1 Ayub Xudoga qiladigan shikoyatini tayyorlaydi.
Ayub 10 bob
1 Hayotdan to‘ydim! Evoh, endi bemalol shikoyat qilishdan, Alam–hasrat bilan gapirishdan o‘zimni tiymayman.
2 Xudoga shunday deyman: “Meni hukm qilavermasdan, Menga qarshi bo‘lgan da’volaringni ayt.
3 Meni ezishdan Senga biror foyda bormi o‘zi? Fosiqlarga shodlik bilan farovonlik beryapsan– u, Nima uchun meni — O‘z qo‘llaring ijodini rad etyapsan?!
4 Sening insonnikiga o‘xshash ko‘zlaring bormi?! Sening dunyoqarashing insonlarniki bilan birmi?!
5 Umring inson umriday qisqami?! Yillaring inson hayoti yillariday emas–ku!
6 Nima uchun mendan ayb qidirasan, Gunoh topishga harakat qilasan?
7 Axir, O‘zing bilasan, men aybsizman, Hech kim meni Sening qo‘lingdan qutqara olmaydi.
8 Axir, qo‘llaring bilan meni O‘zing yasagansan, O‘zing meni yaratgansan, Endi esa meni butunlay halok qilmoqchisan.
9 Sen meni loydan bunyod qilganingni eslagin. Endi meni yana tuproqqa qaytarmoqchimisan?!
10 Meni sutday quyib, Pishloqday qotirgan O‘zing–ku.
11 Sen O‘zing meni etu teri bilan qoplab, Menga suyagu paylar ato qilding.
12 Sen menga hayot bag‘ishlab, sadoqatli sevgingni ko‘rsatding. O‘zing g‘amxo‘rlik qilib, hayotimni saqlading.
13 Lekin yuragingda boshqa bir niyat bor edi. Sening o‘y–xayollaringni bilaman:
14 Gunoh qilsam, meni kuzatib turgan bo‘lasan, Aybimni jazosiz qoldirmaysan.
15 Fosiq bo‘lsam, o‘zimdan ko‘ray! Ammo aybsiz bo‘lsam ham, Shunchalik uyatga qoldimki, Shunchalik qayg‘uga botdimki, Boshimni ko‘tara olmayapman.
16 Boshimni ko‘tarsam, sherday meni poylaysan, O‘z buyuk qudratingni menga qarshi ishlatasan.
17 Menga qarshi yangi guvohlar chaqiraverasan. Menga bo‘lgan g‘azabing yanada oshib boraveradi, Ustimga yana yangi qo‘shinlar bostirib kelaveradilar.
18 Evoh, nima uchun meni bu dunyoga keltirding? Qaniydi, tug‘ilishim bilanoq, Birov meni ko‘rib ulgurmasdan, O‘lib qo‘ya qolganimda edi.
19 Hech narsa ko‘rmagan bo‘lardim, Onam qornidan to‘g‘ri qabrga borgan bo‘lardim.
20 Hayotim qisqa, kunlarim sanoqli emasmi, axir?! Meni tinch qo‘y, ozgina bo‘lsa ham, xursand bo‘lay.
21 Hech kim qaytib kelmaydigan zulmat yurtiga, Tim qorong‘i yerga borishimdan oldin ozgina quvonay.
22 Tun yarmidagi zulmatday qorong‘i bo‘lgan yurtga ketaman. Qop–qorong‘u, hech bir tartib bo‘lmagan bir joyga, Hatto nuri ham zulmat bo‘lgan yerga ketaman, axir!
