1 Osifning sanosi. Ey Xudo, begona xalqlar Tanlagan yurtingni bosib oldi, Ular MuqaddasMa’badingni bulg‘adi, Quddusni vayronaga aylantirdi.
2 Biz qullaringmiz. Ular qullaringning jasadlarini Qushlarga yemish qilib berdilar. Taqvodor xalqingning etini Zamindagi yovvoyi hayvonlarga berdilar.
3 Quddus atroflarida ular qonimizni suvday to‘kdi, Jasadlarni dafn qilishga biron zot qoldirmadi.
4 Qo‘shnilarimiz oldida masxara bo‘ldik, Atrofimizdagilarga kulgi, o‘yinchoq bo‘ldik.
5 Ey Egam, qachongacha bizdan g‘azablanasan? To abadmi? Qachongacha rashking alangaday yonadi?
6 Seni tan olmaydigan xalqlar uzra, Senga sajda qilmaydigan shohliklar uzra G‘azabingni sochgin.
7 Ular xalqing Isroilni yeb bitirdi, Yurtini tashlandiq sahroga aylantirdi.
8 Bizga otalarimiz gunohlarini eslatma, Bizga tezda shafqatingni ko‘rsat, Axir, biz oyoq osti bo‘lib ketdik–ku!
9 O‘z shuhrating haqi, bizga madad ber, Ey najotkorimiz Xudo! O‘z noming haqi, bizni qutqar, Gunohlarimizni kechir.
10 Nima uchun begona xalqlar: “Qayerda ekan–a ularning Xudosi”, deya aytmog‘i kerak?! Xalqlardan o‘ch olganingni biz ko‘raylik, Axir, ular bizning qonimizni to‘kkan.
11 Asirlaring fig‘onlarini eshitgin, Buyuk qudratingni namoyish qilib, O‘limga mahkum bo‘lganlarni qutqargin.
12 Ey Rabbiy, qo‘shni xalqlar Seni haqoratlagani uchun Ularga yetti baravar qaytargin.
13 Biz Sening xalqing, yaylovdagi suruvingmiz, Senga to abad shukr aytarmiz, Nasldan naslga Seni takror madh qilarmiz.
