1 “Ayol zotidan tug‘ilgan insonning Umri qisqa, hayoti qayg‘uga to‘la bo‘ladi.
2 U gul singari ochiladi–yu, yana so‘lib qoladi. Soyaday tez o‘tib ketadi, ko‘pga chidamaydi.
3 Ey Xudo! Shunday insonga nazar tashlaysanmi? Meni hukm qilish uchun O‘z oldingga olib kelasanmi?
4 Kim halolni harom ichidan chiqara oladi?! Hech kim.
5 Sen inson hayotining kunlarini sanab qo‘ygansan, Necha oy yashashini ham bilasan. Inson Sen belgilagan chegaralardan o‘tolmaydi.
6 Uni tinch qo‘y, dam olsin. Mardikorlarga o‘xshab, kunlik ishini tinchgina bitirsin.
7 Hatto daraxtning ham umidi bor, Agar u kesib tashlansa, yana o‘saveradi, Daraxtning novdalari o‘sishdan to‘xtamaydi.
8 Uning ildizlari qarib, To‘nkasi chiriy boshlasa,
9 Hatto suvning hidini sezsa ham yana yashnashi mumkin. Navnihol ko‘chatday yana novdalari ko‘karishi mumkin.
10 Lekin inson o‘lganda bor kuchidan ayriladi, Oxirgi nafasini chiqaradi–yu, yo‘q bo‘lib ketadi!
11 Suv dengizdan bug‘lanib chiqib ketganday Daryo qurib, yo‘q bo‘lib ketganday,
12 Inson ham yotadi–yu, qaytib turmaydi. Osmon yo‘q bo‘lmaguncha, u uyg‘onmaydi. O‘lim uyqusidan uni hech kim turg‘iza olmaydi.
13 Ey Xudo, qani endi, meni o‘liklar diyoriga yuborsang, G‘azabing bosilguncha meni yashirib qo‘ysang, Men uchun bir vaqt tayinlab, keyin meni yodga olsang.
14 Inson o‘lsa, u yana tiriladimi? Agar shunday bo‘lsa, ozod bo‘lgunimcha Barcha qiyinchiliklarga chidab berardim.
15 Meni chaqirsang, Senga javob bergan bo‘lardim. Menga, O‘z qo‘ling bilan yaratganga muntazir bo‘larding.
16 Shunda Sen qadamlarimni o‘lcharding–u, Gunohlarimni hisobga olmasding.
17 Ayblarimni xurjunga solib, bog‘lab qo‘yganday bo‘larding. Fosiqligimni o‘chirib, ustidan oqlab tashlaganday bo‘larding.
18 Ammo tog‘lar qulab, maydalanib ketadi, Qoyalar o‘z joyidan suriladi,
19 Suv toshlarni yemiradi, Toshqin suvlar yerni yuvib ketadi. Xuddi shu singari Sen ham Insonning umidini yo‘qqa chiqarasan.
20 Sen insonni butunlay mag‘lub qilasan, Inson olamdan o‘tib ketadi. O‘lganda yuzini o‘zgartirib, jo‘natib yuborasan.
21 Farzandlari hurmatga sazovor bo‘lsalar ham, Pastga urilsalar ham u bilmaydi.
22 Inson faqat o‘z tanasidagi og‘riqni sezadi, Faqat o‘zi uchun qayg‘uradi.”
