1 Egamiz yer yuzini jazolaydi.
Ishayo 24 bob
1 Ana, Egamiz xarob etadi yer yuzini, Vayronaga aylantiradi uni, Ostin–ustin qiladi yer yuzini, Tarqatib yuboradi zamin ahlini.
2 Bir taqdir kutmoqda Xalqu ruhoniyni, Qul va uning egasini, Cho‘riyu uning bekasini, Xaridoru sotuvchilarni, Qarzdoru qarz beruvchini, Sudxo‘ru qarz olganni.
3 Dunyo tamom vayron bo‘ladi, Yer yuzi o‘ljaga aylanadi. Ha, Egamizning kalomi shudir.
4 Dunyo qurib, vayron bo‘ladi, Yer yuzi qayg‘urib, tamom bo‘ladi, Dunyoning mag‘rur xalqi kuchdan qoladi.
5 Zamin bulg‘andi, Axir, uning ahli qonunlarni buzdi, Xudoning ko‘rsatmalarini oyoq osti qildi. Ha, abadiy ahd buzildi.
6 Shu bois la’nat olamni yeb bitiradi, Olam ahli gunohi jazosin tortadi, Shu sababdan ular yo‘qolib bormoqda, Juda oz odamlar qutulib qoldi.
7 Yangi sharobing tugadi, toklaring quridi, Ilgari shod bo‘lganlar og‘ir nafas olmoqda.
8 Doiraning jo‘shqin sadosi kesildi, Shodon ovozlar endi eshitilmaydi, Arfaning sho‘x sadosi sukutga toldi.
9 Endi sharob ichib, qo‘shiq aytmaslar, Ichganga sharobning ta’mi achchiq tuyular.
10 Vayrona shahar tashlandiq bo‘ldi, Hamma uy berkilgan, kirib bo‘lmaydi.
11 Sharob yo‘qligidan ko‘chalarda shovqin– suron. Evoh, shodlikdan asar ham qolmadi, Dunyoni sevinch tark etdi.
12 Shahar xarobazor, Darvozalari esa parcha–parcha.
13 Ha, hosil mavsumidan keyin, Zaytun daraxti yoki uzumzor qanday bo‘lsa, Dunyodagi xalqlar ham shunday yalang‘och bo‘lib qoladi.
14 Mana, g‘arbdagilar Egamizning buyukligini ovoza qiladilar. Ular ovozlarini yuksaltirib, Sevinchdan hayqiradilar.
15 Shu bois, ey sharq ahli, Egamizga hamdu sano ayting, Ey dengiz orollarida yashovchilar, Isroil xalqining Xudosi — Egamizga hamdu sano ayting.
16 Dunyoning eng chetidan qo‘shiqlar eshiturmiz: “Odil Xudoga sharaflar bo‘lsin!” Ammo men: “Tamom bo‘ldim! Tamom bo‘ldim! Endi holimga voy! — dedim. — Xoinlar sotmoqdalar, Ha, ular xoinlik qilmoqdalar!”
17 Ey olam ahli, sizni vahima, Tuzoq va choh kutmoqda.
18 Vahimali ovozni eshitib qochgan chuqurga tushar, Chuqurdan chiqqan esa tuzoqqa ilinar, Samolarning qopqasi ochiladi, Olamning poydevori titrab ketadi.
19 Yer parcha–parcha bo‘lib, Maydalanib ketadi. Yer qattiq tebranadi.
20 Zamin mast odamday gandiraklaydi, Daladagi chayladay tebranadi. Gunohlarning og‘irligidan bukchayib qoladi, Yiqiladi–yu, qaytib tura olmaydi.
21 O‘sha kuni Egamiz yuqoridagi samoviy kuchlarga, Pastdagi zamin shohlariga jazo beradi.
22 Ular chohdagi asirlar kabi Bir joyga yig‘ib olinadi, Zindonga qamab qo‘yiladi, Keyinroq ular jazolanadi.
23 Oy xijolat bo‘lar, quyosh sharmanda bo‘lar, Sarvari Olam Quddusdagi Sion tog‘ida hukmron bo‘lar. Xalq oqsoqollariga U O‘z ulug‘vorligini namoyon qilar.
