1 Rimlik yuzboshining imoni. 11 Iso beva ayolning o‘g‘lini tiriltiradi. 18 Yahyo cho‘mdiruvchining xabarchilari. 36 Gunohkor ayol Isoga atir moy surtadi.
Luqo Muqaddas xushxabar 7 bob
1 Iso xalqqa bu so‘zlarini aytib bo‘lgandan keyin, Kafarnahum shahriga ketdi.
2 U yerda bir yuzboshining juda aziz xizmatkori kasal bo‘lib, o‘lim to‘shagida yotgan edi.
3 Yuzboshi Iso to‘g‘risida eshitib qoldi va yahudiyoqsoqollarini Uning oldiga yuborib: “Keling, xizmatkorimga shifo bering”, deb iltimos qildi.
4 Ular Isoning yoniga kelgach, qattiq o‘tinch bilan: — U Sizning yordamingizga munosibdir.
5 U xalqimizni yaxshi ko‘radi, bizga hatto sinagoga ham qurib bergan, — deyishdi.
6 Iso ular bilan birga ketdi. U uyga yaqinlashib qolganda, yuzboshi do‘stlari orqali shunday xabar jo‘natdi: — Hazrat, ovora bo‘lmang! Kulbamga oyoq bosishingiz uchun nomunosibman.
7 Men o‘zimni noloyiq hisoblaganim uchun Sizning oldingizga o‘zim bormadim. Siz buyursangiz, bas, xizmatkorim sog‘ayib ketadi.
8 Men o‘zim buyruqqa tobe odamman, ammo mening ham qo‘lim ostida askarlar bor. Birisiga “ket” desam, ketadi, boshqasiga “kel” desam, keladi. Biron xizmatkorimga “shuni qil” desam, qiladi.
9 Iso bu so‘zlarni eshitgach, yuzboshidan hayratlandi. U o‘girilib, orqasidan ergashib kelayotgan olomonga dedi: — Sizlarga shuni aytay: Men hattoki Isroilda ham bunday kuchli imonga ega bo‘lgan odamni uchratmadim.
10 Yuborilganlar yuzboshining uyiga qaytib kelganlarida, xizmatkor sog‘ayib qolganini ko‘rdilar.
11 Oradan ko‘p vaqt o‘tmay, Iso Nain degan shaharga bordi. Uning shogirdlari va bir talay olomon Iso bilan birga edi.
12 Iso shahar darovozasiga yetib qolganda, vafot etgan bir odamni olib chiqishayotganini ko‘rib qoldi. Marhum — beva ayolning yolg‘iz o‘g‘li ekan. Ayol bilan birga shahardan bir talay olomon chiqib kelayotgan edi.
13 Rabbimiz Iso bu ayolni ko‘rgach, unga rahmi kelib: — Yig‘lama! — dedi.
14 Keyin Iso yaqinlashib, tobutga qo‘lini tekkizdi. Tobutni ko‘tarib borayotganlar to‘xtab qoldilar. Iso o‘likka: — Ey yigit, senga aytaman: tur o‘rningdan! — dedi.
15 O‘shanda o‘lik rostlanib o‘tirdi–da, gapira boshladi. Iso uni onasiga topshirdi.
16 Hammani vahima bosdi. Odamlar: “Oramizda buyuk payg‘ambar paydo bo‘ldi, Xudo O‘z xalqini qutqarish uchun keldi”, — deb Xudoga hamdu sano aytardilar.
17 Iso haqidagi bu xabar Yahudiyaga va butun atrofga yoyildi.
18 Yahyoga shogirdlari bo‘lib o‘tgan bu voqealar to‘g‘risida xabar berishdi.
19 Yahyo shogirdlaridan ikkitasini chaqirib, ularni Rabbimiz Isoning oldiga shunday savol bilan yubordi: “Keladigan Zot Sizmisiz, yoki biz boshqasini kutaylikmi?”
20 Ular Isoning oldiga borib deyishdi: — Bizni Yahyo cho‘mdiruvchi yubordi. U Sizdan: “Keladigan Zot Sizmisiz, yoki biz boshqasini kutaylikmi?” deb so‘rayapti.
21 Ayni shu paytda Iso ko‘p odamlarning xastaliklariyu dardlariga shifo berayotgan, yovuz ruhlarga chalinganlarni tuzatayotgan, ko‘plab ko‘rlarning ko‘zlarini ochayotgan edi.
22 Iso Yahyoning shogirdlariga shunday javob berdi: — Boringlar, ko‘rib eshitayotganlaringizni Yahyoga aytinglar: ko‘rlar ko‘rmoqda, cho‘loqlar yurmoqda, teri kasalligiga chalinganlar tuzalmoqda, karlar eshitmoqda, o‘liklar tirilmoqda, yo‘qsillar Xushxabarni eshitmoqda.
23 Mendan yuz o‘girmaganlar naqadar baxtlidir!
24 Yahyoning xabarchilari ketgandan keyin, Iso olomonga Yahyo haqida gapira boshladi: “Sahroga nimani ko‘rgani bordingizlar? Shamolda hilpirab turgan qamishnimi?
25 Xo‘sh, nimani ko‘rgani bordingizlar? Bashang kiyingan odamnimi? Biroq bashang kiyinib, boy–badavlat yashaydiganlar shoh saroyida bo‘ladi–ku!
26 Unday bo‘lsa, nimani ko‘rgani bordingizlar? Payg‘ambarnimi? Ha, sizlarga shuni aytay: sizlar payg‘ambardan ham ulug‘ini ko‘rdingizlar!
27 U haqda shunday yozilgan: “Mana, Sendan oldin Men O‘z elchimni yuboryapman, U Sen uchun yo‘lni hozirlaydi.”
28 Sizlarga aytamanki, butun inson zoti orasida Yahyodan ulug‘i yo‘q. Ammo Xudoning Shohligida hammadan kichigi ham undan kattadir.
29 Yahyoni eshitgan jamiki odamlar, hatto soliqchilar ham Xudoning yo‘li to‘g‘ri ekanligini tan olgan edilar. Ular Yahyo tomonidan suvga cho‘mdirilgandilar.
30 Farziylar bilan Tavrot tafsirchilari esa, Yahyo tomonidan suvga cho‘mdirilishni istamay, Xudoning ular uchun bo‘lgan maqsadini rad qildilar.
31 Shunday ekan, zamonimizdagi odamlarni kimga qiyoslasam bo‘ladi?
32 Ular bolalarga o‘xshaydilar — maydonda o‘tirib olib, shunday deya bir–birlariga baqiradilar: “Sizlar uchun nay chaldik, ammo raqsga tushmadingiz, Biz oh–voh qildik, ammo sizlar yig‘lamadingiz.”
33 Yahyo cho‘mdiruvchi kelib na non yedi, na sharob ichdi. Sizlar esa: “Uni jin uribdi”, deysizlar.
34 Inson O‘g‘li kelib, ham yedi, ham ichdi. Uni esa sizlar: “Yebto‘ymas, sharobxo‘r, soliqchilar va gunohkorlarning do‘sti”, deysizlar.
35 Ammo bilib qo‘yinglar: Xudoning donoligini tan olganlar Uning donoligi to‘g‘ri ekanligini ko‘rsatib turibdilar.”
36 Farziylardan biri Isoni taom yeyishga taklif qildi. Iso farziyning uyiga kirib, dasturxon yoniga yonboshladi.
37 Shaharda gunohkor bir ayol bor edi. U: “Iso farziyning uyida mehmonda ekan”, deb eshitdi va ganchdan yasalgan idishda atir moyi olib keldi.
38 O‘sha ayol Isoning oyoqlari tomonida turib yig‘ladi. Ayolning ko‘z yoshlari Isoning oyoqlariga tomar edi. Keyin ayol Isoning oyoqlarini sochlari bilan artib, o‘pa boshladi, oyoqlariga atir moyi surtdi.
39 Isoni o‘z uyiga taklif qilgan farziy buni ko‘rib: “Agar bu odam haqiqatan ham payg‘ambar bo‘lganda edi, Unga qo‘l tekkizgan ayolning kimligini va qanaqaligini bilgan bo‘lardi, bu ayol gunohkor–ku”, — deb ko‘nglidan o‘tkazdi.
40 Iso farziyga dedi: — Shimo‘n, senga bir gap aytmoqchiman. — Ayting, Ustoz! — dedi u.
41 Iso dedi: — Ikki kishi bir odamdan qarzdor ekan: biri besh yuz kumush tanga, ikkinchisi ellik kumush tanga.
42 Ular qarzlarini to‘lay olmagani uchun, qarz beruvchi ikkovining ham qarzidan kechib yuboribdi. Xo‘sh, ulardan qaysi biri qarz berganni ko‘proq yaxshi ko‘radi?
43 Shimo‘n javob berib dedi: — Menimcha, ko‘proq qarzi kechirilgan odam bo‘lsa kerak. — To‘g‘ri mulohaza qilding, — dedi unga Iso.
44 Keyin Iso ayolga o‘girilib qaradi–da, Shimo‘nga dedi: — Mana bu ayolni ko‘ryapsanmi? Men uyingga kelganimda, oyoqlarimni yuvgani suv bermading. U esa ko‘z yoshlari bilan oyoqlarimni yuvib, sochlari bilan artib quritdi.
45 Sen Meni o‘pib kutib olmading. Bu ayol esa, kelganimdan beri oyoqlarimni o‘pishdan to‘xtagani yo‘q.
46 Sen boshimga zaytun moyi surtmading, bu ayol esa oyoqlarimga atir moy surtdi.
47 Senga aytay: bu ayolning gunohlari ko‘p edi, kechirildi. Chuqur mehrining sababi ham shudir. Oz kechirilganning mehri oz bo‘ladi.
48 So‘ng Iso ayolga: — Gunohlaring kechirildi, — dedi.
49 Iso bilan dasturxon atrofida yonboshlaganlar ichlarida aytardilar: “Bu kim bo‘ldiki, hatto gunohlarni ham kechiradi–ya!”
50 Iso esa ayolga: — Ishonching seni qutqardi, eson–omon bor, — dedi.
