1 Egamni olqishla, ey jonim. Ey Egam Xudo! Sen naqadar buyuksan, Shuhratu ulug‘vorlikka burkangansan.
2 Yopinchiqqa o‘ralganday nurga chulg‘angansan, Samolarni bir chodir kabi yoygansan.
3 Osmondagi suvlar uzra dargohingni qurgansan, Bulutlarni jang aravasi qilasan, Shamol qanotlarini minib ketasan.
4 Shamollarni O‘zingga xabarchilar qilasan, Lovullagan olovni xizmatkorlaring etasan.
5 Hech qachon tebranmasin, deya Sen zaminning poydevorini qo‘ygansan,
6 Zaminni libosga o‘raganday, Tubsiz suvlar ila o‘ragan eding, Hatto tog‘lar cho‘qqisini suvlar ko‘mgan.
7 Sening tahdidlaringdan suvlar chekinar, Sen gumburlatgan sadodan ular qochar.
8 Suvlar tog‘lar ustidan, vodiy bo‘ylab oqarlar Sen ular uchun tayin etgan joyga.
9 Bu suvlar toshmasin, deb, Yana yer yuzini qayta qoplamasin, deb Sen chegara qo‘ygansan!
10 Buloqlarni toshirding Sen soyliklardan, Buloqlar oqib kelar tog‘lar orasidan.
11 Jamiki yovvoyi hayvonlarni buloqlar sug‘oradi, Yovvoyi eshaklar tashnaligini qondiradi.
12 Oqar suvlar bo‘yida qushlar in quradi, Shoxlar orasidan ular sayraydi.
13 Tog‘larni sug‘orasan yuqoridagi dargohingdan, Zamin to‘la sen o‘stirgan meva bilan.
14 Chorva uchun Sen o‘t–o‘lan o‘stirasan, Inson foydalansin, deb ekinlar o‘stirgansan, Yeguligini tuproqdan olsin, deysan.
15 Sen berasan inson ko‘nglini chog‘ qiluvchi sharobni, Yuzga jilo beruvchi zaytun moyini, Inson hayotiga quvvat beruvchi nonni.
16 Ey Egam, Sening daraxtlaring, Ha, O‘zing Lubnonda ekkan sadr daraxtlaring Suvga yaxshi qonadi.
17 Qushlar daraxtlarda uya quradi, Sarv daraxtida laylak uy qiladi.
18 Tog‘ echkisi baland tog‘larda yashar, Bo‘rsiqlar esa qoyalarda uya qurar.
19 Vaqtni belgilasin, deb oyni yaratding, Quyosh ham biladi qachon botishin.
20 Qorong‘ulik cho‘ktirganingda, tun bo‘lar, O‘rmondagi bor hayvon kezgani chiqar.
21 Sherlar o‘lja axtarib bo‘kirar, O‘z rizq–ro‘zini, ey Xudo, Sendan izlar.
22 Quyosh chiqar, ular ortga qaytarlar, O‘zlarining inlarida yotarlar.
23 Odamlar o‘z ishlariga chiqarlar, Oqshomgacha yumushlari ila band bo‘larlar.
24 Ey Egam, ishlaring g‘oyat turli–tumandir! Hammasini donolik ila yaratgansan, Zamin Sen yaratganlaring ila to‘ladir.
25 Mana, buyuk, bepoyon dengiz, Son–sanoqsiz yaratilganlar bilan to‘la, Katta–kichik jonivorlar bor.
26 Kemalar dengizlarda qatnaydi. Suvlarda o‘ynasin, deya O‘sha maxluq Levitanni yaratgansan.
27 Ey Egam! O‘z vaqtida rizqimizni bersin, deya Ularning hammasi Senga ko‘z tikadi.
28 Ularga rizqini berganingda, yig‘ib oladi, Qo‘llaringni ochganingda, ular yeb to‘yadi.
29 Yuzingni yashirganingda esa ular vahimaga tushadi, Jonlarini olganingda, o‘lib, tuproqqa qaytadi.
30 Ruhingni yuborganingda ular yaratiladi, Yer yuziga yangidan hayot berasan.
31 Egamizning shuhrati to abad davom etsin, Egamiz O‘z yaratganlaridan xursand bo‘lsin.
32 Yerga U boqqanda, yer titrar, Tog‘larga tekkanda, tog‘lar tutun chiqarar.
33 Hayot ekanman, Egamni tarannum etaman, Bor ekanman, Xudoyimga hamdu sano kuylayman.
34 U haqidagi o‘ylarim xush kelsin O‘ziga, Zotan, sevinaman men Egam tufayli.
35 Yer yuzidan yo‘q bo‘lsin gunohkorlar, Bo‘lmasin boshqa endi fosiqlar. Egamni olqishla, ey jonim! Egamizga hamdu sanolar bo‘lsin!
