1 Omno‘n bilan Tamara. 23 Absalom Omno‘nni o‘ldiradi.
Shohlar (ikkinchi kitob) 13 bob
1 So‘ngra shunday hodisa sodir bo‘ldi: Dovudning Tamara degan go‘zal qizi bor edi. U Absalomning singlisi edi. Dovudning boshqa o‘g‘li Omno‘nga Tamara o‘gay edi. U Tamarani sevib qoldi.
2 Omno‘n o‘gay singlisi Tamarani deb azob chekaverib, kasal bo‘lib qoldi. Tamara hali bokira bo‘lgani uchun, Omno‘n unga biror narsa qilishga ojiz edi.
3 Omno‘nning Yonadov degan do‘sti bor edi. Yonadov Dovudning akasi Shimoning o‘g‘li bo‘lib, juda ayyor yigit edi.
4 Bir kuni Yonadov Omno‘nga dedi: — Ey, shahzoda, nimaga kundan–kunga ozib– to‘zib ketyapsan? Menga ham sababini ayt–chi. — O‘gay akam Absalomning singlisi Tamarani sevib qoldim, — dedi Omno‘n.
5 — To‘shakka mixlanib, o‘zingni kasalga sol, — dedi Yonadov. — Otang seni ko‘rgani kelganda, unga: “Marhamat qilib, singlim Tamara kelib menga biron taom bersin, taomni ko‘z oldimda tayyorlaganini men ko‘rayin va uning qo‘lidan taom yeyayin”, deb aytasan.
6 Xullas, Omno‘n to‘shakka mixlanib, o‘zini kasalga soldi. Shoh uni ko‘rgani keldi. — Marhamat qilib, singlim Tamara kelib, oldimda ikki dona non yopsin, men uning qo‘lidan non yeyayin, — dedi Omno‘n.
7 Tamara saroyda yashardi. Dovud unga: “Akang Omno‘nning uyiga borib, unga non yopib ber”, deb ayttirib yubordi.
8 Tamara o‘gay akasi Omno‘nning uyiga bordi. Omno‘n to‘shakda yotgan ekan. Tamara xamir qorib, akasining ko‘zi oldida non yopdi.
9 Tovadagi nonni olib kelib, Omno‘nning oldiga qo‘ygan edi, u yemadi. Omno‘n: — Huzurimdan hamma chiqib ketsin! — deb buyruq berdi, uyda hech kim qolmadi.
10 Shundan keyin Omno‘n Tamaraga: — Taomni yotoqxonamga olib kir, sening qo‘lingdan yeyayin, — dedi. Tamara o‘zi yopgan nonlarni akasi Omno‘nning yotoqxonasiga olib kirdi.
11 Yeng, deb nonni akasiga yaqin olib borgan edi, Omno‘n birdan Tamaraga yopishib: — Kel, men bilan birga bo‘l, singlim! — dedi.
12 — Yo‘q, aka, meni zo‘rlamang! — dedi Tamara. — Isroilda bunaqa qilishmaydi–ku! Bunday qabih ishni qilmang!
13 Bunday sharmandalikdan keyin men qanday bosh ko‘tarib yuraman?! Siz esa Isroildagi razil odamlardan bittasi bo‘lib qolasiz. Shohga aytsangiz, u meni sizdan ayamaydi–ku!
14 Lekin Omno‘n Tamaraning gapiga quloq solmadi. Omno‘n Tamaradan kuchliroq edi, Tamarani zo‘rlab yotqizib, nomusiga tegdi.
15 Keyin Omno‘n Tamaradan shunday nafratlanib ketdiki, unga bo‘lgan nafrati ardoqlagan sevgisidan kuchli edi.— Tur, jo‘na! — dedi u Tamaraga.
16 — Yo‘q! — dedi Tamara. — Meni haydayapsiz, lekin bu ishingiz menga qilgan hozirgi gunohingizdan og‘irroqdir. Biroq Omno‘n uning gapiga quloq solmadi.
17 Xizmatkorini chaqirib: — Bu xotinni huzurimdan haydab chiqarib, eshikni yop! — dedi.
18 Xizmatkor Tamarani tashqariga haydab chiqarib, orqasidan eshikni yopdi. Tamara uzun, chiroyli gulli libos kiygan edi. Shohning turmushga chiqmagan qizlari shunday kiyinishardi.
19 Tamara qayg‘usidan boshiga kul sochib, ustidagi uzun libosini yirtib tashladi. Uyatdan yuzini qo‘li bilan to‘sib, faryod solganicha ketdi.
20 Akasi Absalom undan: — Akang Omno‘n sen bilan bo‘ldimi? — deb so‘radi. — Mayli, singlim, bu haqda birortasiga og‘iz ocha ko‘rma! Axir, u akang–ku! Bu voqeani ko‘nglingga olma. Shundan so‘ng Tamara akasi Absalomning uyida yashab yuraverdi. U doimo yolg‘iz, g‘amgin edi.
21 Shoh Dovud bo‘lib o‘tgan voqeani eshitib, qattiq g‘azablandi.
22 Absalom esa singlisi Tamaraning nomusini bulg‘agani uchun Omno‘ndan qanchalik nafratlansa ham, unga biror marta na yaxshi, na yomon gap qildi.
23 Ikki yildan keyin Absalom shohning hamma o‘g‘illarini Baal–Xazorga ziyofatga taklif qildi. Baal–Xazor Efrayim shahri yaqinida bo‘lib, bu yerda Absalom qo‘ylarining junini qirqtirayotgan edi.
24 Absalom shohning huzuriga kelib: — Qo‘ylarimning junini qirqtiryapman, marhamat qilib, shoh a’yonlari bilan birga men, qulingizga hamroh bo‘lsinlar, — dedi.
25 — Biz hammamiz borsak, senga yuk bo‘lamiz, o‘g‘lim, — dedi shoh Dovud. Absalom qancha iltimos qilmasin, shoh, bora olmayman, deb unamadi, bormasa ham, o‘g‘lini duo qildi.
26 — Bo‘lmasa, ijozat bersangiz, akam Omno‘n biz bilan borsin, — dedi Absalom. — Omno‘n nimaga sen bilan borishi kerak? — deb so‘radi shoh.
27 Absalom iltimos qilavergandan keyin, shoh Omno‘nni va boshqa o‘g‘illarini u bilan birga jo‘natdi.
28 Absalom xizmatkorlariga shunday buyruq bergan edi: — Qarab turinglar, Omno‘n sharob ichib, sarxush bo‘lishini kutinglar. Sizlarga “Omno‘nni uring”, deb aytishim bilanoq, uni o‘ldirasizlar. Qo‘rqmanglar, sizlarga men buyruq beryapman. Dadil, mard bo‘linglar!
29 Xizmatkorlar Absalomning buyrug‘ini ijro etib, Omno‘nni o‘ldirdilar. Shohning qolgan o‘g‘illari esa xachirlariga minib qochib qolishdi.
30 Ular yo‘lda ketayotganlarida, “Absalom shohning hamma o‘g‘illarini o‘ldiribdi, birortasi ham tirik qolmabdi”, degan xabar Dovudning qulog‘iga yetdi.
31 Shoh o‘rnidan turdi–da, qayg‘udan kiyimlarini yirtib, o‘zini yerga otdi. Uning yonidagi barcha a’yonlari ham kiyimlarini yirtishdi.
32 Dovudning akasi Shimo o‘g‘li Yonadov shunday dedi: — Shoh hazratlari, hamma o‘g‘illarimdan ayrilibman, deb o‘ylamasinlar, faqat Omno‘n o‘ldi, xolos. U o‘gay singlisi Tamaraning nomusiga tekkandan buyon Absalom Omno‘nni o‘ldirishga qasd qilib yurardi.
33 Shoh janobi oliylari, hamma o‘g‘illaringiz o‘ldirilibdi, degan xabardan xavotirga tushmasinlar. Faqat Omno‘n o‘lgan, xolos.
34 Absalom o‘sha zahoti qochib ketdi. Quddus devori ustidagi soqchi g‘arb tomondan shaharga qarab kelayotgan bir to‘p olomonni ko‘rdi.
35 Yonadov shohga: — Ana, o‘g‘illaringiz kelishyapti, men, qulingiz, aytganday bo‘ldi, — dedi.
36 U gapini tugatar– tugatmas, shohning o‘g‘illari yetib kelib, faryod ko‘tarishdi. Shoh ham, a’yonlar ham ho‘ng–ho‘ng yig‘lab ko‘z yosh to‘kishdi.
37 -
38 Absalom qochib ketib, Gashur shohi Talmayning yoniga bordi va u yerda uch yil qolib ketdi. Talmay Omihud deganning o‘g‘li edi. Shoh Dovud esa o‘g‘li Omno‘n uchun uzoq vaqt motam tutdi.
39 Dovud Omno‘nning o‘limidan tasalli topgandan keyin, Absalomni sog‘ina boshladi.
