1 Ayub yana gapiradi.
Ayub 27 bob
1 Ayub yana gap boshlab shunday dedi:
2 “Menga adolat qilmay, Qalbimni yaralagan Qodir Xudo shohid!
3 Tanamda Xudo ato qilgan jon bor ekan, Oxirgi nafasim chiqmaguncha,
4 Og‘zimdan fisqu fasod eshitilmas, Tilimdan yolg‘on so‘zlar chiqmas.
5 Hech qachon sizlar haq, deb tan olmayman, O‘lgunimcha aybsiz ekanligimni rad qilmayman.
6 Ikkilanmay o‘zim haqligimni aytaveraman, Hayot ekanman, vijdonim toza mening.
7 Dushmanim fosiqlarday jazo olsin, Raqiblarim yovuzlarday jazolansin.
8 Xudosiz odam hayotdan mahrum bo‘lganda, Unda qanday umid qoladi? Xudo uni yo‘q qilganda umidi bo‘ladimi?
9 Xudosizlarning boshiga kulfat tushganda, Xudo ularning faryodiga quloq tutarmikin?
10 Axir, ular Qodir Xudodan zavq topmaydilar– ku! Ular har doim ham Xudoga iltijo qilmaydilar– ku!
11 Xudoning qudrati haqida sizlarga o‘rgataman. Qodir Xudoning yo‘llarini sizlardan yashirmayman.
12 Axir, o‘zingiz bularning hammasini ko‘rgansiz–ku! Shunda ham bekorchi gaplarni gapirishni qo‘ymaysiz.
13 Fosiqlarning taqdiri quyidagichadir, Qodir Xudo zolimlarning boshiga solgani mana shudir:
14 Ularning farzandlari ko‘paysa ham, Baribir urushda halok bo‘ladi. Zurriyoti hech qachon nonga to‘ymaydi.
15 Tirik qolganlarini o‘lat nobud qiladi, Bevalari esa aza ham tutolmaydi.
16 Kumushlari changday ko‘p bo‘lsa ham, Kiyim–kechaklari uyum–uyum bo‘lsa ham,
17 O‘sha kiyimlarni solihlar kiyadi, Kumushlarini esa aybsizlar bo‘lib oladi.
18 Fosiqlarning uylari qush iniday mo‘rt bo‘ladi, Dala qorovullarining kapalari singari bo‘ladi.
19 Fosiqlar kechqurun yostiqqa bosh qo‘yganda boy bo‘lsa, Ko‘zlarini ochib qaraganda, bor boyliklari yo‘qolib ketgan bo‘ladi.
20 Vahima ularni suv toshqiniday bosadi, Tunda bo‘ronlar ularni uchirib ketadi.
21 Sharq shamoli ularni olib ketadi, Fosiqlarni o‘z joylaridan supurib tashlaydi.
22 Bu shamol shafqatsizlarcha ularga tashlanadi, Fosiqlar shamolning kuchidan qochishga urinadi.
23 Shamol ularning ustidan kuladi, Hushtak chalib, ularni dahshatga soladi.
