл.

Менга ҳужум қилганлар билан Ўзинг жанг қил.

²Қалқону совутингни ол,

Қани, менга ёрдамга кел.

³Мени таъқиб қилганларга қарши

Найзаю болтангни олгин.

“Сенга нажот бераман”, деб

Ўзинг менга ваъда бергин.

⁴Менинг жонимга қасд қилганлар

Шармандаю шармисор бўлсин!

Менга қарши фитна қилаётганлар

Уятга қолиб, орқага қайтсин!

⁵Худди шамолда учган сомон сингари,

Эй Эгам, Сенинг фариштанг уларни қувсин.

⁶Қоронғу сирпанчиқ бўлсин уларнинг йўли,

Эй Эгам, Сенинг фариштанг уларни қувсин.

⁷Сабабсиз менга тузоқ қўйдилар,

Мени тутиб олиб ўлдирмоқ учун

Сабабсиз менга чуқур қазидилар.

⁸Тўсатдан уларнинг бошига ҳалокат келсин,

Қўйган тузоғига ўзлари ўралиб қолсин,

Қазиган чуқурга ўзлари йиқилиб, битсин.

⁹Шунда, эй Эгам, Сен туфайли шод бўламан,

Нажот берганинг учун қувонаман.

¹⁰Бутун вужудим хитоб қилади:

“Сенга ўхшаши йўқ, эй Эгам,

Бечорани зўравондан қутқарасан,

Фақирни талончидан қутқарасан.”

¹¹Ёвуз ниятли гувоҳлар пайдо бўлади,

Билмайдиган нарсаларимни мендан сўрайди.

¹²Улар яхшилигимга ёмонлик қайтаради,

Ўзимни тамом ёлғиз ҳис қиламан.

¹³Улар хаста бўлганларида эса

Мен қанор кийиб, рўза тутиб, қайғу чекардим^[57].

Бошимни қуйи солиб, ибодат қилардим^[58].

¹⁴Дўстим, биродарим, дея ташвиш тортардим,

Онам учун аза тутган каби юрардим,

Қайғудан бошимни эгиб юрардим.

¹⁵Қоқилганимда эса улар шод бўлдилар,

Менга қарши йиғилишиб келдилар,

Бехабар эканман, улар каллакесар экан,

Тўхтовсиз менга бўҳтон қилдилар.

¹⁶Шаккоклардай аёвсиз масхара қилдилар,

Менга қараб тишларини ғижирлатдилар.

¹⁷Эй Эгам, қачонгача қараб турасан?

Қутқаргин мени уларнинг ҳужумидан,

Халос қилгин жонимни ўша шерлардан!

¹⁸Буюк жамоа ичра Сенга шукр айтаман,

Халқ йиғинларида Сенга ҳамдлар ўқийман.

¹⁹Хоин душманларим устимдан кулмасинлар,

Мендан сабабсиз нафрат этганлар

Кўзларини ўйнатмасинлар.

²⁰Тинчлик сўзини оғизга олмас улар,

Аммо юртда тинч яшаётганлар устидан

Ёлғон сўзларни ўйлаб топарлар.

²¹Менга қарши шанғиллаб айтарлар улар:

“Аҳ–а, кўзларимиз билан кўрдик қилмишларини.”

²²Ўзинг кўргансан, эй Эгам, сукут сақлама!

Эй Раббий, мендан ҳеч узоқлашма!

²³Қани, бўл, ҳимоя қилгин мени,

Мен учун жанг қилгин, эй Худойим, Раббим!

²⁴Сен одилсан, эй Эгам Худо,

Шу боис мени оқлагин.

Душманларим асло устимдан кулмасин.

²⁵Улар ўзларига ўзлари:

“Аҳ–а, истаганимиз бўлди–ку!” деб айтмасин.

“Уни ютиб юбордик–ку”, демасин.

²⁶Кулфатларимдан завқланганларнинг ҳаммаси

Шармандаю шармисор бўлсин.

Мендан ўзларини юқори қўйганлар

Шармандалик, бадномликка ўралсин.

²⁷Мен ҳақ бўлиб чиқишимни истаганлар

Хурсанд бўлсин, севинч ила куйласин.

Ҳар доим айтаверсин улар:

“Қулининг саодатидан ҳузурланган

Эгамиз тобора юксалаверсин.”

²⁸Одиллигинг ҳақидаги сўзлару мадҳинг

Кун бўйи тилимдан тушмайди.

35–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. Эгамизнинг қули Довуд саноси.

²Фосиқларнинг гуноҳкорлиги ҳақида

Юрагимда бир башорат бор:

Гуноҳкор Худодан қўрқмайди.

³Ўзининг наздида у осмонда юради,

Худо гуноҳимни кўрмайди,

Ҳукм қилмайди, деб айтади.

⁴Оғзидан манфур, ёлғон сўзлар чиқади,

Доноликдан, яхши ишлар қилишдан у бош тортади.

⁵Ҳатто ётганда ҳам фосиқликни ўйлайди,

Гуноҳ йўлга ўзини бағишлайди,

Фосиқликдан асло юз ўгирмайди.

⁶Эй Эгам, содиқ севгинг фалакларга етгайдир,

Эй Эгам, садоқатинг самоларга чўзилгайдир.

⁷Одиллигинг буюк тоғларга ўхшайди,

Адолатинг тубсиз денгизга ўхшайди,

Эй Эгам, инсону жониворларни Сен сақлагайсан.

⁸Содиқ севгинг, эй Худо, нақадар бебаҳодир!

Қанотларинг соясида инсонлар паноҳ топади.

⁹Улар уйингдаги неъматлардан еб тўяди,

Лаззат тўла дарёнгдан уларга ичирасан.

¹⁰Ҳаётнинг булоғи Сендадир,

Зиё олурмиз Сенинг нурингдан.

¹¹Сени билганларга содиқ севгингни кўрсат,

Юраги софларга Ўзинг нажот бергин.

¹²Такаббурнинг оёғи мени эзмасин,

Фосиқнинг қўллари мени ҳайдамасин.

¹³Ана, бадкирдорлар ағанаб ётибди,

Қаддини кўтара олмай, ерга қапишиб ётибди.

36–САНО

¹Довуд саноси.

^[59]Фосиқларга ғайирлик қилмагин,

Бадкирдорларга ҳасад қилмагин.

²Улар майсадай тезда қуриб қолади,

Ям–яшил ўтдай тезда сўлиб қолади.

³Эгамизга умид боғлаб, яхшилик қилгин,

Шу юртда яшаб, ҳаловат топгин.

⁴Эгамизни ўзингнинг шодлигинг деб бил,

Кўнглингдаги орзуларингга У етказади.

⁵Йўлларингни топширгин Эгамизга,

Ишон Унга, У мадад беради.

⁶Солиҳлигингни У тонг каби порлатади,

Ҳақлигингни кундузги қуёш каби қилади.

⁷Сабрли бўл, мунтазир бўл Эгамизга,

Ғайирлик қилмагин йўлларини топганларга,

Фосиқ ниятларин амалга оширганларга.

⁸Ғазабдан ўзингни тий, қаҳрдан қайтгин,

Ич–этингни ема, бу фақатгина зарарга олиб боради.

⁹Ёвузлар йўқ қилиб ташланади,

Эгамиздан умидворлар юртга эгалик қилади.

¹⁰Тез орада фосиқларнинг куни битади,

Сен ҳар қанча қидирмагин,

Уларни бу ердан топа олмайсан.

¹¹Беозорлар эса юртга эгалик қилади,

Мўл бахт–саодатдан баҳраманд бўлади.

¹²Фосиқ солиҳларга қарши фитна қилади,

Уларга қарши тишларини ғижирлатади.

¹³Раббий фосиқларни масхара қилади,

Уларнинг куни битаётир, буни Раббий билади.

¹⁴Фосиқ қиличини суғуриб, камонини боғлайди,

Бечора, мазлумни йиқитишга шайланади,

Тўғри одамларни ўлдирмоқ истайди.

¹⁵Аммо қиличлари ўзларининг бошини ейди,

Камонлари ҳам парча–парча бўлиб кетади.

¹⁶Солиҳнинг қўлидаги оз нарса афзал,

Жамики фосиқнинг бойлигидан кўра.

¹⁷Фосиқнинг кучи қирқилиб кетади,

Солиҳни эса Эгамиз қўллаб–қувватлайди.

¹⁸Айбсизларнинг эҳтиёжи Эгамиз эътиборида,

Уларнинг мулки то абад давом этади.

¹⁹Қаро кунларда ҳам улар завол топмайди,

Қаҳатчилик кунларда ҳам фаровон яшайди.

²⁰Фосиқлар эса албатта ҳалок бўлади,

Эгамиз ғанимлари қирдаги гуллардай қурийди,

Улар тутун каби тарқалиб, йўқ бўлиб кетади.

²¹Фосиқ қарз олади–ю, қайтариб бермайди,

Солиҳ эса ҳиммат ила инъом қилади.

²²Эгамиз барака берган инсонлар юртни эгаллайди,

Эгамиз лаънатлаган одамлар эса йўқ бўлиб кетади.

²³Эгамиз инсоннинг йўлидан мамнун бўлса,

Унинг қадамларини собит қилади.

²⁴Ҳатто қоқилса ҳам йиқилиб тушмайди,

Эгамиз мадад бериб, қўлидан ушлайди.

²⁵Мен ҳам ёш эдим, энди кексайдим,

Солиҳларнинг тарк этилганини,

Уларнинг зурриёти нон тилаганини кўрмадим.

²⁶Улар доим ҳиммат ила қарз беради,

Фарзандлари ҳам барака топади.

²⁷Фосиқликни ташла, яхшилик қилгин,

Токи юртда то абад маскан қилгин.

²⁸Зотан, Эгамиз яхши кўради адолатни,

Тарк этмайди тақводорларни,

Уларни то абад ҳимоя қилади,

Фосиқлар наслини қириб ташлайди.

²⁹Солиҳ юртга эгалик қилади,

Бу юртда то абад истиқомат қилади.

³⁰Солиҳнинг оғзи доноликдан сўзлайди,

Унинг тили адолатни сўйлайди.

³¹Юрагида Худосининг қонуни жой олган,

Шунинг учун қадамида адашмайди.

³²Фосиқ солиҳни доим кузатади,

Уни ўлдирмоқни мўлжаллаб юради.

³³Эгамиз солиҳни фосиқнинг ихтиёрига топширмайди,

Ҳукмга олиб келинганда, солиҳ маҳкум бўлмайди.

³⁴Эгамиздан умид қил, Унинг йўлларини тутгин,

У сени юксалтиради, бу юртни эгаллайсан,

Фосиқнинг қирилиб кетишини сен кўрасан.

³⁵Кўрганман фосиқ, золим одамнинг

Ўз юртида ям–яшил дарахтдай унганини.

³⁶Кўп ўтмай у ўтиб кетди, йўқ бўлди,

Қанча қидирсам ҳам, топа олмадим.

³⁷Айбсизга эътибор бер, софдилни кузат,

Тинчликпарварнинг истиқболи ёрқин.

³⁸Гуноҳкорларнинг ҳаммаси қирилиб битади,

Фосиқнинг келажаги барҳам топади.

³⁹Солиҳ киши Эгамиз туфайли нажот топгайдир,

Кулфат чоғи Эгамиз солиҳнинг қалъасидир.

⁴⁰Эгамиздан паноҳ топгани учун

Солиҳга Эгамиз мадад беради, уни қутқаради,

Фосиқдан омон сақлайди, унга нажот беради.

37–САНО

¹Довуд саноси. Бизни Эгамизнинг ёдига солиш учун айтилган.

²Эй Эгам! Ғазаб билан менга танбеҳ бермагин,

Қаҳринг сочиб, менга жазо бермагин.

³Ўқларинг ичларимни тешиб ўтди,

Қўлларинг устимга босиб тушди.

⁴Бутун танам хастадир ғазабингдан,

Соғлигим йўқолган гуноҳларим дастидан.

⁵Айбларим мени жуда ҳам эзади,

Улар жуда оғир юкка ўхшайди.

⁶Ақлсизлигим^[60] дастидан

Яраларим сасиб, йиринглаб оқяпти.

⁷Жуда эгилиб, букчайиб қолдим,

Кун бўйи ғамгин юраман.

⁸Ичим иситмадан оташ бўлиб ёнмоқда,

Танамда биронта соғ жой йўқ.

⁹Силлам қуриб, тамом эзилдим,

Юракдаги аламдан нола қиламан.

¹⁰Юрагим тубидаги истакларим

Эй Раббий, Ўзингга равшан,

Оҳу нолам Сендан яширин эмас.

¹¹Юрагим титрайди, қувватим кетди,

Кўзларимнинг нури адойи тамом бўлди.

¹²Дўст–ёронларим дардим туфайли олдимдан қочади,

Туғишганларим асло ёнимга келмайди.

¹³Жонимга қасд қилганлар менга тузоқ қўяди,

Менга зарар истаганлар кулфатдан сўз очади,

Кун бўйи ёлғон сўйлаб, фитна қилади.

¹⁴Мен эса карга ўхшайман, эшитмайман,

Соқовга ўхшайман, гапира олмайман.

¹⁵Чиндан ҳам мен соқовга ўхшайман,

Тили қотиб қолган одамдайман.

¹⁶Эй Эгам, Умидим ёлғиз Сенсан,

Эй Эгам Худо, жавоб берадиган Сенсан.

¹⁷Эй Эгам: “Ҳолимни кўриб, душманларим шодланмасин,

Оёқларим қоқилганда, ўзларини катта тутмасин”, дея

Сенга ибодат қилдим.

¹⁸Ўзим ҳам йиқилай, деб турибман,

Муттасил азоб чекаётирман.

¹⁹Қилган эгриликларим учун тавба қиламан,

Гуноҳларим учун ташвиш тортаман.

²⁰Ашаддий душманларим кўпдир,

Сабабсиз мендан нафрат этувчилар сон–саноқсиз.

²¹Улар яхшилигимга ёмонлик ила жавоб беради,

Эзгулик ишларим учун мени иғво қилади.

²²Эй Эгам, мени асло тарк этмагин,

Эй Худойим, мендан узоқ кетмагин.

²³Менга ёрдам бергани шошилгин,

Эй менинг нажоткорим — Раббий!

38–САНО

¹Ижрочилар раҳбари Ёдутунга^[61]. Довуд саноси.

²Ўзимга ўзим шундай дейман:

“Юрар йўлларимни кузатиб борай,

Гуноҳ сўздан тилимни тийиб юрай,

Фосиқлар ҳамон ўраб тураркан мени,

Қулф уриб ёпиб олай оғзимни.”

³Жим турдим, сукут сақладим,

Сўзлашдан бўйин товладим,

Ошиб бораверди дардим.

⁴Қизиб кетаверди ичларим,

Ўйлаганим сари ўртанди кўнглим,

Охири калимага келди тилим:

⁵“Эй Эгам, умрим ниҳоясини аён қилгин,

Қанча куним қолганини аён қилгин,

Умрим қанча қисқалигини билайин.

⁶Елдай ўтиб кетгувчи умр бергансан,

Сенинг назарингда умрим бир лаҳзадир,

Ҳар кимнинг умри бир нафасликдир.

⁷Ҳар кимнинг умри соядай ўтиб кетар,

Инсоннинг ҳаракати беҳуда бўлар,

Бойлик йиғар, лекин билмас

Ким бойликка эгалик қилар.

⁸Кимдан мен умид қилай энди, эй Раббий?

Сендадир менинг барча умидим.

⁹Халос қилгин мени гуноҳларимдан,

Кулмасин аҳмоқлар менинг устимдан.

¹⁰Сукут сақлайман, оғзимни очмайман,

Ахир, Сен Ўзинг мени шу аҳволга солдинг.

¹¹Мендан офатларингни узоқ қилгин,

Сенинг зарбаларингдан ўлай, дедим.

¹²Гуноҳлари учун инсонни жазолаб,

Унга танбеҳ берасан.

Куя егандай азиз нарсаларини йўқ қиласан.

Шубҳасиз, инсон бир нафасда ўтиб кетади.

¹³Эй Эгам, ибодатимни эшитгин,

Нолаю фарёдимга қулоқ солгин.

Кўз ёшларимга бефарқ бўлмагин.

Ахир, мен Сенинг ўткинчи меҳмонингман,

Оталарим каби мусофирман.

¹⁴Қаҳрли нигоҳингни мендан ўгиргин,

Токи яна хурсанд бўлайин

Бу оламдан ўтиб йўқ бўлмасимдан олдин.”

39–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. Довуд саноси.

²Мен Эгамизга умид боғладим,

У менга юз бурди, фарёдимни эшитди.

³Мени балчиқ чуқурдан,

Ботқоқликдан чиқариб олди.

Эсон–омон мени қаттиқ ерга ўтқазди,

Қадамларимни дадил қилди.

⁴У оғзимга янги бир қўшиқ солди,

Бу қўшиқ Худойимизга мадҳиядир.

Кўплар Унинг ишларини кўриб, қўрқади,

Ва Эгамизга умид боғлайди.

⁵Бахтлидир Эгамизга умид боғлаганлар,

Киборларга суянмаганлар,

Бутпарастлардан ёрдам кутмаганлар.

⁶Кўп мўъжизалар кўрсатдинг, эй Эгам Худо,

Бизга қаратилган кўп ниятларингни бажардинг.

Бирор зот Сенга тенг кела олмас,

Оғиз очиб, мўъжизаларинг ҳақида айтсам,

Нақадар кўплигини санай олмасдим.

⁷Сен қурбонлигу назрни истамадинг,

Куйдириладиган қурбонлигу гуноҳ назрини талаб қилмадинг,

Итоат қилишим учун Сен қулоқларимни очдинг^[62].

⁸Ўшанда дедимки: “Мана, мен келдим.

Муқаддас Битикларда мен ҳақимда ёзилган^[63].

⁹Сенинг хоҳишингни адо этишдан завқ оламан,

Эй Худойим, Сенинг қонунинг юрагим тўридадир.”

¹⁰Улуғ жамоанг ичра

Нажотинг хушхабарини эълон қилганман.

Ҳа, эй Эгам, Ўзинг биласан,

Оғзимга бир нафас ҳам дам бермаганман.

¹¹Қутқарганингни юрагимда яширмадим,

Содиқлигинг, нажотингдан ҳар кимга сўйладим,

Севгинг, садоқатингни буюк жамоангдан сир тутмадим.

¹²Эй Эгам, мендан шафқатингни дариғ тутмагин,

Сенинг севгинг, садоқатинг мени то абад сақласин.

¹³Беҳисоб офатлар атрофимни ўради,

Гуноҳларим ўзимнинг бошимга етди,

Энди кўзларим кўра олмас,

Гуноҳларим бошимдаги сочимдан кўпдир,

Энди жасоратим тамоман сўнди.

¹⁴Эй Эгам, илтимос, менга нажот бер,

Келгин тезда, эй Эгам, менга мадад бер.

¹⁵Жонимга қасд қилганлар

Шармандаю шармисор бўлсин!

Ҳалокатимни истаганлар

Уятга қолиб, орқага қайтсин!

¹⁶“Ҳолинг қалай энди?!” деб мени масхаралаганлар

Шарманда бўлганидан ваҳимага тушсин.

¹⁷Сенга юз бурганларнинг ҳаммаси

Сен туфайли севинч, шодликка тўлсин.

Сенинг нажотингни севганлар:

“Эгамиз буюкдир”, деб доимо айтсин.

¹⁸Мен эса ғариб, бечораман,

Эй Раббий, мен ҳақимда ўйлагин,

Мададкорим, нажоткорим Ўзингсан,

Кечикмагин, эй Худойим!

40–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. Довуд саноси.

²Бахтлидир бечорани ўйлайдиганлар,

Кулфатда қолганларида Эгамиз уларни қутқаради.

³Эгамиз уларни ҳимоя қилади, ҳаётини асрайди,

Улар юртдаги бахтлилардан ҳисобланади,

Эгамиз уларни душманлари ихтиёрига топширмайди.

⁴Тўшакка михланиб қолса,

Эгамиз парвариш қилади,

Хасталигига Эгамиз шифо беради.

⁵Шундай илтижо қилдим Сенга:

“Эй Эгам, шафқат қил менга,

Гуноҳ қилдим Сенга, шифо бергин.”

⁶Душманларим ёвуз ният ила шундай дейди:

“Қачон ўлар экан у, номи ҳам қачон ўчаркан?”

⁷Улар мени кўргани келганда,

Ёлғон–яшиқ гапларни гапиради.

Юракларида эса фисқу фасод тугиб,

Ташқарига чиқади–да,

Ҳамма жойда ёйиб юради.

⁸Мендан нафратланганларнинг ҳаммаси

Менга зарар беришни режа қилишади,

Бирлашиб мен ҳақимда пичир–пичир қилишади:

⁹“Оғир хасталикка чалинган у,

Тўшагидан қайтиб тура олмайди.”

¹⁰Ҳатто нонимни еган яқин, ишонган дўстим,

Менга қарши бош кўтарган.

¹¹Сен эса, эй Эгам, менга раҳм қил,

Мени оёққа турғаз.

Қилмишларига яраша душманларимга қайтарай.

¹²Душманларим устимдан ғолиб келмаса,

Мендан мамнун бўлганингни биламан.

¹³Тўғрилигим учун мени сақлайсан,

Ҳузурингда то абад мени ўтқазасан.

¹⁴Олқишлар бўлсин абадулабад

Исроил халқининг Худоси — Эгамизга!

Омин! Омин!

Китоб (2)

41–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. Кўрах наслининг^[64] қасидаси.

²Кийик ҳарсиллаб талпингандай сув ирмоқларига,

Эй Худо, жоним ҳам Сенга талпинади!

³Жоним ташна Худога, барҳаёт Худога,

Қачон бориб, Унинг ҳузурида ҳозир бўламан?

⁴Озиғимдир кечаю кундуз кўз ёшларим,

“Қани Худойинг?” дея масхара қилар одамлар доим.

⁵Шодлик ҳайқириқларию ҳамду санолар остида

Жамоа билан бирга Худонинг уйига борардим.

Байрам нишонлагани оломон билан борардим.

Шуларни эслаб, юрагим пора–пора бўлмоқда.

⁶Нега тушкунликка тушасан, эй жоним?

Нега беҳаловат бўласан ичимда?

Худога умид боғла! Шукр этаман

Яна Унга — нажоткорим, ⁷Худойимга.

Тушкунликка тушиб кетганман.

Шу боис, эй Худо, Сени Иордан диёридан,

Хермон^[65] тизмасидан, Мизор тоғидан^[66] туриб эслайман.

⁸Ўкираётган денгизлардай,

Гувиллаётган шаршаралардай

Сен юборган қайғу тўлқинлари

Ўтгандилар устимдан босиб.

⁹Кундузи Эгам содиқ севгисини кўрсатади,

Тунлари У менга қўшиқ беради,

Менга умр берган Худога ибодат қиламан.

¹⁰Худога, суянган Қоямга айтаман:

“Нега мени унутиб қўйдинг Сен?!

Не учун ғамга ботиб юрмоғим керак

Душманларим сиқуви сабабидан?!”

¹¹Душманларим ҳақоратидан суякларим зирқирайди,

Улар муттасил мендан: “Қани Худойинг?!” дея сўрайди.

¹²Нега тушкунликка тушасан, эй жоним?

Нега беҳаловат бўласан ичимда?

Худога умид боғла! Шукр этаман

Яна Унга — нажоткорим, Худойимга.

42–САНО

¹Эй Худо, оқла мени!

Шаккок халққа қарши даъвоим бор.

Ўзинг мени ҳимоя қил.

Мени бу ёлғончи, адолатсизлардан қутқар.

²Ахир, менинг паноҳим — Худо Сенсан,

Нега Сен тарк этдинг мени?!

Не учун ғамга ботиб юрмоғим керак

Душманларимнинг сиқуви дастидан?!

³Йўллагин нурингни, ҳақиқатингни,

Булар менга йўл кўрсатиб турсин,

Муқаддас тоғингга^[67] мени олиб борсин,

Сенинг маконингга мени олиб борсин.

⁴Шунда бораман, эй Худо, Сенинг қурбонгоҳингга.

Буюк шодлигимсан, севинчимсан Сен,

Лира чалиб, ҳамду сано айтаман Сенга,

Эй Худо, менинг Худойим!

⁵Нега тушкунликка тушасан, эй жоним?

Нега беҳаловат бўласан ичимда?

Худога умид боғла! Шукр этаман

Яна Унга — нажоткорим, Худойимга.

43–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. Кўрах наслининг^[68] қасидаси.

²Эй Худо, ўз қулоқларимиз ила эшитганмиз.

Қадим замонда, ҳа, ота–боболаримиз даврида

Қилган ишларингни улар бизга айтган эди.

³Ўз қўлинг ила қувдинг бегона халқларни,

Уларнинг юртига ўтқаздинг оталаримизни,

Кулфатга солдинг бегона халқларни,

Озод қилдинг Сен оталаримизни^[69].

⁴Улар юртни қилич ила олмадилар,

Ўз қўллари ила ғалабага эришмадилар.

Улар Сенинг ўнг қўлинг, қудратинг,

Сенинг юз нуринг ила ғолиб бўлдилар.

Зеро, Сен улардан мамнун бўлгандинг.

⁵Сен Шоҳимсан, Худойимсан,

Амр бер, Ёқуб насли ғолиб бўлсин.

⁶Сен туфайли душманимизни сурармиз,

Номинг ила ғанимларимизни эзғилармиз.

⁷Ишониб қолмасман мен ўз ёйимга,

Қиличим ғалаба келтирмас менга.

⁸Ғанимларимиз устидан бизни ғолиб қилдинг,

Биздан нафратланганларни шарманда қилдинг.

⁹Эй Худо, кун бўйи Сен туфайли мақтандик,

То абад Сенга шукроналар айтамиз.

¹⁰Энди эса бизни рад қилиб, шарманда қилдинг,

Лашкарларимизни бошлаб бормаяпсан.

¹¹Бизни душманларимиз олдига чекинтирдинг,

Ғанимларимиз бизни талон–тарож қилди.

¹²Бизни қўйлар каби емишга бердинг,

Халқлар орасига бизни ёйиб юбординг.

¹³Халқингни қора чақага сотиб юбординг,

Уларни сотишдан ҳеч наф кўрмадинг.

¹⁴Қўшни халқлари бизни масхара қилади,

Сен йўл қўйиб бердинг.

Атрофимиздагилар бизни таҳқирлайди,

Кулишларига имкон бердинг.

¹⁵Халқлар орасида кулги қилдинг бизни,

Халқлар бизни масхаралаб, чайқайди бошини.

¹⁶Ҳар доим хижолат бўлиб юраман,

Шармандалик юзимни қоплаган.

¹⁷Эшитганимиз масхараю ҳақорат!

Кўрганимиз қасоскор душман!

¹⁸Гарчи Сени унутмаган бўлсак–да,

Гарчи аҳдингга хиёнат қилмасак–да,

Бу кўргиликлар бошимизга тушди.

¹⁹Биз Сени ҳеч қачон тарк этмадик,

Сенинг йўлларингдан ҳеч қачон тоймадик.

²⁰Аммо чиябўрилар маконига бизни ташладинг,

Зим–зиё зулматга бизни улоқтирдинг.

²¹Эй Худойимиз, ахир, Сенинг номингни унутсак,

Қўлларимизни бегона худоларга очсак,

²²Эй Худо, Сен буни билмасмидинг?!

Ахир, Сен юракдаги сирларни биласан–ку!

²³Сен туфайли ҳар кун ўлимга дуч келамиз,

Бўғизланадиган қўйдай бўлиб қолганмиз.

²⁴Турсанг–чи, нега ухлаётгандайсан, эй Раббий?!

Қани, бўл, бизни то абад рад этмагин.

²⁵Нега биздан юзингни яширасан?!

Бошимизга тушган кулфату зулмни унутасан?!

²⁶Биз ағнатилганмиз тупроққа,

Танамиз ёпишиб қолгандир ерга.

²⁷Қани, кел, бизга мадад бер,

Содиқ севгинг ҳақи бизни қутқар.

44–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. “Нилуфар” куйига айтилган. Кўрах наслининг^[70] қасидаси. Тўй қўшиғи.

²Шоҳимга шеърларимни бағишлайман,

Юрагимдан гўзал сўзлар тўкилади,

Тилим моҳир котиб қаламига ўхшайди.

³Эй шоҳим! Инсонлар орасида жуда чиройлисан.

Худо сенга то абад барака бергани учун

Лабларингдан латиф сўзлар ёғилади.

⁴Эй қудратли шоҳ, белингга боғла қиличингни,

Ҳашамату улуғворлигинг билан зоҳир бўлгин.

⁵Улуғворлик билан олға бос!

Ҳақиқат, камтарлик, адолат учун ғалаба қил!

Ўнг қўлинг қўрқинчли ишлар кўрсатсин.

⁶Ғанимларингнинг юрагини

Ўткир ўқларинг тешиб ўтади.

Халқлар оёғинг остига йиқилади.

⁷Худо берган тахтинг^[71] абадийдир,

Адолат ҳассаси шоҳлигинг ҳассасидир.

⁸Сен солиҳликни севасан, қабиҳликдан нафрат этасан.

Шу боис Худо сени дўстларингдан устун қилди,

Ҳа, Худойинг шодлик мойини сенга суртди.

⁹Либосингдан мирра, сабур, долчиннинг

Хушбўй ҳидлари уфурар.

Фил суяги билан безатилган саройларда

Чолғу наволари сени шод қилар.

¹⁰Шоҳ қизлари иззатли хонимларинг орасидадир,

Офир^[72] олтинига безанган малика ўнг қўлингда ўтирар.

¹¹Тингла, эй қиз, қулоқ солиб, ўйлагин,

Халқинг, отанг хонадонин унутгин.

¹²Жамолингга шоҳ мафтун бўлгандир,

Таъзим қил унга, у хўжайинингдир.

¹³Тир^[73] халқи ҳадялар олиб келади,

Бойлар сендан марҳамат истайди.

¹⁴Саройда малика нақадар гўзал!

Либослари олтин билан безатилган.

¹⁵Нақшли либосида уни шоҳ ҳузурига олиб келишади,

Ортидан қизлар, унинг дугоналари эргашиб келади.

¹⁶Улар шод–хуррамлик ичра келади,

Шоҳнинг саройига улар кириб келади.

¹⁷Эй шоҳим, ўғилларинг олгайлар оталаринг ўрнини,

Бутун юртда шаҳзодалар қилгайсан сен уларни.

¹⁸Қўшиғим туфайли номинг насллар оша яшар,

Шу боис халқлар сени то абад мадҳ этарлар.

45–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. Кўрах наслининг^[74] қўшиғи. “Қизлар” куйига айтилган.

²Худо бизнинг паноҳимиз, қудратимиздир,

Кулфатда қолганимизда доим мададкоримиздир.

³Шу боис биз қўрқмаймиз ҳеч ҳам

Ер остин–устин бўлиб кетса ҳам,

Денгиз бағрига тоғлар қулаб тушса ҳам.

⁴Денгизлар ўкириб, тошиб кетса ҳам,

Шиддатли тўлқинлар тоғларни титратса ҳам

Биз қўрқмаймиз ҳеч ҳам.

⁵Бир дарё бор, унинг сувлари

Олиб келар шодлик Худо шаҳрига^[75],

Худойи Таолонингмуқаддас маконига.

⁶Шаҳарда Худо тургани учун,

Шаҳар ҳеч ҳам йиқилмасдан туради,

Тонг отганда, Худо ёрдамга келади.

⁷Халқлар алғов–далғов бўлади,

Шоҳликлар қулайди.

Худо овози гулдирайди, ер эриб кетади.

⁸Сарвари Олам биз биландир,

Ёқубнинг Худоси қалъамиздир.

⁹Келинг, Эгамизнинг ишларини кўринг,

Ер юзига келтирган кулфатни кўринг.

¹⁰Бутун оламда У жангни тўхтатади,

Ёйни парчалайди, найзани синдиради,

Қалқонларни^[76] оловда ёқиб, шундай дейди:

¹¹“Тўхтанг, билинг, Мен Худоман,

Халқлар орасида Мен юксалгайман,

Ер юзида Мен юксалгайман.”

¹²Сарвари Олам биз биландир,

Ёқубнинг Худоси қалъамиздир.

46–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. Кўрах наслининг^[77] саноси.

²Эй халқлар! Ҳаммангиз қарсак чалинг,

Севинч ҳайқириқлари ила Худони куйланг!

³Қўрқинчлидир Худойи Таоло — Эгамиз,

Бутун ер юзида Удир улуғ шоҳимиз.

⁴У бизга итоат эттирди халқларни,

Оёғимиз остига ташлади улусларни.

⁵Ўзи суйган Ёқубнинг фахрли мулкини

Эгамиз биз учун юрт қилиб танлади.

⁶Шодлик ҳайқириқлари остида Худо тахтга чиқди,

Карнай садоси остида Эгамиз тахтига ўтирди.

⁷Ҳамду сано куйланг Худога, мадҳлар куйланг!

Ҳа, Шоҳимизга мадҳлар куйланг! Ҳамду сано куйланг!

⁸Бутун ер юзининг шоҳидир Худо,

Унга ажойиб ҳамду сано куйланг!

⁹Жамики улусларнинг шоҳидир Худо,

Муқаддас тахтида ўтирибди Худо!

¹⁰Иброҳим Худосининг халқи билан бирга

Тўпланарлар халқларнинг ҳукмдорлари.

Заминнинг шоҳлари^[78] — Худоники,

Ғоят баланд юксалгандир У.

47–САНО

¹Кўрах наслининг^[79] саноси. Қўшиқ.

²Эгамиз буюкдир!

Эгамизнинг шаҳрида,

Ҳа, Ўзининг муқаддас тоғида^[80]

Эгамиз мадҳияларга лойиқдир!

³Худонинг муқаддас тоғи юксак ва гўзалдир,

Бутун ер юзига шодлик олиб келадир!

Буюк Шоҳнинг шаҳридаги,

Унинг шимолидаги^[81]Сион тоғи!^[82]

⁴Худо Қуддуснинг қўрғони ичида туради,

Унинг қалъаси бўлиб, Ўзини намоён этган.

⁵Шоҳлар тўпландилар,

Биргалашиб Сион тоғига қарши юрдилар.

⁶Уни кўрдилар–у, шошиб қолдилар,

Ваҳимага тушиб, қочиб қолдилар.

⁷Туғаётган хотин тортгандай дард

Ўша ерда уларни титроқ босди.

⁸Шарқдан шамол эсиб,

Таршиш^[83] кемаларини парчалагандай,

Сен уларни қириб ташладинг.

⁹Худо нима қилганини биз эшитдик.

Нима эшитган бўлсак, энди ўшани

Худойимиз, Сарвари Оламнинг шаҳрида кўрдик.

Бу шаҳарни Худо то абад сақлар.

¹⁰Эй Худо, Маъбадинг ичида

Содиқ севгинг ҳақида ўйлаймиз.

¹¹Эй Худо, мадҳинг ҳам донғинг каби

Ернинг тўрт томонига ёйилган,

Ўнг қўлинг адолат ила тўлиб–тошган.

¹²Сенинг ҳукмларингдан

Сион тоғи шод бўлсин,

Яҳудо шаҳарлари севинсин!

¹³Эй Исроил халқи,

Қуддус^[84] теварагида юринг.

Атрофида айланиб,

Унинг минораларини санаб чиқинг.

¹⁴Сионнинг истеҳкомларига эътибор беринг,

Унинг қўрғонларига қаранг!

Буларни кўриб, келгуси авлодларга ҳикоя қилинг:

¹⁵“Худо ўша истеҳкомларга ўхшайди.

У то абад бизнинг Худойимиздир,

У то абад бизнинг йўлбошчимиз бўлади.”

48–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. Кўрах наслининг^[85] саноси.

²Эшитинглар, эй халқлар,

Қулоқ солинг, олам аҳли,

³Эй инсонлар, жамики одамзод,

Бойлару фақирлар, қулоқ солингиз!

⁴Оғзимдан тўкилади доно сўзлар,

Қалбимнинг мушоҳадаси ҳам идроклидир.

⁵Қулоғимни ҳикматга бураман,

Маъносини лира билан англатаман.

⁶Нега қўрқишим керак қаро кунларда?!

Нега қўрқишим керак таъқиб қилувчилар

Қабиҳ ишлари билан мени ўраб олганларида?!

⁷Улар мол–мулкига ишонадилар,

Беҳисоб бойликлари ила мақтанадилар.

⁸Ахир, ҳеч ким ҳаётини^[86] пул тўлаб қутқара олмас,

Ёки унинг учун Худога тўлов беролмас.

⁹Инсон ҳаёти учун тўлов ғоят қимматдир,

Ҳеч қандай тўлов етарли бўлмас.

¹⁰Йўқса инсон то абад яшарди,

Қабр юзини асло кўрмасди.

¹¹Донони қаранг, улар ҳам ўлади,

Аҳмоқ, бемаъни бирдай ҳалок бўлади,

Уларнинг бойлиги бошқага қолади.

¹²Юртларга ўзларининг номини берганда ҳам,

Мозор то абад уйи бўлиб қолади,

Маскани наслдан–наслга ўтаверади^[87].

¹³Бойлигига қарамай инсон то абад қолмас,

Ўладиган жонзотга ўхшайди улар.

¹⁴Ўзларига ишонганларнинг қисмати шудир,

Уларнинг сўзини маъқуллаганларнинг тақдири шудир:

¹⁵Қўйлар каби ўликлар диёрига ҳайдаладилар,

Ўлим уларнинг чўпони бўлади,

Тонгда тўғри инсонлар уларнинг устидан ҳукмрон бўлади,

Таналари чириб кетади,

Ўликлар диёри^[88] уларнинг қасри бўлади.

¹⁶Ўликлар диёри ҳукмидан Худо мени қутқаради,

Шубҳасиз, У мени Ўз ёнига олади.

¹⁷Биронтаси бойиб кетганда,

Уйининг ҳашамати ошиб кетганда,

Ваҳимага тушма!

¹⁸Оламдан ўтганда, у ўзи билан ҳеч нарса олиб кетмайди,

Бойлиги ҳам унинг ортидан қабрга эргашиб бормайди.

¹⁹Ҳаётлигида ўзини бахтиёр ҳисоблайди,

Ошиб–тошиб яшагани учун

Кўплар унга ҳамду сано айтади.

²⁰У ҳам ота–боболари ёнига кетади,

Улар каби ёруғликни бошқа кўрмайди.

²¹Бойлиги бўла туриб ақлсиз бўлганлар

Ўладиган жонзотга ўхшайдилар.

49–САНО

¹Осифнинг^[89] саноси.

Худолар Худоси — Эгамиз

Сўйлар, даъват қилар ер юзига

Шарқдан ғарбга қадар.

²Худо Ўз нурини сочар Қуддусдан^[90] —

Гўзалликда комил шаҳардан.

³Худойимиз келар, сукут сақламас,

Унинг олдида аланга ямлаб юборар,

Атрофида бўрон ғазабдан қутурар.

⁴Ўз халқини ҳукм этмоқ учун

Еру осмонни гувоҳ қилиб чақирар:

⁵“Йиғиб келинг Менинг тақводор халқимни,

Қурбонлик орқали Мен билан аҳд қилганларни!”

⁶Самолар эълон қилар Худонинг одиллигини,

Ҳакам Худонинг Ўзидир.

⁷Худо айтар: “Эшит, эй халқим, Мен сўзлайман,

Эй Исроил, сенга қарши гувоҳлик бераман,

Мен Худоман, сенинг Худойингман.

⁸Келтирган қурбонликларинг доимо олдимда.

Куйдирилган қурбонликларингдан шикоят қилмайман.

⁹Оғилингдаги буқангга муҳтож эмасман,

Сурувингдаги эчкингга ҳам зор эмасман.

¹⁰Меникидир ўрмондаги жамики ҳайвон,

Минглаб қирлардаги молу қўйлар.

¹¹Меникидир жамики тоғдаги қушлар,

Меникидир даладаги барча жониворлар.

¹²Оч қолсам ҳам, сўрамасдим сизлардан,

Меникидир олам, ундаги ҳамма нарса.

¹³Мен буқа гўштини ейманми?!

Ёки эчки қонини ичаманми?!

¹⁴Мен, Худога, шукрона қурбонлиги қил,

Мен, Худойи Таолога, онтингни адо қил.

¹⁵Оғир кунда Менга илтижо қилгин,

Сенга нажот бераман,

Сен эса Менга мақтов айтасан.”

¹⁶Фосиққа эса Худо шундай дейди:

“Не ҳақинг бор қонунларимни тилга олмоққа?!

Не ҳақинг бор аҳдимни оғзингга олмоққа?!

¹⁷Нафрат ила қарайсан–ку йўл–йўриқларимга,

Отиб ташлайсан–ку каломларимни орқангга!

¹⁸Ўғрини кўрганингда, дўстлашасан у билан,

Шерик бўлиб оласан зинокорлар билан.

¹⁹Оғзинг ёмон сўзлар учун доим тайёрдир,

Тилингнинг тўқигани фақат ёлғондир.

²⁰Ўтириб, биродарингга қарши сўйлайсан,

Туғишганингга ҳам туҳмат қиласан.

²¹Шу ишларни қилганингда, сукут сақлардим,

Мени ҳам ўзингга ўхшаган, деб ўйладинг.

Энди–чи, айбингни бўйнингга қўйиб,

Сени ҳукм қиламан.

²²Эй Мени унутганлар, билиб қўйинг,

Йўқса сизларни парча–парча қиламан,

Биронта нажот бергувчи топилмайди.

²³Менга шукрона қурбонлиги келтирганлар

Мени иззат қилган бўлади.

Мен Ўз нажотимни

Тўғри йўлдан юрганларга кўрсатаман.”

50–САНО

^1-2Ижрочилар раҳбарига. Довуд Ботшеванинг олдига киргандан сўнг, Натан пайғамбар унинг олдига келганда^[91], Довуднинг айтган саноси.

³Раҳм қилгин менга, эй Худо,

Содиқ севгинг, чексиз шафқатинг ила

Итоатсизлигимни олиб ташлагин.

⁴Ювиб ташла барча айбларимни,

Поклагин гуноҳларимдан.

⁵Ҳа, ўзимнинг итоатсизлигимни биламан,

Гуноҳим турар кўз ўнгимда мудом.

⁶Сенга, ёлғиз Сенга қарши гуноҳ қилганман,

Сенинг олдингда қабиҳликлар қилганман,

Шу боис ҳукм қилганингда Сен барҳақсан,

Қоралаганингда доимо тўғри бўлиб чиқасан.

⁷Мана, гуноҳкор бўлиб туғилганман,

Онам қорнидаёқ гуноҳкор эдим.

⁸Ҳа, инсон юрагида Сен истайсан ҳақиқатни,

Қалбимнинг тўрида ўргатгин^[92] доноликни.

⁹Покла мени иссоп ўти^[93] ила, тоза бўлайин,

Ювгин мени, қордан ҳам оқ бўлайин.

¹⁰Яна эшитай шодлик, қувонч хабарин,

Сен эзган суякларим яна қувонсин.

¹¹Гуноҳларимдан четга ол кўзларингни,

Олиб ташла айбларимни.

¹²Эй Худо, менда тоза юрак яратгин,

Ичимда тўғри руҳни янгилагин.

¹³Ҳузурингдан мени улоқтириб ташлама,

Муқаддас Руҳингни мендан олма.

¹⁴Нажотинг шодлигини менга қайтаргин,

Итоат этишга менда истак уйғотгин.

¹⁵Шунда итоатсизларга Сенинг йўлларингни ўргатаман,

Гуноҳкорлар қайтиб келадилар Сенга.

¹⁶Қон тўкканим учун кечир мени, эй Худо,

Нажот берганингни севинч ила куйлар тилим,

Эй нажоткорим Худо!

¹⁷Лабларимни очгин, эй Раббий,

Оғзим Сени мадҳ айласин.

¹⁸Қурбонликни Сен хоҳламайсан,

Қурбонлик куйдирганимда ҳам

Сен хуш кўрмаган бўлардинг.

¹⁹Сенга маъқул қурбонлигим эзилган руҳдир,

Эзилган, тавба қилган юракни

Сен рад этмайсан, эй Худо.

²⁰Лутфу караминг билан Қуддусни яшнатгин,

Сион шаҳри деворларини қайтадан қургин.

²¹Шунда муносиб қурбонликлар келтирилади,

Куйдириладиган қурбонликлар Сени мамнун қилади,

Қурбонгоҳингда буқалар назр қилинади.

51–САНО

^1-2Ижрочилар раҳбарига. Эдомлик Доег Шоулнинг олдига бориб: “Довуд Охималекнинг уйига кирибди”, деб хабар берган пайтда^[94] Довуднинг айтган қасидаси.

³Нечун мақтанасан ёвузлигинг ила, эй зўравон?!

Худонинг содиқлиги доим мен билан, ахир!

⁴Бало келтираман, дея режа қиласан,

Ўткир устарага ўхшайди тилинг.

Алдашга сен моҳирсан.

⁵Эзгуликдан кўра, ёвузликни ёқтирасан,

Ҳақиқатни сўйлашдан кўра, ёлғонни афзал биласан.

⁶Ҳалок қиладиган сўзларни яхши кўрасан,

Ёлғончи тилни севасан.

⁷Худо эса сени то абад вайрон қилади,

Сени ушлаб, чодирингдан тортиб чиқаради,

Тириклар юртидан йўқ қилиб ташлайди.

⁸Солиҳлар буни кўриб, қўрқади,

Фосиқнинг устидан кулади:

⁹“Қаранг, ўша одам Худони паноҳим деб билмади,

Мўл–кўл бойлигига умид боғлади,

Бошқаларни қириш туфайли кучайди.”

¹⁰Мен–чи, ўхшайман Худонинг уйидаги

Кўм–кўк зайтун дарахтига.

Худонинг содиқ севгисига

Мен то абад умидимни боғлайман.

¹¹Эй Худо, Сенинг ҳамма қилганларинг учун

Сенга то абад шукр айтаман.

Тақводорларингнинг ҳузурида

Сенга умид боғлайман,

Ахир, Ўзинг яхшисан!

52–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. “Қайғу–алам” куйига айтилган. Довуд қасидаси.

²Аҳмоқлар^[95] ўз кўнглида: “Худо йўқ”, дейди.

Улар бузуқлардир, қилмиши жирканч ишлардир,

Яхшилик қилувчи бирон зот йўқдир.

³“Идрокли бирон зот бормикан?

Бормикан Менга юз бурган”, дея

Инсонга Худо осмондан боқар.

⁴Ҳаммаси йўлдан озган, бирдай бузилган,

Яхшилик қилувчи бир кимса йўқдир,

Ҳатто биронта ҳам йўқ!

⁵Улар идроксиз, бадкирдор,

Халқимни бир луқма нондай еб юборади,

Ҳеч қачон Худога сажда қилмайди.

⁶Ана, босаётир уларни қаттиқ ваҳима,

Бунақасини илгари кўрмаган улар.

Худо сочиб ташлар ғанимларингнинг суякларини.

Ахир, Худо рад этган уларни!

Шу боис, эй Исроил, сен уларни шарманда қилгансан.

⁷Эҳ, Қуддусдан^[96] Исроилга нажот келсайди!

Худо Ўз халқини яна фаровонликка эриштирса,

Ёқуб насли шод бўлгай, Исроил севингай!

53–САНО

^1-2Ижрочилар раҳбарига. Торли асбоблар жўрлигида. Зифликлар Шоулнинг олдига бориб: “Довуд бизнинг орамизда яшириниб юрибди”, деганларида^[97], Довуднинг айтган қасидаси.

³Эй Худо! Буюк қудратинг ила мени қутқаргин!

Куч–қувватинг ила менга адолатли ҳукм чиқаргин!

⁴Эй Худо, эшитгин илтижоимни,

Тинглагин айтганларимни!

⁵Бегоналар қарши қўзғалди менга,

Зўравонлар қасд қилмоқчи жонимга,

Улар Сени писанд қилмайдилар.

⁶Эй Худо, менга мадад берасан,

Эй Раббий, менинг жонимни асрайсан.

⁷Душманларимнинг қабиҳлиги ўз бошига келсин,

Сен содиқсан, уларни қириб ташлагин!

⁸Шод бўлиб, Сенга қурбонлик келтираман,

Ўзинг яхшисан, эй Эгам, Сенга шукр айтаман!

⁹Сақладинг ҳар қандай кулфатдан мени,

Кўзларим кўрди душманларим мағлубиятини.

54–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. Торли асбоблар жўрлигида. Довуд қасидаси.

²Ибодатимга қулоқ сол, эй Худо,

Илтижоимни эътиборсиз қолдирма.

^3-4Эшит мени, жавоб бер,

Душманларим дағдағаси, фосиқларнинг сиқуви

Бошимга ғам–кулфат келтиради.

Улар ғазабланиб, мендан нафратланади.

Эҳ, ўйларим қийнар мени,

Бошимдан учган ақлим.

⁵Юрагим ҳасратга тўладир,

Ўлим ваҳимаси мени босиб келадир.

⁶Қўрқув, титроқ менга келмоқда,

Даҳшат мени эзиб бормоқда.

⁷“Қанийди каптар каби қанотим бўлса”, дедим,

“Учиб кетиб, ором олган бўлардим.

⁸Ҳақиқатан, узоқларга учиб қутулардим,

Саҳрода макон қилган бўлардим.

⁹Қутурган шамолу бўрондан қочиб,

Ўзимга бошпана топгани шошилган бўлардим.”

¹⁰Эй Раббий, уларни чалғит,

Уларнинг гапларини чалкаштир.

Шаҳарда зўравонлик, жанжални кўриб турибман.

¹¹Улар кеча–кундуз шаҳар девори устида изғийди,

Ёвузлик, ваҳима шаҳар ичида юз бермоқда.

¹²Шаҳарнинг ўртасида бузғунчилик,

Кўчаларидан зулм ва ҳийла аримайди.

¹³Ғанимларим мени ҳақорат қилганда эди,

Бунга бардошим етган бўларди.

Душманим ўзини мендан юқори қўйганда эди,

Ундан яширинган бўлардим.

¹⁴Аммо у менинг тенгим–ку,

Яқин дўстим ҳамда ҳамроҳим–ку.

¹⁵У билан дилкаш дўст эдик,

Эй Худо, Сенинг уйингдаги йиғинда бирга юрардик.

¹⁶Уйлари, юраклари фосиқликка тўла бўлгани учун

Ғанимларим ўлимга рўбарў бўлсин,

Тириклайин ўликлар диёрига^[98] тушсин.

¹⁷Мен илтижо қиламан Худога,

Нажот беради Эгам менга.

¹⁸Оқшом, саҳар ҳамда кундуз

Дарду фиғонларимни айтаман.

Эгам менинг овозимни эшитади.

¹⁹Гарчи менга қаршилар кўп бўлса ҳам,

Бирорта ҳам зарар етказмай

Мени жанглардан қутқаради.

²⁰Азалдан тахтда ўтирган Худо

Менга қулоқ тутиб,

Йўлларини ўзгартирмагани учун,

Худодан қўрқмаганлари учун

Душманларимни мағлуб қилади.

²¹Ҳамроҳим ўз дўстига қарши қўлини кўтарди,

Мен билан қилган аҳдига у хиёнат қилди.

²²Унинг оғзидан бол томади,

Юраги эса адоватга тўла.

Сўзлари мойдан ҳам ёқимли,

Аслида қиндан чиққан қиличдайдир.

²³Ташвишларингни Эгамизга топширгин,

У сенга таянч бўлади.

Эгамиз ҳеч қачон солиҳнинг йиқилишига йўл қўймайди.

²⁴Эй Худо, фосиқларни Сен

Ўликлар диёрига улоқтирасан.

Қонхўр, хоин кимсалар асло

Умрининг ярмисини ҳам яшамайди.

Мен эса Сенга умид боғлайман.

55–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. “Узоқдаги жим кабутар” куйига айтилган. Филист халқи Довудни Гат шаҳрида тутиб олганда^[99], унинг айтган қўшиғи.

²Шафқат қил менга, эй Худо,

Одамлар мени таъқиб қилмоқда,

Ғанимларим кун бўйи мени эзмоқда.

³Бўҳтончилар кун бўйи мени таъқиб қилади,

Кўплари менга ҳужум қилади, эй Худойи Таоло!

⁴Қўрққанимда Сенга умид боғлайман.

⁵Эй Худо, каломингни мадҳ этаман,

Қўрқмайман, Сендан умид қиламан,

Банданг менга не қила олади?!

⁶Ғанимларим ҳар доим гапимни бузиб кўрсатади,

Менга зарар етказмоқ учун фитналар қилади.

⁷Ёвуз ниятда ортимдан писиб келади,

Ҳар бир қадамимни ўлчаб юради,

Улар ҳаётимга чек қўйишни истайди.

⁸Жиноятлари учун уларни улоқтир^[100],

Эй Худо, ғазабинг ила уларни ерга ур!

⁹Сен қайғуларимни ҳисобга олгансан,

Кўз ёшларимни идишингга солиб йиғиб қўйгин.

Ахир, уларнинг ҳар бири китобингда ёзилган–ку!

¹⁰Сенга илтижо қилган куним

Душманларим ортга чекинади.

Ҳа, биламан, Сен мен томонда.

¹¹Эй Худо, каломингни мадҳ этаман,

Ҳа, Эгам, Сенинг каломингни мен мадҳ этаман.

¹²Сендан умид қиламан, қўрқмайман,

Банданг менга не қила олади?!

¹³Эй Худо, Сенга берган онтимни бажармоғим шарт,

Шукрона назрларимни Сенга атайман.

¹⁴Жонимни ўлимдан қутқариб қолдинг,

Оёғимни қоқилишдан сақладинг.

Шу боис, эй Худо, Сенинг олдингда,

Ҳаёт нурида юраман.

56–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. “Хароб этма” куйига айтилган. Довуднинг Шоулдан қочиб, ғорга кирганда^[101] айтган қўшиғи.

²Эй Худо, раҳм қилгин менга, раҳм қил,

Менинг жоним Сенда паноҳ топади.

Ҳалокатли офатлар ўтиб кетгунча

Мен қанотларинг соясида паноҳ топаман.

³Ёлвораман Худойи Таолога,

Мен учун қасос олувчи Худога^[102].

⁴Самодан нажот юбориб, У мени қутқаради,

Мени топтайдиганларни шарманда қилади.

Худо Ўз севгию садоқатини юборади.

⁵Мен одам ейдиган шерлар^[103] орасида ётгандайман.

Уларнинг тишлари найзаю ўқ кабидир,

Уларнинг тиллари кескир қиличдайдир.

⁶Эй Эгам, фалакдан ҳам юқорида юксалавер!

Шуҳратинг бутун замин узра ёйилсин.

⁷Душманларим оёқларимга тузоқ қўйган,

Қайғу–кулфатдан руҳим чўккан.

Улар сўқмоқларимда чуқур қазиди,

Ўзлари қазиган чуқурга ўзлари қулади.

⁸Эй Худо, юрагим Сенга содиқ,

Ҳа, юрагим Сенга содиқдир!

Сени куйлаб, қўшиқ айтаман.

⁹Уйғонгин, эй жоним!

Уйғон, эй арфа, лира!

Тонгни ҳам мен уйғотаман!

¹⁰Эй Раббий, халқлар орасида Сенга шукрона айтаман,

Эллар орасида Сенга ҳамду сано куйлайман.

¹¹Содиқ севгинг самолардай юксакдир,

Садоқатинг булутларга чўзилгандир.

¹²Эй Худо, фалакдан ҳам юқорида юксалавер!

Шуҳратинг бутун замин узра ёйилсин.

57–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. “Хароб этма” куйига айтилган. Довуд қўшиғи.

²Эй ҳукмдорлар! Наҳот сиз адолатли қарор чиқарасиз?!

Наҳот сизлар тўғрилик ила халқларни ҳукм қиласиз?!

³Йўқ, ахир, юракларингиз адолатсизликка тўла–ку!

Ер юзида қўлларингиз зўравонликни тақсимлайди–ку!

⁴Фосиқлар онасининг қорнидаёқ адашади,

Ёлғончилар туғилишданоқ йўлдан озади.

⁵Уларнинг заҳри илоннинг заҳрига ўхшайди,

Кар илонга ўхшаб қулоқларини беркитади.

⁶Илон ўйнатувчилар куйини эшитмайди,

Моҳир афсунгарни асло эшитмайди.

⁷Синдир уларнинг тишларини, эй Худо,

Суғуриб ол шерваччаларнинг қозиқ тишларини, эй Эгам!

⁸Улар оқар сувдай йўқ бўлиб кетсин,

Уларнинг ўқлари нишонга тегмайдиган бўлсин.

⁹Балчиққа ботиб кетган шиллиқ қуртдай бўлсин,

Онаси қорнидан ўлик туғилиб,

Ҳеч қачон қуёш кўрмаган чақалоқдай бўлсин.

¹⁰Ёнаётган тикан қозонни тез қиздиргандай

Фосиқни шунчалик тез супуриб йўқ қилгин.

¹¹Фосиқдан ўч олинганда, солиҳ севинади,

Уларнинг қонида солиҳ оёқларини ювади.

¹²Одамлар айтар: “Шубҳасиз, солиҳга мукофот бордир,

Ер юзида ҳукм қилувчи Худо албатта бордир.”

58–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. “Хароб этма” куйига айтилган. Шоул Довудни ўлдириш учун унинг ҳовлисини пойлашга киши юборганда^[104], Довуднинг айтган қўшиғи.

²Ғанимларимдан мени қутқар, эй Худойим,

Менга қарши турганлардан ҳимоя қил мени.

³Бадкирдорлардан қутқаргин мени,

Қонхўрлардан сақлагин мени.

⁴Қара, улар мени пойлаб ётарлар,

Золимлар менга қарши фитна қиларлар,

Гарчи айбу гуноҳим бўлмаса–да, эй Эгам,

⁵Гарчи мен ҳақсизлик қилмасам–да,

Улар менга қарши ҳужум қилмоққа тайёр.

Қўзғал Ўзинг, аҳволимни кўр, кел ёрдамга.

⁶Эй Исроил халқининг Худоси,

Эй Парвардигори Олам — Эгам,

Қани, бўл, барча халқларни жазолагин,

Ёвуз сотқинларга шафқат қилмагин.

⁷Ғанимларим ҳар кун оқшомда қайтиб келади,

Итлардай увиллаб, шаҳар изғийди.

⁸Қара, оғизларидан қусуқ чиқади,

Тилларидан заҳар сўзлар чиқади,

“Ким ҳам бизни эшитарди”, дея ўйлайди.

⁹Улар устидан Сен куласан, эй Эгам,

Ҳамма халқларни Сен масхаралайсан.

¹⁰Сенга интизорман, эй Қудратим,

Сен менинг қалъамсан, эй Худо!

¹¹Содиқ севгинг ила, эй Худойим, менга мадад берасан,

Кўзларимга душманларим мағлубиятини кўрсатасан.

¹²Уларни ўлдирма, халқим бу сабоқни унутиб қўяр,

Қудратинг билан уларни титрат,

Эй қалқоним Раббий, уларни кўтариб ур.

¹³Уларнинг оғзидан чиққан гуноҳлар учун,

Лабларидан чиққан сўзлар учун

Ўзларининг такаббурлиги орқали илинсин.

Улар айтадиган лаънат, ёлғон учун

¹⁴Ғазабинг ила уларни йўқ қилгин,

Битта ҳам қолдирмай қириб ташлагин.

Шунда эй Худо, Ёқуб насли устидан ҳукмрон эканлигинг

Ернинг тўрт томонида маълум бўлади.

¹⁵Ғанимларим ҳар кун оқшомда қайтиб келади,

Итлардай увиллаб, шаҳар изғийди.

¹⁶Овқат излаб дайдиб юради,

Агар тўймасалар, ириллайди.

¹⁷Мен эса Сенинг қудратингни тараннум этаман,

Содиқ севгингни тонгда севинч ила куйлайман.

Сен менинг қалъам бўлгансан,

Кулфатда қолганимда паноҳимсан.

¹⁸Эй Қудратим, Сени куйлаб мадҳ қиламан,

Сен, эй Худо, менинг қалъамсан,

Содиқ севгисини кўрсатувчи Худосан.

59–САНО

^1-2Ижрочилар раҳбарига. “Нилуфар гул шаҳодати” куйига айтилган. Таълим учун. Довуд Орам–Нахрайим^[105] ва Орам–Зўво^[106] халқи билан жанг қилгандан кейин^[107] Йўаб қайтиб келиб, ўн икки минг эдомликни Туз водийсида^[108] ўлдирганда, Довуднинг айтган қўшиғи.

³Эй Худо, бизни тарк этдинг,

Мудофаамизни ёриб ўтдинг,

Биздан ғазабландинг,

Энди бизни олдинги ҳолимизга қайтаргин!

⁴Ерни силкитдинг, ёриқлар очдинг,

Ёриқларни тузатгин, ер тебранмоқда.

⁵Халқингга кўп азоблар бердинг,

Каловланиб юрсин, деб ичгани шароб^[109] бердинг.

⁶Улар камон ўқларидан яшириниб олсин, дея^[110]

Ўзингдан қўрққанларга ишора бериб, байроқ кўрсатасан.

⁷Ўнг қўлинг ила ғалаба ато қилгин,

Бизга жавоб бергин^[111],

Ўзингнинг севганларинг нажот топсин.

⁸Эй Худо, Ўз муқаддас маконингдан ваъда бергансан^[112]:

“Шодланиб, Шакамни^[113] бўлиб ташлайман,

Сухўт водийсини^[114] тақсимлаб бераман.

⁹Гилад Меникидир, Манаше^[115] Меникидир,

Эфрайим дубулғамдир, Яҳудо^[116] салтанат ҳассамдир.

¹⁰Мўаб Менинг қўлювгичимдир,

Эдом узра чориғимни отаман^[117],

Олқишла мени, эй Филистлар!^[118]”

¹¹Эҳ, қанийди мустаҳкам шаҳарга^[119] мени олиб борсалар,

Эдомга мени бошлаб борсалар.

¹²Эй Худо, ахир, бизни Ўзинг рад этдинг–ку!

Лашкаримизга йўлбошчилик қилмаяпсан–ку энди!

¹³Душмандан қутқариб, бизга ёрдам бер,

Инсоннинг ёрдами бутунлай беҳуда.

¹⁴Эй Худо, Сен билан биз ғолиб бўламиз,

Душманларимизни Сен янчиб ташлайсан.

60–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. Торли асбоблар жўрлигида. Довуд саноси.

²Эшитгин, эй Худо, оҳу ноламни,

Тинглагин менинг ибодатимни.

³Ернинг у четидан Сенга ёлвораман,

Юрагим қон бўлганда, Сени чақираман.

Етиб бўлмас баланд қояга мени олиб чиққин.

⁴Сен менинг паноҳим бўлгандирсан,

Душманимга қарши мустаҳкам минорасан.

⁵Чодирингда то абад маскан қилай,

Қанотларинг соясида паноҳ топай.

⁶Ахир, эй Худо, онтимни эшитгансан,

Номингдан қўрққанларнинг мулкидан менга ато қилгансан.

⁷Шоҳнинг умрини узайтиргин,

Насллар оша ҳаётини давом эттиргин.

⁸Эй Худо, у то абад ҳузурингда тахтда ўтирсин,

Содиқ севгинг, садоқатинг ила уни ҳимоя қилгин.

⁹Шунда сенга ҳар доим ҳамду сано куйлайман,

Берган онтимни ҳар куни адо этаман.

61–САНО

¹Ижрочилар раҳбари Ёдутунга^[120]. Довуд саноси.

²Жоним ёлғиз Худога мунтазирдир,

Нажот менга Худодан келади.

³Ҳа, Унинг Ўзи суянган қоям, нажотимдир.

Қалъам Удир, шу боис асло қоқилмасман.

⁴Эй душманлар, қачонгача мени туртасизлар?!

Лиқиллаб турган четан деворга,

Қийшайган деворга ҳужум қилгандай

Ҳаммангиз менга ёпишаверасизларми?!

⁵Сизнинг режангиз обрўйимни тўкмоқдир.

Ёлғон–яшиқ гаплардан завқ оласиз,

Оғзингиз билан дуо қиласиз,

Ичингизда эса лаънат ўқийсиз.

⁶Эй жоним, ёлғиз Худога мунтазир бўлгин,

Умидим манбаи Унинг Ўзидир.

⁷Ёлғиз Худодир суянган қоям, нажотим,

Қалъам Удир, шу боис қоқилмасман.

⁸Нажотиму шарафим Худодан келар,

Қудратли қояму паноҳим Удир.

⁹Эй халқим, умид қил Худодан,

Юрагингни очгин доимо Унга,

Бизнинг паноҳимиз Худодир.

¹⁰Инсон зоти бир нафасдир,

Ҳа, инсон зоти ёлғондир!

Агар тарозида тортиб кўрилса,

Ҳаммаси бирга ҳаводан ҳам енгил чиқади.

Уларнинг асло вазни йўқдир.

¹¹Юлғичликка ишониб қолма,

Талончиликка беҳуда умид қилма,

Мабодо бойлигинг кўпайиб қолса,

Бойлигингга кўнгил боғлама.

¹²Эй Худо, Сен менга бир нарса айтдинг,

Шу икки нарса ҳақида менга гапирдинг:

Сен қудратли Худосан.

¹³Эй Раббий, Сенинг севгинг чексиздир.

Шу боис Сен ҳар бир инсонни

Қилган ишларига кўра мукофотлайсан.

62–САНО

¹Яҳудо чўлида бўлганда, Довуднинг айтган саноси.

²Эй Худо, менинг Худойимсан, интиламан Сенга,

Қуруқ, толиққан сувсиз тупроқдай

Жоним ташнадир Сенга,

Вужудим орзуманддир Сенга.

³Муқаддас масканингда Сенга нигоҳ ташладим,

Қудратингни, шуҳратингни кўрдим.

⁴Ҳаётдан афзал Сенинг севгинг,

Тилимдан тушмас Сенинг олқишинг.

⁵Бир умр Сени олқишлайман,

Қўлларимни кўтариб, Сенга сажда қиламан.

⁶Илик билан ёғ егандай жоним мамнун бўлади,

Шодиёна қўшиқлар ила Сени мадҳ қиламан.

⁷Ўрнимда ётиб ҳам, Сени эслайман,

Сени ўйлаб, тунни қарши оламан.

⁸Ўзинг Менинг мададкорим бўлдинг,

Қанотларинг соясида севинч ила куйлайман.

⁹Сенинг ортингдан қолмай эргашаман,

Ўнг қўлинг мени маҳкам тутади.

¹⁰Жонимнинг пайига тушганлар

Ернинг қаърига тушиб йўқ бўлиб кетади.

¹¹Улар қиличнинг дамига йўлиқади,

Чиябўриларга ем бўлади.

¹²Шоҳ эса Худодан севинч топади,

Худо номи билан онт ичганлар Уни мадҳ қилади,

Ёлғончиларнинг оғзи эса ёпилади.

63–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. Довуд саноси.

²Эй Худо, овозимни эшитгин илтижо қилганимда,

Ҳаётимни душман ваҳимасидан қутқаргин.

³Фосиқнинг фитнасидан мени яширгин,

Бадкирдорлар тўдасидан ҳимоя қилгин.

⁴Улар тилларини шамширдай қайрайди,

Нишонга олиб, заҳарли сўзларини ўқдай отади.

⁵Айбсиз одамни пистирмадан туриб отади,

Ҳеч қўрқмай, бирданига унга ўқ узади.

⁶Бир–бирининг қабиҳ режаларин қўллаб–қувватлайди,

Яширинча тузоқ қўйишга тил бириктиради,

“Буни ким ҳам кўрарди”, деб ўйлайди.

⁷Улар адолатсизликни қасд қилади:

“Ажойиб режа туздик”, деб айтади.

Албатта инсон фикри, юрагини билиб бўлмайди.

⁸Худо эса фосиқларга ўқ узади,

Тўсатдан улар яраланади.

⁹Уларнинг тили ўзларининг бошини ейди,

Уларни кўрганлар қалтираб кетади.

¹⁰Жамики одамзод қўрқиб қолади,

Худонинг ишларини улар эълон қилади,

Худонинг қилганлари ҳақида ўйлаб кўради.

¹¹Солиҳлар Эгамиз туфайли севинч топсин!

Солиҳлар Унда паноҳ топсин,

Ҳамма тўғри инсонлар Уни мадҳ этсин.

64–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. Довуд саноси. Қўшиқ.

²Эй Қуддусдаги^[121] Худо, Сен лойиқсан ҳамду санога,

Сенга берган онтимизни бажо қиламиз.

³Сенсан ибодатларга жавоб бергувчи,

Жамики одамзод Сенга келади.

⁴Гуноҳ устимиздан^[122] тантана қилган,

Сен эса кечирасан гуноҳларимизни^[123].

⁵Қутлуғ ҳовлимда яшасин, дея

Сен Ўзинг танлаб,

Олиб келган инсон нақадар бахтли!

Уйингнинг, муқаддасМаъбадингнинг

Неъматларидан биз баҳраманд бўламиз.

⁶Ғаройиб ишлар кўрсатиб,

Ғалаба ила бизга жавоб берасан,

Эй нажоткоримиз Худо!

Ернинг тўрт томонининг,

Ҳамда энг узоқ денгизларнинг умиди Сенсан.

⁷Куч билан Ўзингни қуроллантиргансан,

Қудратинг ила тоғларни жойлаштиргансан.

⁸Денгизлар ҳайқириғини бостирасан,

Тўлқинлар шовқинини тинчитасан.

Халқлар шовқин–суронига барҳам берасан.

⁹Дунёнинг у четида яшовчилар

Мўъжизаларингдан қўрқувга тушади.

Шарқдан ғарбгача халқлар

Сенинг ишларингни севинч ила куйлайди.

¹⁰Заминни Сен суғориб парваришлайсан,

Мўл–кўл қилиб уни бойитасан.

Эй Худо, дарёларинг суви лиммо–лимдир,

Инсонларни дон–дун билан таъминлашни мўлжаллагансан.

¹¹Эгатларини қондириб суғорасан,

Баланд жойларини ўзинг текислайсан,

Ёмғир билан тупроғини юмшатасан,

Ҳосилига барака берасан.

¹²Мўл ҳосил билан йилга тож кийгизасан,

Араваларинг юрган йўллардан бойлик оқади.

¹³Чўл серсув ўтлоқзорларга айланади,

Тепаликлар севинчга бурканади.

¹⁴Яйловлар қўй сурувлари билан қопланади,

Водийлар донларга тўлади,

Улар севинчдан ҳайқириб қўшиқ айтади.

65–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. Сано. Қўшиқ.

Худога шодлик ила ҳайқиринг,

Эй ер юзидаги инсонлар!

²Худонинг улуғворлигини куйланг!

Унга ажойиб ҳамду санолар айтинг!

³Худога айтинглар:

“Сенинг ишларинг нақадар ғаройиб!

Қудратинг буюклигидан

Душманларинг олдингда ғужанак бўлади.

⁴Бутун замин Сенга сажда қилади,

Улар Сенга ҳамду сано айтади,

Ҳа, Ўзингга ҳамду сано куйлайди.”

⁵Кел! Худо нима қилганини кўргин!

Инсон манфаати учун қилган

Ғаройиб ишларини кўргин!

⁶Денгизни қуруқ ерга айлантирди,

Ота–боболаримиз сувлардан юриб ўтди^[124],

У ерда қилган ишларидан,

Худо туфайли биз севинамиз.

⁷Қудрати ила то абад ҳукм суради,

Кўзлари халқларни кузатиб туради,

Унга қарши исёнчилар қўзғалмасин.

⁸Эй халқлар, Худойимизга олқишлар айтинг,

Унинг ҳамду саноси янграсин.

⁹У бизнинг ҳаётимизни сақлаган,

Оёқларимизни тойиб кетишдан асраган.

¹⁰Эй Худо, Сен бизни синадинг,

Кумушни тозалагандай бизни тозаладинг.

¹¹Бизни тузоққа йўлиқтирдинг,

Елкамизга оғир юк ортдинг.

¹²Араваларни бошимиз узра юргиздинг,

Олов, сувлардан биз кечиб ўтдик,

Фаровонликка^[125] бизни олиб келдинг.

¹³Куйдириладиган қурбонликлар билан

Сенга берган онтимни адо этгани

Мен Сенинг уйингга келаман.

¹⁴Кулфатда қолганимда онт ичган эдим,

Тилим ваъда берган, оғзим сўйлаган эди.

¹⁵Бўрдоқиларни куйдириб, Сенга қурбонлик қиламан.

Қўчқор, така, буқаларни келтираман.

Қурбонликларнинг ҳидлари осмонга етиб боради.

¹⁶Эй Худодан қўрққанлар, келиб, эшитинглар,

Мен учун У нима қилганин сўзлаб берайин.

¹⁷Мадад сўраб Худога ёлвордим,

Унинг ҳамду саноси ҳеч тилимдан тушмади.

¹⁸Юрагимда гуноҳим бўлса эди,

Мени асло эшитмас эди Раббий.

¹⁹Худо мени тинглади,

Ибодат қилганимда, овозимни эшитди.

²⁰Худога олқишлар бўлсин!

Ибодатимни У рад қилмади,

Содиқ севгисини мендан дариғ тутмади.

66–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. Торли асбоблар жўрлигида. Сано. Қўшиқ.

²Эй Худо, меҳрибон бўлгин, барака бергин бизга,

Юзинг нурини сочгин лутф ила устимизга,

³Заминда маълум бўлади Сенинг йўлларинг,

Жамики халқлар орасида маълум бўлади Сенинг нажотинг.

⁴Эй Худо, халқлар Сени мадҳ қилсин,

Жамики халқлар Сенга ҳамду сано айтсин.

⁵Халқларни Сен одиллик ила ҳукм қиласан,

Замин узра элатларга йўлбошчилик қиласан,

Севинсин халқлар, шодланиб қўшиқ айтсин.

⁶Эй Худо, халқлар Сени мадҳ қилсин,

Жамики халқлар Сенга ҳамду сано айтсин.

⁷Ер ўз ҳосилини берсин,

Худойимизнинг Ўзи бизга барака берсин.

⁸Ҳа, Худо бизга барака берсин!

Ернинг тўрт томонидаги халқлар Унга тиз чўксин.

67–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. Довуд саноси. Қўшиқ.

²Қўзғалсин Худо, тарқалиб кетсин душманлари,

Олдидан қочиб кетсин Ундан нафратланганлар.

³Тутунни шамол тарқатгани каби

Худо уларни ҳайдаб юборсин.

Мум оловда эригани каби

Худо олдида фосиқ ҳалок бўлсин.

⁴Солиҳлар эса хурсанд бўлсин,

Худо олдида шод бўлсин,

Улар хурсандликка тўлиб–тошсин.

⁵Худога ҳамду санолар куйланг,

Унинг номини тараннум этинг.

У булутларни миниб боради,

Уни улуғланг.

У Эгамиздир!

Ҳузурида шодланинг!

⁶У Худодир, макони муқаддасдир,

Етимларнинг отаси, бевалар ҳимоячисидир.

⁷Худо ёлғизларни хонадонга жойлаштиради,

Асирларни роҳатга, эркинликка олиб чиқади,

Исёнкорлар эса қақраган ерга эга бўлади.

⁸Эй Худо, Ўз халқингнинг олдида борганингда,

Саҳро бўйлаб юриш қилганингда,

Замин титради, осмон ёмғирини қуйди.

⁹Эй Синай тоғининг Худоси^[126], Сенинг ҳузурингда,

Эй Исроил халқининг Худоси, Сенинг олдингда,

Замин титради, осмон ёмғирини қуйди.

¹⁰Сен, эй Худо, мўл ёмғир бердинг,

Толиққан ерингга^[127] қайтадан куч ато этдинг.

¹¹Халқинг ўша ерда бошпана топди,

Эй Худо, ҳимматингдан муҳтожларни баҳраманд қилдинг.

¹²Раббийдан амр келади,

Аёлларнинг катта жамоаси хушхабарни элтади:

¹³“Шоҳлару лашкарлар шоша–пиша қочади!”

Исроил аёллари чодирларда ўлжани бўлишиб олади!

¹⁴Ҳатто уйда қолганлар учун ҳам

Бордир кумуш билан қопланган каптар қанотлари,

Ялтироқ олтин билан қопланган каптар патлари.

¹⁵Қодир Худо шоҳларни тўзғитганда,

Залмон тоғига^[128] қор ёққандай бўлди.

¹⁶Эй Башаннинг тоғи^[129], улуғвор тоғ,

Эй чўққилари кўп тоғ, Башаннинг тоғи!

¹⁷Эй чўққилари кўп тоғ!

Худо макон қилиб танлаган тоққа^[130]

Нега ҳасад билан қарайсан?

Эгамиз то абад у ерда истиқомат қилади.

¹⁸Худонинг жанг аравалари сон–саноқсиздир,

Раббий Синайдан муқаддас маконига келади^[131].

¹⁹Юксакларга^[132] чиқди У,

Асирларни ортидан эргаштирди.

Халқлардан ҳадялар олди,

Ҳатто гуноҳкор исёнчилардан ҳам олди.

Ахир, Парвардигор Эгамиз у ерда яшайди!

²⁰Раббийга олқишлар бўлсин,

У ҳар кун оғирлигимизни кўтаради.

Худо бизнинг нажотимиздир.

²¹Худойимиз — нажот бергувчи Худо,

Эгамиз Раббий ўлимдан қутқаради.

²²Худо шубҳасиз душманлар бошини янчади,

Гуноҳ йўлидан юрган одамнинг

Бош суякларини ҳам эзади.

²³Раббий шундай дейди:

“Душманларингни Башандан қайтариб келаман,

Уларни денгиз тубидан олиб келаман.

²⁴Оёғингни душманларинг қонига ботирасан,

Итларинг ҳам душман қонини ялаб,

Ўз улушини олади.”

²⁵Эй Худо, зафарли карвонинг кўринмоқда!

Менинг Шоҳим, Худойимнинг карвони

Муқаддас маконингга бораётгани кўринмоқда!

²⁶Олдинда қўшиқчилар, орқада созандалар,

Уларнинг ўртасида чилдирма чалган қизлар куйлар:

²⁷“Олқишлар айтинг Худога буюк жамоа ичра,

Ҳамду санолар ўқинг Эгамизга,

Эй Исроилнинг манбаидан пайдо бўлганлар!”

²⁸Уларнинг энг кичиги Бенямин қабиласи олдинда келади,

Ортидан тўп бўлиб Яҳудо шаҳзодалари келади,

Забулун, Нафтали^[133] шаҳзодалари уларга эргашади.

²⁹Эй Худо, кўрсатгин қудратингни!^[134]

Эй Худо, илгаригидай намоён қил кучингни!

³⁰Қуддусдаги Маъбадинг ҳақи–ҳурмати

Шоҳлар Сенга ҳадялар келтиради.

³¹Мисрга, қамишзор орасидаги ўша ёввойи ҳайвонга^[135] танбеҳ бер,

Халқларга, ўша буқалар подасига, бузоқларига танбеҳ бергин.

Сенга таъзим қилиб, кумушларини назр қилишсин.

Урушдан лаззатланувчи бу халқларни тўзғитгин.

³²Мисрдан бронза келтирилади^[136],

Ҳабашистон^[137] Сенга қўлларин чўзиб, эй Худо,

Ўлпон тўлашга шошилиб қолади.

^33-34Худони тараннум этинг, эй ер юзи шоҳликлари,

Самолар — азалий самолар узра чиққан,

Ҳайбатли овози гулдураган

Раббийга ҳамду санолар куйланг.

³⁵Ҳаммага эълон қилинг Худонинг қудратини,

Унинг улуғворлиги Исроил устидадир,

Унинг қудрати самолардадир.

³⁶Худо қўрқинчлидир Ўзининг Муқаддас масканида,

Исроил халқининг Худоси куч–қудрат берар Ўз халқига.

Худога олқишлар бўлсин!

68–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. “Нилуфар” куйига айтилган. Довуд саноси.

²Эй Худо, мени Ўзинг қутқар,

Сувлар бўғзимга қадар кўмди.

³Ботқоққа чўкиб бораётирман,

Оёғимни қўйгани қаттиқ ер йўқ.

Чуқур сувларга ботиб кетдим,

Энди тўлқинлар мени ютмоқда.

⁴Мадад сўраб, силлам қуриди,

Томоқларим қақраб кетди,

Эй Худойим, Сени кутиб, кўз нурим сўнди.

⁵Сабабсиз мендан нафратланганлар

Бошимдаги сочимдан ҳам кўпдир.

Кўпчилик сабабсиз менга душмандир,

Улар жонимга қасд қилмоқчилар.

Мен ўғирламаган нарсаларни улар

Қайтиб бер, деб мени мажбур қилмоқдалар.

⁶Эй Худо, ақлсизлигимни Ўзинг биласан,

Айбларим Сендан асло яширин эмас.

⁷Эй Сарвари Олам — Раббий,

Сендан умид қилганлар

Мен туфайли уятга қолмасинлар.

Эй Исроил халқининг Худоси,

Сенга юз бурганлар

Мен туфайли шарманда бўлмасинлар.

⁸Сени деб ҳақоратга чидадим,

Хижолатдан юзларим шувут.

⁹Ака–укаларимга гўё бегонадайман,

Туғишганларим орасида мусофирдайман.

¹⁰Сенинг уйингга бўлган севгим ичимни ёндирар,

Сени ҳақоратлаганлар мени ҳақорат қилган бўлар.

¹¹Фарёд қилиб, рўза тутганимда,

Мен масхара бўлдим.

¹²Кулфатда қолиб, қанор кийганимда^[138],

Улар устимдан кулдилар.

¹³Шаҳар дарвозаси олдида^[139] ўтирганлар

Мени ғийбат қиларлар,

Маст–аластлар мен тўғримда қўшиқ айтарлар.

¹⁴Мен эса, эй Эгам, Сенга ибодат қиламан.

Маъқул вақтда, содиқ севгинг соясида, эй Худо,

Ишончли нажотинг билан жавоб бер менга.

¹⁵Мени қутқаргин, ботқоққа ботиб кетмай,

Мендан нафратланганлардан халос бўлай,

Мени чуқур сувлардан сақлагин.

¹⁶Тўфон мени ғарқ қилмасин,

Тубсиз сувлар мени ютмасин,

Қабр менга оғзин очмасин.

¹⁷Жавоб бер ибодатимга, эй Эгам,

Нақадар эзгудир содиқ севгинг,

Буюк шафқатинг ила менга юз бургин.

¹⁸Мен, Ўз қулингни жамолингдан бебаҳра қилма,

Кулфатда қолганман, жавоб бер тезда.

¹⁹Яқинроқ кел, қутқаргин мени,

Душманларимдан халос қил мени.

²⁰Ҳақоратга дучор бўлганим,

Шармандаю шармисор бўлганим

Ўзингга равшан.

Ҳамма душманларимни биласан.

²¹Ҳақоратлар қалбимни яралаб,

Тушкунликка туширди.

Бир ҳамдард изладим, ҳеч ким йўқ эди,

Тасалли берувчи изладим–у, топмадим.

²²Овқатимга улар заҳар солдилар,

Чанқаганимда менга узум сиркаси бердилар.

²³Дастурхонлари ўзларига тузоқ бўлсин,

Ҳамтовоқлари учун қопқон бўлсин.

²⁴Кўз нурлари сўнсин, кўрмайин қолсин,

Беллари то абад букчайиб қолсин.

²⁵Улар устига ғазабингни сочгин,

Қаҳринг аланга олиб, уларни ютиб юборсин.

²⁶Уларнинг макони ташландиқ бўлиб қолсин,

Чодирларида тирик бир жон қолмасин.

²⁷Сен урган инсонларни улар таъқиб қилади,

Сен берган яра азобларини улар ғийбат қилади.

²⁸Гуноҳлари устига гуноҳ қўшгин,

Уларни Сен оқламагин.

²⁹Номлари ҳаёт китобидан ўчирилсин,

Солиҳлар билан ёнма–ён ёзилмасин.

³⁰Мен азобда, кулфатда қолганман,

Эй Худо, нажотинг мени ҳимоя қилсин.

³¹Номини куйлаб, Худони мадҳ қиламан,

Шукр айтиб, Уни мақтайман.

³²Буқадан, шохли, туёқли бузоқдан кўра,

Ҳамдларим Эгамни кўпроқ мамнун қилади.

³³Мазлумлар буни кўриб, севинсин,

Худога интилаётганлар дадил бўлсин.

³⁴Эгамиз муҳтожларни эшитади,

Асир бўлган халқидан нафратланмайди.

³⁵Осмону ер Эгамизни мадҳ айласин,

Денгизлару улардаги жонзотлар мадҳ айласин.

³⁶Худо Қуддусга^[140] нажот беради,

Яҳудо шаҳарларини қайта тиклайди,

Халқ ўрнашиб, у ерни мулк қилади.

³⁷Худо қулларининг авлоди у ерни эгаллайди,

Худони севганлар у ерни маскан қилади.

69–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. Бизни Эгамизнинг ёдига солиш учун айтилган. Довуд саноси.

²Эй Худо, нажот бер менга,

Келгин тезда, эй Эгам, мадад бер менга.

³Жонимга қасд қилганлар шарманда бўлсин,

Ниятлари барбод бўлсин.

Ҳалокатимни истаганлар уятда қолсин,

Шармандаю шармисор бўлсин.

⁴“Ҳолинг қалай энди?!” деб мени масхаралаганлар

Шарманда бўлиб, орқага қайтсин.

⁵Сенга юз бурганларнинг ҳаммаси

Сен туфайли севинч, шодликка тўлсин.

Сенинг нажотингни севганлар:

“Худо буюкдир!” деб доимо айтсин.

⁶Эҳ, мен ғариб, бечораман,

Тезда келгин менга, эй Худо!

Мададкорим, нажоткорим Ўзингсан,

Кечикмагин, эй Эгам!

70–САНО

¹Эй Эгам, Сенда мен паноҳ топаман,

Шарманда бўлишимга асло йўл қўймагин.

²Адолатлисан, сақла мени, қутқаргин,

Эшитгин, мени халос қилгин.

³Менинг паноҳ қоям бўлгин,

Ҳар доим Сенга бора олай.

Мени қутқармоқ учун амр бердинг.

Чиндан ҳам, Сен суянган қоямсан, қалъамсан.

⁴Эй Худойим, фосиқнинг қўлидан мени қутқаргин,

Адолатсиз, золим одамнинг исканжасидан қутқаргин.

⁵Сен, эй Эгам Раббий, менинг умидимсан,

Ёшлигимдан Сенга умид боғлаганман.

⁶Туғилганимдан буён Сенга суяндим,

Онамнинг қорнидан мени олиб чиққансан,

Доимо Сенга ҳамду сано айтаман.

⁷Ҳаётим кўпчиликка ўрнак бўлди,

Чунки Сен менинг мустаҳкам паноҳимсан.

⁸Оғзимдан асло тушмас Сенга ҳамду санолар,

Кун бўйи шуҳратингни эълон қиламан.

⁹Кексайган чоғимда мени ташлаб қўймагин,

Қувватим кетганда, мени тарк этмагин.

¹⁰Ахир, душманларим менга қарши тил бириктиради,

Бирга фитна қилиб, мени ўлдирмоқчи бўлади.

¹¹Душманларим айтар: “Худо тарк этган уни,

Қувинглар, ушланглар уни,

Уни қутқарадиган ҳеч кимса йўқдир.”

¹²Эй Худо, мендан узоқ кетмагин,

Тез кел, эй Худойим, менга мадад бер!

¹³Мени айбловчилар шармандаликдан ерга кириб кетсин,

Менга зарар етказмоқчи бўлганлар

Масхара бўлсин, бадном бўлсин.

¹⁴Мен эса доимо Сенга умид боғлайман,

Янада кўп ҳамду сано айтаман.

¹⁵Менга қилганларингдан ҳайратга тушдим,

Адолатингни ҳар кимга ҳикоя қилавераман,

Нажотингни кун бўйи сўйлайвераман.

¹⁶Қудратли ишларингни мадҳ қиламан, эй Эгам Раббий,

Ёлғиз Сенинг одиллигингни мадҳ қиламан.

¹⁷Эй Худо, ёшлигимдан менга Сен таълим бергансан,

Ажойиб ишларингни ҳамон айтиб юраман.

¹⁸Сочларим оқариб, кексайганимда,

Мени тарк этмагин, эй Худо!

Келгуси авлодларга кучинг ҳақида айтай,

Мендан кейин келадиганларга

Қудратинг ҳақида айтиб берай.

¹⁹Адолатинг самоларга етади, эй Худо,

Буюк ишлар қилдинг Сен,

Сенга ўхшаган ким бор, эй Худо?!

²⁰Дучор қилдинг мени кўп кулфат, азобларга,

Мени яна ҳаётга қайтарасан,

Ер остидан яна мени чиқариб оласан.

²¹Шуҳратимни яна юксалтирасан,

Менга яна таскин берасан.

²²Арфа чалиб Сенга ҳамду сано айтаман,

Сенинг садоқатингни куйлайман, эй Худойим.

Лира чалиб, Сени тараннум қиламан,

Эй Исроил халқининг муқаддас Худоси!

²³Сени мадҳ қилиб куйлаганимда,

Дудоқларим шодликдан ҳайқиради.

Мени Сен қутқаргансан.

²⁴Менга зарар етказмоқчи бўлганлар

Шармандаи шармисор бўлдилар.

Кун бўйи тилим адолатинг ҳақида сўйлайди.

71–САНО

¹Сулаймон саноси.

Эй Худо, шоҳга адолатингни бергин,

Шоҳ ўғлига тўғри ҳукм чиқаришни ўргатгин.

²Сенинг халқингни у адолат ила ҳукм этсин,

Бечораларни у тўғрилик билан ҳукм этсин.

³Тоғлар халққа роҳат–фароғат олиб келсин,

Тепаликлар ҳақиқат самарасини келтирсин.

⁴Шоҳ халқнинг қашшоқларини ҳимоя қилсин,

Бечораларнинг болаларига нажот берсин,

Золимларни эзиб ташласин.

⁵Насллар оша қуёшу ой самода тургандай,

Унинг умри ҳам шунчалик узоқ бўлсин!^[141]

⁶Шоҳимиз ўхшасин ўрилган далага,

Ёққан ҳузурбахш ёмғирга,

Ерни суғорган шаррос ёмғирга.

⁷Унинг даврида солиҳ яшнасин,

Дунё тургунча мўл–кўлчилик бўлсин.

⁸У бир денгиздан иккинчисига қадар,

Фурот дарёсидан тортиб,

Ер юзининг тўрт томонига ҳукмронлик қилади.

⁹Шоҳ олдида чўл қабилалари тиз чўксин,

Унинг душманлари тупроқ яласин.

¹⁰Денгиз ортидаги юртларнинг шоҳлари,

Таршиш^[142] шоҳлари унга ўлпон олиб келсинлар.

Шава^[143] ҳамда Саво^[144] шоҳлари

Унга ҳадялар келтирсинлар.

¹¹Ҳамма шоҳлар унга таъзим айласин,

Ҳамма халқлар унга хизмат қилсин.

¹²Мазлум нола қилганда, шоҳ нажот беради,

Мададкори йўқ бечорани у қутқаради.

¹³Заиф, бечорага у шафқат кўрсатади,

Мазлумларнинг ҳаётини сақлайди.

¹⁴Мазлумларни жабр–зулмдан халос қилади,

Мазлумлар қони унинг назарида азиздир.

¹⁵Шоҳнинг умри узоқ бўлсин!

Шаванинг олтини уники бўлсин,

Халқ доимо у учун ибодат қилсин,

Кун бўйи дуо қилиб, уни олқасин.

¹⁶Юртда дон мўл–кўл бўлсин,

Тепаликлар устида дон бошоқлари чайқалиб турсин.

Лубнон тоғларида бўлгани каби ҳосили унумли бўлсин.

Даладаги гиёҳлар каби шаҳарлари одамга тўлсин.

¹⁷Шоҳнинг номи мангу яшасин,

Унинг донғи қуёш тургунча бор бўлсин,

Барча халқлар у орқали барака топсин,

Халқлар уни: “бахтиёр”, деб айтсин.

¹⁸Исроил халқининг Худоси — Эгамизга

Олқишлар бўлсин.

Ажойиб ишлар қиладиган ёлғиз Удир.

¹⁹Эгамизнинг улуғвор номига то абад олқишлар бўлсин,

Бутун ер юзи Унинг шуҳрати билан тўлсин.

Омин! Омин!

²⁰Эссай ўғли Довуднинг ибодатлари ниҳоясига етди.

Китоб (3)

72–САНО

¹Осифнинг^[145] саноси.

Ҳақиқатдан ҳам, Исроил халқига,

Юраги пок бўлганларга Худо ҳиммат қилар.

²Оёқларим тойиб кетай, деди,

Сал бўлмаса сирпаниб йиқилай, дедим.

³Фосиқнинг яшнаётганини кўрганимда,

Такаббурларга ҳасад қилдим.

⁴Улар оғриқ нималигини билмайди^[146],

Таналари соппа–соғ, бақувват.

⁵Бошқалардай улар дард тортмайди,

Бошқалардай улар азоб чекмайди.

⁶Киборлик уларнинг бўйнидаги маржон бўлади,

Зўравонликни улар либос қилиб кийиб олган.

⁷Уларнинг кўзларини ёғ босиб қолган,

Хаёлларида аҳмоқона ниятлар тўлиб–тошган.

⁸Такаббурлар масхаралаб, хусумат билан гапиради,

Мағрурланиб, зулм билан таҳдид қилади.

⁹Фосиқлар оғизлари билан осмонга даъво қилади,

Тиллари билан ер юзини мулк қилиб олади.

¹⁰Шу боис ҳар ким уларга юз буради,

Уларнинг сўзларини сув каби ичади^[147].

¹¹Яна улар шундай дейдилар:

“Худо қандай қилиб била олади?!

Худойи Таоло нимани ҳам биларди?!”

¹²Фосиқлар ана шунақа!

Доимо беташвиш бойлик орттиради.

¹³Ҳа, мен бекорга юрагимни пок тутган эканман–да!

Айбсизман, дея бекорга қўлларимни ювибман–да!

¹⁴Ахир, кун бўйи азоб тортаман,

Ҳар кун эрталаб жазо оламан.

¹⁵Мен ҳам фосиқ гапларни гапираверганимда,

Сенинг содиқ фарзандларингга хоинлик қилган бўлар эдим.

¹⁶Аммо буларни тушунай, десам,

Бу иш жуда ҳам машаққатли туюлди.

¹⁷Худонинг Муқаддас масканига кирдим,

Шундагина фосиқлар қисмати не бўлишини тушундим.

¹⁸Эй Худо, чиндан ҳам уларни сирпанчиқ ерга қўйгансан,

Уларни жарликка улоқтириб, барбод қиласан.

¹⁹Улар бирдан қирилиб кетади,

Ваҳимадан қирилиб, йўқ бўлади.

²⁰Уларнинг ҳаёти фақат тушдир,

Уйғонганларида унут бўлади.

Сен ҳам қўзғалганингда, эй Раббий,

Уларнинг ҳаётига чек қўясан.

²¹Ғамга тўлган пайтларимда,

Юрагимда дард пайдо бўлганда,

²²Мен нодон, жоҳил бўлган эканман,

Қаршингда онгсиз ҳайвон каби бўлган эканман.

²³Шундай бўлса ҳам, доимо Сен биланман,

Сен ўнг қўлимдан ушлагансан.

²⁴Ўгитларинг билан менга йўл кўрсатасан,

Охири мени шон–шуҳрат ила кутиб оласан.

²⁵Сендан бошқа кимим бор самода?!

Сендан ўзгасини истамасман ер юзида.

²⁶Тугаб бориши мумкин танаму қалбим,

Аммо Сен, эй Худо, қалбимнинг қувватисан,

Сен то абад барқарорлигимсан.

²⁷Сендан узоқ бўлганлар ҳалок бўлади,

Қириб ташлайсан Сенга содиқ бўлмаганларни.

²⁸Эй Худо, Сенга яқин бўлганим эса менга яхшидир.

Эй Эгам Раббий, Сени паноҳим қилиб олдим,

Сенинг ҳамма ишларингни айтиб юраман.

73–САНО

¹Осифнинг^[148] қасидаси.

Эй Худо! Нечун бизни то абад рад этасан?!

Нечун яйловдаги қўйларингга ғазабингни сочасан?!

²Азалда Ўзингники қилиб олган халқингни ёдингда тут.

Ўзимнинг мулким бўлсин, деб қутқарган халқингни,

Ўзинг маскан қилган Сион тоғини ёдингда тут.

³Даҳшатли бу хароба томон қадам босиб кўр.

Қара, Муқаддас маскандаги борини ғаним йўқ қилди.

⁴Ғанимларинг шовқин–сурони Муқаддас масканингни тўлдирди,

Байроқларини улар белги қилиб ўрнатди.

⁵Ўзларини болтаси бор одамдай тутдилар,

Ўрмондаги дарахт кесувчилардай тутдилар.

⁶Сўнгра болтаю чўкичлар билан

Парчаладилар унинг ўймакор ишларини.

⁷Муқаддас масканингга ўт қўйдилар,

Сен улуғланадиган маконни ҳаром қилдилар,

Маъбадингни ер билан битта қилдилар.

⁸“Уларни тамомила қириб ташлаймиз”, деб ўз кўнглида айтдилар,

Юртдаги барча саждагоҳларни ёқиб ташладилар.

⁹Биронта ҳам пайғамбар қолмади,

Мўъжиза аломатларини топа олмаймиз,

Қачонгача давом этар бу — биронтамиз билмаймиз.

¹⁰Қачонгача эй Худо, ғаним Сени масхара қилар?!

Сени душман то абад ҳақорат қиларми?!

¹¹Нечун ўнг қўлингни ишга солмайсан?!

Қўлингни қўйнингдан чиқариб,

Уларни қириб ташлагин!

¹²Эй Худо, азалдан менинг шоҳимсан,

Ер юзига Сен нажот олиб келасан.

¹³Қудратинг билан денгизни бўлган Сенсан,

Денгиз аждарларининг бошини мажақлагансан.

¹⁴Махлуқ Левитаннинг^[149] бошларини эзиб ташлагансан,

Чўл жонзотларига^[150] уни емиш қилиб бергансан.

¹⁵Булоқлару анҳорларни очган Сенсан,

Оқар дарёларни қуритган ҳам Сенсан.

¹⁶Кундуз Сеникидир, тун ҳам Сеники,

Қуёш ва ойни^[151] бунёд этгансан.

¹⁷Заминнинг чегарасини Сен ўрнатгансан,

Ёз ва қишни ҳам ўрнатган Сенсан.

¹⁸Эй Эгам, душманнинг масхаралашини,

Аҳмоқ одамлар Сени ҳақоратлашини ёдингда тут.

¹⁹Каптарларинг ҳаётини ёввойи ҳайвонларга берма,

Мазлум халқингнинг ҳаётини то абад унутма.

²⁰Биз билан қилган аҳдингни эсла,

Юртдаги зулмат жойлар зўравонликка тўла.

²¹Мазлум шармандаликка дучор бўлмасин,

Фақиру бечора Сенга ҳамду сано айтсин.

²²Қани, эй Худо, даъвоингни исбот қилгин,

Аҳмоқлар кун бўйи Сени масхара қилишини ёдда тут.

²³Душманларинг шовқин–сурони кўтарилаверади,

Уларнинг бақир–чақириғини эътиборсиз қолдирма.

74–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. “Хароб этма” куйига айтилган. Осифнинг^[152] саноси. Қўшиқ.

²Эй Худо, Сенга шукрлар айтамиз,

Шукрлар айтамиз, Сен бизга яқинсан,

Мўъжизаларинг ҳақида одамлар гапиради.

³Худо айтар: “Белгиланган вақтни танлайман,

Ҳаққонийлик билан ҳукм қиламан.

⁴Замин ва ундаги инсонлар титраган пайтда

Замин устунларини^[153] маҳкам ушлаган Менман.”

⁵Мақтанчоқларга Худо айтар: “Мақтанмагин”,

Фосиққа айтар: “Кучинг билан мақтанмагин.

⁶Гердайиб, самоларга кучингни кўрсатма,

Қайсарларча киборлик билан гапирма.”

⁷Ҳеч ким шарқдан ёки ғарбдан ёхуд саҳродан

Инсонни юксалтира олмайди.

⁸Ҳукм қиладиган Худодир,

Бировни У йиқитар, бошқасини юксалтирар.

⁹Ғазаб косаси Эгамизнинг қўлида,

Зиравор қўшилган кўпикли шаробга^[154] тўла.

У шаробни қуяди,

Оламдаги жамики фосиқлар эса

Қуйқумигача ичиб тугатади.

¹⁰Мен то абад Ёқубнинг Худоси ҳақида гапираман,

Уни ҳамду сано ила тараннум этаман.

¹¹Худо айтар: “Фосиқларнинг кучини қирқаман,

Солиҳларнинг қудратини ошираман.”

75–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. Торли асбоблар жўрлигида. Осифнинг^[155] саноси. Қўшиқ.

²Яҳудо юртида Худо машҳурдир,

Исроилда Унинг номи буюкдир.

³Унинг чодири Қуддусдадир^[156],

Макони Сиондадир.

⁴Ўша ерда синдирди оташдай ўқларни,

Қалқону қилични, жанг қуролларини.

⁵Эй Худо, нақадар буюксан!

Ўлжага бой тоғлардан Сен улуғворсан!

⁶Жасур аскарлар ўлжа бўлиб ётибди,

Улар ўлим уйқусига кетган.

Биронта жангчининг

Қўл кўтаришга кучи қолмади.

⁷Эй Ёқубнинг Худоси! Сенинг ҳайқириғингдан,

Отлару чавандозлар карахт бўлиб ётибди.

⁸Чиндан ҳам Сен қўрқинчлисан,

Ким бардош бера олар Сенинг қаршингда,

Ғазабинг қўзғалган пайтда?!

^9-10Самолардан ҳукмингни эълон қилдинг!

Эй Худо! Сен ҳукм қилай, деб,

Оламдаги мазлумларни қутқарай, деб қўзғалдинг.

Шунда ер юзи қўрқиб сукутда қолди.

¹¹Инсонга бўлган ғазабинг^[157] Ўзингга ҳамду сано келтирар,

Ғазабингдан қутулганларни атрофингга тўплайсан^[158].

¹²Эгангиз Худога онтингизни адо қилинглар,

Қўрқинчли Худога атрофидагилари^[159]

Ҳадялар олиб келсинлар!

¹³Худо такаббур шаҳзодаларни бўйсундириб олади,

Ер юзи шоҳларини қўрқувга солади.

76–САНО

¹Ижрочилар раҳбари Ёдутунга^[160]. Осифнинг^[161] саноси.

²Фарёд қилиб, Худога ёлвораман,

Эшитгин мени, деб Худога ҳайқираман^[162].

³Қайғули кунимда Раббийга интилдим,

Тунда қўлларимни кўтариб илтижо қилдим,

Жоним тасалли топишни рад этди.

⁴Эй Худо, Сени ўйлаганимда,

Фиғон чекаман, руҳим заифлашади.

⁵Тун бўйи Сен мени бедор қилдинг,

Тилим калимага келмас руҳан азобланганимдан.

⁶Олдинги кунлар ҳақида ўйлаб юрдим,

Эски даврларни эслаб юрдим.

⁷Тун бўйи ўзим билан ўзим суҳбат қурдим^[163],

Қалбим хаёлга берилиб, руҳим сўраб–суриштирди:

⁸“Раббий то абад бизни рад этармикан?

Ҳеч қачон шафқат кўрсатмасмикан?

⁹Унинг содиқ севгиси то абад йўқолганми?

Унинг ваъдалари бир умрга тамом бўлганми?

¹⁰Худо шафқатли бўлишни унутиб қўйдими?

Раҳмдиллик ўрнини ғазаб эгалладими?”

¹¹Ўзимга ўзим дедим:

“Худойи Таоло ўнг қўли орқали

Энди бизга ёрдам бермаяпти.

Бу менинг кулфатимдир.”

¹²Эй Эгам, ишларингни мен ёдга оламан,

Азалий мўъжизаларингни эсга оламан.

¹³Ҳамма ишларингни хаёлимдан ўтказаман,

Қудратли ишларинг ҳақида фикр юритаман.

¹⁴Сенинг йўлинг, эй Худо, муқаддасдир,

Қайси Худо Сендай буюкдир?!

¹⁵Мўъжизалар яратувчи Худо Сенсан,

Халқлар орасида қудратингни кўрсатган Сенсан.

¹⁶Қудратинг билан ўз халқингни,

Ёқуб ҳамда Юсуф наслларини қутқаргансан.

¹⁷Эй Худо, сувлар Сени кўрганда,

Ҳа, сувлар сени кўрганда, қўрқиб кетдилар,

Тубсиз денгизлар ларзага келди!

¹⁸Булутлар ёмғирин қуйди,

Самолар гумбурлаб янгради,

Ўқларинг ҳар томонда

Ялт этиб пайдо бўлди.

¹⁹Гумбур–гумбур эшитилди қуюн ичида,

Чақмоқларинг оламни ёритди,

Замин титраб, тебранди.

²⁰Йўлинг денгиз орқали ўтди,

Сўқмоғинг баҳайбат сувлардан ўтди,

Изларинг эса кўринмас эди.

²¹Халқингни қўй сурувидай етаклаб бординг,

Мусо, Ҳорунни раҳнамо қилиб танладинг.

77–САНО

¹Осифнинг^[164] қасидаси.

Қулоқ солинг, эй халқим, ўгитларимга,

Қулоқ тутинг оғзимдан чиққан сўзларга.

²Оғзимни очаман масалга,

Ўтмишнинг сирли сабоқларин ўргатаман сизга.

³Буларни айтган эди ота–боболаримиз,

Улардан эшитганмиз, биламиз.

⁴Эгамизнинг ҳамдга лойиқ ишларини,

Унинг қудратини, У қилган ажойиботларни

Биз яширмаймиз уларнинг болаларидан,

Ҳикоя қилармиз келгуси авлодларга ҳам.

⁵Ёқуб наслига У фармон берди,

Исроилга қонун тайинлади

Ота–боболаримизга амр бериб:

“Болаларингизга ўргатинг”, деди^[165].

⁶Токи келажак насллар буларни билсин,

Билсин ҳатто туғилмаган болалар,

Ўз навбатида болаларига айтсин улар.

⁷Болалари ҳам умидини боғласин Худога,

Худонинг ишларини унутиб қўймай,

Риоя этсин Унинг амрларига.

⁸Токи улар ота–боболарига ўхшаб,

Ўжар, исёнкор насл бўлмасин.

Юрагида Худога садоқат бўлмаган,

Руҳан беқарор насл бўлмасин.

⁹Ўқ–ёй билан қуролланган Эфрайим жангчилари^[166]

Жанг кунида ортига қайтди^[167].

¹⁰Улар Худонинг аҳдига риоя қилмади,

Унинг қонунлари бўйича юришни рад қилди.

¹¹Улар унутдилар Худонинг қилган ишларини,

Худонинг уларга кўрсатган мўъжизаларини.

¹²Миср диёридаги Зўван текислигида^[168],

Уларнинг ота–боболари кўз ўнгида

Худо мўъжизалар кўрсатганди.

¹³Денгизни ёриб, ўртасидан уларни ўтказди,

Сувларни девор каби тик қилиб қўйди^[169].

¹⁴Кундузи уларни булут орқали етаклади,

Тун бўйи аланга ёруғи орқали етаклади^[170].

¹⁵У саҳродаги қояларни парчалади,

Денгиздай мўл–кўл сувни уларга берди.

¹⁶Қоядан ирмоқларни чиқарди,

Сувларни дарёлардай оқизди^[171].

¹⁷Улар саҳрода Худойи Таолога қарши исён қилиб,

Унга қарши гуноҳ қилавердилар.

¹⁸Улар атайлаб Худони синадилар,

Кўнгли тусаган овқатни талаб қилдилар.

¹⁹Улар Худога қарши сўзлаб, дедилар:

“Саҳрода Худо бизга дастурхон ёза олармиди?!

²⁰Мана, У қояга урганда,

Сув дарё–дарё бўлиб оқди,

Ирмоқлар тўлиб–тошди.

Энди У Ўз халқига нон бера олармикан?

Халқини гўшт билан таъминлай олармикан?”

²¹Эгамиз уларнинг гапини эшитиб,

Қаттиқ ғазабга минди.

Ёқуб наслига қарши ғазаб алангасини пуркади,

Ҳа, Исроил наслига қарши қаҳрини сочди^[172].

²²Улар Худога ишонмадилар,

Унинг нажотига таянмадилар.

²³Худо самолардан туриб амр берди,

Осмоннинг қопқаларини очиб юборди.

²⁴Улар есин, деб манна^[173] ёғдирди,

Осмоннинг донини уларга берди.

²⁵Одамзод фаришталар нонидан еди,

Худо уларга мўл–кўл таом юборди.

²⁶У самолардан шарқ шамолини эстирди,

Қудрати билан жануб шамолига йўл кўрсатди.

²⁷У чангдай мўл қилиб, халқига гўшт ёғдирди,

Ҳа, денгиздаги қумдай мўл қилиб қушлар ёғдирди.

²⁸Буларни уларнинг қароргоҳига ёғдирди,

Уларнинг чодирлари атрофига туширди.

²⁹Улар тўйгунларича едилар,

Худо уларга кўнгиллари тусаганини берди.

³⁰Бироқ ҳали кўнгли тусаганига тўймаган,

Луқмалари ҳали уларнинг оғизларида экан,

³¹Худо ғазабини уларга сочди,

Уларнинг кучлиларини ўлдирди,

Исроилнинг гулдай йигитларини ер тишлатди^[174].

³²Шуларга қарамай, улар гуноҳ қилавердилар,

Худонинг мўъжизаларига ишонмадилар.

³³Худо уларнинг кунларини бир нафасдай битирди,

Уларни ваҳимага солиб, умрларини барбод қилди.

³⁴Баъзиларини Худо ўлдирди,

Шундагина қолганлари Унга интилди,

Тавба қилиб, яна Худога қайтди.

³⁵Улар шундай деб эсладилар:

“Ҳа, Худо суянган қоямиз,

Бизнинг қутқарувчимиз Худойи Таоло.”

³⁶Аммо Худога хушомад қилардилар,

Унга тиллари билан ёлғон сўзлашарди.

³⁷Юракларида эса Худога содиқ эмас эдилар,

Унинг аҳдига бевафолик қилдилар.

³⁸Худо–чи, шафқат қилди,

Кечирди уларнинг гуноҳларини,

Қириб ташламади уларни,

Кўпинча У ғазабини босди,

Бутун ғазабини сочмади.

³⁹Худо эслади: “Улар шунчаки бандалардир,

Эсиб, бошқа қайтиб келмас шамолдир.”

⁴⁰Саҳрода Худога қанчалар кўп исён қилдилар!

Дашту биёбонда Уни хафа қилдилар.

⁴¹Худони улар такрор–такрор синадилар,

Исроил халқининг Муқаддас Худосини ранжитдилар.

⁴²Улар Худонинг қудратини,

Уларни душмандан қутқарган кунни эсдан чиқардилар.

⁴³Худо Мисрда кўрсатган мўъжизаларни,

Ҳа, Зўван текислигида^[175] кўрсатган ажойиботларни унутдилар.

⁴⁴Мисрдаги дарёларни Худо қонга айлантирди,

Мисрликлар ирмоқлардан сув ичолмай қолди.

⁴⁵Уларни еб битирсин, дея пашшалар галасини юборди,

Юртни вайрон қилсин, дея қурбақалар юборди.

⁴⁶Уларнинг ҳосилини Худо чигирткаларга^[176] ем қилди,

Уларнинг меҳнати маҳсулини чигирткаларга берди.

⁴⁷Узумзорларини дўл билан яксон қилди,

Шикамора–анжир дарахтларини жалада нобуд этди.

⁴⁸Уларнинг чорвасини дўлга дучор қилди,

Уларнинг подасини яшин алангасига берди.

⁴⁹Бузғунчи фаришталари тўдасини юборгандай

Худо уларга алангали ғазабини, қаҳрини,

Нафратини ҳамда мусибатни сочди.

⁵⁰У Мисрдан ғазабини қайтармади,

Уларнинг жонларига шафқат қилмади,

Уларни вабога дучор қилди.

⁵¹Мисрнинг ҳамма тўнғичларини урди^[177],

Ҳа, Хом авлодларининг^[178] уйларидаги

Қудратининг илк ҳосилини йўқ қилди.

⁵²Ўз халқини эса Худо қўйдай етаклаб чиқди,

Уларни саҳро бўйлаб сурувдай бошлаб борди.

⁵³Эгамиз эсон–омон бошлаб борди,

Улар қўрқмадилар,

Уларнинг ғанимларини эса денгиз ютди.

⁵⁴Эгамиз халқини Ўз муқаддас юртига,

Ўз кучи билан қўлга киритган тоққа олиб келди.

⁵⁵Ўз халқининг олдидан бошқа халқларни^[179] қувди,

Уларнинг юртини мулк қилиб бўлиб берди,

Исроил қабилаларини уларнинг чодирларида ўрнаштирди.

⁵⁶Улар ҳамон Худойи Таолони синардилар,

Унга қарши исён қилиб, фармонларига бўйсунмадилар.

⁵⁷Оталари каби бевафолик қилиб, хоинлик қилдилар,

Яроқсиз камонга ўхшаб ишончсиз чиқдилар.

⁵⁸Саждагоҳлари билан улар Худони ғазаблантирдилар,

Бутлари билан Унинг рашкини қўзғатдилар.

⁵⁹Буларни эшитганда Худо, ғазабга минди,

Шундан сўнг Исроилни тамом рад этди.

⁶⁰У Шилўдаги^[180] Ўз масканини,

Инсонлар орасида тиккан чодирини тарк этди.

⁶¹Душманга асирликка берди аҳд сандиғини,

Ўзининг қудратию шуҳрати рамзини^[181].

⁶²Ўз халқини У қиличга рўпара қилди,

Ғазабини танлаган халқига сочди.

⁶³Йигитларини аланга ямламай ютди,

Қизлари никоҳ қўшиқларини айтолмай қолди.

⁶⁴Руҳонийлари қилич тиғидан йиқилди,

Руҳонийлар бевалари аза тутолмай қолди.

⁶⁵Шунда Раббий қўзғалди уйқудан уйғонгандай,

Шаробдан ҳайқираётган баҳодирдай.

⁶⁶Душманларини У тирқиратиб қувди,

Уларни абадий шармандаликка дучор қилди.

⁶⁷Худо Юсуф чодирини рад этди,

Эфрайим қабиласини^[182] танламади.

⁶⁸Унинг ўрнига Яҳудо қабиласини^[183],

Ўзи севган Сион тоғини танлади^[184].

⁶⁹Абадий ўрнатган ер курраси каби,

Самолар каби Ўз муқаддас масканини қурди.

⁷⁰Худо Ўз қули Довудни танлаб олди,

Қўй қўрасидан уни чақириб олди.

⁷¹У Довудни совлиқ қўй, қўзиларга чўпонликдан олди.

Ўзининг халқи Исроилга,

Ёқуб наслига чўпон қилиб тайинлади.

⁷²Довуд уларга ҳалоллик билан чўпонлик қилди,

Моҳирлик билан уларни етаклаб борди.

78–САНО

¹Осифнинг^[185] саноси.

Эй Худо, бегона халқлар

Танлаган юртингни босиб олди,

Улар МуқаддасМаъбадингни булғади,

Қуддусни вайронага айлантирди.

²Биз қулларингмиз.

Улар қулларингнинг жасадларини

Қушларга емиш қилиб бердилар.

Тақводор халқингнинг этини

Заминдаги ёввойи ҳайвонларга бердилар.

³Қуддус атрофларида улар қонимизни сувдай тўкди,

Жасадларни дафн қилишга бирон зот қолдирмади.

⁴Қўшниларимиз олдида масхара бўлдик,

Атрофимиздагиларга кулги, ўйинчоқ бўлдик.

⁵Эй Эгам, қачонгача биздан ғазабланасан? То абадми?

Қачонгача рашкинг алангадай ёнади?

⁶Сени тан олмайдиган халқлар узра,

Сенга сажда қилмайдиган шоҳликлар узра

Ғазабингни сочгин.

⁷Улар халқинг Исроилни^[186] еб битирди,

Юртини ташландиқ саҳрога айлантирди.

⁸Бизга оталаримиз гуноҳларини эслатма,

Бизга тезда шафқатингни кўрсат,

Ахир, биз оёқ ости бўлиб кетдик–ку!

⁹Ўз шуҳратинг ҳақи, бизга мадад бер,

Эй нажоткоримиз Худо!

Ўз номинг ҳақи, бизни қутқар,

Гуноҳларимизни кечир.

¹⁰Нима учун бегона халқлар:

“Қаерда экан–а уларнинг Худоси”, дея айтмоғи керак?!

Халқлардан ўч олганингни биз кўрайлик,

Ахир, улар бизнинг қонимизни тўккан.

¹¹Асирларинг фиғонларини эшитгин,

Буюк қудратингни намойиш қилиб,

Ўлимга маҳкум бўлганларни қутқаргин.

¹²Эй Раббий, қўшни халқлар Сени ҳақоратлагани учун

Уларга етти баравар қайтаргин.

¹³Биз Сенинг халқинг, яйловдаги сурувингмиз,

Сенга то абад шукр айтармиз,

Наслдан наслга Сени такрор мадҳ қилармиз.

79–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. “Нилуфар гуллар” куйига айтилган. Осифнинг^[187] гувоҳлиги. Сано.

^2-3Тингла бизни, эй Исроилнинг Чўпони,

Юсуф наслини^[188] қўй сурувидай етаклаб чиққан Сенсан,

Карублар ўртасида тахт қургансан,

Эфрайим, Бенямин, Манаше^[189] олдида нурингни соч.

Қудратингни кўрсат, бизни қутқаргани кел.

⁴Эй Худо, бизни олдинги ҳолимизга қайтаргин,

Жамолинг бизга нурларини сочсин, нажот топайлик.

⁵Эй Парвардигори Олам — Эгамиз,

Қачонгача ғазабланиб, ибодатимизни рад этасан?

⁶Кўз ёшлар бердинг бизга нон ўрнига,

Челак тўла кўз ёшларни бизга ичирдинг.

⁷Қўшнилар биздан нафратланишига имкон бердинг,

Душманларимиз бизни масхара қилмоқда.

⁸Эй Парвардигори Олам, бизни олдинги ҳолимизга қайтаргин,

Жамолинг бизга нурларини сочсин, нажот топайлик.

⁹Ток новдасини суғургандай,

Бизни Мисрдан келтирдинг.

Бегона халқларни қувиб, бизни ўтқаздинг.

¹⁰Биз учун тупроқ тайёрладинг,

Илдиз отиб, юртни тўлдирдик.

¹¹Тоғлар бизнинг соямиз билан қопланди,

Баҳайбат садрлар ҳам новдаларимиз билан қопланди.

¹²Биз шохларимизни денгизгача^[190] ёйдик,

Новдаларимиз Фурот дарёсигача чўзилди.

¹³Нега энди боғнинг деворларини бузиб ташладинг?

Ўтган–кетган меваларини юлсин дебми?

¹⁴Ёввойи тўнғизлар уни хароб қилади,

Ёввойи жониворлар^[191] ундан қорнини тўйғизади.

¹⁵Қайт яна бизга, эй Парвардигори Олам!

Назар солгин, қара самодан,

Бу ток новдасини қўриқлагин.

¹⁶Ўнг қўлинг ўтқазган илдизни,

Ўзинг учун кучайтирган шохчани^[192] қўриқлагин.

¹⁷Ғанимларинг узум токингни қирққан эди,

Узум токингни оловда ёндирган эди,

Ғазабли боқишингдан улар йўқ бўлсин.

¹⁸Ўзинг танлаганингга,

Ўзинг учун кучли қилган халққа^[193]таянч бўлгин.

¹⁹Шунда биз ҳеч қачон Сендан қайтмаймиз,

Сенга сажда қиламиз, бизга ҳаёт ато қил.

²⁰Эй Парвардигори Олам — Эгамиз,

Бизни олдинги ҳолимизга қайтаргин,

Жамолинг бизга нурларини сочсин, нажот топайлик.

80–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. Соз жўрлигида. Осифнинг^[194] саноси.

²Худога, қудратимиз манбаига

Севинч билан куйланг,

Ёқубнинг Худосига шодлик ила ҳайқиринг!

³Қўшиқ куйланг, доира чертинг,

Хушовоз лира, арфа чалинг.

⁴Бурғу чалинг янги ой байрамида,

Ой тўлганда, Байрам кунимизда^[195].

⁵Исроил учун бу қонундир,

Ёқубнинг Худоси фармонидир.

⁶Миср юрти устига бостириб борганда,

Худо буни Исроилга^[196] қонун қилиб берди.

Мен нотаниш бир овозни эшитдим:

⁷“Юкни олдим елкангиздан, — дейди у. —

Қўлларингиз саватдан озод бўлди^[197].

⁸Менга фарёд қилдингиз кулфатда, сизни қутқардим,

Булутлар орасидан сизларга жавоб бердим,

Марива сувларида^[198] сизларни синадим.

⁹Эшитинг, эй халқим, танбеҳ бераман сизга,

Эй Исроил, кошкийди қулоқ солсангиз Менга!

¹⁰Орангизда бегона худолар бўлмасин,

Бошқа худоларга сажда қилманглар.

¹¹Мен сизларнинг Эгангиз Худоман,

Сизларни Миср юртидан Мен олиб чиққанман,

Оғзингизни катта очинг, Мен уни тўлдираман.

¹²Эй халқим, сиз эса овозимга қулоқ солмадингиз,

Эй Исроил, Менга итоат этишни рад этдингиз.

¹³Ўз билганингизча яшанг, дея

Юракларингизни ўжарлигича қолдирдим.

¹⁴Эҳ, қанийди сиз Менга қулоқ солсангиз,

Эй Исроил, Менинг йўлларимдан юрсангиз!

¹⁵Тезда душманларингизни бўйсундирардим,

Сизнинг ғанимларингизга зарба берардим.

¹⁶Мен, Эгангиздан нафратланганлар

Қўрқувдан ғужанак бўларди,

Уларнинг ҳалокати то абад давом этарди.

¹⁷Сизларни буғдойнинг энг яхшиси билан боқардим,

Қоядан асал чиқариб, сизларни тўйдирардим.”

81–САНО

¹Осифнинг^[199] саноси.

Худо раислик қилар самодаги кенгашида^[200],

У ҳукм чиқарар худолар^[201] орасида:

²“Қачонгача сизлар ноҳақ ҳукм қиласиз?!

Фосиққа тарафкашлик қиласиз?!

³Заиф, етимларга адолат кўрсатинг,

Мазлум, қашшоқларнинг ҳақини ҳимоя қилинг.

⁴Заиф, муҳтожларни қутқаринг,

Фосиқнинг қўлидан уларни озод этинг.

⁵Ҳеч нарсани билмайсиз, тушунмайсиз,

Сизлар зулматда юрасиз,

Заминнинг пойдевори^[202] ларзага келади.

⁶Айтдимки: ‘Ҳаммангиз худодирсиз,

Худойи Таолонинг ўғилларисиз.’

⁷Аммо оддий одамдай ўлиб кетасиз,

Ҳар қандай ҳукмдор каби қулайсиз.”

⁸Қани, эй Худо, оламни ҳукм қил,

Зотан, ҳамма халқлар Сеникидир.

82–САНО

¹Осифнинг^[203] саноси. Қўшиқ.

²Эй Худо, сукут сақламагин,

Жимжит бўлма, эй Худо, жим турмагин.

³Душманларинг шовқин–сурон солмоқда,

Ғанимларинг исён қилмоқда.

⁴Айёрлик билан улар халқингга фитна қилади,

Сен ардоқлаганларга қарши қасд қилади.

⁵Улар айтар: “Қани, ўша халқнинг илдизини қуритайлик,

То абад унутилсин Исроилнинг номи.”

^6-8Эдомликлар ва Исмоил авлодлари,

Мўабликлар^[204] ва Ҳожар насллари^[205],

Габол^[206], Оммон ва Омолек^[207] халқлари,

Тир халқи билан Филистия^[208]

Якдил бўлиб фитна қилади,

Сенга қарши иттифоқ тузади.

⁹Лут насли^[209] билан иттифоқ тузиб,

Оссурия ҳам уларга қўшилганди.

¹⁰Уларни Мидиёнларни жазолаганингдай^[210] жазола,

Хишон сойлигида Сисаро, Ёбинни қирганингдай^[211] жазола.

¹¹Улар Эндўрда ҳалок бўлгандилар,

Ерга ташланган гўнгдай бўлгандилар.

¹²Орив ва Заёвдай^[212] қилиб, уларнинг йўлбошчиларини ўлдир,

Барча шаҳзодаларини Зевах ва Залмунодай^[213] қилгин.

¹³Ахир, улар: “Худонинг ўтлоқларини

Ўзимизники қилиб олайлик”, дедилар.

¹⁴Эй Худойим, уларни хазондай совургин,

Шамолдаги сомондай уларни учиргин.

^15-16Ўрмонни аланга ёндиргандай,

Уларни бўронларинг ила таъқиб қил.

Тепаликларни олов билан куйдиргандай

Уларни довулларинг ила даҳшатга сол.

¹⁷Юзларини шармандаликдан қизартир,

Токи улар, эй Эгам, Сенга интилсин.

¹⁸Улар доим шарманда бўлиб, қўрқувга тушсин,

Бадном бўлиб, йўқ бўлиб кетсин.

¹⁹Улар билсин ёлғиз Сен Эгамиз эканингни,

Сен ер юзида буюк ҳукмдор эканингни.

83–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. Соз жўрлигида. Кўрах наслининг^[214] саноси.

²Сенинг маконинг ажойибдир,

Эй Сарвари Олам!

³Эй Эгам, Сенинг ҳовлингга кирмоқни

Жоним истар, ҳатто орзиқар.

Эй барҳаёт Худо! Қалбим, вужудим

Севинч ила Сенга куйлар.

⁴Эй Сарвари Олам, Шоҳим, Худойим!

Қурбонгоҳинг ёнида чумчуқ ҳам бир уй топган,

Полапонларим учун жой топай, дея

Қалдирғоч ҳам ўзи учун бир ин қурган.

⁵Бахтлидир Сенинг уйингда истиқомат қиладиганлар,

Улар доим Сенга ҳамду сано айтарлар.

⁶Бахтлидир Сендан қудрат олган одамлар,

Қуддусни чин дилдан зиёрат қилишга интиладиганлар.

⁷Қақраган сойликдан^[215] улар ўтар эканлар,

Булоқлар оқа бошлар,

Илк ёмғир бу ерни сув ҳавзаларига^[216] тўлдирар.

⁸Улар юрган сари кучайиб борар,

Эй Худо, улар Қуддусда^[217] ҳузурингда ҳозир бўлар.

⁹Эй Парвардигори Олам — Эгам, эшит ибодатимни,

Эй Ёқубнинг Худоси, тинглагин мени.

¹⁰Эй Худо, қара шоҳга — қалқонимизга,

Ўзинг мой суртиб танлаганга лутф қилгин.

¹¹Сенинг ҳовлиларингда ўтган бир кун

Афзалдир бошқа ерда ўтган минг кундан.

Бўлсайдим, эй Худойим, Сенинг уйингда дарвозабон,

Фосиқлар чодирларида яшагандан кўра.

¹²Эй Парвардигор Эгам, қуёш, қалқонсан,

Сен бизга меҳрибонлик кўрсатиб, шон–шуҳрат ато этасан.

Эй Эгам, тўғри юрганлардан

Неъматингни дариғ тутмайсан.

¹³Эй Сарвари Олам,

Сендан умид қилган одам бахтлидир!

84–САНО

¹Ижрочилар раҳбарига. Кўрах наслининг^[218] саноси.

²Эй Эгам, Ўз юртингга марҳамат кўрсатгансан,

Ёқуб наслини яна фаровонликка эриштиргансан.

³Халқингнинг айбларини унутгансан,

Уларнинг гуноҳларини кечиргансан.

⁴Бутун ғазабингни жиловладинг,

Қаҳрли ғазабингдан қайтдинг.

⁵Эй нажоткоримиз Худо,

Олдинги ҳолимизга бизни қайтаргин,

Бизга қарши бўлган ғазабингни тўхтатгин.

⁶Сен биздан то абад ғазабланасанми?

Ғазабингни насллар оша чўзаверасанми?

⁷Халқим Менда севинч топсин, дея

Бизга яна янги ҳаёт бахш этмайсанми?

⁸Эй Эгам, бизга содиқ севгингни кўрсат,

Бизга нажотингни ато қил.

⁹Парвардигор Эгамиз айтаётганига қулоқ соламан,

У Ўз халқига, Ўз тақводорларига тинчлик ваъда қилаётир,

Энди улар бемаъни йўлларига^[219] қайтмасин.

¹⁰Шубҳасиз, Эгамиздан қўрққанларга

Унинг Ўзи нажот беришга тайёр туради,

Бизнинг еримизда Унинг улуғворлиги макон топади

¹¹Содиқ севги ва ҳақиқат учрашади,

Адолат, тинчлик бир–бири ила ўпишади.

¹²Ҳақиқат заминдан ўсиб чиқади,

Адолат самодан туриб боқади.

¹³Эгамиз чиндан неъматин ёғдиради,

Еримиз ўз ҳосилини беради.

¹⁴Адолат Эгамизнинг олдида юради,

Унинг қадамлари учун йўл тайёрлайди.

85–САНО

¹Довуд ибодати.

Тинглагин, эй Эгам, жавоб бер менга,

Мен муҳтож ҳамда йўқсилман.

²Тақводорман, жонимни асрагин,

Сенга умид қиламан, мен, қулингни қутқаргин.

Сен менинг Худойимсан.

³Шафқат қилгин менга, эй Раббий,

Кун бўйи сенга илтижо қилмоқдаман.

⁴Мен, қулингга шодлик бахш этгин,

Эй Раббий, мен Сенга юрагимни очаман.

⁵Сен, эй Раббий, яхши, кечиримлисан,

Сенга илтижо қилганларга

Содиқ севгингни кўрсатасан.

⁶Ибодатимга қулоқ сол, эй Эгам,

Шафқат сўраб қилган илтижоимга диққат қил.

⁷Оғир кунда Сенга илтижо қиламан,

Илтижоларимга Сен жавоб берасан.

⁸Эй Раббий, худолар орасида

Ҳеч қайсиси Сенга ўхшамайди,

Биронта буюк ишни Сеники билан қиёслаб бўлмайди.

⁹Жамики халқларни Сен яратгансан,

Эй Раббий, улар келиб, Сенга таъзим қилади,

Номингга шуҳрат келтиради.

¹⁰Зеро, Сен буюксан, мўъжизалар кўрсатасан,

Сен танҳо Худосан.

¹¹Йўлингни менга кўрсат, эй Эгам,

Токи тўғри сўқмоқларингдан юрай,

Менга собит қалб бергин,

Мен Сендан қўрқайин.

¹²Эй Раббим Худо, бутун юрагим ила

Сенга шукр айтайин!

То абад Сенинг номингни улуғлайман.

¹³Менга бўлган содиқ севгинг ғоят буюкдир,

Ўликлар диёридан^[220] жонимни қутқаргансан.

¹⁴Эй Худо, такаббурлар менга ҳужум қилмоқда,

Зўравонлар тўдаси жоним пайига тушган.

Улар Сенга асло эътибор бермайди.

¹⁵Сен, эй Раббий, раҳмдил ва иноятли,

Жаҳли тез чиқмайдиган Худосан,

Содиқ севгинг мўлдир.

¹⁶Ҳолимга боқ, меҳр–шафқат қил,

Мен қулингман, ўз чўрингнинг ўғлиман.

Менга қудратингдан ато қил,

Мени қутқаргин.

¹⁷Марҳаматинг аломатини менга кўрсатгин,

Токи ғанимларим буни кўриб, шарманда бўлсин.

Мени қўллаб, тасалли бергансан, эй Эгам.

86–САНО

¹Кўрах наслининг^[221] саноси. Қўшиқ.

²Эгамиз яратган шаҳар муқаддас тоғда^[222] турибди,

Ёқуб наслининг барча масканларидан кўра,

Эгамиз Қуддус^[223] дарвозаларини кўпроқ севади.

³Эй Худонинг шаҳри!

Сен тўғрингда Худо ажойиб сўзлар айтган:

⁴“Мени эътироф этадиганлар орасида

Мисрни^[224], Бобилни, Филистияни,

Тир^[225] билан Ҳабашистонни^[226] ҳам қайд қиламан.

Одамлар уларни ҳам: ‘Қуддусда туғилган’, деб айтади.”

⁵Ҳа, Қуддус ҳақида одамлар шу сўзни айтади:

“Ҳар бири ўша ерда туғилган,

Худойи Таолонинг Ўзи Қуддусни мустаҳкам қилади.”

⁶Эгамиз халқларнинг рўйхатини тузиб:

“Бу одам ҳам Қуддусда туғилган”, деб ёзади.

⁷Хониш қилиб, рақс тушиб улар:

“Ҳаётим манбаи Сендадир”, деб айтади.

87–САНО

¹Кўрах наслининг^[227] саноси. Қўшиқ. Ижрочилар раҳбарига. “Қайғу–алам” куйига айтилган. Зерах уруғидан бўлган Хаман қасидаси.

²Эй Эгам, нажоткорим Худо,

Кеча–кундуз фарёд қиламан олдингда.

³Ибодатим Сенга етиб борсин,

Қулоғингни додимга тутгин.

⁴Ҳаётим кулфатга тўла,

Ўзим ўликлар диёрига^[228] яқинлашганман.

⁵Мени қабрга тушганлар орасида ҳисоблайдилар,

Бемажолларга ўхшаб қолганман.

⁶Мурдалар орасига ташланганман,

Қабрда ётган марҳумларга ўхшайман,

Сен мени ўшалардай унутгансан,

Улар Сенинг ҳимоянгдан маҳрумдирлар.

⁷Сен ташладинг мени қабрнинг энг тубига,

Энг зулмат, чуқур жойларга.

⁸Ғазабинг устимдан зилдай босади,

Қаҳринг тўлқинлари ила мени эзасан.

⁹Яқин дўстларимдан мени айирдинг,

Уларга мени жирканч қилдинг,

Қамалиб қолганман, халос бўла олмайман.

¹⁰Кўзларим нури ғамдан адойи тамом бўлди.

Эй Эгам, ҳар кун^[229] Сенга илтижо қиламан,

Қўлларимни Сен томон чўзаман.

¹¹Мўъжизаларингни марҳумларга кўрсатасанми?!

Мурдалар туриб, Сенга ҳамду сано айтармикан?!

¹²Сенинг содиқ севгинг қабрда эълон қилинарми?!

Ҳалокат диёрида^[230] Сенинг садоқатинг ҳақида айтиларми?!

¹³Зулмат диёрида мўъжизаларинг маълум бўларми?!

Унутилганлар маконида^[231] одиллигинг ҳақида сўйланарми?!

¹⁴Эй Эгам, мен Сенга фарёд қиламан,

Ибодатим саҳарданоқ Сенга етиб боради.

¹⁵Эй Эгам, нечун мени рад қиласан?

Нечун мендан юзингни ўгирасан?

¹⁶Ёшлигимдан буён хастаман, ўлим билан юзма–юзман,

Ваҳималаринг қаршисида умидсиз қолганман^[232].

¹⁷Қаҳрли ғазабинг мени эзиб ташлади,

Ваҳималаринг мени адойи тамом қилди.

¹⁸Қаҳр–ғазабинг кун бўйи мени тўфондай ўраб олади,

Мени ҳар тарафдан қуршаб олади.

¹⁹Яқин дўстимдан, қўшнимдан мени айирдинг,

Фақат зулмат менинг шеригим бўлиб қолди.

88–САНО

¹Зерах уруғидан бўлган Этханнинг қасидаси.

²Сенинг содиқ севгингни, эй Эгам, то абад куйлайман,

Барча наслларга садоқатингни ўз оғзим билан эълон қиламан.

³Биламан, Сенинг содиқ севгинг то абад мустаҳкамдир,

Сенинг садоқатинг самолардай барқарордир.

⁴Сен шундай дединг^[233]:

“Ўзим танлаганим билан аҳд қилганман.

Ҳа, қулим Довудга қасамёд қилганман:

⁵‘Сенинг наслингни то абад мустаҳкам қиламан,

Тахтингни бутун авлодлар оша ўрнатаман.’”

⁶Ажойиботларингга, эй Эгам, самолар ҳамду сано айтсин,

Муқаддас малаклар Сенинг садоқатингни куйласин.

⁷Эй Эгам, самоларда Сенга тенглашадигани бормикан?!

Илоҳий зотлардан^[234] қайси бири Сенга ўхшаркан?!

⁸Эй Худо, муқаддас малаклар даврасида^[235] ҳайбатлисан,

Тахтинг атрофидагиларнинг ҳаммасидан қўрқинчлисан.

⁹Эй Парвардигори Олам — Эгам,

Ким сенчалик қудратли, эй Эгам?!

Садоқатинг атрофингни ўраган.

¹⁰Асов денгизни йўлга солгувчи Сенсан,

Тўлқинлар қутурганда босгувчи Сенсан.

¹¹Жасадни эзгандай махлуқ Раҳобни^[236] эздинг,

Қудратли қўлинг билан ғанимларингни тарқатдинг.

¹²Самолар Сеникидир, замин ҳам Сеникидир,

Оламу ундаги ҳар нарса Сеникидир,

Ҳаммасини Сен мустаҳкам қургансан.

¹³Шимолу жанубни ҳам Сен яратгансан,

Товур, Хермон тоғлари^[237]

Сенинг номинг туфайли шодликдан куйлайди.

¹⁴Билагинг нақадар қудратлидир!

Қўлинг кучли, ўнг қўлинг юқоридир!

¹⁵Адолат ва ҳаққониятдир тахтингнинг пойдевори,

Олдингда юради садоқат, содиқ севги.

¹⁶Бахтлидир севинч ҳайқириқларини билган халқ,

Эй Эгам, ҳузуринг нурида юрган халқ бахтлидир!

¹⁷Сенинг номинг туфайли улар кун бўйи севинади,

Сенинг адолатинг туфайли улар юксалади.

¹⁸Зотан, Сен уларнинг кучи, шуҳратисан,

Қудратимиз юксалар Сенинг лутф–карамингдан.

¹⁹Эй Эгам, қалқонимизни Сен танладинг,

Эй Исроил халқининг Муқаддас Худоси,

Сен бизга шоҳимизни бердинг.

²⁰Қадимда Сен тақводорларингга ваҳийда айтдингки:

“Машҳур жангчига Мен куч бердим,

Халқ орасидан ёш йигитни юксалтирдим.

²¹Қулим Довудни Мен топдим,

Муқаддас мойимни суртиб уни танладим^[238].

²²Менинг қўлим доим уни қувватлайди,

Билагим уни ҳам кучли қилади.

²³Ғаним уни алдай олмайди,

Золим уни қиса олмайди.

²⁴Унинг кўз ўнгида душманларини эзиб ташлайман,

Уни ёмон кўрганларни қириб ташлайман.

²⁵Садоқатим, содиқ севгим у билан бўлади,

Мен туфайли унинг қудрати юксалади.

²⁶Унинг қудратини денгиз узра барқарор қиламан,

Унинг ҳукмронлигини дарёлар узра ўрнатаман.

²⁷У Менга ҳайқиради: ‘Сен Отамсан!

Худойимсан, нажотим қояси Сенсан.’

²⁸Мен уни тўнғич ўғил қилиб оламан^[239],

Ер юзи шоҳларининг қудратлиси қиламан.

²⁹Унга бўлган чексиз севгимда то абад собит тураман,

У билан қилган аҳдимни давом эттираман.

³⁰Унинг наслини то абад мустаҳкам қиламан,

Унинг тахти осмон тургунча туради.

³¹Унинг насли агарда қонунимдан юз ўгирсалар,

Менинг қоидаларим бўйича юрмасалар,

³²Агарда фармонларимни бузсалар,

Менинг амрларимга риоя этмасалар,

³³Уларни итоатсизлиги учун хивич билан жазолайман,

Гуноҳи учун уларни таёқ билан жазолайман.

³⁴Довуддан эса севгимни дариғ тутмайман,

Садоқатимга асло хиёнат этмайман.

³⁵Мен аҳдимни бузмайман,

Айтган сўзимдан асло қайтмайман.

³⁶Муқаддас номим ҳақи илк ва сўнг марта онт ичдим,

Довудни Мен асло алдамайман.

³⁷Унинг насли то абад давом этади,

Унинг тахти қаршимда қуёш каби туради.

³⁸Ойга, самолардаги ўша содиқ гувоҳга ўхшаб,

Тахти то абад маҳкам туради.”

³⁹Энди эса, эй Эгам, Сен уни нафрат билан рад этдинг,

Ўзинг шоҳ қилиб танлаганингдан ғоят ғазабландинг.

⁴⁰Мен, Ўз қулинг билан қилган аҳдингдан қайтдинг,

Унинг тожини Сен тупроққа қординг.

⁴¹Шаҳарларининг ҳамма деворларини қулатдинг,

Қалъаларини вайронага айлантирдинг.

⁴²Йўлдан ўтаётганларнинг ҳаммаси уни талади,

Қўшни халқларга у масхара бўлди.

⁴³Шоҳимизнинг душманларини ғолиб қилдинг,

Унинг ҳамма ғанимларини севинтирдинг.

⁴⁴Қиличининг дамини қайтардинг,

Жангда унга Сен мадад бермадинг.

⁴⁵Унинг улуғворлигига Сен чек қўйдинг,

Тахтини ерга улоқтириб юбординг.

⁴⁶Ёшлик кунларини қисқартирдинг,

Уни шармандаю шармисор қилдинг.

⁴⁷Эй Эгам, бу қачонгача давом этади?

Ўзингни биздан то абад яширасанми?

Қачонгача ғазабинг оташ каби ёнади?

⁴⁸Эсингда тут, ҳаётим нақадар қисқа,

Не учун инсонни беҳуда яратдинг?!

⁴⁹Қайси инсон ўлимни кўрмас экан?!

Ким ўликлар диёри^[240] қудратидан омон қолар экан?!

⁵⁰Эй Раббий, қани олдинги буюк севгинг?

Садоқатинг ила буни Довудга ваъда берган эдинг–ку!

⁵¹Эй Раббий, мен, қулинг қанчалар масхара бўлганимни^[241] ёдингда тут.

Ҳамма халқларнинг ҳақоратларини бағримда кўтариб юрибман–ку!

⁵²Эй Эгам, душманларинг танлаган шоҳингни масхаралаганини,

Унинг ҳар бир қадамини таҳқир этганларини ёдда тут!

⁵³Эгамизга то абад олқишлар бўлсин!

Омин! Омин!

Китоб (4)

89–САНО

¹Худо одами Мусонинг ибодати.

²Эй Раббий, насллар оша

Сен паноҳимиз бўлган эдинг.

³Тоғлар ҳали пайдо бўлмасдан олдин,

Еру оламни яратмасингдан олдин,

Абадулабад Сен Худосан.

⁴Сен инсонни тупроққа қайтарасан^[242],

“Қайтинглар, эй бандалар тупроққа”, деб айтасан.

⁵Минг йил Сенинг назарингда бир кундайдир,

Қисқа бир тун вақтидайдир.

⁶Сен одамларни супуриб ташлайсан,

Улар гўё тушга ўхшайди.

Улар тонгда унган янги майса кабидир.

Тонгда майса янгидан ўсиб чиқса ҳам

Оқшомда сўлиб, хазон бўлади.

⁷Сенинг ғазабингдан биз тугадик,

Қаҳрингдан биз ваҳимага тушдик.

⁸Гуноҳларимизни Сен олдингга келтирдинг,

Яширин гуноҳларимизни нурларинг ёритиб туради.

⁹Кунларимиз Сенинг ғазабинг остида ўтади,

Йилларимиз бир оҳ каби тез ниҳоясига етади.

¹⁰Кунларимиз етмиш йил экан,

Агар бардам бўлсак, саксон йил экан.

Энг ажойиб йиллар заҳмат, жафо билан кечаркан,

Умримиз тез ўтар, ўзимиз учиб кетармиз.

¹¹Сенинг ғазабинг қудратини ким била олар?!

Қаҳринг, Ўзингга лойиқ қўрқув каби буюкдир.

¹²Умримиз кунларини санашни бизга ўргатгин,

Токи биз доно қалбга эга бўлайлик.

¹³Кел, эй Эгам! Қачонгача кутамиз?!

Ўз қулларингга шафқат қилгин!

¹⁴Саҳарда содиқ севгинг билан бизни қондиргин,

Умримиз бўйи қўшиқ айтиб, хурсанд бўлайлик.

¹⁵Кулфатлар кўрдик кўп кунлар,

Бизни маҳзун этгандинг қанча йиллар,

Ўша кунлар эвазига бизни хурсанд қил.

¹⁶Биз, Ўз қулларингга қудратли ишларинг кўринсин,

Бизнинг наслимиз улуғворлигингни кўрсин.

¹⁷Эй Раббимиз Худо, лутф–караминг бизга ёр бўлсин,

Ишларимизга омад бергин,

Ҳа, ишларимизга барака бергин!

90–САНО

¹Худойи Таоло паноҳида яшайдиганлар

Қодир Худо соясида ором топар.

²Мен Эгамга шундай дейман:

“Сен паноҳимсан, қалъамсан,

Мен умид боғлаган Худойимсан.”

³Албатта У халос этар сени овчининг тузоғидан,

Халос этар сени қирғин келтирувчи вабодан.

⁴Сени У патлари остига олар,

Унинг қанотлари остида паноҳ топасан,

Садоқати билан сенга қалқон, девор бўлар.

⁵Шунда қўрқмайсан туннинг ваҳимасидан,

Қўрқмайсан кундузи учган ўқдан,

⁶Зулматда билдирмай келадиган вабодан,

Қоқ пешинда қирғин келтирувчи ўлатдан.

⁷Мингтаси чап ёнингда йиқилиб қолади,

Ўн мингтаси ўнг ёнингда йиқилиб қолади,

Аммо бу кулфатлар сенга яқин келмайди.

⁸Фақат кўзларингни оч, шунда кўрасан

Фосиқнинг қандай жазо олганини.

^9-10Агар Эгамизни паноҳинг қилсанг,

Бошингга бирон бахтсизлик келмас.

Худойи Таолони қўрғонинг қилсанг,

Бирон фалокат чодирингга йўламас.

¹¹У сен тўғрингда фаришталарига амр беради,

Фаришталар ҳамма йўлларингни қўриқлайди.

¹²Оёғинг тошга қоқилиб кетмасин, дея

Фаришталар қўлларида сени кўтариб боради.

¹³Шеру заҳарли илон^[243] устидан босиб ўтасан,

Йиртқич шервачча, илонни оёғинг остида эзғилайсан.

¹⁴Эгамиз шундай дейди:

“У мени яхши кўргани учун

Мен уни қутқараман.

Мени билгани учун

Мен уни ҳимоя қиламан.

¹⁵У илтижо қилганда Мен жавоб бераман,

Оғир кунларида у билан бирга бўламан,

Уни қутқариб, унга иззат кўрсатаман.

¹⁶Узоқ умр бериб, уни мамнун қиламан,

Унга нажот бераман.”

91–САНО

¹Сано. Шаббат куни айтилган қўшиқ.

²Эй Эгам, Сенга шукр айтмоқ яхшидир,

Эй Худойи Таоло, Сенга ҳамду сано куйламоқ яхшидир.

³Эълон қилмоқ яхшидир субҳда содиқ севгингни,

Эълон қилмоқ яхшидир кечалари садоқатингни.

⁴Яхшидир айтмоқ буларни мусиқа чалиб

Ўн торли асбобда, лирада, арфа жўрлигида!

⁵Эй Эгам, қудратли ишларингдан мен шодман,

Қилган ишларингдан хурсанд бўлиб куйлайман.

⁶Эй Эгам, ишларинг нақадар буюкдир!

Ўйларинг жуда ҳам терандир!

⁷Ақлсиз кимса буни била олмайди,

Аҳмоқ кимса буни тушуна олмайди:

⁸Гарчи фосиқлар майса каби униб чиқса ҳам,

Бадкирдорлар гуллаб–яшнаса ҳам,

Улар то абад йўқ бўлади.

⁹Сен–чи, эй Эгам, то абад улуғворсан.

¹⁰Эй Эгам, душманларинг албатта йўқ бўлади,

Улар шубҳасиз ҳалок бўлади.

Бадкирдорлар ҳаммаси тарқалиб кетади.

¹¹Мени ёввойи буқадай кучли қилдинг,

Қудратинг билан менга қайтадан куч ато қилдинг^[244].

¹²Душманларим мағлубиятин кўзларим кўрди,

Бадкирдорлар заволин қулоқларим эшитди.

¹³Солиҳлар пальма дарахтидай гуллаб–яшнайди,

Лубнондаги садр дарахтидай^[245] юксалади.

¹⁴Улар Эгамизнинг уйига ўтқазилган,

Худойимизнинг ҳовлисида улар яшнайди.

¹⁵Кексаликда ҳам ҳамон ҳосил беради,

Ям–яшил, навқирон бўлиб тураверади.

¹⁶Улар биргаликда шундай деб эълон қилади:

“Эгамиз одилдир! У менинг суянган қоямдир,

Унда ноҳақлик йўқдир.”

92–САНО

¹Эгамиз шоҳдир, У улуғворликка бурканган,

Улуғворликка бурканиб, қудрат билан қуролланган.

Оламни мустаҳкам ўрнатган, олам асло тебранмас.

²Сенинг тахтинг қарор топган азалдан,

Сен Ўзинг мавжудсан азалдан.

³Денгизлар гувилламоқда, эй Эгам,

Денгизлар ҳайқирмоқда, эй Эгам,

Денгизлар тўлқинларини кўтармоқда.

⁴Юксакдаги Эгамиз денгиз тўлқинларидан ҳам қудратлироқдир,

Баҳайбат сувларнинг пишқиришидан ҳам қудратлироқдир.

⁵Сенинг фармонларинг собитдир,

Уйингга муқаддаслик зийнатдир

Абадулабад, эй Эгам!

93–САНО

¹Эй Эгам, Сен қасоскор Худосан,

Сен, эй қасоскор Худо, нурингни соч!

²Қани, бўл, эй ер юзини ҳукм этгувчи,

Киборларга лойиқ жазосини бер.

³Қачонгача фосиқлар тантана қилар?

Эй Эгам, қачонгача?

⁴Оғизларидан баландпарвоз сўзлар отилиб чиқяпти–ку!

Ҳамма бадкирдорлар мақтаняпти–ку!

⁵Эй Эгам, улар халқингни эзяпти,

Ўзинг танлаган элатингга зулм қиляпти.

⁶Бева, мусофирни улар ўлдиряпти,

Етимларни йўқ қиляпти.

⁷Улар айтяпти: “Эгамиз кўрмас,

Ёқубнинг Худоси эътибор бермас.”

⁸Тушуниб олинг, эй халқ орасидаги тентаклар.

Қачон сизларга ақл кирар, эй аҳмоқлар?!

⁹Қулоқни яратган эшитмайдими?!

Кўзни ато этган кўрмайдими?!

¹⁰Халқларга танбеҳ берувчи жазоламайдими?!

Унинг Ўзи инсонга ўргатади–ку!

¹¹Эгамиз инсоннинг ниятини англайди,

Ниятларимиз беҳудалигини билади.

¹²Эй Эгам, бахтлидир Сенинг танбеҳингни олганлар,

Бахтлидир Сенинг қонунингдан ўрганувчилар.

¹³Ёмон кунлардан уларни Сен омон сақлайсан.

Фосиқ учун чуқур қазилгунча омон бўладилар.

¹⁴Эй Эгам, Ўз халқингни тарк этмайсан,

Ўзинг танлаган элатингни ташлаб қўймайсан.

¹⁵Ҳукмнинг асоси яна адолат бўлади,

Жамики покдиллар адолатни қўллаб–қуватлайди.

¹⁶Фосиқлардан ким мени ҳимоя қилади?

Бадкирдорларга қарши ким мен томон бўлади?

¹⁷Эй Эгам, агарда Сен менга ёрдам бермаганингда,

Менинг жоним тезда ўлим сукунатига чўкарди.

¹⁸“Оёқларим қоқилади”, деб ўйлаганимда,

Эй Эгам, содиқ севгинг мени қўллади.

¹⁹Ичим хавотирга тўлиб кетганда,

Сен берган тасалли менга қувонч келтирди.

²⁰Золим ҳукмдорлар Худога шерик бўларми?!

Ахир, улар фармонлари билан кулфат келтиради–ку!

²¹Улар солиҳларга қарши бирлашади,

Гуноҳсизларни ўлимга маҳкум этади.

²²Аммо Эгам менинг қалъамдир,

Менинг паноҳ қоям Худодир.

²³Фосиқлиги учун Эгамиз уларни қириб ташлайди,

Гуноҳлари учун уларга қайтаради.

Ҳа, Эгамиз Худо уларни илдизидан қуритади.

94–САНО

¹Келинглар, севинч ила Эгамизни куйлайлик,

Нажотимиз қоясига шодлик ила ҳайқирайлик.

²Шукрона айтиб, Унинг ҳузурига борайлик,

Қўшиқлар айтиб Унга шодлик ила ҳайқирайлик.

³Зотан, Эгамиз улуғ Худодир,

Жамики худолар устидан улуғ Шоҳдир.

⁴Заминнинг энг чуқур жойлари Унинг қўлидадир,

Тоғларнинг чўққилари ҳам Уникидир.

⁵Уникидир Ўзи яратган денгиз ҳам,

Қўли барпо қилган қуруқ ер ҳам.

⁶Келинглар, таъзим қилиб, сажда этайлик,

Яратган Эгамиз олдида тиз чўкайлик.

⁷У Худойимиздир, биз Унинг яйловидаги халқмиз,

Биз Унинг қўл остидаги қўйлармиз.

Эгамиз шундай дейди:

“Қанийди бугун Менинг овозимга қулоқ солсангиз!

⁸Оталарингиз каби тош юрак бўлманглар Маривадагидай,

Саҳродаги Массахда ўша куни улар қилганларидай^[246].

⁹Оталарингиз қилган ишларимни кўрса ҳам,

У ерда Мени синаб кўрдилар.

¹⁰Қирқ йил у наслдан нафратланиб^[247],

Шундай дедим: ‘Бу халқ Мендан юз ўгиради,

Амрларимга бўйсунишдан бош тортади.’

¹¹Шу боис ғазабланиб, онт ичдим:

‘Улар фароғат диёримга кирмайди’, дедим^[248].”

95–САНО

¹Эй олам, Эгамизни тараннум этинг!

Эгамизга янги бир қўшиқ айтинг.

²Эгамизни тараннум этинг,

Унга олқишлар бўлсин,

Ҳар кун Унинг нажотидан сўйланг.

³Эълон қилинг элатлар орасида Унинг шуҳратини,

Жамики халқлар орасида Унинг ажойиботларини.

⁴Эгамиз буюкдир, кўп мақтовга лойиқдир,

Жамики худолардан У иззатлидир.

⁵Зотан, халқларнинг ҳамма худолари бутлардир,

Эгамиз эса самоларни яратгандир.

⁶Шуҳрату улуғворлик Унинг ҳузуридадир,

Қудрату гўзаллик Унинг Муқаддас масканидадир.

⁷Эгамизга ҳамдлар айтинг, эй замин халқлари!

Эгамизнинг қудратию шуҳратига ҳамдлар ўқинг!

⁸Эгамизнинг шарафига ҳамдлар ўқинг!

Назрлар келтириб, Унинг ҳовлисига киринг!

⁹Муқаддас либосда^[249] Эгамизга сажда қилинг!

Эй замин аҳли, Унинг олдида титраб туринг!

¹⁰Элатлар орасида айтингки: “Эгамиз шоҳдир!

Олам мустаҳкам ўрнашган, ҳеч қачон тебранмайди,

У халқларни ҳаққоний ҳукм қилар.”

¹¹Самолар шод бўлсин, замин қувонсин,

Денгизу ундаги ҳамма жонзот гувилласин.

¹²Далалару ундаги ҳар нарса севинч ила жўшсин,

Шунда ўрмондаги ҳамма дарахт шодликдан қўшиқ айтсин.

¹³Эгамиз олдида улар қўшиқ айтар, ана, У келаётир,

Заминни бошқармоқ учун У келаётир,

Оламни адолат ила У бошқарар,

Халқларни Ўз ҳақиқати ила бошқарар.

96–САНО

¹Эгамиз шоҳдир, замин қувонсин,

Денгиз ортидаги ҳамма юртлар шод бўлсин.

²Булутлар, зим–зиё зулмат Унинг атрофини ўраган,

Адолату ҳақиқат Унинг тахтига пойдевор бўлган.

³Эгамиз оловини Ўзидан олдин юборади,

Олови ҳар тарафдаги душманларни ютади.

⁴Чақмоқлари оламни ёритади,

Замин буни кўриб титрайди.

⁵Бутун оламнинг Раббийси олдида,

Эгамиз олдида тоғлар мумдай эрийди.

⁶Самолар эълон қилади Унинг адолатини,

Жамики халқлар кўради Унинг улуғворлигини.

⁷Бутларга сажда қилувчилар,

Беҳуда санамлари ила мақтанувчилар

Шарманда бўлади.

Барча худолар Эгамизга таъзим қилади.

⁸Эй Эгам! Сенинг адолатингдан

Яҳудо шаҳарлари шод бўлади,

Қуддус^[250] эшитиб, қувонади.

⁹Эй Эгам, ер юзидаги буюк ҳукмдор Сенсан,

Ҳамма худолардан Сен юксалгансан.

¹⁰Эй Эгамизни севганлар!

Ёмонликдан нафратланинг.

У тақводорларининг жонларини Ўзи асрайди,

Фосиқларнинг қўлидан уларни халос этади.

¹¹Солиҳларга нур сочилгай,

Юраги поклар узра шодлик ёйилгай.

¹²Эй солиҳлар, Эгамиз туфайли шодланинг,

Унинг муқаддас номини олқишланг!

97–САНО

¹Сано.

Янги бир қўшиқ айтинг Эгамизга!

Ахир, У ажойиб ишлар қилди.

Ўзининг ўнг қўли, муқаддас билаги билан зафар қозонди.

²Эгамиз зафарининг донғини таратди,

Халқларга нажотини намоён қилди.

³Исроил халқига бўлган севгисию садоқатини ёдида тутди.

Ернинг тўрт томони Эгамиз берган нажотни кўрди.

⁴Эй замин аҳли, Эгамизни олқишлаб, хитоб қилинг,

Севинчли куй–қўшиқлар ила Унга хитоб қилинг.

⁵Лира чалиб, Эгамизга ҳамду сано куйланг,

Лира чалиб, қўшиқлар айтинг.

⁶Карнайу бурғуларни чалинг,

Шоҳни — Эгамизни олқишлаб, хитоб қилинг.

⁷Жўш урсин денгизу ундаги ҳамма жонзот,

Жўш урсин оламу унда яшовчи ҳамма махлуқот.

⁸Эгамиз олдида дарёлар қарсак чалсин,

Қирлар бирга шодланиб қўшиқ айтсин.

⁹Зотан Эгамиз ерда ҳукм этгани келмоқда,

У оламни тўғри ҳукм этади,

Адолат ила халқларни ҳукм қилади.

98–САНО

¹Эгамиз шоҳдир, халқлар титрасин!

Карублар узра тахт қурган У!

Замин ларзага келсин!

²Эгамиз Қуддусда^[251] улуғдир,

Жамики халқлар узра юксакдадир.

³Унинг номи улуғ, ҳайбатлидир!

Уни мадҳ қилсинлар,

Зеро, муқаддасдир У!

⁴Шоҳ қудратлидир, адолатпарвардир,

У одилликни ўрнатган!

Ёқуб насли орасида

Адолатли ва тўғри ҳукм чиқарган!

⁵Эгамиз Худони улуғланглар!

Унинг пойига сажда қилинглар.

Зеро, муқаддасдир У!

⁶Мусо ва Ҳорун Унинг руҳонийларидан эди,

Шомуил ҳам Эгамизга илтижо қилганлардан бири эди.

Улар Эгамизга илтижо қилди, У жавоб берди.

⁷Устун шаклидаги булут ичра улар билан гаплашди,

Улар Эгамизнинг фармонларига

Ҳамда У берган қонунларига риоя қиларди.

⁸Уларга жавоб бердинг, эй Эгамиз Худо!

Сен уларни кечирувчи Худо бўлдинг,

Уларни жазоладинг ёмон йўлдан кетганларида.

⁹Улуғланглар Эгамиз Худони!

Сажда қилинг Унга Ўз муқаддас тоғида^[252].

Зеро, муқаддасдир Эгамиз Худо!

99–САНО

¹Шукроналик саноси.

Эй замин аҳли, Эгамизга шодлик ила ҳайқиринг,

²Хурсанд бўлиб Эгамизга саждалар қилинг,

Шодланиб, қўшиқ айтиб, Унинг ҳузурига келинг.

³Билингки, Эгамиз Худодир,

Бизни яратган Удир, биз Уникимиз.

Биз унинг халқимиз, яйловидаги қўйларимиз.

⁴Шукрона айтиб, дарвозаларидан киринг,

Ҳамду сано айтиб, ҳовлиларига киринг.

Шукрона айтиб, Унинг номини олқишланг!

⁵Эгамиз яхшидир,

Унинг содиқ севгиси абадий давом этади,

Садоқати эса барча наслларга ўтади.

100–САНО

¹Довуд саноси.

Садоқатингни, адолатингни куйлайман,

Сени, эй Эгам, тараннум этаман.

²Бенуқсон ҳаёт кечиришни ўрганаман,

Қачон бунга эришаман?

Пок юрак ила ўз уйимда умр кечираман.

³Кўз олдимга бирорта жирканч нарса қўймайман.

Қинғир ишлардан нафратланаман,

Мен уларга ҳеч қўшилмайман.

⁴Терс ишларни рад қиламан,

Ёмонлик мендан узоқ бўлади.

⁵Дўсти ортидан ғийбат қиладиганни йўқ қиламан,

Такаббурлик билан қарайдиган кўзларга,

Мағрур юракка асло тоқат қилмайман.

⁶Ёнимда истиқомат қилсинлар, дея

Юртимнинг содиқ одамларига хайрихоҳ бўламан.

Нуқсонсиз йўлдан юрадиган инсон

Менга хизмат қилади.

⁷Ҳийлагарлар менинг саройимда қолмайди,

Ёлғончилар қаршимда турмайди.

⁸Ҳар саҳар юртдаги фосиқларни қираман,

Эй Эгам, Сенинг шаҳрингдан бадкирдорларни йўқ қиламан.

101–САНО

¹Дард–аламга ботганда, арзини Эгамиз олдига тўккан ғарибнинг ибодати.

²Эшитгин ибодатимни, эй Эгам,

Етиб борсин Сенга оҳу нолам.

³Кулфатда қолганимда мендан юз ўгирма,

Менга қулоқ тутгин.

Чақирганимда менга тез жавоб бергин.

⁴Умрим тутундай ўтиб кетди,

Суякларим тандирда кўмирга айлангандай бўлди.

⁵Юрагим қуриган ўтдай тамом бўлди,

Бирор нарса ейишга истак йўқолди.

⁶Фарёд қилиб оҳ–нола чекаман,

Шу боис этим суягимга ёпишган.

⁷Даштдаги қушга ўхшайман,

Вайронадаги бойўғли кабидирман.

⁸Бедор бўлиб ётаман,

Томда ёлғиз қолган қушга ўхшайман.

⁹Ғанимларим доимо мени ҳақорат қилади,

Мени масхараловчилар исмимни

Лаънат ўқиш учун ишлатади.

¹⁰Кулни нон каби емоқдаман,

Ичимлигимга кўз ёшларимни қўшмоқдаман.

¹¹Сенинг қаҳру ғазабинг туфайли шундай қиляпман,

Ахир, мени кўтариб, бир ёнга улоқтирдинг.

¹²Оқшомги кўланкага ўхшайди умрим,

Қуриган майсадай бўлиб қолдим.

¹³Сен эса, эй Эгам, то абад ўтирасан тахтингда,

Насллар оша Сенинг номинг давом этар!

¹⁴Қўзғалиб, шафқат кўрсатасан Қуддусга^[253],

Унга марҳамат кўрсатиш вақти келди,

Белгиланган вақти–соати етиб келди.

¹⁵Унинг тошлари ҳам сенинг қулларинг учун қимматбаҳодир,

Ҳатто унинг тупроғига меҳрибонлик қиламиз.

¹⁶Халқлар Эгамиздан қўрқади,

Унинг шуҳратидан ер юзи шоҳлари титрайди.

¹⁷Зеро, Эгамиз Қуддусни барпо қилади,

Ўзининг шуҳрати ила зоҳир бўлади.

¹⁸Йўқсилларнинг ибодатига У эътибор беради,

Уларнинг илтижоларини рад этмайди.

¹⁹Ҳали туғилмаган халқ ҳам Эгамизга ҳамду сано айтсин,

Келажак насл учун бу ёзиб қўйилсин:

^20-21Асирларнинг ноласига қулоқ солай, деб

Эгамиз юксакдаги муқаддас маконидан қаради.

Ўлимга маҳкум бўлганларни қутқарай, деб

У осмондан заминга назар ташлади.

²²Шу боис Эгамизнинг донғи Қуддусда эълон қилинсин,

Унга Сионда ҳамду сано айтилсин.

²³Эгамизга бирга сажда қилгани

Халқлару шоҳликлар йиғилади.

²⁴Ҳали ёш пайтимда Эгам мени заиф қилди,

Кунларимни Унинг Ўзи қисқартирди.

²⁵Унга фарёд қилдим: “Эй Худойим,

Ёш умримни хазон қилмагин,

Барча насллар оша Сен доимо борсан.

²⁶Азалда заминнинг пойдеворини^[254] Сен қўйгансан,

Самоларни Ўз қўлларинг ила яратгансан.

²⁷Улар йўқ бўлиб кетар, Сен тураверасан,

Уларнинг ҳаммаси кийим каби эскириб кетади,

Тўзиб кетган кийимдай уларни алмаштирасан,

Ҳаммасини ташлаб юборасан.

²⁸Сен эса ҳеч ўзгармассан,

Сен то абад яшайсан.

²⁹Қулларингнинг фарзандлари хавфсиз яшар,

Уларнинг насли Сенинг ҳузурингда барқарор бўлар.”

102–САНО

¹Довуд саноси.

Эгамизни олқишлагин, эй жоним,

Унинг муқаддас номини олқишла, эй вужудим!

²Эгамизни олқишлагин, эй жоним,

У қилган ҳамма яхшиликларини унутма!

³Ҳамма гуноҳларимни У кечиради,

Барча хасталикларимга У шифо беради.

⁴Мени қабрдан У қутқаради,

Севги, шафқат ила менга тож кийгизади.

⁵Ҳаётимни^[255] неъмат ила У қондиради,

Ёшлигим бургутникидай қилиб янгиланди.

⁶Эгамиз тўғри иш қилади,

Мазлумларга адолат қилади.

⁷Ўз йўлларини У Мусога маълум қилган,

Ишларини Исроил халқига намоён этган.

⁸Эгамиз раҳмдил, иноятлидир,

Жаҳли тез чиқмайди, содиқ севгиси мўлдир.

⁹У доимо бизни айбламайди,

Ёки то абад ғазабини сочмайди.

¹⁰Бизни У гуноҳларимизга қараб жазоламас,

Ёмонликларимизга қараб қайтармас.

¹¹Самолар заминдан нақадар баланддир!

Эгамизнинг содиқ севгиси ҳам

Ундан қўрққанларга шундай юксакдир!

¹²Шарқ ғарбдан қанчалик узоқ бўлса,

Гуноҳларимизни биздан шу қадар узоқ қилади.

¹³Ота болаларига шафқат қилгандай,

Эгамиз Ўзидан қўрққанларга раҳм қилади.

¹⁴Биз қандай ясалганимизни У билади,

Биз тупроқ эканимизни^[256] У ёдида тутади.

¹⁵Инсонмиз, майсага ўхшар умримиз,

Дашт гулига ўхшаб гуллаймиз.

¹⁶Шамол эсар, майса йўқ бўлар,

Уни ўз жойи эсламай қўяр.

¹⁷Аммо Эгамизнинг содиқ севгиси

Абадулабад Ундан қўрққанлар билан биргадир!

Унинг содиқлиги эса уларнинг наслига ўтади.

¹⁸Ҳа, Эгамизнинг садоқати Унинг аҳдига риоя қилганлару

Унинг амрларига садоқат ила итоат этганлар билан биргадир.

¹⁹Эгамиз тахтини ўрнатгандир самода,

Унинг шоҳлиги ҳукмрондир ҳамма ерда.

²⁰Эгамизни олқишланг, эй Унинг фаришталари,

Унинг амрини ижро қилувчи баҳодирлар,

Унинг сўзларига итоат этувчилар!

²¹Эй Эгамизнинг самовий лашкарлари!

Унинг иродасини ижро этувчи хизматкорлари!

Эгамизни олқишланг!

²²Эй Эгамиз яратганларнинг ҳаммаси!

У ҳукмрон бўлган ҳар бир жойда

Уни олқишланглар!

Эй жоним! Эгамизни олқишла!

103–САНО

¹Эгамни олқишла, эй жоним.

Эй Эгам Худо! Сен нақадар буюксан,

Шуҳрату улуғворликка буркангансан.

²Ёпинчиққа ўралгандай нурга чулғангансан,

Самоларни бир чодир каби ёйгансан.

³Осмондаги сувлар^[257] узра даргоҳингни қургансан,

Булутларни жанг араваси қиласан,

Шамол қанотларини миниб кетасан.

⁴Шамолларни Ўзингга хабарчилар қиласан,

Ловуллаган оловни хизматкорларинг этасан.

⁵Ҳеч қачон тебранмасин, дея

Сен заминнинг пойдеворини^[258] қўйгансан,

⁶Заминни либосга ўрагандай,

Тубсиз сувлар ила ўраган эдинг,

Ҳатто тоғлар чўққисини сувлар кўмган.

⁷Сенинг таҳдидларингдан сувлар чекинар,

Сен гумбурлатган садодан улар қочар.

⁸Сувлар тоғлар устидан, водий бўйлаб оқарлар

Сен улар учун тайин этган жойга.

⁹Бу сувлар тошмасин, деб,

Яна ер юзини қайта қопламасин, деб

Сен чегара қўйгансан!

¹⁰Булоқларни тоширдинг Сен сойликлардан,

Булоқлар оқиб келар тоғлар орасидан.

¹¹Жамики ёввойи ҳайвонларни булоқлар суғоради,

Ёввойи эшаклар ташналигини қондиради.

¹²Оқар сувлар бўйида қушлар ин қуради,

Шохлар орасидан улар сайрайди.

¹³Тоғларни суғорасан юқоридаги даргоҳингдан,

Замин тўла сен ўстирган мева билан.

¹⁴Чорва учун Сен ўт–ўлан ўстирасан,

Инсон фойдалансин, деб экинлар ўстиргансан,

Егулигини тупроқдан олсин, дейсан.

¹⁵Сен берасан инсон кўнглини чоғ қилувчи шаробни,

Юзга жило берувчи зайтун мойини,

Инсон ҳаётига қувват берувчи нонни.

¹⁶Эй Эгам, Сенинг дарахтларинг,

Ҳа, Ўзинг Лубнонда эккан садр дарахтларинг^[259]

Сувга яхши қонади.

¹⁷Қушлар дарахтларда уя қуради,

Сарв дарахтида лайлак уй қилади.

¹⁸Тоғ эчкиси баланд тоғларда яшар,

Бўрсиқлар эса қояларда уя қурар.

¹⁹Вақтни белгиласин, деб ойни яратдинг,

Қуёш ҳам билади қачон ботишин.

²⁰Қоронғулик чўктирганингда, тун бўлар,

Ўрмондаги бор ҳайвон кезгани чиқар.

²¹Шерлар ўлжа ахтариб бўкирар,

Ўз ризқ–рўзини, эй Худо, Сендан излар.

²²Қуёш чиқар, улар ортга қайтарлар,

Ўзларининг инларида ётарлар.

²³Одамлар ўз ишларига чиқарлар,

Оқшомгача юмушлари ила банд бўларлар.

²⁴Эй Эгам, ишларинг ғоят турли–тумандир!

Ҳаммасини донолик ила яратгансан,

Замин Сен яратганларинг ила тўладир.

²⁵Мана, буюк, бепоён денгиз,

Сон–саноқсиз яратилганлар билан тўла,

Катта–кичик жониворлар бор.

²⁶Кемалар денгизларда қатнайди.

Сувларда ўйнасин, дея

Ўша махлуқ Левитанни^[260] яратгансан.

²⁷Эй Эгам! Ўз вақтида ризқимизни берсин, дея

Уларнинг ҳаммаси Сенга кўз тикади.

²⁸Уларга ризқини берганингда, йиғиб олади,

Қўлларингни очганингда, улар еб тўяди.

²⁹Юзингни яширганингда эса улар ваҳимага тушади,

Жонларини олганингда, ўлиб, тупроққа қайтади.

³⁰Руҳингни^[261] юборганингда улар яратилади,

Ер юзига янгидан ҳаёт берасан.

³¹Эгамизнинг шуҳрати то абад давом этсин,

Эгамиз Ўз яратганларидан хурсанд бўлсин.

³²Ерга У боққанда, ер титрар,

Тоғларга текканда, тоғлар тутун чиқарар.

³³Ҳаёт эканман, Эгамни тараннум этаман,

Бор эканман, Худойимга ҳамду сано куйлайман.

³⁴У ҳақидаги ўйларим хуш келсин Ўзига,

Зотан, севинаман мен Эгам туфайли.

³⁵Ер юзидан йўқ бўлсин гуноҳкорлар,

Бўлмасин бошқа энди фосиқлар.

Эгамни олқишла, эй жоним!

Эгамизга ҳамду санолар бўлсин!

104–САНО

¹Эгамизга шукр айтинг, Унга сажда қилинг,

Бошқа халқлар орасида Унинг ишларини билдиринг.

²Тараннум қилиб Уни, ҳамду сано ила қўшиқ айтинг,

Унинг жамики ажойиб ишларини айтиб беринг.

³Эгамизнингмуқаддас номи ила фахрланинг,

Эгамизга юз бурганларнинг қалби шодликка тўлсин.

⁴Эгамизга юз буринг! Унинг қудратига,

Унинг ҳузурида бўлишга интилинг.

^5-6Эй сизлар, Эгамизнинг қули Иброҳим насли,

Эй Ёқуб ўғиллари — Эгамизнинг танлаганлари,

Эсда тутинг Эгамиз қилган ажойиботларни,

Унинг мўъжизаларини, чиқарган ҳукмларини.

⁷У Эгамиз Худодир,

У чиқарган ҳукмлар бутун ер юзидадир.

⁸Ўз аҳдини У то абад ёддан чиқармас,

Минглаб наслларга берган ваъдасини унутмас.

⁹Риоя қилар У Иброҳим билан қилган аҳдига,

Исҳоққа қасам ичиб берган ваъдасига.

¹⁰Ёқуб учун бу аҳдни бир қонун қилди,

Ҳа, Исроил учун абадий бир аҳд қилди.

¹¹Айтдики^[262]: “Канъон юртини сенга бераман,

Уни мулк учун улуш қилиб бераман.”

¹²У замон уларнинг сони кам эди,

Ҳа, жуда кам эдилар.

Улар бу юртга келгинди эди.

¹³Кезарди бир халқдан бошқасига,

Бир шоҳликдан бошқа юртга.

¹⁴Ҳеч ким уларни эзишларига Эгамиз йўл қўймади,

Уларни деб шоҳларга танбеҳ берди.

¹⁵Айтдики: “Мен танлаганларга тегманглар,

Пайғамбарларимга^[263] зарар келтирманглар.”

¹⁶Канъон юрти устига Эгамиз очарчилик юборди,

Битта қолдирмай егуликларга қирғин келтирди.

¹⁷Улардан олдин одам юборди,

Ҳа, Юсуф^[264] қул каби сотилди.

¹⁸Унинг оёқларига занжир урилди,

Бўйнидан темир ҳалқа ўтказилди.

¹⁹Юсуфнинг сўзлари бажо бўладиган вақт келгунча,

Эгамизнинг каломи Юсуфни синади.

²⁰Миср шоҳи одам юбориб, Юсуфни қутқарди,

Элларнинг ҳукмдори уни озод қилди.

²¹Юсуфни шоҳ саройининг бошқарувчиси қилиб тайин этди,

Жамики мулкининг ҳокими қилди.

²²Хоҳласа саройдаги аъёнларимни занжирбанд қилсин^[265],

Маслаҳатчиларимга донолик ила ўгит берсин, деб шундай қилди.

²³Сўнгра Исроил Мисрга келди,

Ҳа, Ёқуб насли Хом^[266] юртида мусофир бўлди.

²⁴Унинг халқини Эгамиз баракали қилди,

Душманларига қараганда, кўпайтирди.

²⁵Эгамиз Миср халқининг юракларини ўзгартирди,

Улар Эгамиз халқидан нафратланди,

Эгамизнинг қулларига қарши улар фитна уюштирди.

²⁶Сўнгра Эгамиз қули Мусони юборди,

Танлаб олган Ҳорунни бирга жўнатди.

²⁷Мисрликлар орасида, ўша Хом юртида

Иккаласи Эгамизнинг мўъжизаларини, ажойиботларини кўрсатди^[267].

²⁸Эгамиз зулмат юборди, Мисрни зулматга буркади,

Мусо, Ҳорун Эгамизнинг амрларига итоатсизлик қилмади^[268].

²⁹Мисрнинг сувларини Эгамиз қонга айлантирди,

Жамики балиқларини нобуд қилиб ташлади.

³⁰Миср юрти тўлиб кетди қурбақаларга,

Етиб борди ҳатто ҳукмдорларнинг уйига.

³¹Эгамиз амр берганда, сўналар галаси келди,

Миср бўйлаб бургалар қайнаб кетди.

³²Ёмғир ўрнига уларга Эгамиз дўл ёғдирди,

Бутун Миср бўйлаб чақмоқ чақтирди.

³³Узумзору анжирзорларини қуритди,

Мисрдаги дарахтларни қўпориб ташлади.

³⁴Эгамиз амр берганда, чигирткалар^[269] келди,

Сон–саноқсиз майда чигирткалар чиқиб келди.

³⁵Улар Мисрдаги бутун ўт–ўланни еб юборди,

Миср ўлкасидаги ҳосилни еб битирди.

³⁶Мисрдаги жамики тўнғичларни Эгамиз урди,

Уларнинг қудратининг илк ҳосилини йўқ қилди.

³⁷Сўнг Эгамиз Ўз халқини

Олтину кумушга бойитиб^[270], олиб чиқди.

Исроил қабилаларининг орасида қоқилиб қолгани бўлмади.

³⁸Мисрликлар Исроилдан қўрқиб, ваҳимага тушганди,

Улар кетганларида, Миср халқи севинди.

³⁹Халқим устида ёпинчиқ бўлсин, деб

Эгамиз булутни ёйди,

Кечаси ёруғлик бўлсин, деб аланга берди^[271].

⁴⁰Исроил гўшт сўраганда Эгамиз беданалар берди,

Осмондан нон ёғдириб, уларни тўйғазди^[272].

⁴¹Эгамиз қояни очди, сув отилиб чиқди^[273],

Саҳро бўйлаб дарёдай сув оқди.

⁴²Эгамиз Ўзининг муқаддас ваъдасини,

Ўз қули Иброҳимга берган ваъдасини ёдда тутди.

⁴³Шу боис халқини олиб чиқди севинч ила,

Ўз танлаганларини шодлик ҳайқириқлари ила.

⁴⁴Бегона халқларнинг юртларини уларга берди,

Ўша халқларнинг бойлигини Исроил мулк қилиб олди.

⁴⁵“Исроил халқи Менинг фармонимга риоя қилсин,

Менинг қонунларимга итоат этсин”, дея

Эгамиз мана шуларнинг ҳаммасини қилди.

Эгамизга ҳамду санолар бўлсин!

105–САНО

¹Эгамизга ҳамду санолар бўлсин!

Эгамизга шукрона айтинг, У яхшидир!

Унинг содиқ севгиси абадийдир.

²Эгамизнинг қудратли ишларини ким батафсил айта олади?!

Ким Унга мукаммал ҳамду сано айта олади?!

³Бахтлидир адолат ила иш тутганлар,

Ҳар доим тўғри иш қилганлар.

⁴Эй Эгам, халқингга мурувват кўрсатганингда мени эслагин,

Уларга нажот берганингда, менга ҳам ёрдам бергин,

⁵Токи танлаган халқингнинг иқболини кўрайин,

Халқингнинг шодлигини кўриб, мен ҳам қувонайин,

Улар билан бирга фахрланиб юрайин.

⁶Эй Исроил халқи, ота–боболаримиз каби биз гуноҳ қилдик,

Эгри йўлдан юрдик, ёмонлик қилдик.

⁷Ота–боболаримиз Мисрда бўлганларида,

Эгамизнинг ажойиб ишларига эътибор қилмадилар,

Унинг мўл содиқ севгисини эсламадилар,

Қизил денгизда^[274] исён қилдилар.

⁸Қудратли кучини билдириш учун,

Ўз номи ҳақи,

Эгамиз уларни қутқарди.

⁹У Қизил денгизга дўқ урди, денгиз қуриди.

Қуп–қуруқ ердан етаклагандай,

Исроил халқини денгиз тубидан ўтказди^[275].

¹⁰Эгамиз уларни ёв қўлидан қутқарди,

Ғаним қўлидан уларни озод қилди.

¹¹Сувлар қайтиб, ғанимларни босиб қолди,

Душманларнинг биронтаси қутула олмади.

¹²Шунда Исроил халқи Эгамизнинг сўзига ишонди,

Унга ҳамду санолар куйлади.

¹³Улар тез орада Эгамизнинг ишларини унутди,

Эгамиздан бемаслаҳат иш қилдилар.

¹⁴Саҳрода улар нафси бузуқлик қилди,

Дашту биёбонда улар Худони синади^[276].

¹⁵Эгамиз уларга сўраганини берди–ю,

Уларга ҳалокатли хасталикни ҳам юборди.

¹⁶Қароргоҳдаги халқ Мусога,

Эгамизга бағишланган Ҳорунга ҳасад қилди^[277].

¹⁷Ер ёрилиб, Датанни ютиб юборди,

Абирам билан шерикларини ямлаб юборди.

¹⁸Шериклари устига олов тушди,

Ўша фосиқларни аланга ёндирди.

¹⁹Синай тоғида^[278] улар бузоқ ясадилар,

Ўша олтин бутга сажда қилдилар^[279].

²⁰Улар Худонинг улуғворлигини

Ўт ейдиган буқа тасвирига алишдилар.

²¹Улар ўзларининг нажоткори Худони,

У Мисрда буюк ишлар қилганини унутдилар.

²²Хом^[280] юртида Эгамиз ажойиботлар кўрсатганди,

Қизил денгизда қўрқинчли ишлар қилганди.

Мана шуларни Исроил халқи унутди.

²³Шу боис Эгамиз, уларни қираман, деди.

Аммо Мусо, Эгамизнинг танлагани ўртага тушиб,

Эгамиздан илтижо қилиб,

Уни қаҳрли ғазабидан қайтарди.

²⁴Сўнгра улар мафтункор юртни хор қилдилар,

Эгамизнинг ваъдасига ишонмадилар^[281].

²⁵Ўз чодирларида минғирлаб нолидилар,

Эгамизга итоат этмадилар.

²⁶Эгамиз қўлини кўтариб, онт ичди:

“Сизларни саҳрода яксон қиламан.

²⁷Наслингизни халқлар орасига тарқатаман,

Бошқа юртларга уларни сочиб юбораман.”

²⁸Сўнгра бизнинг ота–боболаримиз

Пиёр тоғидаги Баалга сажда қилишга қўшилдилар^[282],

Ўликларга^[283] келтирилган қурбонликдан едилар.

²⁹Улар қилмишлари билан

Эгамизни ғазаблантирдилар,

Улар ўлатга гирифтор бўлдилар.

³⁰Финхаз қўзғалиб, аралашди,

Шунда ўлат ҳам тўхтади.

³¹Шу боис Финхаз солиҳлик тимсоли бўлди,

Бу насллардан наслларга то абад давом этади.

³²Марива сувларида^[284] улар Эгамизнинг қаҳрини келтирди,

Уларнинг дастидан Мусонинг бошига қайғулар келди.

³³Улар Мусонинг ғазабини қўзғатди,

Мусо ҳам ўйламай гапирди.

³⁴Эгамиз, халқларни қиринглар, деб амр берганди,

Улар Эгамизнинг амрини бажармади.

³⁵Бегона халқлар билан улар аралашиб,

Уларнинг одатларини ўргандилар.

³⁶Улар бегона халқларнинг бутларига сажда қилдилар,

Уларнинг бутлари Эгамизнинг халқига тузоқ бўлди.

³⁷Улар ўзларининг ўғил–қизларини

Иблисларга қурбон қилдилар.

³⁸Ҳа, ўзларининг ўғил–қизларини

Канъон бутларига қурбон қилиб,

Бегуноҳ қон тўкдилар.

Уларнинг қони юртни ҳаром қилди.

³⁹Ишлари билан ўзларини булғадилар,

Қилмишлари билан Эгамизга бевафолик қилдилар.

⁴⁰Шунда Эгамиз Ўз халқидан ғазабланди,

Улардан жирканди.

⁴¹Уларни ёт халқларнинг қўлига берди,

Ғанимлари улар устидан ҳукмрон бўлди.

⁴²Душманлари уларни сиқувга олди,

Куч билан уларни бўйин эгдирди.

⁴³Кўп марта Эгамиз уларни қутқарди,

Улар эса атайлаб исён қилган эди,

Гуноҳлари туфайли паст кетдилар.

⁴⁴Шунда ҳам Эгамиз Ўз халқининг нолаларини эшитиб,

Уларнинг кулфатларига эътибор берди.

⁴⁵Улар ҳақи Ўз аҳдини ёдида тутди,

Мўл содиқ севгиси билан уларга шафқат кўрсатди.

⁴⁶Уларни асир олганларни

Шафқатли бўлишга ундади.

⁴⁷Эй Эгамиз Худо, бизларни қутқар,

Халқлар орасидан бизни тўплаб ол,

Ўзинг муқаддассан, Сенга шукр айтайлик,

Сенинг мадҳларинг билан фахрланайлик.

⁴⁸Исроил халқининг Худоси — Эгамизга

То абад олқишлар бўлсин,

Жамики халқлар: “Омин”, десин.

Эгамизга ҳамду санолар бўлсин!

Китоб (5)

106–САНО

¹“Эгамизга шукрона айтинг, У яхшидир,

Унинг содиқ севгиси абадийдир”, деб

²Эгамиз нажот берганлар ана шундай айтсин,

У кулфатдан қутқарганлар ана шундай айтсин.

³У шарқу ғарбдан, шимолу жанубдан^[285] тўплаганлар ҳам,

Кўп юртлардан йиғиб келтирганлар ҳам ана шундай айтсин.

⁴Баъзилари чўлу биёбонда тентираб юрдилар,

Яшаш учун бирон шаҳарга йўл топмадилар.

⁵Оч, ташна ҳолда қолдилар,

Сал бўлмаса ўлаёздилар.

⁶Кулфатда қолганларида Эгамизга нола қилдилар,

Эгамиз уларни азоб–уқубатлардан қутқарди.

⁷Улар яшайдиган шаҳарга боргунга қадар,

Эгамиз уларни тўғри йўлдан етаклади.

⁸Содиқ севгиси учун улар Эгамизга шукрона айтсин!

Эгамизнинг инсониятга кўрсатган ажойиб ишлари учун шукр қилсин!

⁹Зотан У қондирар ташна бўлганларни,

Тўйдирар неъматлар билан очларни.

¹⁰Баъзилари зим–зиё зулматда ўтирардилар,

Асир бўлиб, кишанда азоб чекардилар.

¹¹Улар Худонинг сўзларига қарши исён қилгандилар,

Худойи Таолонинг йўл–йўриқларини менсимадилар.

¹²Шу боис Худо уларни оғир ишларга мажбур этди,

Улар йиқилганда, ёрдам беришга бирон кимса бўлмади.

¹³Кулфатда қолганларида Эгамизга нола қилдилар,

Эгамиз уларни азоб–уқубатлардан қутқарди.

¹⁴Уларни зим–зиё зулматдан олиб чиқди,

Уларнинг кишанларини парча–парча қилди.

¹⁵Содиқ севгиси учун улар Эгамизга шукрона айтсин!

Эгамизнинг инсониятга кўрсатган ажойиб ишлари учун шукр қилсин!

¹⁶Зотан У бронза дарвозаларни синдирар,

Темир тамбаларни иккига бўлиб ташлар.

¹⁷Баъзилари аҳмоқ бўлиб, итоатсизлик қилдилар,

Гуноҳлари туфайли азобга дучор бўлдилар.

¹⁸Ҳар қандай овқатдан жирканар эдилар,

Ўлим оғзига яқинлашиб қолган эдилар.

¹⁹Кулфатда қолганларида Эгамизга нола қилдилар,

Эгамиз уларни азоб–уқубатлардан қутқарди.

²⁰Эгамиз гапириб, уларга шифо берди,

Қабрдан уларни сақлаб қолди.

²¹Содиқ севгиси учун улар Эгамизга шукрона айтсин!

Эгамизнинг инсониятга кўрсатган ажойиб ишлари учун шукр қилсин!

²²Шукрона қурбонлигини улар келтирсинлар,

Унинг ишларини севинч қўшиқлари ила айтсинлар.

²³Баъзилари кемаларда денгизга чиқдилар,

Ваҳимали сувлар узра савдо қилдилар.

²⁴Улар Эгамизнинг ишларини,

Чуқур сувда Унинг мўъжизаларини кўрдилар.

²⁵У амр берганда, бўрон қўзғалди,

Денгиз тўлқинлари баланд кўтарилди.

²⁶Кема осмонга кўтарилиб, яна чуқур сувга тушди,

Фалокатдан кемадагилар бемажол бўлиб қолди.

²⁷Улар мастлар каби довдираб айланди,

Маҳоратлари фойда бермади.

²⁸Кулфатда қолганларида Эгамизга нола қилдилар,

Эгамиз уларни азоб–уқубатлардан қутқарди.

²⁹У бўронни шабадага айлантирди,

Денгиз тўлқинлари сукутга чўмди.

³⁰Тўлқинлар жим бўлганидан улар севинди,

Истаган бандаргоҳга уларни келтириб қўйди.

³¹Содиқ севгиси учун улар Эгамизга шукрона айтсин!

Эгамизнинг инсониятга кўрсатган ажойиб ишлари учун шукр қилсин!

³²Улар жамоа олдида Эгамизни улуғласин,

Оқсоқоллар йиғинида Унга ҳамду санолар айтсин.

³³Эгамиз дарёларни саҳрога айлантирар,

Булоқларни қақраган ерга айлантирар.

³⁴Аҳолининг фосиқлиги сабабли эса