1 Muhrlangan 144.000 kishi. 9 Oq kiyimli olomon.
Yuhannoga ko‘rsatilgan vahiy 7 bob
1 Shundan keyin men yer yuzining to‘rt burchagida turgan to‘rt nafar farishtani ko‘rdim. Ular to‘rtta shamolni tutib turar edilar. Shamolning esishiga, yerga, dengizga, biron daraxtga tegishiga yo‘l qo‘ymas edilar.
2 So‘ngra men sharqdan kelayotgan boshqa bir farishtani ko‘rdim. U barhayot Xudoning muhrini olib kelayotgan edi. Yeru dengizga zarar yetkazish qudrati berilgan to‘rtta farishtaga u baland ovozda shunday xitob qildi:
3 “Yerga, dengizga va daraxtlarga zarar yetkazmay turinglar. Biz Xudoyimizning qullari peshanalariga muhr bosib olaylik!”
4 Men muhrlangan kishilarning sonini eshitdim. Isroil qabilalarining barchasidan 144.000 kishi muhrlangan edi:
5 Yahudo qabilasidan 12.000 kishi, Ruben qabilasidan 12.000, Gad qabilasidan 12.000,
6 Osher qabilasidan 12.000, Naftali qabilasidan 12.000, Manashe qabilasidan 12.000,
7 Shimo‘n qabilasidan 12.000, Levi qabilasidan 12.000, Issaxor qabilasidan 12.000,
8 Zabulun qabilasidan 12.000, Yusuf qabilasidan 12.000, Benyamin qabilasidan 12.000 kishi.
9 Shundan keyin men sanog‘iga yetib bo‘lmaydigan katta bir olomonni ko‘rdim. Turli xil xalq, qabila, elatu millatlarga mansub bo‘lgan bu odamlar taxt oldida, Qo‘zining huzurida turishardi. Hammasining egnida oq libos, qo‘llarida palma shoxlari bor edi.
10 Ular ovozlari boricha shunday hayqirishardi: “Taxtda o‘tirgan Xudoyimiz bilan Qo‘zi najot berish qudratiga egadirlar!”
11 Hamma farishtalar taxt atrofida, oqsoqollar va to‘rtta mavjudot atrofida turar edilar. Ular taxt oldida muk tushib, Xudoga sajda qilgan holda
12 shunday deyishardi: “Omin! Xudoyimizga hamdu sanolar bo‘lsin! Donoligu kuch–qudrat Sohibiga Abadulabad shukronayu shon–sharaflar bo‘lsin! Omin.”
13 Oqsoqollardan biri mendan so‘radi: — Oq libos kiygan bu odamlar kim? Ular qayerdan kelganlar?
14 — Taqsir, bunisi o‘zingizga ayon, — deya javob berdim men. U menga shunday dedi: — Bular qattiq quvg‘inlardan o‘tib kelganlar. Ular liboslarini yuvib, Qo‘zining qoni bilan oqartirganlar.
15 Shuning uchun ular Xudoning taxti oldida turadilar va Uning Ma’badida kecha– kunduz xizmat qiladilar. Taxtda O‘tirgan esa ularni O‘z panohida asraydi.
16 Ular endi och qolmaydilar, chanqamaydilar. Quyosh ham, oftob ham ularni urmaydi.
17 Zotan taxt oldida turgan Qo‘zining O‘zi ularga cho‘ponlik qiladi. Ularni hayotbaxsh suv buloqlariga olib boradi. Xudo ularning ko‘zidagi har bir tomchi yoshni artib qo‘yadi.
