1 Iso va Zakkay. 11 O‘nta xizmatkor haqida masal. 28 Iso Quddusga tantanali kiradi. 41 Iso Quddus uchun yig‘laydi. 45 Iso savdogarlarni Ma’baddan quvib chiqaradi.
Luqo Muqaddas xushxabar 19 bob
1 Iso Yerixo shahriga kirib, shahar bo‘ylab o‘tayotgan edi.
2 Bu shaharda Zakkay degan bir odam bor edi. U soliqchilar boshlig‘i bo‘lib, boy edi.
3 Zakkay: “Iso kim ekan?” deb Uni ko‘rishga urinardi, ammo odam ko‘pligidan ko‘ra olmasdi, chunki uning bo‘yi past edi.
4 U oldinga yugurib, Isoni ko‘rish uchun shikamora anjir daraxti ustiga chiqib oldi. Iso o‘sha yerdan o‘tishi kerak edi.
5 Iso u yerga kelganda, yuqoriga qarab, Zakkayga dedi: — Zakkay! Tezroq pastga tush, Men bugun sening uyingda mehmon bo‘lishim kerak.
6 Zakkay darrov pastga tushdi, Isoni quvonch bilan uyiga taklif qildi.
7 Buni ko‘rganlarning hammasi: “Iso bir gunohkor odamning uyiga mehmonga bordi”, deb norozilik bildirishdi.
8 Zakkay esa o‘rnidan turib, RabbimizIsoga dedi: — Hazrat, men mol–mulkimning yarmini kambag‘allarga beraman. Biron kimsaning narsasini nohaq olgan bo‘lsam, to‘rt barobar qilib qaytaraman.
9 Iso unga shunday javob berdi: — Bugun bu xonadonga najot keldi, chunki bu odam ham Ibrohimning o‘g‘lidir.
10 Inson O‘g‘li yo‘qolganni izlab topish va uni qutqarish uchun kelgan.
11 Olomon Isoning bu so‘zlarini tinglar ekan, Iso gapini bir masal bilan davom ettirdi. Chunki Iso Quddusga yaqinlashib qolgan edi, odamlar ham, Xudoning Shohligi hozir zohir bo‘lishi kerak, deb o‘ylardilar.
12 Iso shunday dedi: “Bir zodagon odam uzoq mamlakatga ketmoqchi bo‘libdi. U yerda shohlik taxtini egallab, qaytib kelmoqchi edi.
13 Ketishdan oldin u xizmatkorlaridan o‘ntasini chaqiribdi–da, har biriga bittadan tilla berib, shunday debdi: “Men qaytib kelgunimcha, bu pullarni ishga solinglar.”
14 Holbuki, bu zodagonning hamyurtlari uni yomon ko‘rishar ekan. Uning orqasidan: “Bu odam bizga shoh bo‘lmasin, istamaymiz”, deb aytish uchun elchilar yuborishibdi.
15 Ammo zodagon shohlik taxtini egallab, qaytib kelibdi. So‘ng o‘zi pul bergan xizmatkorlarini chaqirtirib, kim qancha foyda olganini bilmoqchi bo‘libdi.
16 Birinchisi kelib: — Xo‘jayin, sizning tillangiz o‘n tilla foyda olib keldi, — debdi.
17 Xo‘jayin unga: — Barakalla! Sen yaxshi xizmatkorsan! Kichik ishda ishonchimni oqlaganing uchun o‘nta shahar ustidan hokim bo‘lasan, — debdi.
18 Ikkinchisi kelib: — Xo‘jayin, sizning tillangiz besh tilla foyda keltirdi, — debdi.
19 Unga ham: — Sen ham beshta shaharga hokimlik qilasan, — debdi.
20 So‘ng uchinchi xizmatkori kelib: — Xo‘jayin! Mana sizning tillangiz, men uni ro‘molchaga tugib saqladim.
21 Men sizdan qo‘rqdim, siz qattiqqo‘l odamsiz. Siz bermasdan olasiz, ekmasdan o‘rasiz, — debdi.
22 Xo‘jayin esa unga dedi: — Ey yomon xizmatkor! Men seni o‘z so‘zlaring bo‘yicha hukm qilaman! Mening qattiqqo‘lligimni hamda bermasdan olishimni, ekmasdan o‘rishimni bilar ekansan,
23 nega pulimni muomalaga kiritmading? Men qaytib kelganimdan keyin, pulimni foydasi bilan olgan bo‘lardim.
24 So‘ng yonida turganlarga dedi: — Uning qo‘lidan tillani olib, o‘n tillasi borga beringlar.
25 — Xo‘jayin, uning o‘n tillasi bor–ku! — deyishibdi ular.
26 — Sizlarga shuni aytay: kimda bor bo‘lsa, unga yana beriladi. Kimda yo‘q bo‘lsa, hatto bori ham tortib olinadi.
27 Endi mening shoh bo‘lishimni istamagan dushmanlarimga kelsak, ularni shu yerga olib kelib, ko‘z oldimda qatl qilinglar.”
28 Iso shu gaplarni aytgandan keyin, yo‘lida davom etib, Quddusga ketdi.
29 Zaytun tog‘i etagidagi Baytfagiya bilan Baytaniya qishloqlariga yaqinlashgach, U shogirdlaridan ikkitasiga dedi:
30 — Anavi qishloqqa boringlar. U yerga kirishingiz bilanoq, hali minilmagan, bog‘langan xo‘tikni ko‘rasizlar. Xo‘tikni yechib, bu yerga olib kelinglar.
31 Agar kimdir sizlardan: “Xo‘tikni nega yechyapsizlar?” — deb so‘rab qolsa, “Bu xo‘tik Rabbimiz Masihga kerak”, deb aytinglar.
32 Shogirdlar borib, xuddi Isoning aytganini topdilar.
33 Xo‘tikni yechayotganlarida uning egalari: — Nega xo‘tikni yechyapsizlar? — deb so‘rashdi.
34 Shogirdlar: — U Rabbimiz Masihga kerak, — dedilar.
35 Xo‘tikni Isoning oldiga keltirishdi–da, ustiga to‘nlarini tashlab, Isoni mindirishdi.
36 Iso xo‘tikni minib ketayotganda, odamlar to‘nlarini yo‘lga poyandoz qildilar.
37 Iso Zaytun tog‘idan tushadigan joyga yetib kelganda, ko‘pdan–ko‘p shogirdlar ko‘rgan barcha mo‘jizalarni eslab shodlandilar va baland ovozda Xudoga hamdu sanolar aytdilar:
38 “Egamiz nomidan keladigan Shoh baraka topsin! Osmonda tinchlik, falak toqida shon–sharaflar bo‘lsin!”
39 Shunda olomon orasidan ba’zi farziylar Isoga: — Ustoz, shogirdlaringizni jim qiling! — deyishdi.
40 Iso esa ularga dedi: — Sizlarga shuni aytay: agar bular jim bo‘lsa, toshlar chinqiradi!
41 Iso Quddusga kiray deganda, shaharni ko‘rib, yig‘lab yubordi:
42 — Tinchlik uchun nimalar zarurligini bugun sen bilsayding! Ammo bular senga qorong‘i.
43 Boshingga shunday kunlar keladi: dushmanlaring atrofingga tuproq uyadilar, seni o‘rab oladilar, har tomondan siquvga oladilar.
44 Bag‘ringdagi farzandlaringni qirib tashlaydilar. Seni shu qadar vayron qiladilarki, shahringda hatto tosh ustida turgan tosh qolmaydi. Chunki Xudo seni qutqargani kelgandi, ammo sen bu imkoniyatni qo‘ldan boy berding.
45 Iso Ma’badga kirib, ichkarida savdo–sotiq qilayotganlarni quvib chiqara boshladi.
46 Ularga shunday dedi: — “Mening uyim Ibodat Uyi bo‘ladi, deb Tavrotda yozilgan–ku! Sizlar esa Xudoning uyini qaroqchilar uyasiga aylantirib yuboribsizlar!
47 Iso har kuni Ma’badda ta’lim berardi. Bosh ruhoniylar, Tavrot tafsirchilari va xalq oqsoqollari esa Uni halok qilish payiga tushdilar.
48 Lekin buning chorasini topmadilar, chunki butun xalq Isoning so‘zlarini jonu dili bilan tinglar edi.
