Luqo Muqaddas xushxabar 24 bob

1 Iso Masih tiriladi. 13 Emmaus yo‘lida. 36 Iso shogirdlariga zohir bo‘ladi. 50 Iso osmonga ko‘tariladi.

1 Yakshanba kuni erta tongda ayollar tayyorlab qo‘ygan xushbo‘y moylarini olib, qabrga keldilar.
2 Qabr og‘zidagi tosh ag‘darilib yotganini ko‘rdilar.
3 Ichkariga kirdilar, ammo Rabbimiz Isoning jasadini topmadilar.
4 Ular gangib qoldilar. Shunda to‘satdan ayollarning qarshisida ikki odam paydo bo‘ldi. Ularning kiyimlari yarqirab turardi.
5 Ayollar vahimadan boshlarini yerga egib turishdi. Odamlar esa ayollarga shunday deyishdi: — Nega siz tirikni o‘liklar orasidan qidiryapsizlar?
6 U bu yerda yo‘q, U tirildi! Hali Jalilada bo‘lgan paytida sizlarga nima deganini eslanglar.
7 U sizga: “Inson O‘g‘li gunohkor odamlar qo‘liga tutib beriladi, xochga mixlanadi, uchinchi kuni esa tiriladi”, — degan edi–ku.
8 Shunda ayollar Isoning bu so‘zlarini esladilar.
9 Ular qabr yonidan qaytib, bu voqeani o‘n bir shogirdga va qolgan hammaga aytib berdilar.
10 Havoriylarga bu xabarni Magdalalik Maryam, Yo‘anna va Yoqubning onasi Maryam yetkazdilar. Ular bilan birga boshqa ayollar ham bor edi.
11 Ammo havoriylar, bu ayollar safsata tarqatyaptilar, deb o‘yladilar, ayollarning gaplariga ishonmadilar.
12 Butrus esa o‘rnidan turib, qabr tomon yugurdi. Ichkariga engashib qarab, u yerda faqatgina kafanni ko‘rdi. Yuz bergan voqeadan hayron qolib, uyiga qaytib ketdi.
13 O‘sha kuni Isoning shogirdlaridan ikkitasi Emmaus degan qishloqqa ketishayotgan edi. Bu qishloq Quddusdan o‘n bir kilometr uzoqlikda joylashgan edi.
14 Ular yuz bergan voqealar to‘g‘risida suhbatlashib ketayotgan edilar.
15 Ular gaplashib, bo‘lib o‘tganlarni muhokama qilib ketayotganlarida, Isoning O‘zi ularga yaqinlashib, hamroh bo‘ldi.
16 Shogirdlar Isoni ko‘rdilar, ammo Uni taniy olmadilar.
17 Iso ulardan: — Nimani muhokama qilib ketyapsizlar? — deb so‘radi. Ular to‘xtab qoldilar, yuzlari g‘amgin edi.
18 Shogirdlaridan Kleopa degani Unga javob berdi: — Shu kunlarda Quddusda ko‘p voqealar yuz berdi. Bulardan bexabar qolgan musofir yolg‘iz siz bo‘lsangiz kerak.
19 — Qanday voqealar? — deb so‘radi Iso ulardan. — Nosiralik Iso to‘g‘risidagi voqealar–da, — deb javob berdi ular. — Iso payg‘ambar edi, Xudo oldida va butun xalq oldida so‘zlari va ishlari bilan qudratini ko‘rsatdi.
20 Ammo bosh ruhoniylarimiz bilan oqsoqollarimiz Uni o‘limga mahkum qilib, xochga mixlash uchun tutib berdilar.
21 Biz esa, U Isroilni xalos etadi, deb umid qilgan edik. Bu hodisalar sodir bo‘lganiga bugun uch kun bo‘ldi.
22 Buning ustiga–ustak, oramizdagi ayrim ayollar bizni hayratda qoldirishdi. Ular bugun saharda qabrga borgan ekanlar,
23 Uning jasadini topa olmabdilar. Ayollar qaytib kelib: “Bizga farishtalar zohir bo‘ldi, ular bizga, Iso tirik, deb aytishdi”, degan xabarni olib kelishdi.
24 Shunda oramizdan ba’zilar qabrga borib, ayollarning gapi to‘g‘ri ekanini ko‘rdilar. Iso qabrda yo‘q edi.
25 Iso ularga dedi: — Bunchalik befahm bo‘lmasangizlar?! Payg‘ambarlarning gaplariga ishonish nega sizlar uchun shunchalik qiyin?!
26 Axir Masih ulug‘lanishidan oldin bu azoblarni boshdan kechirishi kerak edi–ku!
27 Keyin Musodan tortib, barcha payg‘ambarlar bitiklarida O‘zi haqida yozilgan so‘zlarning hammasini Iso ularga tushuntirdi.
28 Nihoyat, ular borayotgan qishloqqa yaqinlashdilar. Iso O‘zini yo‘lda davom etadigan qilib ko‘rsatdi.
29 Lekin ular Isoga: — Kech bo‘lib qoldi, hademay qorong‘i ham tushadi. Biz bilan birga qoling, — deb qistadilar. Iso ular bilan birga qolgani ichkariga kirdi.
30 Ular bilan birga dasturxonga o‘tirganda, nonni olib shukrona duosini aytdi va nonni sindirib ularga berdi.
31 Shunda ularning ko‘zlari ochilib, Isoni tanib qolishdi. Biroq Iso ko‘zdan g‘oyib bo‘ldi.
32 Shogirdlar bir–biriga dedilar: — U yo‘lda biz bilan gaplashib, Muqaddas Bitiklarni tushuntirayotganda, yuraklarimiz jizillamaganmidi, axir?!
33 Shu zahoti o‘rinlaridan turib, Quddusga qaytib bordilar. O‘n bir havoriyni va ular bilan to‘planib turganlarni topdilar.
34 Havoriylar ularga: — Rabbimiz Iso haqiqatan ham tirilibdi! U Shimo‘nga ko‘rinibdi! — deb aytdilar.
35 Shunda Emmausdan qaytib kelgan ikki shogird ham yo‘ldagi voqealarni, Iso nonni sindirayotganda Uni qanday tanib qolganlarini aytib berdilar.
36 Ular bu to‘g‘rida hali gapirayotganlarida, Isoning O‘zi o‘rtalarida zohir bo‘ldi. — Sizlarga tinchlik bo‘lsin! — dedi.
37 Shogirdlar, arvoh ko‘ryapmiz, deb o‘ylab o‘takasi yorildi.
38 Lekin Iso ularga dedi: — Nega qo‘rqib ketdingizlar? Nechun ko‘nglingizda buncha gumonlar tug‘ilyapti?
39 Qo‘llarimga va oyoqlarimga qaranglar, bu Men O‘zimman. Meni ushlab ko‘ringlar. Arvohning etu suyagi bo‘lmaydi–ku, axir! Mening esa, ko‘rib turganingizday, etu suyagim bor.
40 Iso shu gaplarni aytib, ularga qo‘l–oyoqlarini ko‘rsatdi.
41 Shogirdlari sevinchdan taajjublanib hali ham ishonmay turganlarida, Iso ulardan so‘radi: — Bu yerda yeydigan biron narsangiz bormi?
42 Shogirdlari Unga bir bo‘lak qovurilgan baliq berishdi.
43 Iso buni olib, ularning ko‘zlari oldida yedi.
44 Keyin Iso shogirdlariga dedi: — Sizlar bilan birga bo‘lgan paytlarimda, Tavrotda, payg‘ambarlar bitiklarida va Zaburda Men to‘g‘rimda yozilganlar bajo bo‘lishi kerak, deb sizlarga aytgan edim.
45 So‘ngra Iso, Muqaddas Bitiklarni tushunib yetsinlar, deb ularning ongini ochdi
46 va ularga dedi: — Masih azob chekishi va uchinchi kuni o‘likdan tirilishi kerak, deb yozilgan.
47 Yana, tavba qilish va gunohlarning kechirilishi haqidagi xabar Uning nomi bilan jamiki xalqlarga va’z qilinishi kerak, deb ham yozilgan. Shunday ekan, Quddusdan boshlab,
48 hamma odamlarga ko‘rgan– bilganlaringizni aytinglar.
49 Men sizlarga Otam va’da qilgan Muqaddas Ruhni yuboraman. Shuning uchun yuqoridan qudrat kelib sizlarni qamrab olmaguncha, shu shaharda qolinglar.
50 Shundan keyin Iso shogirdlarini shahardan tashqariga — Baytaniya yaqiniga olib chiqdi. Iso qo‘llarini ko‘tarib, ularni duo qildi.
51 Duo qilayotib, ulardan uzoqlashib boraverdi va osmonga ko‘tarildi.
52 Shogirdlar esa Unga sajda qildilar va katta sevinch ila Quddusga qaytib bordilar.
53 Ular doimo Ma’badda bo‘lib, Xudoni olqishlar edilar.