1 Shoul imonga keladi. 19 Shoul Damashqda va’z qiladi. 26 Shoul Quddusda. 32 Butrus Lida va Yaffada.
Havoriylarning faoliyati 9 bob
1 Shu orada Shoul Rabbimiz Isoning shogirdlariga qarshi qattiq o‘lim xavfini solib yurardi. U oliy ruhoniyning huzuriga borib,
2 Damashqdagi sinagogalarga xat yozib berishini so‘radi. U yerda erkak bo‘ladimi yoki ayolmi — Isoning yo‘lidan yuruvchilarni topib olsa, ularni bog‘lab Quddusga olib kelishga ijozat so‘ragan edi.
3 Shoul Damashqqa yaqinlashib qolganda, birdan osmondan bir nur uning yon–atrofini yoritib yubordi.
4 Shoul yerga yiqilib, shunday bir ovozni eshitdi: — Shoul, Shoul! Nega meni quvg‘in qilyapsan?
5 — Yo Hazratim! Sen kimsan? — deb so‘radi Shoul. — Sen quvg‘in qilayotgan Isoman, — degan javob keldi.
6 — Endi o‘rningdan tur, shaharga kir. Nima qilishing kerakligi senga o‘sha yerda aytiladi.
7 Shoulga hamroh bo‘lganlarning tillariga bir so‘z kelmay, to‘xtab qolgan edilar. Ular ovozni eshitardilar–u, ammo hech kimni ko‘rmasdilar.
8 Shoul yerdan turdi, ko‘zlarini ochdi, ammo hech narsani ko‘ra olmadi. Ular Shoulni qo‘lidan ushlab, Damashq shahriga olib bordilar.
9 Uch kungacha Shoulning ko‘zi ko‘rmadi, shu kunlar davomida u na yedi, na ichdi.
10 Damashqda Isoning Hananiya degan shogirdi bor edi. Rabbimiz Iso vahiyda unga zohir bo‘lib: “Hananiya!” deb chaqirdi. “Labbay, Rabbim!” deb javob berdi u.
11 Rabbimiz Iso Hananiyaga dedi: — O‘rningdan tur, To‘g‘ri deb ataluvchi ko‘chaga bor. Yahudoning uyidan Tarslik Shoul degan odamni so‘ra. Hozir u ibodat qilyapti.
12 Unga vahiy kelgan. Vahiyda u Hananiya degan odamning kelishini ko‘rgan. Uning ko‘zlari ochilishi uchun sen unga qo‘llaringni qo‘yasan.
13 Hananiya esa shunday javob berdi: — Yo Rabbim, men u odam haqida ko‘pchilikdan eshitgan edim. U Quddusdagi Sening azizlaringga ko‘p yomonlik qilgan ekan.
14 Bu yerda ham u Sening nomingni tiliga oladiganlarni qamash uchun bosh ruhoniylardan vakolat olibdi.
15 Rabbimiz Iso esa unga shunday dedi: — Boraver, u Mening tanlangan qurolimdir. U g‘ayriyahudiylar orasida, shohlar va Isroil xalqi orasida nomimni mashhur qiladi.
16 U Mening nomim haqi qanchalar azob chekishi kerakligini uning o‘ziga ko‘rsataman.
17 Shunday qilib, Hananiya borib, o‘sha uyga kirdi. U Shoulga qo‘lini qo‘yib, shunday dedi: — Birodarim Shoul! Yo‘lingda senga zohir bo‘lgan Rabbimiz Iso meni bu yerga yubordi, toki sening ko‘zlaring ochilsin, Muqaddas Ruhga to‘lgin.
18 Shu zahoti baliq tangachalariga o‘xshash narsa Shoulning ko‘zlaridan tushdi. U yana ko‘ra boshladi. U o‘rnidan turib, suvga cho‘mdirildi.
19 Ovqat yeb, quvvatga kirdi. Shoul bir necha kun Damashqdagi imonlilar bilan birga bo‘ldi.
20 U to‘g‘ri sinagogaga borib: “Iso Xudoning O‘g‘lidir”, deb va’z qila boshladi.
21 Uning va’zini eshitganlarning hammasi hayron bo‘lib, shunday deyishardi: “Bu — Quddusda Isoning nomini tilga olganlarga qirg‘in keltirgan odam emasmi? Uning bu yerga kelishdan maqsadi — odamlarni bosh ruhoniylar oldiga bog‘lab olib borish emasmikan?”
22 Ammo Shoulning va’zi tobora kuchli bo‘lib boraverdi. U Isoning Masih ekanini isbot etib, Damashqda yashaydigan yahudiylarni esankiratib qo‘ydi.
23 Bir qancha vaqt o‘tgandan keyin, yahudiylar Shoulni o‘ldirish uchun reja tuzdilar.
24 Shoul esa ularning rejasidan xabar topdi. Uni o‘ldirish uchun shahar darvozalarini kechayu kunduz qo‘riqlardilar.
25 Ammo Shoulning shogirdlari uni kechasi savatga solib, devorning ochiq joyidan tushirib yubordilar.
26 Shoul Quddusga borgandan keyin, Isoning u yerdagi shogirdlariga qo‘shilishga harakat qildi. Ammo shogirdlarning hammasi undan qo‘rqishardi. Shoul ham Isoning shogirdi bo‘lganiga ular ishonmadilar.
27 Shunda Barnabo Shoulni havoriylarning oldiga olib bordi. Shoul yo‘lda qanday qilib Rabbimiz Isoni ko‘rganini, Shoulga U qanday gapirganini, Shoul Damashqda qo‘rqmasdan Iso nomi bilan qanday va’z qilganini havoriylarga hikoya qilib berdi.
28 Shunday qilib, Shoul ular bilan qoldi va butun Quddus bo‘ylab qo‘rqmasdan Rabbimiz nomi bilan va’z qilib yurdi.
29 Shoul yunonzabon yahudiylar bilan ham suhbatlashib, ular bilan munozara qildi. Ammo ular Shoulni o‘ldirmoqchi bo‘ldilar.
30 Imonlilar bu to‘g‘rida xabar topib, Shoulni Qaysariyagacha olib keldilar, keyin uni Tarsga jo‘natdilar.
31 Butun Yahudiya, Jalila va Samariyadagi imonlilar jamoati tinchlikka erishib, kuchayib boraverdi. Jamoat Egamizdan qo‘rqib va Muqaddas Ruhdan madad olib, ko‘payib boraverdi.
32 Butrus hamma yoqni aylanib, imonlilarni ko‘rgani borardi. Bir safar u Lida shahrida yashaydigan Xudoning azizlari huzuriga tashrif buyurdi.
33 U yerda Butrus Yeney degan odam bilan uchrashib qoldi. Yeney shol bo‘lib, sakkiz yildan beri to‘shakdan tura olmas edi.
34 Butrus unga: — Yeney, Iso Masih senga shifo beryapti: o‘rningdan tur, to‘shagingni yig‘ib qo‘y! — dedi. Yeney shu zahoti o‘rnidan turib ketdi.
35 Butun Lida va Sharon aholisi Yeneyni ko‘rib, Rabbimiz Isoga yuz burdi.
36 Yaffa shahrida Isoning bir shogirdi bor edi. U ayolning ismi Tavita bo‘lib, yunonchada “ohu” deganidir. U xayrli ishlarga va sadaqa qilishga o‘zini bag‘ishlagan edi.
37 O‘sha paytda u kasal bo‘lib, vafot etdi. Uning jasadini yuvib, boloxonaga qo‘ydilar.
38 Lida shahri Yaffa shahriga yaqin edi. Shogirdlar Butrus u yerda ekanini eshitdilar va uning oldiga ikki kishini yuborib: “Iltimos, hayallamay biz tomonga kel”, deb xabar yubordilar.
39 Butrus o‘rnidan turdi–yu ular bilan ketdi. Butrus yetib kelgach, uni boloxonaga olib chiqdilar. Hamma bevalar Butrusning yonida yig‘lab turganlaricha, kamzullar va boshqa kiyimlarni ko‘rsatib: “Tavita tirikligida bularni tikkan edi”, derdilar.
40 Butrus ularni tashqariga chiqarib yubordi. Shundan keyin u tiz cho‘kib, ibodat qildi–da, jasadga o‘girilib: “Tavita, tur o‘rningdan!” dedi. Shunda Tavita ko‘zlarini ochdi, Butrusni ko‘rib, qaddini rostlab o‘tirdi.
41 Butrus qo‘lini Tavitaga uzatib, o‘rnidan turishiga yordamlashdi. Keyin Xudoning azizlarini va bevalarni chaqirib, tirilgan ayolni ko‘rsatdi.
42 Bu voqea butun Yaffaga ma’lum bo‘ldi va ko‘pchilik Rabbimiz Isoga imon keltirdi.
43 Butrus ancha vaqt Yaffa shahrida Shimo‘n degan bir ko‘nchining uyida turdi.
