1 Hananiya bilan Sapfira. 12 Mo‘jizalar va ajoyibotlar. 17 Havoriylar quvg‘in qilinadilar.
Havoriylarning faoliyati 5 bob
1 Hananiya degan bir odam xotini Sapfira bilan kelishib, mulkidan bir qismini sotdi.
2 Hananiya pulning bir qismini o‘ziga olib qoldi. Xotini bu haqda bilardi. Hananiya pulning qolganini havoriylarga olib borib berdi.
3 Butrus undan so‘radi: — Hananiya, nimaga shaytonga qalbingdan joy berib, Muqaddas Ruhga yolg‘on gapirding? Yerning pulidan bir qismini olib qolding–ku!
4 Mulkingni sotmasingdan oldin, u seniki edi, sotganingdan keyin ham, pul seniki edi. Bunday ish qilishga qanday jur’at etding?! Sen odamlarga emas, balki Xudoga yolg‘on gapirding!
5 Hananiya bu so‘zlarni eshitishi bilanoq yerga yiqilib jon berdi. Bu voqeani eshitganlarning hammasi qattiq vahimaga tushib qoldi.
6 Yigitlar kelib, uning jasadini kafanladilar, keyin uni olib chiqib, dafn qildilar.
7 Uch soatlardan keyin Hananiyaning xotini keldi. Yuz bergan hodisadan u bexabar edi.
8 Butrus ayoldan so‘radi: — Menga ayt–chi, sen bilan ering yerlaringizni falon–falon narxga sotdingizlarmi? — Ha, o‘shancha narxga sotdik, — deb javob berdi ayol.
9 Shunda Butrus ayolga dedi: — Nima uchun sizlar Egamizning Ruhini sinashga qaror qildingizlar? Ana, eringni dafn qilgan odamlar eshikdan kirib kelishyapti. Endi ular seni ham olib chiqadilar.
10 Shu zahoti ayol ham yiqildi–yu jon berdi. Yigitlar kirib kelib ko‘rdilarki, ayol jon beribdi. Ular ayolni ham olib borib, erining yoniga dafn qildilar.
11 Bu voqeani eshitgan odamlar va butun jamoat vahimaga tushib qoldilar.
12 Havoriylar xalq orasida ko‘plab mo‘jizalar va ajoyibotlar ko‘rsatardilar. Hamma imonlilar Sulaymon ayvonida yig‘ilishardi.
13 Xalq ularga g‘oyat hurmat ko‘rsatar, begonalardan hech kim ularga qo‘shilishga jur’at qilolmasdi.
14 Ammo RabbimizIsoga imon keltirib, jamoatga qo‘shilgan erkagu ayollar soni tobora ko‘payib boraverdi.
15 Odamlar: “Butrus yo‘ldan o‘tayotganda, uning soyasi bularning ustiga tushsin”, deb xastalarni ko‘chalarga olib chiqishardi. Ularni chorpoyalarga, to‘shaklarga yotqizib qo‘yishardi.
16 Bir talay olomon ham Quddus atrofidagi qishloqlardan keldi. Ular ham xasta, yovuz ruhlardan azob chekayotganlarni olib kelgan edilar. Xastalarning hammasi shifo topdi.
17 Shunda sadduqiy mazhabidan bo‘lgan oliy ruhoniy va uning barcha sheriklari havoriylarga qahrini sochdilar.
18 Ular havoriylarni hibsga olib, davlat qamoqxonasiga tashladilar.
19 Ammo tunda Egamizning bir farishtasi qamoqxona eshigini ochdi, havoriylarni tashqariga olib chiqib, shunday dedi:
20 — Boringlar, Ma’badda turib, bu yangi hayot to‘g‘risidagi xabarni odamlarga aytinglar.
21 Havoriylar bu gapni eshitib, azonda Ma’bad hovlisiga kirdilar va odamlarga ta’lim bera boshladilar. Oliy ruhoniy va uning yonidagilar Oliy kengashni va hamma Isroiloqsoqollarini chaqirtirdilar. Havoriylarni olib kelish uchun qamoqxonaga odam yubordilar.
22 Ma’bad qorovullari borib, qamoqxonada havoriylarni topa olmadilar. Ular qaytib kelib, xabar berdilar:
23 — Borsak, qamoqxona mahkam qulflangan, soqchilar eshik oldida turishgan ekan. Ammo eshiklarni ochib ichkariga kirganimizda, ichkarida hech kimni topa olmadik.
24 Ma’bad mirshabboshisi va bosh ruhoniylar bu so‘zlarni eshitib, havoriylarga nima bo‘ldi ekan, deb hayron bo‘ldilar.
25 Shu payt bir odam kelib, shunday xabar berdi: — Sizlar qamoqqa tashlagan odamlar Ma’bad hovlisida turibdilar, odamlarga ta’lim beryaptilar.
26 Mirshabboshi bilan Ma’bad qorovullari borib, havoriylarni hibsga oldilar, ammo zo‘rlik qilmadilar. “Odamlar bizni toshbo‘ron qilmasin”, deb qo‘rqdilar.
27 Ular havoriylarni olib kelib, Oliy kengash oldida turg‘izib qo‘ydilar. Oliy ruhoniy ularni so‘roqqa tutdi:
28 — Biz sizlarga, bu Odamning nomi bilan ta’lim bermanglar, deb qat’iy taqiqlamaganmidik?! Axir, nima qilib qo‘ydingizlar? Butun Quddus bo‘ylab ta’limotingizni yoyib yubordingizlar–ku! Bu Odamning qonini bizning gardanimizga yuklayapsizlar!
29 Ammo Butrus bilan havoriylar shunday javob berdilar: — Biz insonga emas, Xudoga itoat etishimiz lozim.
30 Sizlar Isoni yog‘ochga mixlab o‘ldirgan edingizlar, ota–bobolarimizning Xudosi esa Uni tiriltirdi.
31 Iso Isroil xalqini tavbaga olib kelsin, ularning gunohlari kechirilsin, deb Xudo Isoni Sarvar va Najotkor qilib tayinladi. Uni o‘ng qo‘li bilan yuksaltirdi.
32 Biz bularga guvohmiz, MuqaddasRuh ham guvohdir. Xudo Muqaddas Ruhni Unga itoat etadiganlarga in’om qilgan.
33 Oliy kengash bu gaplarni eshitib, g‘azabga mindi, havoriylarni o‘ldirmoqchi bo‘ldi.
34 Oliy kengashda xalqning hurmatiga sazovor bo‘lgan bir Tavrot tafsirchisi bor edi. Uning ismi Gamaliel bo‘lib, u farziylardan edi. Gamaliel o‘rnidan turib, havoriylarni qisqa vaqtga tashqariga olib chiqishlarini buyurdi.
35 Shundan keyin u Oliy kengashga dedi: — Isroillik birodarlar, bu odamlarni biron narsa qilmoqchi bo‘lsangiz, ehtiyot bo‘linglar.
36 Esingizda bo‘lsa, bir qancha vaqt oldin Fevda degan odam buyuklikka da’vo qilgandi. Hatto to‘rt yuztacha odam unga ergashdi. Ammo Fevda o‘ldirildi, uning izdoshlari tarqalib, yo‘q bo‘lib ketdi.
37 Shundan keyin aholini ro‘yxatga olish paytida paydo bo‘lgan Jalilalik Yahudo bir qancha odamni ortidan ergashtirdi. U ham halok bo‘ldi, unga ergashganlarning hammasi tarqalib ketdi.
38 Shu bois sizlarga aytyapman: bu odamlarga qarshi biron harakat qila ko‘rmanglar. Ularni o‘z holiga qo‘yinglar! Ularning rejalari va qilayotgan ishlari insonniki bo‘lsa, bu ishlari barham topadi.
39 Agar Xudodan bo‘lsa, sizlar ularni mag‘lub qila olmaysizlar. Yana o‘zlaringiz Xudoga qarshi jang qilayotgan bo‘lib qolmanglar.
40 Shunday qilib, Oliy kengash Gamalielning maslahatiga rozi bo‘ldi. Ular havoriylarni chaqirib, qamchi bilan savalatdilar, “Hech qachon Isoning nomi bilan gapirmaysizlar”, deb buyruq berib, qo‘yib yubordilar.
41 Havoriylar Oliy kengash huzuridan xursand bo‘lib chiqdilar, chunki ular “Xudo bizni Isoning nomi uchun haqoratlanishimizga loyiq hisobladi”, der edilar.
42 Ular har kuni Ma’bad hovlisida va odamlarning uylarida ta’lim berardilar. Isoning Masih ekani to‘g‘risidagi Xushxabarni va’z qilishda davom etaverdilar.
