1 Isoning dastlabki shogirdlari. 12 Teri kasalligiga chalingan odamni Iso sog‘aytiradi. 17 Iso shol odamni sog‘aytiradi. 27 Iso Levini chaqiradi. 33 Ro‘za tutish haqida savol.
Luqo Muqaddas xushxabar 5 bob
1 Bir kuni Iso Jalila ko‘li bo‘yida turganda, olomon Xudoning so‘zini eshitish uchun Isoning yonida tirband bo‘ldi.
2 Iso ko‘l qirg‘og‘ida turgan ikki qayiqni ko‘rdi. Baliqchilar qayiqdan chiqib, to‘rlarini yuvayotgan edilar.
3 Qayiqlardan biri Shimo‘nniki edi. Iso Shimo‘nning qayig‘iga tushib, qirg‘oqdan bir oz nariroq suzib borishni iltimos qildi. So‘ng o‘tirib, o‘sha yerdan odamlarga ta’lim berdi.
4 Iso gapini tugatib, Shimo‘nga dedi: — Chuqurroq yerga suzib borib, o‘lja uchun to‘rlaringizni tashlanglar.
5 Shimo‘n Isoga shunday dedi: — Ustoz, biz tun bo‘yi astoydil harakat qildik, lekin hech narsa tutolmadik. Ammo Siz aytganingiz uchun, to‘r tashlaymiz.
6 Ular to‘r tashlaganlarida, shu qadar ko‘p baliq ovladilarki, hatto to‘rlari yirtila boshladi.
7 Ular boshqa qayiqdagi o‘rtoqlariga, yordam beringlar, deb ishora qildilar. Qayiqlar yetib kelgach, ikkala qayiqni ham baliqqa to‘ldirdilar, qayiqlar suvga bota boshladi.
8 Shimo‘n Butrus buni ko‘rdi–da, Isoning oldida tiz cho‘kib dedi: — Hazrat! Mening yonimdan keting, chunki men gunohkor insonman.
9 Shimo‘n va yonidagilar bunday mo‘l baliq ovidan hayratga tushgan edilar.
10 Shimo‘nning sheriklari Zabadiy o‘g‘illari Yoqub bilan Yuhanno ham hayratda edilar. Iso Shimo‘nga dedi: — Qo‘rqma, bundan buyon sen insonlarni ovlaysan.
11 Ular qayiqlarini qirg‘oqqa tortdilar va hamma narsalarini qoldirib, Isoga ergashdilar.
12 Iso bir shaharda bo‘lganda, teri kasalligiga chalingan bir odam kelib qoldi. U Isoni ko‘rib, yuz tuban yerga muk tushib, yolvordi: — Hazrat, bilaman, istasangiz, meni bu kasallikdan poklay olasiz.
13 Iso qo‘lini uzatdi va unga tekkizib: — Istayman, pok bo‘l! — dedi. Kasallik esa o‘sha zahoti ketdi.
14 Iso yuz bergan voqeani hech kimga aytmaslikni o‘sha odamga buyurdi. So‘ng dedi: — Borib o‘zingni ruhoniyga ko‘rsat. Poklanganingni hammaga isbot qilish uchun Muso amr qilgan qurbonliklarni keltir.
15 Ammo Iso to‘g‘risidagi gap–so‘zlar tobora yoyilib boraverdi. Tumonat xaloyiq Uni tinglash va dardlaridan forig‘ bo‘lish uchun Uning oldiga yig‘ilib kelar edi.
16 U esa ko‘pincha kimsasiz joylarga ketib, ibodat qilar edi.
17 Bir kuni Iso ta’lim berayotganda, Uning tinglovchilari orasida farziylar bilan Tavrot tafsirchilari ham o‘tirgan edilar. Ular Jalila va Yahudiyaning hamma qishloqlaridan, Quddusdan kelgan edilar. Isoda Egamizning xastalarga shifo berish qudrati bor edi.
18 Bir nechta kishi to‘shakda yotgan bir shol odamni ko‘tarib keldilar. Uni uyga — Isoning oldiga olib kirishga urindilar.
19 Lekin olomon ko‘pligidan buning ilojini topolmay, uyning tomiga chiqib, tomdan teshik ochdilar. So‘ng sholni o‘sha teshikdan to‘shagi bilan olomon o‘rtasiga — Isoning oldiga tushirdilar.
20 Iso ularning ishonchini ko‘rib, sholga dedi: — Birodarim, gunohlaring kechirildi.
21 Tafsirchilar bilan farziylar esa o‘zlaricha shunday mulohaza qila boshladilar: “Kufrlik qilayotgan bu Odam kim o‘zi? Xudodan boshqa hech kim gunohlarni kechira olmaydi–ku!”
22 Iso ularning mulohazalarini bilib, shunday savol berdi: — Nega bunday narsalarni o‘ylaysizlar?
23 Qaysi biri osonroq? Sholga: “Gunohlaring kechirildi!” deb aytishmi, yoki: “O‘rningdan turib yur!” deb aytishmi?
24 Inson O‘g‘liga yer yuzida gunohlarni kechirish hokimiyati berilgan. Hozir shuni bilib olasizlar. Iso shunday dedi–yu, sholga: — Senga aytaman: O‘rningdan tur! To‘shagingni olib, uyingga bor! — deb buyurdi.
25 Shol o‘sha zahoti hammaning ko‘zi oldida o‘rnidan turdi. Yotgan to‘shagini olib, Xudoni ulug‘lab, uyiga ketdi.
26 Hamma hayratga tushib, Xudoni ulug‘ladi. Ular qo‘rquv ichra: “Bugun aql bovar qilmaydigan hodisani ko‘rdik”, deb aytardilar.
27 Shundan so‘ng, Iso u yerdan chiqib, soliq yig‘adigan joyda o‘tirgan Levini ko‘rib qoldi. Iso unga: — Ortimdan yur! — dedi.
28 Levi o‘rnidan turdi, hamma narsasini qoldirib, Isoga ergashdi.
29 So‘ngra Levi o‘z uyida Isoning sharafiga katta ziyofat berdi. Mehmonlar orasida bir guruh soliqchilar va boshqa odamlar bor edi.
30 Farziylar va farziylarning mazhabidan bo‘lgan tafsirchilar norozi bo‘lib, Isoning shogirdlariga dedilar: — Nega sizlar soliqchilaru gunohkorlar bilan birga yeb–ichib o‘tiribsizlar?
31 Iso ularga shunday javob berdi: — Sog‘lar emas, xastalar tabibga muhtojdir.
32 Men solihlarni emas, gunohkorlarni tavbaga chaqirgani kelganman.
33 Ba’zi odamlar Isoga dedilar: — Mana, Yahyoning shogirdlari farziylarning shogirdlari kabi tez–tez ro‘za tutib, ibodat qilishadi. Sizning shogirdlaringiz esa yeb–ichib yuribdilar!
34 Iso ularga dedi: — Kuyov davrada bo‘lganda to‘yga kelgan mehmonlarni ro‘za tutishga majbur qilib bo‘lardimi?!
35 Biroq ular kuyovdan judo bo‘ladigan kunlar keladi, ana o‘shanda ro‘za tutadilar.
36 Iso ularga bir masalni ham aytib berdi: — Hech kim yangi kiyimdan yirtib olib, eski kiyimga yamoq solmaydi. Aks holda yangi kiyim ham yirtiladi, yangi kiyimdan olingan yamoq ham eski kiyimga to‘g‘ri kelmaydi.
37 Shuningdek, hech kim yangi sharobni eski meshga quymaydi. Chunki yangi sharob meshni yorib yuboradi, sharob to‘kiladi, mesh ham nobud bo‘ladi.
38 Aksincha, yangi sharobni yangi meshga quymoq darkor.
39 Eski sharobdan ichgan odam yangi sharobni istamaydi. “Eskisi yaxshi”, deb aytadi.
