1 Shayton Ayubni yana sinaydi. 11 Ayubning do‘stlari keladi.
Ayub 2 bob
1 Bir kuni samoviy mavjudotlar Egamizning oldiga kelishdi. Shayton ham Egamizning huzuriga keldi.
2 Shaytondan Egamiz: “Qayerdan kelyapsan?” — deb so‘radi. Shayton Egamizga: “Yer yuzining u yog‘idan bu yog‘iga yurib, aylanib chiqdim”, — deb javob berdi.
3 Shaytonga Egamiz shunday dedi: “Qulim Ayubni ko‘rdingmi? Yer yuzida unga o‘xshagan hech kim yo‘q. U aybsiz va solih odam. Mendan qo‘rqadi, fosiqlikdan yuz o‘girgan. Sen esa bekorga Meni unga zarar ko‘rsatishga undading. Qara, u hali ham solihligida mahkam turibdi.”
4 Shayton shunday javob berdi: “Joniga azob berib ko‘r–chi, nima qilar ekan?! Ko‘rasan, inson o‘z jonini saqlab qolish uchun hamma narsadan voz kechadi.
5 Hozir uning tanasini dardga yo‘liqtirgin, u yuzingga qarab Seni la’natlaydi.”
6 Shaytonga Egamiz shunday dedi: “Mayli, Ayubni qo‘lingga topshirdim. Uni faqat tirik qoldirgin.”
7 Shayton Egamizning huzuridan chiqib, Ayubni boshidan oyog‘igacha jirkanchli yaralar bilan qoplab tashladi.
8 Ayub kul uyumlari orasida, sopol parchasi bilan yaralarini qashlab o‘tirardi.
9 Xotini unga: “Hamon solihligingizda mahkam turaverasizmi?! Xudoni la’natlang–da, o‘lib qo‘ya qoling”, — dedi.
10 Ayub esa xotiniga shunday javob berdi: “Sen ahmoq xotinlarday gapiryapsan. Xudoning qo‘lidan yaxshi narsalarni qabul qilamiz–u, yomonlarini olmaymizmi?” Shuncha azob–uqubatdan keyin ham Ayub Xudoga qarshi gapirib, gunoh qilmadi.
11 Ayubning boshiga tushgan kulfatlar haqida uning uch do‘sti eshitdi. Bular temonlik Elifaz, shuvaxlik Bildad va namaxlik Zo‘far degan odamlar edi. Ular Ayubga hamdardlik bildirib, tasalli berish niyatida yig‘ildilar. Uni ko‘rishga keldilar.
12 Do‘stlari Ayubni uzoqdan ko‘rib taniy olmadilar. Qattiq dod–faryod solib, kiyimlarini yirtishdi, boshlari uzra tuproq sochishdi.
13 Ular Ayub bilan birga yetti kun–yetti kecha yerda o‘tirdilar. Mana shu kunlar davomida hech biri Ayubga gapirmadi, chunki u juda qattiq azob chekayotganini ko‘rib turar edilar.
