1 Isoni iblis vasvasaga soladi. 14 Iso O‘z yurtida rad qilinadi. 31 Jinga chalingan odam shifo topadi. 38 Iso ko‘p odamlarni sog‘aytiradi. 42 Iso sinagogada va’z qiladi.
Luqo Muqaddas xushxabar 4 bob
1 Iso Iordan daryosidan Muqaddas Ruhga to‘lib qaytdi. Ruh Uni sahroga boshlab ketdi.
2 Sahroda Isoni iblis qirq kun vasvasaga soldi. O‘sha kunlar davomida Iso hech narsa yemadi, oxiri och qoldi.
3 Shunda iblis Isoga dedi: — Agar Sen Xudoning O‘g‘li bo‘lsang, bu toshga buyur, nonga aylansin!
4 Iso unga shunday javob berdi: — Yozilganki: “Inson faqat non bilan yashamaydi.”
5 So‘ng Isoni iblis tepalikka olib chiqib, bir lahzada Unga olamning barcha shohliklarini ko‘rsatdi.
6 U Isoga dedi: — Seni ana shu shohliklar ustidan hukmron qilaman, ularning shon–shuhratini Senga beraman. Bularning hammasi menga berilgan, men esa istaganimga beraman.
7 Menga sajda qil, shunda hammasi Seniki bo‘ladi.
8 Iso javob berib dedi: — Yozilganki: “Egang Xudoga sajda qil, faqat Unga xizmat qil.”
9 Keyin iblis Isoni Quddusga olib bordi. Uni Ma’badning eng yuqori joyiga chiqarib, shunday dedi: — Agar Sen Xudoning O‘g‘li bo‘lsang, O‘zingni bu yerdan pastga tashla.
10 Axir, yozilgan–ku: “U sen to‘g‘ringda farishtalariga amr beradi, Farishtalar seni qo‘riqlaydi.
11 Oyog‘ing toshga qoqilib ketmasin, deya Farishtalar qo‘llarida seni ko‘tarib boradi.”
12 Iso iblisga javoban dedi: — Yana yozilganki: “Egang Xudoni sinama.”
13 Iblis har tomonlama Isoni vasvasaga solib bo‘lgandan keyin vaqtincha Uning yonidan ketdi.
14 Iso Ruh qudratiga to‘lib, Jalilaga qaytdi. U haqidagi ovoza butun atrofga tarqaldi.
15 U yahudiylar sinagogalarida ta’lim berardi, hamma Uni maqtardi.
16 So‘ng Iso O‘zi ulg‘ayib o‘sgan shahri Nosiraga bordi. O‘z odati bo‘yicha Shabbat kunida sinagogaga kirib, Muqaddas Bitiklarni o‘qish uchun o‘rnidan turdi.
17 Unga Ishayo payg‘ambarning o‘ramini uzatdilar. U o‘ramni ochib, quyidagi parchani topib o‘qidi:
18 “Egamizning Ruhi meni qamradi. Yo‘qsillarga Xushxabar yetkazmoq uchun, Egam meni tanladi. Zindondagilarga qutulasiz, deb aytmoq uchun, Ko‘rlarga, ko‘zingiz ochiladi, deb xabar bermoq uchun, Asirlarni ozod qilmoq uchun,
19 Egamning marhamat yilini ma’lum etmoq uchun, Egam Meni yubordi.”
20 Keyin Iso o‘ramni qayta o‘radi–da, xizmatchiga berib, joyiga o‘tirdi. Sinagogadagi barchaning ko‘zi Unga tikildi.
21 Iso ularga dedi: — Sizlar eshitgan bu kalom shu bugun bajo bo‘ldi.
22 Hamma Isoni maqtar edi. Uning latif so‘zlariga mahliyo bo‘lib: “Nahot bu Yusufning o‘g‘li bo‘lsa?!” — deb aytishardi.
23 Iso ularga dedi: — Bilib turibman, sizlar: “Ey tabib, o‘zingni o‘zing davolab ko‘r–chi!” degan iborani yuzimga solmoqchisizlar. “Kafarnahumda qilgan mo‘jizalar haqida xabar topdik. O‘shalarni O‘z shahringda ham qil”, deb aytmoqchisizlar.
24 So‘ng Iso gapida davom etib, dedi: — Sizlarga chinini aytayin, hech qanday payg‘ambar o‘z yurtida qabul qilinmaydi.
25 Sizlarga yana bir haqiqatni aytaman: Ilyos payg‘ambar davrida Isroilda ko‘p bevalar bor edi. Osmondan uch yilu olti oy davomida bir tomchi ham yomg‘ir yog‘madi, butun yurtda dahshatli ocharchilik bo‘ldi.
26 Ammo Xudo Ilyosni ularning birontasiga yubormay, faqatgina Sidon shahri yaqinidagi Zorafatda yashovchi bir bevaga yuborgan edi.
27 Xuddi shu singari Elisha payg‘ambar davrida ham Isroilda teri kasalligiga chalingan ko‘p odamlar bor edi. Ammo birontasi ham shifo topmadi, faqat Suriyalik No‘mon shifo topdi, xolos.
28 Sinagogadagi odamlar bularni eshitgach, hammalari g‘azablanishdi.
29 O‘rinlaridan sakrab turib, Isoni shahardan tashqariga haydab chiqarishdi. Nosira shahri tepalik ustida joylashgan edi. Odamlar Isoni o‘sha tepalikning chetiga olib borib, jarlikka tashlamoqchi bo‘lishdi.
30 Lekin Iso ularning orasidan o‘tib, o‘z yo‘liga ketdi.
31 Iso Jaliladagi Kafarnahum shahriga bordi. Shabbat kunlarida xalqqa ta’lim beradigan bo‘ldi.
32 Xaloyiq Isoning ta’limotini eshitib, hayratda qoldi, chunki U hokimiyat bilan gapirardi.
33 Shahardagi sinagogada jinga chalingan bir odam bor edi. U ovozi boricha baqirib dedi:
34 — Ey Nosiralik Iso! Bizni tinch qo‘y! Sen bizni halok qilgani keldingmi?! Sening kimligingni bilamiz: Sen Xudoning Azizisan!
35 Biroq Iso jinga do‘q urib: — Jim bo‘l! Undan chiqib ket! — dedi. Shunda jin hammaning ko‘zi oldida haligi odamni yerga ag‘natib, uning ichidan chiqib ketdi. Odam hech qanday zarar ko‘rmadi.
36 Hamma hayratda qoldi. — Nima bo‘lyapti o‘zi?! U qudratu hokimiyat bilan buyruq berganda yovuz ruhlar chiqib ketyapti! — deb bir–birlariga gapirardilar.
37 Iso haqidagi ovoza butun tevarak–atrofga tarqaldi.
38 Iso sinagogadan chiqib, Shimo‘nning uyiga kirdi. Shimo‘nning qaynanasi qattiq isitmalab yotgan ekan. Isodan, kasalni ko‘rib qo‘ying, deb iltimos qilishdi.
39 Iso ayolning yoniga kelib, isitmaga: “Ayolni tark et!” — deb buyruq berdi. Isitma ayolni tark etdi. Ayol o‘sha zahoti o‘rnidan turib, ularga xizmat qila boshladi.
40 Quyosh botayotgan paytda, odamlar turli xastalikdan azob chekayotgan qarindosh– urug‘larini Isoning oldiga olib keldilar. Iso hamma xastalarga qo‘lini qo‘yib, shifo berdi.
41 Jinlar esa: “Sen Xudoning O‘g‘lisan!” — deb baqirganlaricha, ko‘plab odamlarni tark etardilar. Iso jinlarga do‘q urib, ularning gapirishlariga ijozat bermasdi, chunki jinlar Isoning Masih ekanini bilishardi.
42 Tong otgach, Iso shaharni tark etib, kimsasiz bir joyga ketdi. Bir to‘da olomon Uni izlab ortidan bordi. Ular Isoni topganlaridan so‘ng: “Yonimizdan ketmang”, deb Uni olib qolishga harakat qildilar.
43 Iso esa odamlarga shunday dedi: — Men Xudo Shohligi to‘g‘risidagi Xushxabarni boshqa shaharlarda ham e’lon qilishim kerak, Men shu maqsadda yuborilganman.
44 Shunday qilib, Iso yurtdagi sinagogalarda voizlik qilishni davom ettirdi.
