1 Elifazning Ayubga bergan birinchi javobi.
Ayub 4 bob
1 Shundan keyin temonlik Elifaz Ayubga shunday dedi:
2 “Bir gap aytsam, xafa bo‘lmaysanmi? Axir, kim gapirmay jim tura oladi?!
3 Sen ko‘plarga nasihat qilar eding. Ojizlarga yordam berar eding.
4 Qoqilganlarga so‘zlaring bilan dalda berarding, Og‘ir yuk ostida ezilganlarga kuch bag‘ishlarding.
5 Endi esa azob–uqubatga uchraganingda tushkunlikka tushyapsan, O‘z boshingga tushganlardan sarosimada o‘tiribsan.
6 Xudodan qo‘rqishing umiding bo‘lishi kerak emasmi?! Yo‘llaring to‘g‘riligi senga umid bag‘ishlamaydimi?!
7 O‘ylab ko‘rgin–chi, qachon aybsiz inson halok bo‘lgan?! Biror yerda solih kishi hech yo‘q qilinganmi?!
8 O‘z hayotimda ko‘rganman, kim yovuzlik, G‘am–g‘ussa eksa, xuddi o‘shani o‘radi.
9 Xudoning nafasi ularni o‘ldiradi, Xudoning g‘azabidan fosiqlar daf bo‘ladi.
10 Ularning shernikiday bo‘lgan ovozlarini Xudo o‘chiradi, O‘sha maxluqlarning tishlarini Xudo sindiradi.
11 O‘lja yo‘qligidan u sherlar halok bo‘ladi, Shervachchalari ham uzoqlarga tarqalib ketadi.”
12 “Menga bir so‘z yashirincha keldi, Qulog‘imga shivirlab eshitildi.
13 Insonlar chuqur uyquda bo‘lganda, Tashvishli tushlarda bu so‘z keldi.
14 Meni qo‘rquv–qaltiroq bosdi, Butun vujudim larzaga keldi.
15 Bir ruh yuzimni silab o‘tdi, Shunda tuklarim tikka bo‘lib ketdi.
16 Ruh to‘xtab, qimirlamay turdi, Ammo uni aniq ko‘rmadim. Ko‘z oldimda bir sharpa turar edi. Sukunat cho‘kdi, keyin bir ovoz eshitdim:
17 “Insonlar Xudoning oldida solih bo‘la oladimi?! Odamlar Yaratuvchisining oldida pok bo‘la oladimi?!
18 Axir, Xudo hatto O‘z farishtalariga ishonmaydi–ku, Ulardan ham ayb topadi–ku!
19 Shunday ekan, tuproqdan yaratilgan insonlardan, Loydan bino bo‘lgan, kuyaday eziladigan Odamlardan qanchalar ayb topadi?!
20 Axir, ular ertalab bor, Kechasi esa yo‘q bo‘lib ketadigan insonlar–ku! Ularning nomi abadiy o‘chib ketadi.
21 Chodirlarining arqonlari uzib tashlanadi, Ular donolikka yetishmay halok bo‘ladilar.”
