Ishayo 16 bob

1 Mo‘ab umidsiz qoladi.

1 Qo‘zilar yuborgin yurtning hukmdoriga, Sahro yo‘li orqali, Sela shahridan aziz Sion tog‘iga.
2 Xuddi darbadar qushlarday Bo‘lib qolar axir, Mo‘ab ahli. Uloqtiriladi qush uyasi Arnon soyligi kechuviga.
3 Ular shunday deydi: “Maslahat ber bizga, qaror chiqar! Kunning o‘rtasida soyangni tun kabi tushir. Yashirgin quvilganlarni, Oshkor qilma qochoqlarni!
4 Qochoqlarimiz orangizda yashasin, Qirg‘in keltiruvchi zo‘ravonlardan Mo‘abga boshpana bo‘lgin.” Zolimlar yo‘q bo‘lganda, Zo‘ravonlik barham topadi. Talonchilar yurtdan g‘oyib bo‘ladi.
5 Taxt o‘rnatilar sadoqat ila. Taxtda o‘tirar haqiqatgo‘y bir hukmdor. Bu hukmdor Dovud xonadonidan kelib chiqar. U adolatparvar, odillik bilan hukm chiqarar.
6 Ha, eshitganmiz Mo‘abning mag‘rurligini, Uning kiborligi, chiroyi, boyligini! Naqadar mag‘rurdir u! Ammo bularning hammasi yolg‘on!
7 Endi Mo‘ab faryod cheksin, Hamma Mo‘ab uchun nola qilsin. Ha, o‘sha Xir–Xarasot mayizlarini Qo‘msab, aza tutasiz.
8 Mana, holdan toydi Xashbon dalalari, Sivmo uzumzorlari ham. Xalqlarning hukmdorlari ezgan Sivmoning uzum boshlarini. Ular Yazirgacha yetib bordilar, Ular sahroda kezib yurdilar. Novdalari bir vaqtlar o‘sib ketib, Dengizdan ham oshib o‘tdi.
9 Shu bois Yazir yig‘laganda, men ham yig‘layman, Ey Sivmo uzumzorlari! Ko‘z yoshlarim ila sizlarni shalabbo qilaman, Ey Xashbon, Elaley shaharlari! Axir, yozgi hosilingiz barham topdi, Don hosili paytidagi o‘yin–kulgilar to‘xtadi.
10 Shodlik, xursandchilikka Barham berilgan bog‘larda, Uzumzorlarda qo‘shiq aytilmas, Shodlik qiyqiriqlari ko‘tarilmas. Uzum siqish chuqurlarida Ishlaydigan hech kim qolmas. Shodlik qiyqiriqlarini Xudo bostirdi.
11 Shu bois yuragim Mo‘ab uchun Arfa kabi nola qilar. Xir–Xarasot uchun vujudim faryod chekar.
12 Mo‘ab xalqi kelib, o‘zini toliqtirsa ham, Sajdagohiga kelib, iltijolar qilsa ham, Hech narsaga erishmas.
13 Rabbiy bu so‘zlarni ilgaridan aytgan edi Mo‘ab haqida.
14 Endi Rabbiy aytar: “Hozir juda ko‘p bo‘lganiga qaramay, uch yildan keyin yollangan ishchining muddati kabi, Mo‘abning obro‘si to‘kilar. Xalqidan qolganlari esa juda oz, zaif bo‘lar.”