1 Ruhim tushgan, umrim oz qolgan, Qabr meni kutib turibdi.
2 Mazax qiluvchilar atrofimni o‘rab olgan. Adovatlarini o‘z ko‘zlarim bilan ko‘rib turibman.
3 Ey Xudo, O‘zing meni kafillikka olgin. Axir, yana kim bor meni qo‘llaydigan?
4 Sen do‘stlarimning ongini aql–zakovat uchun yopib qo‘ygansan, Shuning uchun ularning ustun bo‘lishlariga yo‘l bermaysan.
5 Ular o‘z foydasini ko‘zlab, do‘stlariga xiyonat qiladilar. Shundaylarning farzandlari ko‘r bo‘lsin.
6 Xudo meni odamlar orasida kulgi qilib qo‘ydi, Ular yuzimga tupurishadi.
7 Qayg‘udan ko‘zlarim xiralashgan, A’zoi badanim zaiflashib, qoq suyak bo‘lib qolgan.
8 O‘zini pokdil deb bilganlar meni ko‘rib ajablanyaptilar, Ular meni ikkiyuzlamachi deb o‘ylayaptilar. O‘zini aybsiz deb bilganlar mendan g‘azablanyaptilar.
9 Ammo shunga qaramay solih odam o‘z yo‘lida yuraveradi, Qo‘li pok bo‘lgan kuchayib ketaveradi.
10 Qani endi sizlar kelinglar–chi?! Orangizdan birorta dono insonni topa olarmikanman?!
11 Mana kunlarim o‘tib ketdi, Rejalarim ham barbod bo‘ldi, Ko‘nglimdagi orzularim puchga chiqdi.
12 Do‘stlarim tunni kun, deyishadi, Atrofi qop–qorong‘u, Lekin ular, yorug‘lik yaqin, deb turib olishgan.
13 Xo‘sh, agar o‘liklar diyori mening uyim bo‘lsa, To‘shagimni zulmatda yozsam,
14 Qabrga, sen otamsan, desam, Qurt–qumursqalarni, onamsiz, opa– singillarimsiz, desam,
15 Men umidli odam bo‘lamanmi? Meni, umidi bor, deb kim aytadi?!
16 Nahotki o‘liklar diyorida umid bo‘lsa?! Yo‘q, tuproqda yotganimda umid bo‘lmaydi.
